Mekari's POV
It's been three days since the abduction happened. Zack stays in his room the whole time. I didn't let him move or leave the house until he was fully healed and emotionally recovered from the incident.
I was walking towards his room when the doctor appeared on my way.
"How is he?" Direktang tanong ko sa kanya.
He's the one who takes good care of Zack, from checking his wounds to giving him the right medicine for his fast recovery, as well as monitoring the psychological factors resulting from the incident. He faked a cough before starting to explain his condition.
"He's fine already, milady! Kailangan niya lang magpahinga at inumin ang mga gamot for his bruises. Tingin ko'y nagbigay ng matinding trauma sa kanya ang mga nangyari. Mas makakabuti siguro kong umiwas mo na ito sa pag labas ng mag isa, para hindi na maulit ang trahedya." He explained thoroughly.
That innocent man, hindi niya dapat maranasan ang ganitong mga pangyayari.
I smirked.
That old man deserved to die from his bullet, and it should be worse than that after what he did to my husband. Wrap his body with thorns, cut his limbs, feed them to the beast, and hang his remaining body until only bones are left. At least worms can eat his flesh.
I replied to his report by slightly nodding my head, only once, to the doctor while he politely bowed his upper body, and after that, we parted ways.
Then I quietly walk into Zack's room. Once I stepped my foot inside, there I saw him in his bed, quietly eyeing the floor. It's weird to see him in complete silence.
"Hey." I softly said calling his attention.
Agad naman niyang iniharap ang kanyang ulo sa direksyon ko, binilisan ko ang lakad palapit sa kanya nang mukha na itong papaiyak. Tsk!
Parang bata.
Zack's POV
Aray ang sakit ng katawan ko, teka asan si babae. Akala ko pa naman pagkagising ko siya kaagad ang una kong makikita, yung kagaya sa mga movie na napapanood ko. Alam mo yung nakahiga siya sa gilid ng kama ko habang hawak ang isa kong kamay. Hehehe. Hindi ko mapigilan ang mapangiti.
Napawi rin ng marealize ko ang isang bagay. Nagpakawala ako ng isang mabigat at malalim na buntong hininga, sad life. Palagi kang umaasa. Eh, parating busy 'yon, kahit nga siguro isang minuto hindi siya magtatagal. Teka lang ano bang paki ko. Napanguso ako.
"Hey." Napatingin ako sa may pintoan ng marinig ang boses ni babae. Sobrang hina nito animo'y tinatawag ka nang isang anghel, pero ng makita ko ang pagmumukha ni babae binabawi ko na ang salitang anghel, dahil ang blanko ng mukha niya.
Huhuhu! Demonyo pala.
Syempre, joke lang! Buti na lang hindi nababasa ni babae kong ano iniisip ko tungkol sa kanya.
Nang makita ko siya ay bigla ko nalang naalala lahat ng nangyari sa'kin. Ramdan kong nagsimula namang mamuo sa mga mata ko ang luha.
"Huhuhu babae..." Pagtawag ko sa kanya, nagsimula naring mag unahan sa pagbagsak mga luha ko.
Lumapit naman siya sa akin at saka pinunasan kaagad ang luha ko. Niyakap naman niya ako ng hindi parin ako tumigil sa kakaiyak. Ang bango niya hihihi.
"Ssshh..stop crying you look like a stupid Koi fish." Pagtahan niya sa akin. Pero imbes na gumaan ang pakiramdam ko, mas pinapalala pa ni babae. Huhuhu!
Aray ko naman, pinandilatan ko siya ng mata sa aking isipan, ang sama talaga ng ugali. Hmmp!
"Don't worry I won't let them hurt you again." Dagdag niya.
Napakalayo ng pagmumukha niya sa kanyang sinasabi. Paano ako machecheer up nito kong blanko ang ekspresyon ng kanyang mukha habang sinasabi ang mga katagang 'yon.
Pero huhuhu ang haba naman ng sinabi niya, nakakakilig promise!
Tumango tango nalang ako bilang sagot sa mga sinasabi niya. Mga ilang minuto din kami sa gano'ng posisyon, habang nanatili kaming tahimik dalawa.
"How do you feel? Do you want to eat something?" Tanong nito sa akin.
Himala! Naiba ata pakikitungo ni babae sa akin. Palihim akong napangiti. May nakain atang matamis si babae ngayon at hindi ampalaya.
Hindi ko naman maiwasang titigan ang mukha niya. Ang ganda niya pala, hindi ko akalaing magiging ganito ang pagtrato niya sa akin. Hindi ako sanay, kasi ang hirap ng wala kang maalala feeling mo may kulang.
Hindi ko namalayang kanina na pala ako nakatulala sa kanya, kung hindi pa siya sumigaw baka nasuntok nako nito. Kunot noo naman itong naka tingin sa akin at naiinis sa paghihintay ng magiging sagot ko. Palihim akong napatawa sa reaksyon ni babae. Ang kyot niya, mukha na akong baliw dito kakatitig sa kanya.
Hindi naman maipinta ang mukha nitong nakatingin sakin.
"Tsk. Idiot." Mabigat na pagbitaw niya sa salita saka marahas na inalis ang pagkakayakap sa akin. Napakunot naman ang noo kong sinusundan siya ng tingin. Tumalikod siya at saka naglakad paalis.
Walang imik itong lumabas ng kwarto, mukhang nagalit atah. Huhuhu, ikaw naman kasi zack. Eh, ayan galit na si babae kasi naman. Inihaba ko ang aking nguso. Napakababa talaga ng pasensya ni babae. Hindi ko mapigilan ang magpakawala ulit ng malalim na buntong hininga.
Nag ayos muna ako sa sarili bago lumabas para hanapin si babae, gusto ko lang mag sorry sa kanya mukhang galit atah.
Napahawak ako sa aking tiyan, ng bigla itong gumawa ng ingay.
Pati tiyan ko ayaw makisama, na alala ko na hindi pa pala ako kumakain, simula kasi ng mangyari ang trahedyang 'yon para akong nawawalan ng gana kumain, at isa pa sobrang sakit ng tiyan ko kahit maglakad ako ay minsan napapangiwi ako sa sakit, ikaw ba naman suntukin ng paulit-ulit mamaya ko nalang siguro hahanapin si babae.
Pagkarating ko sa kusina, napakunot ang noo ko nang walang makita kahit isang tao, ay teka bakit walang mga katulong. Ha? Saan naman kaya naglalagi ang mga 'yon.
Napakamot nalang ako sa ulo, paano nato huhuhu gutom nako . Napanguso ako. Hindi naman ako marunong magluto, pero 'di naman masamang subukan diba. Napahagikhik ako sa ideyang tumatakbo sa aking isipan.
Maigi kong sinuri lahat ng sulok nitong kusina habang iniisip ang pwede kong lutuin sa mga bagay na nakikita ko. Ahhmm. Ano ba? Dapat siguro 'yong madali lang gawin, tama!
Bumalik mo na ako sa taas para kunin ang phone ko sa aking kwarto. Gagamitin ko to para manood ng mga cooking tutorial. Feel ko kasi makakaya ko naman kahit anong putahe basta may guide lang. Suuss! Magluto, nako easy na easy lang sa akin 'yan. Ako pa!
Masaya akong kumakanta habang kinukuha sa mga cabinet at nitong sobrang laking fridge ni babae lahat ng kakailanganin kong ingredients. Pinanganak akong independent kaya peteks lang to sa akin.
Pagkaraan ng ilang minuto ay hindi ko mapigilan ang mapaupo sa sahig. Para tuloy akong isang halaman na hindi nabilad sa araw ng isang linggo.
Waahhh! huhuhu ang hirap naman nito, kanina pa ako paulit ulit pero waley parin. Kahit ilang ulit kung pinapanood tong tutorial sa youtube, mali parin. Ba't ba walang maid kahit isa ngayon, tsaka bakit hindi manlang ako hinanap ni babae. Mamatay ako sa gutom nito.
Kung hindi naman hilaw ay sunog. Ang kalat na dito kung oorder ako wala naman akong pera, tawagan ko kaya si babae. Eh, baka galit parin 'yon. Wag na. Sermon lang din aabutin ko kapag makita niya na sobrang kalat dito sa kusina.
Diba nga sabi nila never give up. Tumayo ako at bumalik sa ginagawa. Mas itinuon ko na din ang pakikinig sa video tutorial. Napakagat ako sa aking labi, ilang beses ko ding pinahiran ang aking noo gamit ang kanang kamay ko, habang mariin na tinitigan ang produktong na sa aking harapan, sana talaga ngayon ay tama na.
Ho! Last na talaga to halo tapos ano susunod, ah! Lagay nang---Sinubukan ko pang tumakbo papalayo sa lutuan pero huli na ang lahat.
Waahhhhhhh!!!
Sigaw ko kasabay ng malakas na pagsabog.
Mekari'sPOV
Tsk. That man is really annoying akala ko pa naman nakikinig sa akin he didn't even bother to response and I stood there like a joke, he should know that I f*cking hate waiting. Mukha siyang tangang ngumingiti mag isa, ang weird. Bahala siya nakakainis. I'm trying my best to comfort him from what happened but tingnan mo ang ginawa and I don't see a traumatize idiot according to what the doctor have told me. Psh!
Babalikan ko sana siya ng may isang maid na tarantang lumapit sakin. What now?
Hinintay ko namang magsalita siya. Lalagpasan ko na lang sana kaso mukhang importante ang sasabihin niya sa akin, kasi hiningal ito na tila hinabol ng sampong aso sa daan. Tsk!
"My lady-- yu--ng--" She said while catching her breath. I'm only holding myself not to slap her.
This b**ch! I'm already having a hard time dealing with that one idiot, and now she can't even do proper work like speaking herself. My bullets are absolutely glad to meet her head.
"Calm yourself first!" Malamig kong utos sa kanya ng hindi nito masabi ng maliwanag ang kanyang sasabihin. Seriously?
I rolled my eyes in the back of my mind when she even tried to make herself spend some time fixing her hair and making some gestures to calm herself. I'm at the end of my patience. Just as I was about to grab the gun, she started reporting an important matter.
"Milady, paumanhin po kong naabala ko kayo sa inyong gagawin pero si Chef Larry kasi ay inatake sa puso at tsaka po yung mga maid naman ay mukhang nilason, kasi lahat po sila bumubula ang bibig, isinugod na po silang lahat sa hospital, milady." Nakayuko niyang paliwanag sa akin. Hindi rin mapakali ang mga mata nito at kung saan saan ibinabaling ang tingin sa sahig.
Who could it be—that person trying to kill my workers—is it a warning? Nah. I don't think so, because no one would dare try messing with my place. Since they know exactly what will happen to them. They once saw that I punish the worst.
And why is it that this maid in front of me isn't affected? Hmm..suspicious. I stared at her blankly, as if daggers were piercing her soul.
Mukha namang nahalata nito ang ibinibigay kong tingin, kung bakit hindi siya kasali sa mga nalason because even though I won't question her she must give me a god**n reason or else I'll end her life, right here where she stand.
Para naman siyang kinuyerte sa sobrang kaba. I smirked when I was able to grasp the entire situation. They could send someone who acts well. She's too obvious. Her behavior speaks to the crime she committed.
"Ahhm, milady. Nasa grocery po ako sa oras nang nangyari po ito, kaya hindi po ako nasali. Pagdating ko nalang ay nakahiga na silang lahat at walang malay." She politely answered and bows her head even more.
Hindi ko na siya sinagot pa at tahimik na nilakad ang daan papunta sa aking opisina. I find that idiot later.
I reached for my phone and called Matt, one of my first commands. He's staying at one of our headquarters. Matt is the main person responsible for handling computer stuff together with our tech team. It didn't take a second ring before he responded.
"Yes, queen!" Matt speaks from the other line.
"Investigate what happened in my house. I want to see the results ASAP."
"Copy, queen!" After that, he waited before I ended the call.
My men will fix those issues. They know what to do even if I don't explain the problem to them. He will see through it.
Oh, I forgot about the idiot, when the time I was making my way to his room. I heard something that exploded. Tsk. What again. Don't tell me. Iniisip ko pa lang ang posibleng mangyari, at madadatnan ko ay napahilot na lang ako sa aking sentido.
Zack's POV
"WHAT THE HELL!!" Kahit hindi ko makita si babae sa kinaroroonan ko alam kong sakanya galing ang sigaw na 'yon. Patay!
Waahhh! Galit na sigaw ka agad ni babae ang umalingawngaw sa paligid, hindi niya pa kasi ako nakikita dahil sa sobrang kapal ng usok. Hindi ko alam kong anong nangyari basta na lang sumabog 'yong stove ng umapaw ang tubig mula sa kalderong ginamit ko kanina sa pagluto.
Nanatili lang akong nakatayo habang hinihintay siyang bulyawan ako, pero nang makita ko siya, mula sa naka kunot noo nitong mukha ngunit nagbago nang makita ang kalagayan ko, ngayo'y mukha naman itong natatawa. Hindi ko tuloy matingnan ng deretso si babae.
"Seriously! What did you do again young man? You're always giving me a headache. Care to give me a break sometimes. Will you? Tsk." Reklamo niya.
Mukha siyang nanay na nagsesermon sa anak niya, malayong malayo sa babaeng cold noong una ko siyang makita, atleast kahit papaano nagbago man lang ang ekspresyon na ipinapakita ng kanyang mukha. Ngayon kasi ay halos mag abot na ang dalawang kilay nito sa inis.
"Hehehe. Hi!" Wala akong masabi, eh!
Napanguso ako.
Mekari POV
Oh my god, this creature is surely amazing. I sarcastically commented in my mind when I reached the place where I heard the sound of something exploding. The smoke took a minute to fully disappear before I was able to see the whole mess.
Akala ko pa naman pinasabugan na ako ng mga kalaban, pero nang makita ko ang kinahihinatnan ng buong kusina, sobrang gulo at nagkalat ang mga pinaggamitan, ang dingding ay puno ng mga dumi mula sa tumalsik galing sa niluto nitong stupid creature, iwan ko ba kung magagalit ka o matatawa sa sitwasyon. Tsk!
Hindi ko mapigilan ang mapahilot sa aking sentido.
This time mas nilakasan ko ang ibinigay na pwersa dahil parang mabibiyak ang ulo ko sa konsimisyon sa kanya, para akong nag-aalaga ng bata.
I shifted my gaze toward the man who was responsible. He stands on his feet not moving, obviously guilty for what he did. He even had the guts to greet me with a smile displayed on his face.
"Come here, idiot." I said while trying to calm myself.
Agad naman itong lumapit sa akin, ang dungis. Kumuha ako ng malinis na towel sa cabinet at saka pinunasan siya. He remains quiet and didn't complain when I softly grab his body closer to mine and I realize something while wiping the dirt on his arm, this isn't me. I never--Tsk!
Zach always does something stupid because of his childlike mind. He made me carry out a task that I should never have done in the first place.
I give him a questioning look and raise one of my eyebrows. Does he think I will just not mind everything and let his mistakes float in the air like bubbles that eventually pop out of nowhere and are then forgotten? Zack just blasted my entire kitchen. For goodness sake, this isn't supposed to be what a 20+-year-old man does.
"Eh, kasi...ano ahmm.." He speaks while avoiding my gaze.
Alam ko na ang sagot ng tumunog ang tiyan nito. Tsk! He's trying to cook a meal even though he doesn't know how. I let out a short sigh. May atraso pa to sakin pero sa susunod ko na sisingilin. For now, I need to feed this monster.
"Fix yourself. I'll just order food." I simply said, extremely eyeing him.
Marahan lang siyang tumango bago walang imik na naglakad paalis sa kusina. In the end, I ended up ordering food for the two of us.
Dumating na ang inorder kong pagkain at sakto naman ay bumaba siya sa hagdan na bagong bihis tsaka basa rin ang kanyang buhok which means he took a bath in his room, he shyly took the chair and sat beside me, and then we ate the food silently.
We're suddenly interrupted as the sound of my phone dominates the silence between the two of us. It's from Grandpa.
He misses me that much, ha! I don't know how long it's been since he's gone to Russia.
The food I ordered was from a Chinese restaurant nearby. That's why Zack uses a wooden chopstick to grab the food. I saw him take a glance at me before he continued eating his food.
I dropped the spoons back on the plates, took a break from eating, and answered the call.
"Speak." I started, crossing my legs and making myself comfortable in the chair where I was seated.
"Why so rude, apo? wala man lang bang I miss you kasi ako miss na miss kita. Hahaha, alam mo---" Here we go again with his unstoppable mouth. Before he continued saying nonsense, I immediately cut him off.
"Spill it." He could tell me straight to the point and stop acting like I abandoned him for years.
Ang oa talaga, but even though he always acted like that, forgetting that he's a mafia boss, I deeply care for that old man.
"I'll come to your house tomorrow; I want to meet your husband. Bye!" He then drops the call. At the back of my mind, I couldn't help but roll my eyes. Grandpa never acted his age.
I thought Grandpa reaching out without notice was to give me information about the business we're currently working on.
Tsk!
"You must behave tomorrow, Zack. Grandpa will arrive to see you!" Habilin ko sa kanya.
Nanatiling tahimik si Zack. Tumango lang ito habang ang tingin ay hindi inalis sa nakahaing mga pagkain. Tsk! Now that he's giving me the silent treatment, well, he did something horrible in the first place.
I released a stressed-out sigh. Two idiots. Starting tomorrow, every single day in this house will be worse than hell! I can't imagine what will happen. We know that if you put Grandpa and Zack together in one room and they share common thoughts, both are idiots.