" jong in ညစာစားမယ္တဲ့ "
အခန္းထဲေခါင္းျပဴ ရင္း ေျပာလာတဲ့
Hyungပုတုေၾကာင့္ သူရယ္မိသြားရသည္။
ဒီအိမ္ကိုေရာက္ထဲက hyungပုတုဟာ
သူ႔အခန္းထဲလံုးဝမဝင္။သူကသာ hyungပုတု
အခန္းထဲ အျမဲတေစဝင္ထြက္သည္။
" ဘာလို႔ အခန္းထဲဝင္မလာတာလဲ? "
" ဝင္စရာအေၾကာင္းမွမ႐ွ္ိဘဲ "
ေလွကားေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္နင္းၿပီး
ထမင္းစားခန္းဘက္ သြားတဲ့လမ္းတစ္ေလ်ွာက္
Hyungပုတုကို ေမးလိုက္မိျခင္း~~
ဝင္စရာ႐ွိမွဘဲ ဝင္ရမွာၾကလို႔...
တကယ္ဆို သူ႔အခန္းကို ဟိုးငယ္ငယ္ထဲက
Hyungပုတုသေဘာက်လြန္း၍ အျမဲတမ္း
ဝင္ေနခဲ့ဖူးသည္ပင္။ခုမွ ဘာေတြ
အကဲပိုေနမွန္းမသိ။
ညစာစားေတာ့လဲ သူ႔အနားမထိုင္ဘဲ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာဝင္ထိုင္ေလရဲ႕။
မ်က္လံုးကိုအနည္းငယ္ျပဴ းျပလိုက္ၿပီး
သူ႔ဘက္ျပန္လာရန္မ်က္စပစ္ေလေတာ့...
" အန္တီ ဒါေလးထည့္စားေလ
အန္တီသိပ္ႀကိဳက္တာကို "
ငါးအူေခ်ာင္းေၾကာ္တစ္ခုကို တူနဲ႔ညႇပ္ၿပီး
Ommaပန္းကန္ထဲလွမ္းထည့္ကာ
သူ႔ကို အဖတ္မလုပ္ပါတဲ့hyungပုတု~~
အံမယ္ သူ႔အနားကိုလံုးဝမလာဘူးေပါ့!!
" kyung sooေလးက လိမၼာလိုက္တာ
Jonginneေတြ႔လား hyungလို
အလိုက္သိတတ္စမ္းပါ "
သား,သားမက္နဲ႔ တည့္လြန္းေနတဲ့ မိခင္ကပါ
လွမ္းဆူလာေတာ့ hyungပုတုက
ခိြခနဲရယ္သလို သူ႔မ်က္ႏွာသည္လဲ
မဲခနဲျဖစ္သြားရသည္။
Hummp!!
Jong inေလးကို ဒီလိုပစ္ထားလို႔ရေၾကးလား
Hyungပုတုရယ္~~
" အားးးး"
" ဟဲ ပလုတ္တုတ္ "
" jong in! "
သူ၏အားခနဲေအာ္သံေနာက္
ဆက္တိုက္ထြက္လာတဲ့အသံေတြ~~
Kim jong inေလးကေတာ့ မ်က္ရည္ဝိုင္းလို႔...
" သား ဘာျဖစ္တာတုန္း "
တိတ္တဆိတ္ ထမင္းစားေနတဲ့ ေဖေဖကပင္
ေမးလာေတာ့ ညႇစ္ထုတ္ထားရတဲ့
မ်က္ရည္ေတြကို အက်ိဳး႐ွိ႐ွိအသံုးခ်လိုက္သည္။
" ငါး~~ငါး~~အ႐ိုး အီးးး"
" ဟင္ အ႐ိုးစူးေနတာလား? "
ထိတ္လန္႔တၾကား ထိုင္ရာမွထလာသူက
Hyungပုတု~~
ေမေမကေတာ့ ေရခပ္ေန႐ွာသည္။
ဒီေန႔မွ ငါးဟင္းခ်က္ထားတာကို
ေက်းဇူးတင္မိလိုက္ပါ၏။jong inေလး
သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းခဲ့တယ္...
တကယ္က ကိုယ့္လ်ွာကို ခပ္သာသာ
ကိုက္လိုက္မိျခင္း~~~
သိပ္ေတာ့နာေအာင္ကိုက္လိုက္တာ
မဟုတ္ေပမဲ့ အသံျပဲႀကီးနဲ႔ေအာ္ေပးလိုက္တယ္။
ၾကည့္စမ္း ခုေတာ့ jong inေလးနားမွာ
Hyungပုတုက ျပာယာခတ္ၿပီး ေရာက္ေနၿပီ။
" jong~~jong inဒါေလးၿမိဳခ်လိုက္ ဟင့္ "
ထမင္းျဖဴ ကိုလက္နဲ႔ဆုပ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲ
ခြံ႔ေကြၽးေနတဲ့hyungပုတုက အင့္ခနဲ
႐ိႈက္ငိုတယ္~~
မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ပုတ္ခတ္ခတ္နဲ႔
Jong inေလးကို စိတ္ပူေန႐ွာတာ~~~
ခ်စ္လိုက္တာTT.
" ေရေလးေသာက္လိုက္ သား "
ေမေမကမ္းေပးတဲ့ေရနဲ႔ ပါးစပ္ထဲက
ထမင္းေတြကို ကုန္ေအာင္ၿမိဳခ်ၿပီးမွ
ေဘးကငိုခ်ေတာ့မတတ္hyungပုတုကို
စကားစရေတာ့သည္။
" hyungပုတု ဒါ ငိုစရာလားလို႔
ၾကည့္စမ္း မ်က္ႏွာေလးေတာင္နီရဲေနၿပီ "
ငိုခ်င္တာကိုထိန္းထားသည္ျဖစ္၍
ျဖဴ ေသာအသားအရည္ဟာ ရဲလို႔ေနသည္။
ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ အဲ့မ်က္ႏွာေသးေသးေလးက
ဒီကkim jong inေလးကို ဘယ္ေလာက္ထိ
အခ်စ္တိုးေစလဲ သိမွမသိဘဲ။
" jong Babyက အ႐ိုးစူးသြားတာကိုးလို့
အီးးးးဝါးးး "
ေျပာရင္းမွ အီးခနဲငိုခ်လိုက္တဲ့hyungပုတု~~
ဒီတစ္ခါျပာယာခတ္သြားသူက ကြၽန္ေတာ္~~
ေမေမတို႔ကေတာ့ စားလက္စကိုပင္ရပ္ကာ
ေခါင္းတခါခါျဖင့္ ေ႐ွာင္ေပးသြားၾကေလရဲ႕။
" ဟာ hyungပုတုရာ မငိုပါနဲ႔ဗ်
Jonginneေနာက္ဆို ဂ႐ုစိုက္မယ္ ေနာ္ "
" ဟင့္ ခု သက္သာၿပီလား "
ငါးအ႐ိုးစူးေနတယ္လို႔ တကယ္မွတ္သြားပံုရတဲ့
Hyungပုတုေၾကာင့္ အလိုက္အထိုက္ဘဲ
ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါ၏။
ဒီဟန္ေဆာင္မႈကေန hyungပုတုရဲ႕
ဂ႐ုစိုက္မႈေတြကိုသိလိုက္ရသည္ေလ။
ဒီလိုဆို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈေတြလဲ ႐ွိေနအံုးမွာဘဲ~~
" အင္း သက္သာၿပီ ဒါဆို
ထမင္းဆက္စားၾကမယ္ hyungပုတု
ေသခ်ာမွမစားရေသးဘဲ "
" အင္~~အင့္~~မစားခ်င္ေတာ့ဘူး~~ "
" ဘာလို႔လဲ? "
ေမးေနတာကိုမေျဖပါဘဲ ငါးဟင္းပန္းကန္ကို
ယူသြားၿပီး ေဘစင္ထဲ ပစ္ထည့္လိုက္သည္မွာ
ခြမ္းခနဲ~~~
Ekkk!!ေမေမ့ပန္းကန္ေလးဟာကြဲေၾက~~~
" hyungပုတု ဘာလို႔ အဲ့လိုလုပ္တာလဲ "
" အဲ့ ငါးက babyကို စူးေအာင္လုပ္တယ္ "
႐ုပ္ေလးကငိုမဲမဲ့နင့္ ပန္းကန္းကြဲစေတြနဲ႔
ေရာေထြးေနပါတဲ့ငါးဟင္းကို လက္ညႇိဳးထိုးျပၿပီး
တိုင္ေတာေနဟန္က ကေလးေလးလို~~
" ထ baby ဒါေတြမစားနဲ႔ေတာ့ "
ေျပာရင္း လက္ကိုဆြဲကိုင္ကာ အျပင္သို႔
ေခၚထုတ္သြားျပန္သည္မို႔ ေယာင္နနနဲ႔
လိုက္သြားရျပန္ၿပီ။
ဧည့္ခန္းထဲ ထိုင္ေနေသာ မိဘေတြကလဲ
အူလည္လည္နဲ႔ၾကည့္ေနရင္းမွ
အျပင္ထြက္ဖို္႔ျပင္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္သည္မို႔
ေမေမက စပ္စပ္စုစုေမးလာ၏။
" သားတို႔ဘယ္လဲ ထမင္းစားေနတာ
မဟုတ္ဘူးလား? "
" မဟုတ္ဘူး.. "
ျပန္ေျဖသူဟာ hyungပုတု~~
စူပုတ္ခ်င္ေနတဲ့႐ုပ္ေလးနဲ႔ ေအာ္ပစ္လိုက္တာ
နားကိုစူးသြားတာဘဲ><
" ေျဖးေျဖးေျပာပါ kyung sooရယ္ "
" အန္တီ့ေၾကာင့္ babyအ႐ိုးစူးတာ
အန္တီသာငါးမခ်က္ရင္ ဒီလိုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး "
အမ္!!!
အခု hyungပုတုက ေမေမ့ကို
အျပစ္ေတြစြတ္တင္ေနတာလား?
ဟိဟိ ေက်နပ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
ေမေမကေတာ့ မ်က္လံုးအျပဴ းသားနဲ႔
ၾကည့္ေနရာမွ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာကိုမဲ့ရြဲ႔သြားသည္
" အမေလးဟဲ့ ဒင္းက ကေလးလားေျပာ
ေသခ်ာမစားလို႔ျဖစ္တာကို ဘယ္သူ႔အျပစ္ပါ
ေျပာေနတာလဲ ေခြးစုတ္ေလးရဲ႕ "
" မထိနဲ႔ အန္တီ့ကို ဒီတစ္ရက္စိတ္ဆိုးတယ္
Babyကငါးဟင္းမစားတတ္တာ သိသားနဲ႔ကို
ခ်က္ထားတဲ႔ အန္တီကမေကာင္းဘူး "
ဟယ္ ဒီကေလးကေတာ့.. "
Hyungပုတုရဲ႕ နားရြက္ကို အသာဆြဲမဲ့
ဟန္ျပင္ေနတဲ့ေမေမ့လက္တို႔ဟာ
hyungပုတုရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္
ရပ္တန္႔လို႔သြားရသည္။
ေဖေဖနဲ႔ jong inေလးကေတာ့ ျပံဳးစိစိ
ၾကည့္ေနဆဲ~~
" babyကို အျပင္ခနေခၚသြားမယ္
ညစာလိုက္ေကြၽးမလို႔hummp!! "
ေျပာၿပီး jong inလက္ကို ကိုင္ဆြဲကာ
ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ထြက္သြားပါတဲ့hyungပုတု
ကိုင္ဆြဲထားတဲ့ လက္ေသးေသးေလးကို
ဖ်စ္ညႇစ္ၿပီး ခပ္တင္းတင္းဘဲ ျပန္လည္
ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္~~
Hyungပုတုနဲ႔သာဆို ေန႔ရက္တိုင္း
ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိမွာဘဲ~~
ေနာက္ပါးဆီက ေမေမ့ရဲ႕..
" ေသာက္ကဲကိုပိုတယ္ "...ဟူေသာ
စကားေလးကိုေတာ့ hyungပုတုဟာ
ၾကားဟန္မတူေတာ့~~~~
^ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔
လက္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ လႊတ္မခ်လိုက္ပါနဲ႔ ^
TBC~~~