Meet our baby boy Marco on the picture~
Dedicated to: Fairest17 , thanks for the constant support! 🎉
Enjoy reading!❤
--------
I blinked a couple of times as my eyes adjusted to his face Pinag-masdan ko ito mula ulo hanggang paa at napagtantong hindi nga ako nag-kamali, si Marco ito.
A glint of smile flashed on my face as I gestured a small wave with my dainty hand.
"Hi, kamusta ka Marco?" Hindi maitago ang pagkaka-bigla ko sa pag-kikita naming 'to, my voice sounded abit amused. Akala ko'y hindi ko na makikita ang ilang naging students ko dahil kaunti lamang ang mga BS psychology sa mga iyon.
Instead of giving me a warm response, he turned his cold gaze towards Zoe. His fierce stares kept on eyeing Zoe from head to toe. "Bakit nandito ka?" He asked Zoe, masama ang timpla ng mukha nito at para bang balak pa makipag-away.
"Why do you care?" Zoe replied in a low tone, a bit alarmed by the cold conversation Marco started. weirdly ganoon rin ang ginawa ni Zoe, he stared at Marco with a serious face.
Napahawak ako sa aking noo, thinking that I need to stop Zoe before he does something wrong. Lalo na ngayong mas marami na itong alam at iniisip, ibig sabihin ay marami na rin ang posibleng gawin nito. Which could obviously be beyond my own expectation.
"Zoe, uhm--- I think malalate na talaga tayo kung mag-stay pa tayo dito." I awkwardly tried to break their silent war, nag-tititigan lamang ang dalawa at paunti-unting sinisindak ang isa't isa gamit ang kanilang kilay at mata.
Kung susumahin ay nakakatawa silang pagmasdan, They look weird. Bakit ba naman kasi nag-hahamon pa ng away 'tong si Marco, he have no idea what kind of situation he might get caught up with Zoe.
"Zoe, let's go." I sternly said. Finally, tumingin na ito sa akin. He took a deep breath before he bowed his head down and turn his back on Marco.
"Then, tara na umalis na tayo dito." He said, without even looking back. Nagsimula itong mag-lakad palayo. Nagulat ako at napatingin kay Marco, he's just staring at Zoe with that spiteful look on his face. Madalas itong nababalitang nakikipag basag ulo pero ngayon ko lamang talaga nakita kung ano nga bang hitsura nito kapag galit.
My curiousity rose up, anong problema ng batang 'to kay Zoe? May hindi ba ako alam?
"Adora!" Zoe slightly shouted from afar, iritado at para bang nag papa-baby ito kung tawagin ako. I tilted my head out of confusion. Ano nanamang pumasok sa isip ni Zoe at ganyan ang tono nito? Si Zoe ay hindi ko na talaga maintindihan ngayon.
"Oo na," my hand rose up and gesture him to wait for me, muli kong hinarap si Marco. Nakasimangot ito sa akin pero ngumiti pa rin ako. "Mauna na kami, malapit na kasing mag-start ang event na pupuntahan namin," I said to him, medyo kumalma ito at nawala ang pagkakakunot ng noo.
"Pupunta ka ba sa kasal ni yan-yan?" Marco's voice soften, his eyes looks much more normal ngayong wala na si Zoe sa aming tabi.
"Yan-yan? Si Dayanna ba?" I asked, naninigurado lamang kung iisang tao lang ba ang aming pinag-uusapan.
His eyes lit up, tinaas nito ang mga kamay at nilagay sa likod ng kaniyang ulo. "Ah! Iisa lang pala tayo ng punta Ma'am! Sabay na tayo pamasok!" His eyes were smiling as his lips turn into a cute cresent moon shaped smile, Malapad ang ngisi sa balitang narinig mula sa akin.
"Yeah, sure. Sabay ka na sa amin ni Zoe papasok." Nakangiti kong tinuro ang direksyon ni Zoe kay Marco, nakita ko ang panandaliang pag simangot nito ng mapatingin sa aking likod.
"Okay, pero Ma'am boyfriend mo yang isang 'yan?" May bahid ng inis at kaunting pagkairita ang boses nito habang tinutukoy si Zoe. Napanganga ako, panandaliang napa-isip kung bakit ganito ang batang 'to kay Zoe. Tsaka ano nga bang sasabihin ko dito?
Oo, dapat oo. Dahil yoon naman talaga ang kinakailangan kong sabihin at ipakita kay Dayanna hindi ba?
"Matagal pa ba yan?" Zoe groaned in annoyance, that's another problem here. Masyado itong mainitin ang ulo kapag may kausap akong iba.
My gaze found it's way to where Zoe is currently standing, he's tapping his foot on the concrete floor. Nakasimangot at nakanguso ng kaunti habang tinatanaw kami ni Marco.
I rolled my eyes, well oo nga pala--- talagang excited nga palang pumunta dito si Zoe kaya hindi na nakapagtataka.
"Heto na, papunta na kami." I answered back, bumalik ang tingin ko sa nakasimangot na si Marco. "Tara na baka magsimula na ang kasal ng babaeng 'yon." Napapikit ako sa sariling sinabi. 'Babaeng 'yon?'
Thankfully, Marco didn't seems like he heard it. Sumunod na lamang ito sa akin sa pag-lalakad papunta kay Zoe.
They were standing next to each other dahil agad na pumwesto sa gitna namin si Zoe, they're silently having an argument with their eyes. Walang tunog at sadyang banggaan lamang ng mga braso ang ginagawa nila.
Pinabayaan ko na lamang ito at tinuon ang atensyon sa daan, hindi na mahirap hanapin kung saan gaganapin ang kasal dahil rinig na mula dito ang romantic music na nag mumula lamang sa kabilang side ng building.
"An outdoor wedding huh?" Mahinang sambit ko sa sarili ng tuluyang makita ang kabuuan ng kanilang kinuhang lugar para sa kasal.
Extraordinarily white motiff. infairness of Dayanna, marunong pala itong pumili ng magagandang bagay? The place looks elegant in white roses everywhere, the tables are designed accordingly with a mahogany colored seats. Instead of a red carpet, may roong white silk carpet ang nakalaan para sa ikakasal.
"Dito na tayo maupo Ma'am." The sweetness in Marco's voice came back, he pointed on the neares table infront of us. Oh, finally bumalik na ang mabait kong estudyante at nawala na ang isip batang nakikipag-away kag Zoe kani-kanina lamang.
Tinanguan ko ito at sinundan siya papunta sa tinurong table malapit sa amin.
"Thank you Marco." I said when he helped me with my seat, nakangiti itong tumango sa akin bago naupo sa tabing upuan ko.
"Excuse me," Zoe cleared his throat too audible, pati ang ilang bisita sa katabing table ay napalingon sa amin. He's very loyal when it comes to eyeing Marco with deadly glares. Inurong ni Zoe ang isa pang upuan sa aking tabi at sinadya nito na halong walang matirang space sa pagitan ng aming upuan.
Mabigat ang katawan nitong naupo, hindi pa rin pinuputol ang tingin kay Marco. This time, Siniko ko na ito. He shifted his gaze on me, Nagtataka kung bakit ko iyon ginawa.
"Stop it Zoe. I told you to behave, wag tayong mag-simula ng away." I whispered to him, ang ulo nya'y bahagyang umatras at ang baba nito dumoble, nakakunot ang mga noo habang pinag-mamasdan ako.
"Why? He started it Adora. Inaaway niya ako kanina pa, tsaka kasi nakakainis na 'yan tumingin saiyo." " He tried to reason out but no, it won't work with me this time.
I arched an eyebrow and watched him, agad siyang napahawak sa kaniyang leeg at napalunok ng sariling laway. "Okay, I did kind of started it the second time." His voice were almost not a whisper, Halatang ayaw aminin ang kasalanan nito.
Kinalabit ko ito at pinalapit sa aking pwesto ng kaunti, he understood me and somehow leaned towards my seat. Hinawakan ko ang kaniyang braso at lumapit sa tenga nito at bumulong,
"Let's not make a scene, just remember what I told you earlier---" muli akong umulong dito, mas lumapit pa ng kaunti upang walang iba ang makakarinig sa aking sasabihin.
"Today, mag-aacting ka muna. You'll act as my boyfriend." Mahina iyon ngunit alam kong klaro sa pandinig nito, he giggled and started fidgeting abit. Lumayo ako sa kaniya at nagtatakang pinagmasdan.
"That s ticklish." He said beneath his giggly tone. Nakangiti rin ang mga mata nito. I had no other option but to get infected by his pretty smile, natawa ako sa kaniyang hitsura habang hawak hawak nito ang kaniyang tenga.
"Stop it Zoe." Saway ko dito, mahirap na dahil baka tumawa pa kaming dalawa dito na parang baliw.
"Mac-Mac!" A shout from a distance caught the attention of the three of us. A girl in a pretty white dress was half-running towards our table, nakatingin ito kay Marco.
Mac-Mac? I assume na iyon ang nickname nito. That's really cute. Para bang nahulma pa ito noong mga bata pa lamang, just like what Marco called Dayanna earlier--- Yan-Yan. That nickname was made way back in highschool, sheesh. Ganoon pa rin ba ang tawag sa babaitang iyon hanggang ngayon?
"Hinahanap ka ni Tita Sherry!" The cute lady slapped the back of marco with her steely eyes towards Marco. Marco silently grimaced in pain while touching his shoulder, trying to reach the painful spot in his back.
"Langya, ano bang problema mo Tel?" He hissed on the lady, medyo nabigla ako sa pag-aaway ng dalawa.
My eyes squinted, ping-ponging my gaze from the lady to and Marco. The hint of similarities between the two is too much at mukhang alam ko na kung magka-ano ano sila.
"Gago! Tinatawagan ka ni Tita Sherry kanina hindi mo naman siya sinasagot! She's really mad, pumunta ka doon---" The cute little lady was talking non-stop, but not until her eyes passed by me. Nagulat ako at nakaramdam ng pagka-awkward ng mapatingin siya sa amin ni Zoe.
She stopped all her angriness towards Marco, napalitan ng maamong mukha ang kani-kanina lamang na bwisit na bwisit. She immediately turn into a kind person and smiled towards me, agaran nitong inabot ang kamay sa harap ko at nagpakilala. "Ay, hello po. I'm Mistel. Ate ho ni Marco---" she haven't finished her sentence when Marco suddenly said something.
"Kambal ko lang yan." He lazily corrected the little lady. Ngumiti itong babae sa ami bago gigil na kinurot ang giliran ni Marco. He once again ouched in silence, walang sound pero kitang kita ang sakit sa mukha nito.
Somehow, he resembles someone I know--- Fruga. Ganito rin si Fruga ngunit may sound lamang iyon kapag umaaray at mas matindi ang mukhang ginagawa niya kumpara kay Marco.
Wait, why am I thinking about Fruga?
"May binista ho palang kasama si Marco. Ah, ate at kuya, maiwan ko po muna kayo dito at isasama ko muna saglit si Marco." Her sweet voice could actually pass for a candy endorsement or something. Tumango na lamang ako dito, hinayaan siyang kunin si Marco sa inuupuan nito.
"Ayoko nga pumunta don sa babaeng 'yon." He said in a low tone, siguro'y ayaw nitong makinig kami ni Zoe kaya hinihinaan na ang boses.
"Shut up. Pumunta ka doon, Ako yung inaaway nila dahil sayo." Sa hulk ay nanalo ang babae, si Mistel. Nakaladkad niya si Marco patungo sa kung saang table man 'yon.
"Mabuti nalang at kinuha siya nung babae." Zoe snickered while looking from where they went to, medyo masaya siya na nawala si Marco sa table namin.
"He'll be back in no time. Wag mo siyang aawayin mamaya ha." I reminded him since ang sabi lamang ng kambal nito ay hihiramin lang si Marco, malamang ay babalik iyon maya maya.
"I know, I'll also tell Fruga about this." He said, slidding his hand on one of his pockets and took out his phone. He started to tapped his finger on it. Oh, this might be the first time I'll see him casually using a phone.
Habang busy siyang gumamit ng cellphone ay inaliw ko ang sariling mga mata sa kaniyang mukha na bahagyang nakasimangot.
His lips are a bit pouted and I can see how his eyes focused on the phone, malamang si Fruga ang ka-text niya dahil iyon lamang at ako ang nasa contacts ng phone ni Zoe.
My, he looks extravagantly stunning in this angle, his jaws with all the right places and a pair of black crystal-like eyes that dwells in. His posture looks elegant in my eyes even though he's just doing his usual seating habit.
"Hey, is this seat taken?" The deep set of voice made me jumped a bit on my seat, medyo na bigla sa kaniyang pag sulpot habang pinag-mamasdan ko pa si Zoe.
"It's not taken," Zoe suddenly voiced out my thoughts. Agad akong napatingin dito, he had a relaxed smile on his face as he stare at the stranger.
Nilingon ko rin ito at talaga namang nakakita ako ng matinding liwanag sa kaniyang paligid. Ang pogi nito, mas mukha pa ytang babae kaysa sa akin.
He smiled back to Zoe while holding the back of the seat he asked, "Then may I seat? Kung okay lang naman sainyo." He politely asked us, ang bait naman nito, Hindi naman yta nabanggit sa akin ni Dayanna na mayroon itong mga kaibigan and to top it up, pogi pa nga!
"Sure, it's not taken so you could. But please be reminded the this pretty lady here---" Zoe sneakily landed his palm on my thighs, panandalian akong hindi huminga at halos manigas sa kinauupuan. Ang kamay nito ay mataas ang pinagbagsakan at halos mamula ako sa hiya.
"Is taken already." He ended his sentence with a boyish grin plastered on his face. Ano ito? Nakakaloko! Bakit ganito mag-salita si Zoe? Bakit niya nilagay ang kaniyang kamay sa aking hita? Sheesh! Ano nanamang tinuro ni Fruga dito?
Hindi ako makagalaw kahit kating-kati na akong sipain si Zoe, o kahit man lang tabigin ang kamay nito sa aking hita.
"No sweat bro, Alam naman na siguro ng lahat na ikaw ang panalo sa magandang binibini." The prettly guy said before taking a seat, amused itong nakatingin kay Zoe. Ni hindi man lang ako dinadaanan ng mga mata nito.
What, Bakit ba parang nanghihinayang ako sa isang ito? I shouldn't! Mali iyon. I have Zoe. I can look at Zoe all day with no worries. Zoe is here for me.
"Talaga?" Nagbago bigla ang tono ni Zoe, instead na seryoso ay naging mabait na bata ang pananalita nito sa lalaking nag-sabi na siya ang panalo-something.
The guy chuckled, finally turn his gaze on me for a second. Bumalik agad kay Zoe ang mga mata nito at nagsimula ng ibang usapan.
Weirdly, I didn't felt anything special kahit sobrang pogi ito. He's just goodlooking. Nothing else.
"Si Paulisse ba ang nag-imbita sa inyo dito? Or her bride Dayanna?" He asked Zoe, not even minding my very own presence. Sino si Paulisse? Babae rin ba ang papakasalan ng babaitang yon at hindi lalaki?
"Paulisse? Ang groom, right? Nakita ko ang pangalan niya sa Invitation. To be honest, I don't know both of them." Zoe said in a formal tone. Nagulat ako sa narinig mula sa kaniya kaya mabilis na napadpad ang mga tingin ko dito. A confused expression came out from me nagtataka sa inaakto ni Zoe. It's very different to the guy I know!
"Zoe," I secretly shook his hand on my thighs, kinukuha ang atensyon nito.
"Ah, then ang girlfriend mo ba ang kakilala nila?" Once again, an amused look on the pretty looking guy showed. His arms slowly rested on the backseat of the empty seats beside him.
Napansin ko ang biglang pagbukas ng cellphone ni Zoe na nakapatong sa mga hita nito, he sneakily checked it out bago nag salita.
"Yes, my lover is acquanted with the bride." Zoe said, a smug look is written all over his face. Lover? Ngayo'y napa-face palm na lamang ako sa aking isip.
I tried reading the message in his phone, napagtanto ko na dito galing ang mga sinasabi ni Zoe! It was a text from Fruga. Sheesh, talagang masasabunutan ko si Fruga pag-uwi namin. Kung ano-ano ang tinuturo kay Zoe!
How on earth are they communicating this way? Mayroon bang listening device ang isang 'yon na nilagay kay Zoe? Nasaan ang privacy namin doon?
Wait, hindi namin kailangan ng privacy! Ano ka ba Adora!
"Kuya july, Kanina pa kita hinahanap!" Another man showed up, umakbay ito sa lalaki sa aming harap. Malaki ang ngisi at may mapaglarong mga mata na pinagmamasdan ako.
"Oh, a pretty lady indeed." He stated as he once again checked me out. Tumayo ito ng tuwid at mas ngumiti ng mas malaki. He's good looking kaso bastos pala. Sheesh, grabe nakakailang ang ganito.
"Are you being disrespectful towards Adora?" The clarity in Zoe's voice boomed, pinag halong inis at pag titimpi ang makikita sa mukha nito. He's gritting his teeth, slowly his hand on my thigh turned into a ball of fist. Sa kaba ko ay hinawakan ko ang kamay nito, hoping he'll calm down a bit.
"What? Bro calm your shit down." The guy smirked at Zoe, puno ng yabang ang salita nito.
"You calm your shit down, dude." Mabilis ang mga hakbang ni Marco papunta sa lalaking nakangisi pa rin. He pushed the guy, making that person take a step back. Nabigla ako sa walang pasabing pag-sulpot ni Marco.
"Mac!" Mistel almost sqealed while running towards Marco who's already fuming mad.
"Where's your manners, Art?" July decided to butt in, hinawakan ang braso ng kaibigan at pinaupo sa isang upuan. Nakasimangot itong si art at para bang asar na asar habang nakatingin kay Marco.
"Let's not make a scene. Kasal ng pinsan natin ngayon." July reminded art to behave, hindi na naka-angal s art dahil sa hindi na rin mapinta ang hitsura ni july habang pinagsasabihan siya.
"I'm sorry for his bad manners," Lumingon ito sa akin at bahagyang yumuko, The sign of respect when asking for forgiveness.
"Sorry for the trouble." Ngayo'y kay Marco at mistel naman ito humarap at muling niyuko ang ulo. Mistel smiled to him and said,
"No, Actually mag so-sorry din ako sa behavior ng kapatid ko." She awkwardly said to the man, tumango si July bago muling tinitigan ng masama si Art. Art didn't say anything and just remained silent with a frown on his face.
"Okay ka lang Ma'am?" Marco quietly sat besides me, medyo nakakunot ang noo habang tinatanaw ang aking katabi.
"She's not okay with it." Zoe replied, may bahid pa rin ng inis ang boses. I turn to face him ngunit naka-diretso lamang ang mga mata nitong naniningkit kay Art.
"Zoe, okay lang ako." I once again held his fist, naramdaman ko ang dahan dahang pag-kalma nito. His fist returned into a relaxed hand kaya agad ko itong hinawakan, tangling every fingers of mine to his.
He took a deep breath and finally he faced me with a worried look and said, "You don't deserve to be disrespected Adora. Instead, You deserve more than a million of praises." His eyes were a mixture of contained anger and a subtly hint of affection.
Hindi ako makahinga,
I can visibly see my reflection on his eyes.
My time stopped ticking and even the world turned into a slow-motion.
What a shame,
my heart once again died because of Zoe.