Again
Slowly, I opened my bedroom's door so it won't make any sound. Nang nakita ko na ang tanging ilaw nalang sa chandelier ang naiwang nakailaw, I smiled.
They're all asleep.
Dinala ko lang ang stilleto ko at nag tiptoe sa paglalakad pababa ng hagdanan.
At nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang nakarating ako sa double doors.
Club Time here I come!
At nang bubuksan ko na iyon...
"Where are you going Vienna." Daddy's dangerous voice filled my ears.
Kinakabahan akong humarap sa kanya at agad kong nakita ang galit niyang mga mata.
May hawak siyang isang baso ng whiskey.
"D-Daddy..." Kinakabahan kong sinabi.
"It's already past ten. Where are you going this late?" His voice is calm but his eyes are not. It's scaring the shit out of me.
Shit. Shit. Shit!
"D-dad, uh... ano... uhmmm... Itatapon ko lang... to?" Sabay taas ko sa stilleto na dala ko.
Really Vien? You will throw your favorite five-digit-cost stilleto?
Nanliit ang mata ni daddy na parang hindi siya nanininwala.
"This late? Pwede namang mga katulong ang gumawa niyan. Pwede ring sa trash bin mo muna ilagay."
Shit! He's not buying my excuse!
"I... Inaayos ko po kasi yung bedroom ko dahil hindi po ako makatulog." I lied again.
And with that, Daddy's eyes become soft.
"Iniisip mo na naman si Mommy mo?" Dad gently asked.
Mommy...
Can I use you to lie mommy? Maiintindihan mo naman siguro iyon diba? I am just going to chase the man I love... More like... stalk him.
Nag-aalinlangan akong tumango.
Daddy sighed.
"Sige, pagkatapos mong itapon iyan, bumalik ka na agad sa kwarto mo."
Yes!
"Yes Dad."
At umakyat na si Dady sa hagdanan para siguro tumungo na sa kwarto niya.
Freedom! Yes!
Pero imbes na bumalik sa kwarto, lumabas ako ng gate at maingat na naglakad para hindi makita ng cctv at hindi marinig ng guard namin na walang silbi dahil natutulog lang.
Nang may dumaang taxi ay agad ko iyong pinara at sinabi ang address ng bar kung nasaan si Marco.
Yes, kaya ako pupunta sa Club Time dahil nakakita ako ng picture sa feed sa social media ko at nandoon siya.
So wait for me Marco.
Nang nakapasok ako sa Time ay agad na hinanap ng mata ko ang taong pinunta ko dito.
Where is he?
Pumunta muna ako sa bar at umupo sa isang high chair at umorder ng Absinthe para doon magmasid.
And after I took my third shot... there. I finally saw him!
Agad akong lumapit sa kanya at bago pa ako tuluyan lumapit ay tumayo siya at pumunta sa dancefloor.
Oh, I want to dance with him.
At bago pa ako makalapit ay may nilapitan siyang isang babae at sumayaw sa likod nito. Ilang sandali pa ay hinarap siya nung babae at nagsayawan silang dalawa.
My blood immidiately boiled at the sight. Baka dahil na rin sa alak na nainom ko.
Sorry ka nalang babae ka kung ano ang magawa ko sa'yo. No one touches my man. Oh yes, I am possessive. Na kahit hindi ko naman siya pag-aari ay inaangkin ko siya.
Woah. Is that even possible? Possessing someone you do not own? Well for me, yes.
Galit ko silang nilapitan at marahas na tinanggal ang kamay ng babae sa leeg ni Marco kaya napaatras siya at natabig yung waiter na may dalang inumin.
At nagtilian din yung mga maaarteng babae.
But I don't fucking care!
"What the fuck?!" Sigaw nung babae.
Wag mo kong ma 'what the fuck' diyan! Naiirita ako sa'yo!
"What the fuck ka rin!"
At dahil sa inis ko ay hinila ko ang buhok niya at agad din niyang hinila ang buhok ko.
Shit!
I am not used to this because I grew up having the influence of my mother to stay composed all the time.
But who am I to blame? It's my girl instict and probably the influence of alcohol.
"Vienna!" Galit na tawag ni Marco at hinawakan ang balikat ko mula sa likod.
But he's too late. Nasimulan ko na, at hindi ako papayag na maging isang talunan na unang susuko sa giyerang sinimulan ko.
May lumapit sa aming isang babae at agad na pinigilan kami pero hindi niya magawa.
Napansin kong may lumapit rin na lalaki at hinila yung isang babae papunta sa likod niya at siya naman ngayon ang pumigil sa amin.
"Jairah, let go!" Sabi ng lalake at tinanggal ang kamay nung malanding babae sa buhok ko.
Agad ring tinanggal ni Marco yung kamay ko sa pagkakahila dun sa buhok ng babae.
At inilayo nila kami sa isa't-isa pero gustong gusto ko pang hilain ang buhok niya. Ang sarap pala sa feeling ng humila ng buhok!
"You bitch! Don't you fucking dare touch my boyfriend!" Sigaw ko dahil sa galit.
Nilapitan nung babae yung malanding babae at inayos ang buhok niya. At parang lasing narin siya katulad ko.
"Oh? Kasalanan ko ba kung lumalapit siya sa akin?" Sabi pa niya.
Bwisit ng babaeng 'to! Kung hindi lang nakahawak si Marco sa akin ngayon kanina pa siya humandusay sa sahig!
"You slut!" I shouted back.
"Don't fucking call me slut!" She also shouted at hinila ang buhok ko.
This is what you want huh. Then I will give it to you. Kaya hinila ko rin yung buhok niya at sa sobrang lakas ay halos matanggal ko na yung buhok niya.
"Stop it Vien!" Malakas na sigaw ni Marco na nagpatigil sa akin.
Galit na galit siya. At hindi ko alam kung bakit sobra ang kaba ko na makita siyang ganito.
"You are being unreasonable and on top of that, I. Am. Not. Your. Boyfriend!" He shouted and walked out.
Shit.
Napanganga ako sa sinabi niya. Sinabi niya iyon sa harap ng sobrang daming tao.
At sobra ang pagkahiya ko!
"Marco!" I called him at sinundan ko siya.
Pero hindi niya ako nililingon. Mabilis lang ang paglalakd niya at parang galit na galit. I mean, hindi 'parang', dahil galit talaga siya.
"Marco, wait!" Tawag ko ulit.
Hanggang sa nakapunta na siya sa parking lot ay wala na akong nagawa nang sumakay siya sa sasakyan niya at pinaharurot iyon ng takbo.
He left me...
Again.
Palagi nalang bang ganito? That I will always end up being left by the people whom I love? To end up chasing them hoping that they would love me back even though I know that they wouldn't? That they can't? Because honestly... it hurts so much.