Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου
Εχω να του μιλήσω μια εβδομάδα σαν μασκοφορος αλλά και σαν Έμμα τον αποφευγω μετά από εκείνο το βράδυ. Δεν πηγαινω στους αγώνες αλλά έμαθα ότι σήμερα θα ξανα έρθει η 'ΟΜΑΔΑ' και ετσι πρεπει να παω. Το στομάχι μου είναι κάπως περίεργο όταν τον βλέπω. Φοβάμαι να τον χτυπήσω πλεον για να μην τον πονέσω. Αναστέναξα και κοίταξα το ρολοι μου. Πηγε 10. Αρχισα να ετοιμάζομαι φόρεσα τα γάντια μου και τα ρουχα μου αλλα και την μάσκα μου.
Ανέβηκα στο ποδηλατο μου και έφυγα σφαίρα για την αποθήκη.
5 λεπτά μετά ήμουν εκε. Μπήκα μέσα και κοίταξα το προγραμμα. Έψαχνα το όνομα και όταν το εντόπισα κοίταξα δίπλα για να δω του αντιπάλου μου. Το όνομα που είδα με σόκαρε. Τον είδα να ανεβαίνει στο ρινγκ κατεβασα προσεκτικά την μασκα μου και ανέβηκα και εγώ
"Βρε βρε η γαλανοματα"
"Βρε βρε ο Γιωργάκης πως είναι το πλευρο σου... "
"Πιο καλά δεν θα μπορούσε" Δώσαμε τα χέρια μας και πηγε ο καθένας στην γωνία του ακούσαμε το καμπανάκι και έπεσα πανω του με φορα. Αρχισα να τον χτυπάω δυνατά στο πρόσωπο. Απέφυγα μερικά χτυπήματα του αλλά κατάφερε να με χτυπήσει σε κάποια σημεία αρκετα ευαίσθητα. Κάποια στιγμή τον είχα ζαλισει με αποτέλεσμα να πρέπει να κάνω την κίνηση μου. Έσκυψα την ώρα που πηγε να με χτυπήσει, τον έπιασα από τον λαιμό και τον καθήλωσα κάτω. Ακουσα το 1,2,3 και σηκώθηκα έσκυψα στο αυτί του και του ψιθύρισα
"Αυτό ήταν δωράκι για τον αδερφό σου. Στο χρωστούσα άλλωστε" Τον έσπρωξα λίγο με το ποδι μου και κατεβηκα έβγαλα τα γάντια μου και πηγα να βγω όταν μια φωνή με σταμάτησε. Γυρισα να δω ποιος ειναι και ενας κυριος με κοστούμι με πλησιασε.
"Γεια σου "
"Γεια σας"
"Είδα τον αγώνα σας και έχω να σας κάνω μια πρόταση παμε να κάτσουμε τον ακολουθησα και καθίσαμε στο μικρό μπαρακι που έχουν στην αποθήκη
"Λοιπόν είμαι από την 'ΟΜΑΔΑ' και θα ήθελα να σου προσφερω μια θεση με εμας ωστε να προπονηθεις μαζι μας "
"Θα ηταν τιμη μου αλλα πρεπει να το σκεφτω λιγο καλυτερα πριν παρω την τελικη μου αποφαση" Είπα και βγήκα εξω και ανέβηκα στην μηχανή μου και έφυγα για το σπίτι μου
{•••}
Ανοιξα τα ματια μου απο τις φωνες και κοιταξα το ρολοι μου και έγραφε 3. Βγηκα στο μπαλκόνι και κοίταξα κάτω και δεν είδα κανένα. Εκανα να μπω μέσα αλλά μια φωνή με σταμάτησε. Κοίταξα ξανά και είδα έναν Άρη να παραπατάει.
"Τι κάνεις εδώ;"
"Άνοιξε μου" Φώναζε "αν δεν μου ανοίξεις θα ξυπνήσω την γειτονιά" Συνέχισε Κατεβηκα κατω με τις πυτζάμες μου και τις παντόφλες μου γαμωτο κάνει κρύο.
"Τι θες;"
"Εσένα " Είπε και πηγε να με φιλήσει αλλά τον έσπρωξα
"Βρωμάς αλκοόλ" Είπα με ένα τόνο αηδίας.
"Δεν με ενδιαφέρει" Είπε και με κόλλησε στον τοίχο.
"Δεν θέλω να είμαι εγώ αυτή που θα ικανοποίηση τις ορέξεις σου δινε του"
"Με πληγωνεις" Είπε και έπιασε τη καρδιά του
"Και εσυ με αηδιάζεις " Είπα και έκανα να μπω ξανά στην πολυκατοικια αλλά με τράβηξε και με κόλλησε στον τοίχο. Με κοίταξε στα μάτια και αμέσως κολλησε τα χείλη του πανω στα δικά μου. Με φιλουσε με παθος. Τον έσπρωξα μακριά μου και έβγαλα το κινητό από τη τσέπη που έχω στο σορτσάκι μου. Πληκτρολογησα τον αριθμό του Τεο και περιμενα να απαντήσει.
"Ποιος είναι γαμώ;"
"Τεο τσακίσου και έλα εδώ να μαζεψεις τον φίλο γιατί έχει αρχίσει και μου την δίνει"
"Όπα όπα Έμμα εσυ εισαι;"
"Ναι"
"Έρχομαι" Είπε και το έκλεισε. Και τώρα; Κάθισα στα σκαλοπάτια και ήρθε και αυτός δίπλα μου. Ακούμπησε το κεφάλι του στα ποδια μου. Λίγα λεπτά αργότερα ένα αμάξι ήρθε και σταμάτησε μπροστά μας. Από μέσα βγήκε ο Τεό.
"Σε ευχαριστώ που τον προσεχες"
"Δεν μπορουσα να κάνω αλλιώς. Φώναζε τόσο που θα σήκωνε την γειτονιά στο ποδι"
" Και παλι μπορουσες να τον παρατήσεις σε ευχαριστώ"
"Τίποτα.. Πάω πανω.. " Μπήκα μέσα και ανέβηκα γρήγορα σπίτι μπήκα μέσα και κατευθυνθηκα προς το δωμάτιο μου. Μπήκα μέσα και έπεσα κατευθείαν στο κρεβάτι μου κλαίγοντας. Το γουρουνι άκου εκεί να έρχεται και να με φιλάει έτσι στο ασχετο ποιος νομίζεις ότι είσαι κυριε; Εμένα με ρώτησες πως αισθάνομαι; Εγώ μπορεί να είμαι ερωτευμένη ή μπορεί να έχω σχέση. Πως έρχεσαι και αναστατώνεις ετσι τον αλλον;
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου
Εδώ και μια εβδομαδα τον αποφευγω δεν αντέχω να τον βλέπω μπροστά μου. Μου έρχεται να του σπάσω τα μουτρα. Έρχεται και κάθεται διπλα μου αλλα εγώ φεύγω δεν κάθομαι να τον ακούσω να με μειώνει έτσι. Το κουδουνι ηχησε για τελευταία φορά σήμερα στα αυτιά μου και βγήκα από την αίθουσα.
Έφυγα κατευθείαν για το σχολείο του αδερφού όταν κάποιος με έβαλε στην πλατη του σαν τσουβάλι με πατατες. Χτυπιόμουν αρκετή ώρα αλλά μετά κατάλαβα ότι χτυπιόμουν μάταια.
"Πάντως εχεις ωραιο κωλαράκι φίλε"
"Ευχαριστώ μικρή ανώμαλη γατούλα"
"Άρη; ασε με κατωαυτη τη στγμη"
"Εντάξει " Είπε και με άφησε κατω
"Που με έφερες;"
"Κάπου... Τωρα.. "
"Ασε με να φυγω Αρη..." Τον εκοψα
"Οχι Έμμα δεν πρόκειται να φυγεις αν δεν με ακούσεις"
"Δεν θες να με νευριασεις περισσοτερο ασε με να φυγω γαμωτη σου δεν ξέρω τι είμαι ικανή να σου κάνω"
"Γιατί να σε φοβηθώ τι μπορεί να μου κάνει ένα κοριτσάκι σαν εσένα; " Είπε και πήγε να με αρπάξει από το χέρι αλλά έσκυψα, τον χτυπησα στο πλευρο και τον καθήλωσα κάτω. Κάτσε τι έκανα λέει; Γαμώτο αυτή είναι η κίνηση μου θα καταλάβει ποια είμαι γαμωτο την έβαψα.
"Τι ήταν αυτό; κάπου την ξέρω αυτή την κίνηση" Είπε και έκανε να σηκωθεί
"Οχι δεν την ξέρεις" Είπα βιαστικά και σηκώθηκα από πάνω του
"Κι όμως"
"Κόφτο"
"Εμμα.." διαπιστωσε
"Όχι δεν είμαι" τον κοψα
"Ναι είσαι αυτή είναι η κίνηση της"
" Είπα όχι γαμώτο σου δεν είμαι αυτή "
"Μα δεν γίνεται αυτό είναι η κίνηση της μου την έχει κάνει χιλιάδες φορές"
" Τι θες για να καταλάβεις ότι δεν είμαι αυτή γαμώτο;" Τα μάτια.. Αυτή είναι η μόνη απόδειξη.. Ή αυτή ή τα ρουχα και το ‘σωμα’ "τι χρώμα μάτια εχει;"
" Πρασινα. Αλλά ποιος μου λέει ότι δεν φοράς φακους;"
"Ωραία λοιπόν τα ρουχα εγώ είμαι χοντρή και φοράω φαρδιές φόρμες αυτή;"
"Κολάν και είναι αδυνατη"
"Είδες"
"Που την έμαθες αυτή την κίνηση όμως;"
"Έχει έρθει μια φορά στην αποθηκη μου. Τώρα γιατί με έφερες εδώ;"
"Συγνώμη για εκείνο το βράδυ.. Ξέρεις πριν μια εβδομαδα που ήρθα μεθυσμένος" Είπε και έξυσε τον αυχένα του αμήχανα
"Αυτό;"
"Ναι"
"Ωραία τώρα φευγω " Είπα και έκανα να φυγω αλλά με τράβηξε παλι πισω στην θέση μου
"Ζήτησα συγνώμη"
"Και εγώ τι θες να κάνω;"
" Να μου πεις ότι είμαστε εντάξει; έστω ένα ευχαριστώ"
" Ευχαριστώ.. Εντάξει ευχαριστημένος;" Είπα και έκανα να φυγω αλλά σιγά μην με άφηνε. Ξεφυσιξα αγανακτισμένη και με γυρισε προς το μέρος του με τράβηξε πανω του και ένωσε τα χείλη μας. Τον έσπρωξα απο πανω μου και τον χαστουκισα. "Είσαι μαλάκας βλάκας ηλίθιος"
"Και;"
"Και.. " Με ξαναφιλησε χωρίς να με αφήσει να συνεχίσω αλλά αυτή την φορά ανταποκρίθηκα. Με φίλησε απαλά αλλά κάποια στιγμή τραβήχτηκα και κοίταξα το κινητό μου
"Τι έγινε;"
"Τα μικρά. "Αρχίσαμε να τρέχουμε προς το δημοτικό ευτυχώς ήταν εκεί κοντά ειδα τον αδερφό μου να είναι έξω και να κλαίει ενώ η Σοφία προσπαθουσε να τον ηρεμήσει. Έτρεξα γρήγορα κοντά του και τον έβαλα στην αγκαλιά μου όπως και ο Άρης την Σοφία.
"Συγνώμη μικρέ "
"Ν-νομιζα ο-οτι μ-με άφησες όπως η μ-μαμα και ο-ο μπ-μπαμπας"
"Ποτε μικρέ μου" Είπα και άφησα ένα δάκρυ να κυλήσει
"Πάμε σπίτι ;"
"Πάμε" Είπα και του έπιασα το χέρι να φυγουμε αλλά ο Άρης με τράβηξε από το χέρι και με έφερε κάπως κοντά του
"Ποτε θα σε ξαναδώ"
"Αυριο στο σχολείο"
"Εννοώ.. Εκτός... " Είπε και έτριψε τον αυχένα του
"Θα δούμε" απάντησα και απομακρυνθηκα με τον μικρο μου αδερφο.
Γειαααα
Ανέβασα λάθος κεφάλαιο πριν χεχεχε
Ναι αυτό είναι το σωστό
Αντιοοο