13. Alleen op plavuizen kun je glijden als het regent
Ze knipperde met haar ogen en probeerde te verwerken wat ze hoorde. Ook de hoeveelheid licht die ineens in de schuur was, was teveel. En een boze Bram. Boze brombeer Bram. O, verdorie!
Ze porde Alex in zijn zij, maar toen ze naar hem keek, zag ze dat hij al wakker was en ze voelde dat hij zijn hand beschermend om haar middel legde. Ze verstijfde, omdat dat haar teveel aan gisteravond deed denken. O, god, gisteravond! Ze had hem gekust, hij had haar gekust. Ze had altijd gehoopt dat hij degene zou zijn met wie ze een kus zou uitwisselen, maar nu voelde het fout. Nee, het voelde niet fout, maar het moest fout voelen. Hij was haar stiefbroer! Haar lichaam zei iets anders en ze voelde de vlinders opnieuw door haar bloed zweven toen ze naast hem zat.
'Eerst gaan jullie er vandoor en dan besluiten jullie om in de schuur te gaan slapen?!'
Ze rekte zich uit en voelde hoe alles zeer deed, hoe alle spieren in opstand kwamen.
'Jij had ons buitengesloten,' zei Alex kalm, maar hij trok haar wat dichter tegen zich aan alsof Bram zijn woede op haar zou botvieren. Dat zou hij niet snel doen, hij zou het aan haar moeder overlaten, al vond hij haar moeder iemand die slecht straf uit kon delen.
'Jij ging er vandoor, Alexander! Samen met Isa!'
Nu keek hij woedend naar Isa en ze kromp in elkaar.
'Alsof het haar schuld is, pa!' Alex smeet de deken van zich af en keek woest naar zijn vader, terwijl hij omhoog sprong. Het bankje kraakte gevaarlijk en Isa ging nu ook rechtop staan. Misschien was brombeer Bram beter om hem staand zijn woede af te laten reageren.
'Alsof Isa me tot iets gedwongen heeft! Ik kan prima voor mezelf beslissen, Bram!'
Hij beende woest de schuur uit en liet de andere twee achter. Isa huiverde, omdat ze het koud had, haar hele lichaam zeer deed en ze nog niet helemaal wakker was. Ze had Bram nog nooit zo boos gezien, maar ze had Alex ook nog nooit zo boos gezien als nu. Hij was echt woedend en het voelde vreemd dat hij zo boos was.
'Waar waren jullie gisteravond?' Brams toon was rustiger dan bij zijn zoon, maar ze had het idee dat hij nog altijd boos was. 'En wat heb je in je nek?'
Haar hand gleed automatisch naar haar nek en ze voelde dat ze begon te blozen, omdat ze een vermoeden had wat ze daar had.
'Ik…eh…ik heb een vriendje,' flapte ze eruit en ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan, maar het was te laat.
Bram keek haar nieuwsgierig aan.
'Ik heb een vriendje en ik heb Alex gesmeekt om me erheen te brengen. Hij woont nogal in een ongure buurt.'
'Waarom is Alex dan niet thuisgekomen nadat hij je daarheen gebracht heeft? Ik denk trouwens niet dat je moeder het leuk vind dat je naar het huis van dat vriendje gegaan bent.'
Nee, ze zal woest worden, dacht Isa en beet op haar lip, terwijl ze zichzelf voor haar kop wilde slaan.
'Alex was er ook bij.'
Het was in elk geval niet helemaal gelogen. Bram keek haar verbaasd aan, terwijl hij haar zin herhaalde. 'Alex was er ook bij?'
'Ik moet er vandoor,' mompelde ze. 'Schone kleding aantrekken enzo.'
Ze schoot door de deuropening van de schuur en rende bijna naar het huis. Zo goed en zo kwaad als het ging dan, want haar knie deed behoorlijk zeer. Hij moest nu echt wel blauw zijn.
Ze moest Wouter daar echt nog eens voor bedanken, voor die schoen op de trap. Verbaasd keek Nick op van de ontbijttafel, maar ze negeerde hem en vloog naar boven. Op de overloop knalde ze tegen Alex aan die nu andere kleding droeg en haar nog net bij haar schouders kon pakken om te voorkomen dat ze viel.
'Ik heb het hem verteld!' hijgde ze.
Hij opende zijn mond, maar trok haar toen mee naar zijn kamer en sloot de deur. 'Wat heb je hem precies verteld? Alles? Een klein beetje?'
'Dat ik een vriendje heb en dat we daar gisteravond waren.'
'O.' Alex leek te ontspannen. 'Dat is niet zo erg.'
'Niet zo erg?' herhaalde ze. 'Mijn moeder wordt woest als ze het hoort en het is meer de vraag wanneer ze het hoort. Reken maar dat Bram het haar zal vertellen.'
'Ik dacht dat je andere dingen verteld had,' mompelde Alex, terwijl hij naar zijn handen keek.
'Dan zijn mijn moeder en jouw vader boos, dus dat lijkt me helemaal geen slim idee. Nee, dat heb ik er niet uitgeflapt.'
'Dan valt het wel mee.'
'Waarom heb je een sjaal om?'
Iris trok haar wenkbrauwen op en keek naar de sjaal om de nek van haar vriendin.
'Ik heb keelpijn,' mompelde Isa, terwijl ze probeerde op te letten of Carly al het schoolplein opreed. Meestal was ze op tijd en ze hoopte dat het vandaag ook het geval was. Ze had geen zin in een kruisverhoor van Iris. Ze voelde in haar zak en ontdekte dat het horloge er nog in zat. Ze was wel klaar om een potje door de tijd te reizen, maar Jamie had gezegd dat ze geduld moest hebben.
'Je hebt helemaal geen keelpijn,' gromde Iris en voor ze haar tegen kon houden, had ze de sjaal al beetgepakt en van haar nek gewikkeld. 'Isa! Je hebt duidelijk andere dingen gedaan dan je tekening afmaken. Hoe kom je aan een zuigzoen in je nek?'
'Misschien moeten we het in de schoolkrant zetten.'
Carly was van de andere kant gekomen en stond nu achter hen.
'Zo bijzonder is het niet,' snauwde Isa en ze trok haar sjaal uit Iris' handen die het duidelijk grappig vond.
'Is het van Jamie?'
'Nee, van de buurman.'
'Welke van de drie? Die oude vent, de vader van je broers beste vriendje…of was het Simon zelf?' Iris' ogen begonnen te stralen. 'Vond je het een goed idee om vreemd te gaan met een knokige dertienjarige die eruit ziet als een krentenbol, terwijl je vriendje een internationale filmster is?'
'Wie zoent er met een dertienjarige krentenbol?'
'Je vriendinnetje,' zei Iris, terwijl ze naar Jamie keek die erbij was komen staan. 'En jullie stiefzusje.' Dat was tegen Alex en Wouter die er ook bij waren komen staan. Ze snoof spottend.
Ze keek Alex niet aan. Misschien omdat ze zich schaamde, ze wist het niet.
'Ben je vreemdgegaan?' Jamie keek haar geschrokken aan, maar ze zag de twinkelende lichtjes in zijn ogen. 'Zeg me alsjeblieft dat het een leuk iemand was. Iemand als Alex.'
Die laatste werd spontaan rood en Jamie grijnsde breder, terwijl Isa hoopte dat haar vriendinnen niets in de gaten hadden. Jamie had het in elk geval wel in de gaten, maar voor hij iets kon zeggen, dook hij weg achter Alex en prevelde hij: 'Laat ze me niet zien!'
'Wie?' vroeg Iris op het moment dat een meisje met woeste krullen op Isa afstoof. 'Wie is dat?' piepte Iris, terwijl ze gauw een stap aan de kant deed.
'Suzie, wat zoek je?' vroeg Alex, terwijl hij op het meisje neerkeek.
Ze had zich vorige keer niet gerealiseerd hoeveel groter Alex was.
'Haar vriendje. Jamie. Ik weet dat hij hier op school zit, daar heeft iedereen het over.' Ze snoof spottend. 'En ik weet dat hij achter jouw rug staat. Dat heeft vast ook te maken met het feit dat hij een halve meter boven jou uitsteekt. Probeer je de volgende keer te verschuilen achter Wouter.'
Alex knipperde even met zijn ogen en keek toen naar het meisje voor hem. 'Hoe ken jij Wouter?'
Ze rolde met haar ogen. 'Iedereen kent Wouter. Jij mag dan wel populair zijn bij de meisjes, hij is dat bij de jongens en meisjes. Hij is de sterspeler immers!' zei ze toen hij haar nog altijd aankeek alsof hij haar niet begreep. 'Het is niet zo dat alle jongens verliefd zijn op hem.'
'Ugh,' reageerde Wouter droog. 'Jammer voor de jongens die dat wel zijn. Ik val namelijk niet op jongens. Hij daarentegen…' Hij knikte naar Jamie die een moeilijk gezicht trok.
'Waarom zou ik homo zijn?'
'Omdat je een acteur bent,' was de logische verklaring, maar zij vond het niet logisch. 'Voetballers zijn nooit homo. Oké, behalve Danny, maar die is het altijd al geweest.'
'Alle homo's zijn het al hun hele leven,' zei Isa en ze rolde met haar ogen. 'En voetballers zijn niet allemaal hetero en acteurs niet allemaal homo.'
'Precies, ik heb een relatie met Isa.' Jamie sloeg een arm om haar heen.
Wouter keek van de een naar de ander en leek er even over na te denken, maar toen knikte hij, mompelde iets onverstaanbaars en slenterde weg. Meteen liepen er een paar meisjes achter hem aan en hij deed alsof hij het niet merkte dat ze achter hem aan liepen, maar Isa wist dat hij breed grijnsde en het alleen maar leuk vond.
Suzie droop ook af en Isa keek het meisje na. Zou ze iets weten van het geheime tweede talent van haar favoriete acteur?
'Waarom hink je eigenlijk?' vroeg Iris toen ze naar de ingang van de school liepen, met Alex en Jamie sjokkend achter hen aan als twee verveelde vriendjes. Carly was ook afgehaakt nadat ze een paar meisjes van de schoolkrant langs had zien lopen. Ze was verdwenen met de woorden dat ze 'Zoe nog even moest spreken.' Isa had gekeken naar het groepje van vier meisjes. Ze wist dat ze een jaar lager zaten en dat één van hen behoorlijk goed kon tekenen. Alleen ze wist niet wie van de vier. Die met de krullen kwam haar het meest bekend voor. Zou Suzie bij hen in de klas zitten?
'Van de trap gevallen. Bovenop mij.'
Iris draaide zich verbaasd om naar Alex die het leuk leek te vinden. Klootzak. Hij had er natuurlijk niets aan overgehouden, niet eens een zere knie. Ze was gedwongen geweest om vanmorgen met de bus te gaan. Buigen was nogal pijnlijk.
'En wat vind jij daarvan, meneer de filmster?'
'Pijnlijk?' reageerde Jamie droog, terwijl hij een sigaret tussen zijn tanden hield. 'Ik rol niet graag van de trap. Jullie hebben plavuizen in de gang toch?'
'Beton.'
'Minstens zo pijnlijk. Alleen op plavuizen kun je glijden als het regent.' Hij grinnikte om hun verbaasde gezichten. 'Dat deed ik als kind altijd bij mijn ouders, dus kijk me alsjeblieft niet aan of ik gek ben. Zo raar is het niet, toch?'
Ze haalde haar schouders op. 'Ik gleed met zakjes aan mijn voeten door de gang, dus ik denk het niet?'
Dat was de enige herinnering die ze aan haar vader had. Eentje die van niemand anders was. Ze had voor het raam gestaan op een winterse dag en gehoopt op een heleboel ijs op de vijver achter hun huis, zodat ze kon schaatsen. Er kwam geen ijs die winter, dus haar vader had een oplossing bedacht om te schaatsen in de gang: Plastic zakjes over je sokken. Het had gewerkt en ze hadden plezier gehad, heel veel plezier.
Iris keek naar Jamie. 'Ik zou die sigaret maar wegstoppen voor er een leraar aan komt.'
Hij haalde zijn schouders op, maar volgde haar raad toch op. Misschien was hij bang om deze kans te verspillen, ze wist het niet. Ze wist wel dat hij de sigaret wegstopte, want dat zag ze.
'Ik moet nog even naar het toilet,' mompelde ze en ze maakte zich los van het groepje. Ze wist niet precies waarom, maar ze had genoeg van al het gegluur door verschillende mensen.
Het was alsof ze in de dierentuin zat en iedereen naar haar keek. 'Vergeet geen foundation op te doen!' riep Jamie haar achterna.
'Homo.'
Ze rolde met haar ogen, terwijl ze naar het toilet liep. Ze keek om zich heen of ze Suzie niet zag, maar dat was niet geval en ze glipte het toilet in. Het was niet dezelfde als de vorige keer.
Sowieso was Alex er niet bij, dat was al één ding dat anders was. Dat was alleen slechts één ding en ze wist dat er vast nog meer dingen anders waren. Het deed er eigenlijk ook niet echt toe.
'Ik ben altijd sneller dan jij bent,' zei iemand, maar ze zag niemand.
Toen stapte Jamie uit de tegels. Dat ene moment was hij een soort verlenging van de tegels en toen begon hij te knipperen alsof hij een tv was en werd hij duidelijker. Zijn zwarte spijkerbroek, de scheur op zijn knie waar een witte huid doorheen schemerde, zijn brede lach.
'Hoe-hoe doe je dat?' stamelde ze.
'Zo heb ik jullie de vorige keer bespioneerd. En die gilmeiden ook,' zei hij zachtjes en hij keek haar aan.
Hij had haar bespioneert. Ze vroeg zich af of hij ook gezien had wat er bijna gebeurd was in het wc-hokje en de blos kroop in haar nek omhoog.
'Voor je me vragen stelt, check je altijd of er niemand mee luistert.' Hij drukte zijn handen tegen de tegels achter hem en volgde toen de muur, terwijl hij het bleef herhalen. Ze keek toe hij op de grond stampte en de hokjes een voor een checkte. 'Men zegt dat ik de beste ben in het camoufleren, maar je weet het natuurlijk nooit zeker. Ik ben de sterleerling. De beste die Vik ooit gehad heeft. Niet dat hij veel mensen heeft geholpen, maar hé, dat is een detail en aan details doe ik niet buiten mijn werk.'
Er was niemand waarschijnlijk.
'Je kunt me dus niets vertellen voor je alles gecheckt hebt?' vroeg ze, terwijl hij in het tweede hokje de muur beklopte. Van de wc-pot en de grond bleef hij af met zijn handen. Blijkbaar ging zelfs hem dat te ver.
'Klopt. Niet over... bepaalde dingen. Doe jij het derde hokje eens. Gewoon op de muren kloppen. Als iemand zich verstopt, dan merk je dat meteen.'
Aarzelend deed ze wat hij vroeg, maar ze was een stuk langzamer dan hij was.
'Hoe zit het met die zuigzoen in je nek? Heb je hem van Alex? Of is er nog een derde vriendje? Die jongen van tekenles keek je in elk geval nogal boos aan toen hij ontdekte dat ik je vriendje was. Nepvriendje, maar dat weet hij niet. Dat weet alleen je stiefbroer,' zei Jamie toen, terwijl hij naar het laatste hokje liep. 'Hoe kom je eraan? En niet blozen, ik weet dat je bloost.'
'Je kunt gedachten lezen,' mompelde ze, terwijl ze haar rode hoofd het liefste wilde verbergen.
'Nee, hoor. Ik ken je inmiddels heel redelijk, Isapisa. Daarvoor hoef ik niemands gedachten voor te lezen en dat weet jij ook of niet?'
Hij had gelijk, ze wist het, maar ze schudde haar hoofd en mompelde een 'nee.'
'Je hoeft je er niet voor te schamen, hoor.'
Er was niemand en ze liep terug naar één van de moderne wasbakken om haar handen te wassen. Alles in de school was nieuw. Vorig jaar in de zomervakantie was al het sanitair vernieuwd. Niet dat het zo oud was, want Isa's eerste jaar op deze school was het eerste jaar voor het hele gebouw geweest.
Ze was het liefste naar het Lucius college gegaan, maar dat zat vol en dus was het deze school geworden. Vroeger reed ze dagelijks langs Het Lucius -zoals men het noemde- en droomde ze er over hoe fijn het moest zijn om over een vloer te lopen waar honderden jaren aan verhalen rondzoemden gingen. Haar moeder en toenmalige vriend staken er een stokje voor en stuurden haar naar deze bouwput.
'Ik bedoel: Ik heb ook heus weleens rondgelopen met zuigzoenen.'
Ze keek op en keek hem aan via de spiegel.
'Het is niet dat je in je blote kont hebt rondgelopen op school en dan nog. Dat vergeten mensen ook wel weer, dus dat geeft niet.'
'Jij hebt nooit met je stiefbroer gekust,' mompelde ze.
'Ehm, nee. Ik heb geen stiefbroer en ik zou niet met hem willen kussen.'
'Stiefzusje dan.'
'Dat zijn altijd heksen, Isa. Behalve jij.'
'Bedankt dat je me geen heks vindt,' zei ze grinnikend.
Toen keek ze verbaasd naar de hand op haar schouder, naar de lange vingers. 'Sorry Isa,' mompelde de jongen zachtjes, 'maar dit is nodig.' Hij duwde iets onder haar neus en ze voelde hoe haar oogleden dichtvielen. Ze zag beelden voorbij schieten voor de wereld zwart werd. Ze dacht dat ze Jamie 'Het komt goed' hoorde fluisteren, maar ze was er niet zeker van. Ze was alleen zeker van al het zwart om haar heen en het feit dat ze in een donker gat viel. Supermassive black hole.
***
Sorry voor de cliffhanger hehe :P *lacht gemeen*. In het volgende hoofdstuk gaan ze echt tijdreizen :-) Ik weet nog niet of het nieuwe hoofdstuk maandag of woensdag online komt. Ik heb een beetje een writersblock of zoiets.
Of een storyblock, want een ander verhaal wil eigenlijk aandacht. Niet dat jullie daar veel aan hebben, want dat verhaal ga ik niet online zetten. Dat hoop ik over een paar jaar uit te geven namelijk. :-)
Ik heb nu nog 4 hoofdstukken in voorraad, maar daarna moet ik echt weer bij gaan schrijven. Nu hoop ik dat de inspiratie heel snel terug is, maar je weet het niet...