Third Person’s POV
[A day after Kean and his friends’ outing]
“Do you check her vitals already?” patungkol ng doctor sa kalagayan ni Aecy nang dumungaw siya sa desk kung nasaan si Jeca, ang kanyang co-owner na busy sa pagsuri ng nasa monitor ng kanyang computer.
“Yes.” Tipid na tugon ng babae habang hindi maawat ang mga mata sa screen at kanyang mga daliri sa keyboard. “And, we have a big problem.” Namomobroblemang usal nito bago tapunan ng tingin ang doctor.
“What? Why?” tanong ng doctor bago humigit ng upuan at maupo rito. Samantala, ikinonnect ng babae ang kanyang computer sa malaking screen na nasa kanilang harapan upang maipakita ng mas malaki ang mga informations na kanyang pinag-aaralan. She even gets and set the MACpad6, ang mas advance na tablet na nilikha talaga para sa kanilang masterpiece. Matapos umilaw at iscan ang kanyang hinlalaki na nasa screen ay lumabas ang logo ng MAC, ang black background at ang silver lettering ng company’s name mula rito. Nagsimulang magtype sa kanyang keyboard ang babae, ini-encode nito ang item number ni Aecy at hindi nagtagal ay lumabas rito ang hologram na nagpapakita ng structural design ni Aecy.
“The cancer cells started to multiply again into her body.” Sabi ng babae bago tiningala ang informations na nakaflash sa kanilang harapan. “The socket in her shoulder doesn’t receive the manipulating energy mula sa cord na syang pumipigil sa pagmultiply ng cancer cells. Also, the microchip socket was damaged na syang nagpapabilis pa sa normal na bilis ng cancer cells sa kanyang katawan. “ Paliwanag pa ng babae habang isinozoom ang hologram na nasa harapan nila. Kita rito ang pamumula ng dalawang pinaka-importanteng bahagi ng katawan ni Aecy na nangangahulugang mayroong problema ditto.
Kumunot ang noo ng lalaki, “You said the microchip socket was damaged? How?” tila hindi nito maintindihan at mas lalong hindi nito inaasahan ang nangyari.
“I don’t know.” Kibit balikat na sabi ng babae, hindi sigurado sa kung ano nga ba ang dahilan ng pagkasira ng socket.
Mataman namang nakikinig ang lalaki, iniisip kung ano ang kanilang gagawin upang makuha kaagad si Aecy at mai-ayos bago pa man kumalat ang cancer cells na nasa kanyang katawan.
Naupo ng maayos ang babae bago inilipat sa isa pang page ng information ang nakaflash sa screen. “She might be experiencing episodes kung saan makaka-alala sya tungkol sa kanyang nakaraan, bago pa man natin sya isa-ilalim sa experiment. It will cause confusion to her and a problem to her service. The worst case scenario to happen is she may be aggressive to hurt herself or the other people around her.”
Tumango ang lalaki, “Kailangan natin syang makuha at mai-ayos agad bago pa lumaki ang problema.” Nilingon nya ang babae, “May naiisip ka bang paraan?” tanong nito.
Puno ng conviction na tumango ang babae, “Don’t worry, I’m sure Buyer 804 will bring up this problem one of this days. Let’s just wait. Hindi naman iyon magtatagal.”
“How sure are you?” hindi kumbinsidong tanong ng doctor. “We should make an action now.” Determinadong usal ng doctor.
Tanging kibit-balikat lamang ay itinugon ng babae bago ini-ayos muli sa dati ang kanyang mga ginawa.
“Just wait, Cley, he’ll come. Maaaring sa unang pagkakataon na magkaroon siya ng episode ay ipagsawalang bahala pa ni Buyer 804 ang nanyayari but I’m sure he won’t stay still sa pangalawang pagkakataon.” Siguradong sabi ng babae bago tumayo at lumabas mula sa computer room kung saan nakalagay lahat ng informations at files na mayroon sila.
---
[The day of Aecy’s disappearance]
“The call has been sent.” Anunsyo ni Mr. D matapos tawagan si Kean sa disoras ng gabi gamit ang isa sa kanilang mga robots upang sabihin na kukuhanin na nila si Aecy para sa request nito na system check-up.
“At this hour?” kunot noong tanong ng babae.
“Yes.” Tipid na sagot ng huli.
“Why?” tanong muli ng babae. “We can call him and fetch the item for tomorrow? What’s with the sudden rush?” puno ng kuriosidad na tanong ng babae bago naupo sa harap ng table ni Mr. D
“A big offer came in and it’s a good deal.” Paliwanag ng doctor bago sinimulang isiwalat ang naging pag-uusap nila ni Madison Beech, ang babaeng isa ngayon sa pinaka-iniingatang costumer ng kompanya.
“What do you mean?” tila naguguluhang tanong ng babae.
“I’ve talked to a possible costumer who are willing to pay twice and even thrice the usual amount of the robots here.” Paliwanag ng lalaki na syang mas nagpagulo sa babae.
“Then? What is the connection of this prospect buyer to buyer 804?” tanong ng babae, humihingi ng suporta sa ideyang tumatakbo sa isip nya ngayon.
“She wants Mr. Montrose.” Pagkukumpirma ng doctor na sya namang ikinagulat ng babae.
“Isn’t it an act of betrayal to buyer 804’s part?” hindi makapaniwalang tanong ng babae dahil hindi niya inaasahan na maski ang kanilang mga buyer ay isasama na rin nila sa kanilang experiments at maski sa kanilang business.
“We won’t let him know.” Tila walang paki-elam na tugon ng lalaki.
“We won’t let him know?” hindi makapaniwalang tanong ng babae. “How can we do that kung sya ang pag-eeksperimentuhan mo? How can you execute this plan discreetly?” sarkastikong tanong ng babae. “You must be kidding me, Cley.” Usal ng babae na sinundan ng mahinang pagtawa.
“We’ll call him again later after the team we’ve said get experiment 124AC. We can simply play a trick on him para mapapunta sya rito sa office then, we can trap him inside and do our plan.” Plantsyado nang pahayag ng lalaki na umani naman ng di pagsang-ayon sa babae.
“Hindi ko naisip na aabot tayo sa ganito, Cley.” Pahayag ng babae. “I lured him to get here, yes. But I only introduced him to MAC in able for him to satisfy his needs which is our goal here and also for us to get in to business, to gain money. A total win-win for both of us but, what’s this?” hirap magpaliwanag na usal ng babae.
“I didn’t anticipate this to happen too, Jeca. But, what can I do? It is a big deal. I can’t say no. It worth hundreds of millions or even billions.” Maaliwalas ang bukas ng mukha ng lalaki nang kanya itong iusal.
“Billions for us but what about buyer 804?” muling tanong ng babae, tila pilit ipinapa-intindi sa lalaki na mali ang kanyang gagawin.
“A better life with his new owner?” patanong na sagot ng lalaki, tila nauubusan na ng pasensya dahil sa kakulitan ng babae.
“But—“ hindi na natapos ng babae ang dapat nyang sasabihin ng tumayo mula sa pagkaka-upo ang lalaki.
“No more buts, Jeca. I already said yes. There is no turning back now.” They man said before going out of his office.
---
[ the current day from Kean’s last POV ]
Kabadong napatakbo ang babae ng makarinig ng putok ng baril sa kwarto kung saan naroroon si Kean.
Pagkabukas na pagkabukas niya ng pinto ay isa pang putok ng baril ang umalingawngaw. “CLEY!” hiyaw niya bago nagmamadaling tumakbo palapit sa kinaroroonan ng lalaki.
Napahinto ang babae dahil sa gulat at napatutop na lamang sa kanyang bibig ng makita na bumagsak ang katawan ni Kean sa sahig, duguan at walang malay.
“Anong ginawa mo sa kanya, Cley?!” histerikal na sigaw ng babae matapos makabawi sa gulat at daluhan si Kean sa sahig.
Hindi sumagot ang lalaki kung kaya’t nilingon ito ng babae ngunit halos mawala lahat ng dugo na mayroon sya at panawan ng ulirat ng makitang nakatutok sa kanya ang hawak nitong baril.
“Cley!” pagalit na hiyaw ng babae ngunit biglang namaluktot ng muli ay umalingawngaw ang putok ng baril. Mababanaag sa mukha ng babae ang takot mula sa lalaki.
“Stop questioning me, Jeca. Don’t act almighty. Baka hindi kita matantya.” Banta ng lalaki bago ibinaba ang baril.
“Ano bang nangyayari sayo, Cley– ?!” hindi na naituloy pa ng babae ang dapat na sasabihin ng muling mamaluktot sa tabi ng walang malay na katawan ni Kean dahil sa muling pagputok ng baril. Nanginginig na nilingon ng babae ang butas na nagawa ng bala sa sahig.
“Sa susunod, sa ulo mo na tatama yan, Jeca. Don’t push me to my limit.” May awtoridad na sabi ng lalaki bago binuhat ang hubad at walang malay na si Kean.
“Clean the mess, magsisimula na tayo.” Anunsyo nito bago ibinaba ang baril sa lamesa at punasan ang kanyang kamay na nabahiran ng dugo mula kay Kean.
---
[48 hours later…]
Kean’s POV
Hindi ko halos maimulat ang mga mata ko. The pain I’m feeling right now is indescribable. Parang pinukpok ang ulo ko ng ilang beses, sabay pa ang pananakit ng tagiliran ko pati na ang itaas ng dibdib ko kung nasaan ang aking puso.
Unti-unti kong iginalaw ang aking mga kamay upang hawakan ang kumikirot na bahagi ng aking katawan ngunit hindi ko nagawa dahil mayroong bagay na pumipigil dito.
Inipon ko ang lahat ng lakas ko upang maimulat ang mga mata ko. At first, ayaw talaga dahil hinang hina ako but I’m able to manage after three tries. My eyes were welcomed by the bright light coming from above. Fuck, patay na ba ako?
Patay na nga yata ako dahil nakikita ko ngayon sa aking harapan si Aecy. She’s smiling at me kung kaya’t kahit na hirap ay nagawa kong ngumiti pabalik sa kanya.
“How are you feeling?” tanong niya sa aking habang hindi naaalis ang kanyang mga ngiti kung kaya’t nakikita ko ngayon ang dimples nya sa magkabilang pisngi. She’s still beautiful as ever.
Hindi ko maibuka ang aking bibig upang tugunin sana ang kanyang tanong kung kaya’t tanging pagtitig lamang sa kanya ang aking nagawa. “You don’t need to speak, Keither.” Usal nya bago hinawakan ang aking pisngi at magaang hinaplos ito habang may sakit at awa akong nakikita sa kanyang mga mata.
Hindi ko maintindihan, kung patay na ako bakit I can still pain? Bakit I still can’t move my body para mayakap ko man lamang siya? Para mahalikan siya? Bakit hindi ako makapagsalita?
A tear escaped from my eye ng magsalita siya habang nakatingin ng diretsyo sa aking mga mata “I love you, Keither. Remember that.” Usal nya bago dumampi ang kanyang mga labi sa akin. “Magiging maayos rin ang lahat.” Bulong nya bago inilayo ang kanyang mukha sa akin at punasan ang aking luha gamit ang kanyang hinlalaki. “Everything will be alright.”
Kasabay ng kanyang paglayo ay ang mabilis na pagdaloy ng sakit hindi lang sa aking puso kundi sa aking buong katawan. It feels like every tissue on my body was stretched. The pain is unbearable. Sobrang sakit. It’s killing me. Hindi ko alam kung hanggang saan pa ako tatagal.
I manage to growl in pain before closing my eyes, wishing to end everything immediately.
---
Unknown’s POV
“They already started the process.” Anunsyo ni D na seryosong nakatutok sa monitor ng kanyang computer. He’s fingers was nonstop in typing, decoding the codes na unti-unting nagiging visible sa amin. This work has been easier dahil sa ginawang pag-implant ni M ng mga microscopic cameras all over the area. Wala iyon sa plano pero I think I should give her a round of applause dahil kung hindi nya ginawa iyon ay wala pa kami sa kung nasaan kami ngayon.
“How’s the codes for controlling the doors? Any progress?” I asked habang patuloy rin sa pagtipa sa aking keyboard.
“94 percent as of now.” Anunsyo naman ni U katulad ko ay hindi maampat ang tingin sa monitor niya.
“Good.” Tipid na usal ko bago tinanong kung nasaan si M.
“I’m here, Z. Miss me?” she asked. I just rolled my eyes dahil nandoon pala siya sa gilid habang kumakain ng isang slice ng cake at may starbucks coffee sa tabi.
“Dream on.” I said smirking. “D, what are they doing now?” I asked, pertaining to the doctor.
“They are putting something on his body.” Saad ni D. “It’s a bottle but there is no label.” Dagdag niya.
“Bakit ba kase magkoconnect ka nalang ng camera hindi mo pa sinamahan ng audio?” asar na tanong ni U kay M.
“Meron yan, nakalimutan ko lang i-on.” May angas pang sagot ni M.
“Boba!” hiyaw ni U na agad ko namang binawal.
“Stop it, U.” itinigil ko ang pagtipa at tumingin ng diretsyo sa kanya. “You should be thankful dahil malaki rin ang tulong ng camera nayan kahit na walang audio.” Usal ko bago bumalik sa aking ginagawa.
“Yes~ he’s right!” sabad ni M. “Thank you for that, Z!” may halong landi na usal nya kaya napatingin ako sa kanya pero agad ring nagsisi dahil kinindatan nya ako. What the fuck is that for?!
“Stop flirting with me.” Walang gana na sabi ko sa kanya.
“Wait, what?” tila hindi makapaniwalang sabi nya sa akin. “Dream on.” Paggaya niya sa sinabi ko kanina.
What a douchebag.
---
Third Person’s POV
Mahimbing ang tulog ni Kean dahil na rin sa gamot na ininject sa kanya. He barely woke up dahil narin kung magigising siya ay may tendency na magwala siya at maging sanhi iyon upang mabulilyaso ang proseso.
“How’s the progress?” tanong ng doctor kay Jeca. For two days, naging alipin ang babae dahil narin sa takot niya na totohanin ng lalaki ang banta nito sa kanya.
“Still, his body is declining the cancer cells.” Sa nakalipas na dalawang araw nilang pag-iinject ng cancer cells sa binata ay tanging iyon lamang ang nagiging response nito. His body is declining the cells at nagiging problema ito para sa doctor.
“Get another batch of those fucking cells!” tila nauubusan na ng pasensya na sabi ng lalaki. “I won’t stop hanggang sa tanggapin ng katawan nya ang mga cancer cells na inilalagay ko sa katawan niya!” puno ng frustration na hiyaw nito.
“Cley, sabi ko naman kasi sayo na hindi ito pwede. Iba sya kay ---” hindi nanaman naituloy ng babae ang dapat niyang sasabihin dahil galit at nagliliyab na mga mata ang bumungad sa kanya ng lingunin siya ng lalaki.
“KANINO? KAY MAJEN?” hiyaw nito sa kanya. “OO! IBA PERO I WILL DO EVERYTHING PARA MAGING KATULAD SIYA NI MAJEN!”
“Cley…” mababanaag ang pagmamaka-awa sa boses nito. “Please, spare him. Tama na yung kay Majen… let’s just stick to our real products… let’s not include real humans…” pagmamaka-awa pa niya.
“Real humans are included here, Jeca.” Tugon nito sa kanya, binalewala ang pagmamaka-awa niya. “Matagal na silang kasali sa business natin. Remember? We started as human makers, doing surrogates, producing baby para sa mga unfertile! Kaya nga diba nabuo si Majen?!” he burst out.
“Pero, Keither Montrose is not a product here! He’s a costumer! At iba siya kay Majen!” ganti ng babae habang masaganang bumabagsak ang kanyang mga luha.
“Majen is our child, Cley, she is. Please don’t forget that.” Dagdag nito bago hinawakan sa balikat ang lalaki. “Remember our real goal for her? Ang alisin ang cancer sa kanya! To make her live a longer life! Pero ano? Dahil nirequest sya ng isang costumer, you gave her in kahit na wala naman talaga sa plano na ibenta sya!” mahabang pahayag nito habang naiwan naman na tameme ang lalaki, hindi makasagot.
“Ngayon, nauulit yung dati, you don’t care if an innocent person gets hurt again just to gain money! Cley, I supported you kahit na labag sa loob ko na ibenta mo si Majen but making another her sa katawan ni Keither, I just won’t let you!” garalgal ang boses ng babae dala narin ng matinding pag-iyak.
“Please stop, Cley! Before it’s too late!” hiyaw ng babae pero isang malakas lamang na sampal ang natanggap nya mula sa lalaki.
“Hindi natin anak si Majen, Jeca! We never had the chance to get a baby dahil unfertile ka! Wala kang kwenta! Yes, magaling ka sa kama pero that doesn’t feed my need to have a family! Majen is just one of our products. She’s not your child, nor mine kaya tumigil ka sa pangangarap na anak mo sya dahil hindi!” hiyaw ng lalaki habang nakatingin ng masama sa babaeng nakalugmok ngayon sa sahig.
“Ako ang may ari ng kompanya kaya wala kang magagawa sa gusto kong mangyari. I will make this a success at makukuha ko ang pera mula sa costumer na nagrequest sa kanya!” hiyaw nito bago may pinindot sa kanyang relo at hindi naman nagtagal ay bumukas ang pinto. May dalawang lalaki ang pumasok mula rito. Jeca know them. They are robots na specific for guarding. They have artificial intelligence na nakafocus sa paggwardya sa kanilang master.
“Get her.” Walang emosyong usal ng lalaki bago binigyan ng daan ang mga lalaki.
Halos kaladkarin ng mga matitipunong lalaki ang babae palabas ng kwarto. She was still crying pero hindi na ito binigyan pa ng pansin ng doctor.
---
A/N: Hi guys, comments? Haha Hello pala sa new readers! Thank you sa votes! ^^
Happy 25K reads! 🎉