Play the music and enjoy reading.
Breathing all day -
By Bumkey
----------
To feel Zoe's warmth,
To know that at least, even for a fleeting moment we're connected to each other without the need to say what my worries are.
I wish,
That our small hug--- my head resting on his chest and his head resting on mine could last longer.
Kung pwede ko lamang itong pakiusapang yakapin ako ng mas matagal ay gagawin ko, But no--- I can't do that.
Zoe thinks this is to comfort me, kaya kailangan kong mag-stick doon. This hug is just to comfort someone.
Kung mag rerequest pa ako ng higit doon ay mag tatanong lamang ito--- At hindi pa ako handang makarinig ng mga tanong na ganoon mula sa kaniya.
That's when reality strikes my head and I suddenly realize that it could be better,
I want this hug to be more than just a hug--- Instead i want it to be a warm cuddle, but my desire for this normal relationship to last is much more stronger than that.
Ayokong makaramdam ng awkwardness towards Zoe, Gusto ko yung ganito lang--- yung kaming dalawa na nagkakaintindihan sa mga simpleng gawa.
Matapos ang ilang segundong yakap yakap ako nito'y niyaya na niya ako sa kusina. He tried doing everything,
Pinaupo lamang ako nito sa upuan at siya na ang naghanda ng mga kakailanganin. Halatang nalilito pa siya kung saan kukunin ang mga utensils at kung paano dapat ilalapag sa hapag kainan.
I just sat there quietly, watching Zoe struggle with household chores that I should've done this morning.
Ang ilang hugasin na aking hindi nagawa kahapon ay wala na sa lababo, nahugasan na iyon ni Zoe st naibalik sa tamang lalagyan. Mukhang nilinis rin nito ang bawat sulok ng lababo dahil sa kakaibang kintab nito ngayon.
My eyes traveled from the clean kitchen to my unecessarily neat living room. Ngayon ko lamang napansin ang linis nito, the tiles were undeniably shining as the light from the terace radiates on it.
Ang mga unan sa sofa ay nakaayon sa kakaibang paraan, It's normally just there with a random order but today--- Talagang nakaayos ito at naka-angulo ang pagkakalagay.
The TV screen is clearly reflecting the whole living room. Napatingin naman ako sa katabing maliit na vase nito na nakalagay sa maliit na desk kung saan ko tinatago ang mga bills at resibo para sa bahay.
It's a mud coloured vase with a detailed design on the outer layer, mayroon itong tatlong piraso ng bulaklak na nakalagay. Ngayon ko lamang ito nakita at hindi ko inaasahan iyon, I've never put any flowers in my apartment.
"Zoe," I called out to his name as my eyes admire the small vase on our living room.
"Hmm? Wait, Ilalagay ko na sa table 'to." He answered me, Thinking that I was asking for food. Hindi rin siguro ako nito nilingon kaya hindi niya alam ang aking pinagmamasdan ngayon.
Instead of saying another word,
Tumayo na ako sa aking kinauupuan, hindi binabali ang tingin sa vase--- Lumapit ako dito at nag-squat sa harap nito.
My eyes can't believe what I am seeing right now.
The mud coloured vase is much more detailed in a close up look. Walang kahit anong bump ang bawat edge ng designs nito. It has a smooth surface na para bang ginawa ito ng isang machine.
The rays of lights that were smoothly touching the flowers kind of helped to give a more vibrant color to them.
"Adora, C'mere. Let's eat na. Hindi ka pa ba nagugutom? Because I really am." Zoe said from the kitchen, Nilingon ko ito at nakitang nakanguso nanaman siya habang nakasuot ang dalawang potholder sa mga kamay.
Nakalagay na rin ang sinasabi niyang pagkaing niluto niya sa lamesa, mukhang ininit niya pa pala iyon para sa akin.
Tinaas ko ang isang kamay ko at tinawag siya gamit ito. His face seems abit confused and he even stayed still where he is instead of walking towards me.
Natawa na lamang ako dito at ngumiti kahit na medyo parang ang hirap igalaw ng aking mga mukha, siguro'y mukhang namamaga ako ngayon sa paningin ni Zoe.
"Zoe, tara muna dito." I said with an unsteady tone. Medyo masakit pa rin ang aking lalamunan pero mas kaya ko na itong ihandle kesa kanina na para bang uminom ako ng buhangin sa gaspang ng pakiramdam.
"Why Adora?" He asked, tinanggal nito ang potholder sa mga kamay at nagtatakang lumapit sa akin. Binalik ko ang tingin sa maliit na vase nang maramdaman na nakatayo na si Zoe sa aking likod. My eyes slowly check every little detail it has.
This vase, It's very different.
Hindi man ako fan ng mga arts and such ay marunong pa rin ako mag appreciate nang mga magagandang gawa sa hindi.
"Zoe, Bigay ba ito ni Fruga?" I asked, my hand slowly reached for the vase and I smiled when I touched the smooth surface. Ang bawat design ay hindi nakakatusok at masakit sa aking daliri na dahan dahang hinahaplos ang vase.
"Hmm?" Panandaliang nag-isip si Zoe bago muling nagsalita, "Yup, Fruga gave me some tools that I can use to make it. Sabi niya'y iyon daw ay para sa therapy ko."
I got taken aback at his answer. Nag th-therapy din ito kay Fruga. That means kapag wala ako ay may higit pa palang pinagkakaabalahan si Fruga.
I thought they only watch T.V all day long. Who knew that Fruga have too much things to do. Ang maging taga therapy ay hindi basta basta, paano pa kaya kung ganito ang sitwasyon sa amin ni Zoe ang kaniyang hinahandle?
I studied about the science of human psychology but I, myself cannot understand what is happening to Zoe right now. Now I feel somewhat guilty for treating Fruga like a little kid most of the time.
I once again looked at the pretty vase, I bit my power lip as a meaningful smile started to form on my lips. Muli kong pinagmasdanang ganda ng vase--- Ang vase na gawa mismo ni Zoe.
I knew he have a thing with clays and such but I never imagined that he's talented at making pretty vases.
Ang ganda,
Simple ngunit nakakabighani.
Kung ito'y ibebenta ay malamang malaki laki din ang halaga dahil sa mga detalyadong designs na nakaukit dito.
"Gawa mo ito?" Finally, A happy tone escape through my hoarse voice. Kanina pa ako kating kati na ayusin ang aking boses habang kausap si Zoe ngunit ngayon lang ito gumana.
"Yup," He effortlessly answered. Hindi niya siguro nakikita kung gaano kaganda ang kaniyang gawa kaya hindi ito maririnigan ng kahit anong klase ng yabang o kahit pagka-proud man lang para sa sarili.
He just answered me like what he did is normal--- But no, It's not normal.
This is rare, and it takes pure golden talent to make one.
Despite his one of a kind condition, nakagawa pa rin ito ng isang master piece at wala ngang duda na ito ang kaniyang unang beses gawin ito mula noong dumating ito sa aking buhay.
"It's beautiful." I said in awe, my eyes still lingers at the designs of the vase. Naramdaman kong umupo si Zoe sa likod, ang kaniyang mga hita ay pareho niyang sinadyang ilagay sa gilid ko--- kinukulong ako sa pagitan ng mga paa niya.
"Adora." His sweet voice said my name. Ang kilay ko ay nagsalubong dahil sa kaniyang ginawa ngunit nanatili pa rin akong tahimik at hinintay itong mag salita.
My palms nervously carressed my knees with a small movement as I waited for him to talk.
"Is it beautiful? Sabi ni Fruga kapag beautiful daw ang iyong tingin dito ay dahil 'yon sa nakikita mo ang kagandahan at flaws ni at the same time." Napakurap ako ng ilang ulit habang pinoproseso ang sinasabi nito.
I don't get his point kaya minabuti ko itong tanungin, "Why did Fruga said that to you? Sinabihan mo ba siya na beautiful siya kaya iyan ang tinuturo niya sayo? Nakakasuka naman." I cracked a joke to break the weird vibe, I heard him silently chuckling at the back--- Ako rin tuloy napangiti ng malaki ng marinig ko siya.
Atleast he can take jokes now huh?
"Hindi ko siya sinabihan na maganda siya, pero Adora--- I asked him how to describe someone I truly Adore with it's perfectly imperfect life." He said, His hand slowly touched me my waist with his huge palm.
Lalo ko lamang na-digest sa aking utak na isa nga talaga itong lalaki sa aking paningin. He have a huge palm that can make me feel small when it touches me.
Para bang ang liit liit ng aking baywang sa kaniyang mga hawak, it makes me feel that Zoe is really and within my zone and I--- I feel really vulnerable with him.
Nanigas ako sa aking puwesto at lalong hindi na makapagsalita nang tuluyan niyang niyakap ang aking bewang.
"I asked him what to call someone who is perfect in my eyes kahit na madalas siyang maglaway pag-tulog. Tapos---"
"Tapos laging nagagalit." he snickered abit, naramdaman ko pa ang kaunting pag-urong nito papalapit sa akin at ang pag-diin ng laniyang yakap sa aking baywang.
"Noong una, Malabo pa ang lahat para sa akin. I can't see any light, It's all black and white around me and now I realized--- It's because the light is coming from you yourself Adora." He said. Lalo lamang akong natulala sa flower vase sa aking harap.
"You gave light to my life Adora, You can't see it but I can." His voice were like a sweet piano piece for my ears, A lovely song that serrenades my heart. I silently gasped for air as both of my fist turned into a ball as I try to stop myself from screaming like a fangirl over his upgraded sweet talk.
Ang aking paghinga ay talagang pinaghirapan kong gawing normal kahit na halos magkulay kamatis na ang aking mukha.
Earlier he gave me a comforting hug.
At kanina lang din ay gusto ko ng mas higit pa sa kayang niyang i-offer na hug para sa akin.
And now,
Zoe himself is offering it.
Napapikit ako ng madiin at dahan dahang nilapat ang isang kamay sa aking dibdib, pinapakiramdaman kung gaano magwala ang puso ko sa mga ginagawa ni Zoe.
'Adora kalma. Baka nakakalimot ka? He needs time to learn, wag kang papadala, Please.' I chanted inside my head to stop myself from thinking unbelievable things--- yung mga bagay na ginagawa ng mga lovers, You know---Things I want to do with Zoe.
'Sheesh! Adora kakasabi ko lang!' Sito ko sa sarili. Halos mapunit ang aking labi kaka-kagat ko dito at malapit na rin yatang bumaon ang aking mga kuko sa aking palad dahil sa sobrang diin nito.
"Are you trying to cheer me up again? Thank you but, Hindi na kailangan Zoe." Sambit ko dito. Sinusubukang tapusin na ang kung ano mang misunderstanding ang mabubuo sa aking isipan.
Baka umasa ako, baka akalain ko na totoo ngang nasa iisang pahina ang aming kinalalagyan.
"I know naman na ako ang taong una mong nakasama--- But Zoe, the way you talk can make me misunderstood your intentions, alam kong thankful ka sa akin pero sana huwag kang gumamit ng mga sweet words." Paalala ko dito upang plantyahin na ang namumuong gusot.
I nervously fanned my heated face with my hands as embarrassment ate my whole body, pakiramdam ko tuloy ay isa akong makapal na assumera ngayon.
"What do you mean?" Ang boses niya'y mababa at pakiramdam ko'y tuluyang bumigay ang tuhod ko, imbes na nakasquat lamang ako ay bigla na lamang akong napaupo sa sahig. By that, his body had more access to mine and somehow managed to move closer.
Nag sisi pa yata ako kung bakit pa ako napaupo sa sahig. "Wait, we shouldn't be hugging like this."
His body came closer to me, nararamdaman ko na ang init ng kaniyang katawan na nakadikit sa aking likod. "Zoe," I said, napalunok ako ng sariling laway kasabay ng paglunok ko sa nararamdamang nerbyos sa katawan.
He snuggled in, "Wait, Hindi pa ako tapos Adora. Let me tell you a story first."
I snickered, "Well, kasama ba talaga sa story telling mo ang yakap?" In that moment he laughed softly and his arms squeezed a fraction tighter to my body and he breathed more slowly.
Natahimik ako dahil doon, ang tibok ng puso niya'y nararamdaman ko. His heart is beating alittle bit slower than mine, but still it is beating faster than normal.
Halos mabaliw ako habang naramdaman ang pag relax ng kaniyang katawan sa akin, his body slowly melting into mine.
"Adora, You're beautiful, You make me feel alive." He said as he nuzzled his face unto my neck, breathing in my scent.
Napapikit ako, pakiradam ko'y hinimatay na ang katawang lupa ko. My heart raced faster than ever. Kinilabutan ako doon at halos nagsitayuan ang balahibo ko sa buong katawan.
This time,
This time the feeling is much stronger and wilder.
Hindi ito tama, My heart is acting like a desperate girl who only listen to her desires.
Shit, Ayoko mang magmura ay wala akong ibang magagawa kundi ulit uliting murahin ang sarili sa aking isip.
"Sabi ni Fruga gawin ko daw inspiration yung taong sinasabi kong beautiful sa paggawa ng vase na 'yan. Because by that, by the result of the vase can surely describe how beautiful I think that person is." He said, ang bawat paghinga nitong ginagawa sa aking leeg ay para bang tumutunaw sa aking buong pagkatao.
Dito ko literal na narinig ang pagkapigtal ng kung ano sa loob ng aking isip--- The feelings I have surely, carefully, and willingfully tied down suddenly break free.
All my life,
This is the first time I feel this way. I had past relationships and now, I can surely say this--- Hindi lahat ng first boyfriend ay first love.
At hindi rin lahat ng naging karelasyon mo ay mahal mo--- because right now,
Right now I'm experiencing something out of the line. Something scary that makes me tremble but excited at the same time.
That 'something' is obviously a more bizzare feeling than being attracted to someone.
It's called being inlove with someone,
Being inlove to Zoe.
Game over for my heart,
Ito na nga. Ito na ang kinatatakutan ko noon.
Who knew that with just Zoe's little moves on me will scatter all the walls I made to stop myself from falling into this.
"Then I'm done Adora, Gusto mo na bang kumain ngayon?" Tinaas nito ang ulo niya at pinatong ang baba sa aking balikat.
Natapos na siya sa gusto niyang sabihin sa akin ng walang hirap ngunit ako ay narito--- nakatulala sa napakagandang flower vase sa aking harap, Nag-iisip kung paano nga ba ako tuluyang bumigay sa gusto ng aking puso.
Pumikit ako saglit at huminga ng malalim, thinking--- What if I want it to last? What if I ask him to stay abit longer? Ano nga bang epekto nito sa akin?
I might fall deeper or I miggt end up regretting it for taking advantage of Zoe's innocence.
Oo inosente ito,
Napakainosente niya dahil hindi niya man lang alam kung gaano katindi para sa akin ang mga sinasabi niya.
"Let me stay here. Under your warm hug for alittle longer, Zoe." I whispered, eyes shut closed with a content smile on my lips. My body relaxed for once and let Zoe carry my weight.
For a brief moment---
I forgot that his life is in danger,
I forgot that I was crying for hours inside my room,
I forgot that I need to control my feelings,
Pero alam mo ang kapalit ng mga nakalimutan kong gawin? It's realizing that someone's hug can make you so much happy to the point that I could just die right now,
like there's nothing else that I already achieved or will somehow achieve in the future can equal how much happy I am right now.
Ang yakap niya,
Ang mga salita niya,
Ang tibok ng puso niya,
'Ah, totoo ngang isa siyang dream guy. Fruga did not lie to me afterall.' I said to myself as I fall deeper into the unknown emotions I have for Zoe.
----------
Hi, Paumanhin lang po sa mga nag-cringe dahil kay Zoe at Adora.😂
I always make looooong updates para worth it kapag binabasa niyo na.
Godbless guys, Thank you for reading kahit konti pa lang kayo Nyahaha~
More romance before we get depressed for the upcoming problems :)
❤❤❤❤😚