Cutie Fruga on the picture! 💚
------
"And we are here to officially sign the contract which needed the presence of the signee and the contractor." Fruga formally started, seryoso ang mukha nito habang nakaupo ng diretso sa aking harap. inabot niya sa akin ang mga papel na mukhang makakapal bawat pahina. Mabigat ito at para bang hindi gawa sa purong papel lamang.
"Adora, bilang taga-hawak ng kapalaran ni Zoe sa ngayon, ikaw na ang legal niyang guardian. And I'll be the guardian of the both of you, the contractor." He explained, using his hands to freely point himself as our so called guardian. halos hindi ko masikmura ang sinasabi niya, with a confused look on my face I once again asked him to explain it.
"Come again? I don't get any of it." I honestly said, moving my hands infront of me, holding it to each other as I tried to focuse on our conversation.
Bigla siyang napa-irap sa hangin kasabay ang malalim na buntong hininga nito. He looked at me for a second and decided to exlain it agin, agad din namang siyang nag-patuloy pa sa pag-papaintindi sa akin.
"Adora, pinalabas mo si Zoe sa mundong ito. You are legally liable with whatever is involved with him, the guardian. And I, biglang taga-hatid kay Zoe sa mundo mo, I am considered as the contractor of the whole agreement, mula sa pinaka-unang contract hangang sa huli." He casually opened the suit besides him and took out another paper. Inabot niya ito sa akin at automatic namang tinaggap iyon g aking kamay.
It's the same kind of paper, kulay beige nga lang iyon ngunit matigas din tulad ng mga nauna.
"This will be the last contract that will be made with Zoe and me once more." Tinuro niya ang papel na kulay beige sa aking kamay. Pinagmasdan ko iyon ngunit kahit anong basa ang gawin ko ay walang nakasulat, blanko.
It's just a blank paper, I gave him the what-the-heck face. Pakiramdam ko'y pinag loloko na lamang ako nito. Baka naman ay hindi talaga totoo lahat ng sinasabi nito sa akin ngayon?
"Joke ba 'to?" Walang gana kong tanong. Padabog na inilapag ang papel na hawak at hindi na maipinta ang mukha habang pinag-mamasdan si Fruga.
"Sa ngayo'y blanko yan but as you and Zoe pave you own future---" humawak siya sa kaniyang sentido at panandaliang pumikit. Para bang may iniisip at hindi iyon sang ayon sa kaniyang utak.
"The contract itself writes it's own contract." Despite being hesitant, he continued. His eyebrows shot up and gave me an assuring smile. Malayo sa stressed nitong hitsura seconds ago.
"The final contract is called the 'final judgement', ito lang naman ang mag-dedesisyon kung anong gagawin kay Zoe after natin matapos ang 4th contract Adora." His deep eyes were communicating with mine, para bang may sinasabi itong iba kumpara sa lumalabas sa kaniyang bibig. Muli niyang tinuro sa akin ang ballpen at muling nag-salita.
"Ano? shall we get started?" He suggested, while he points at the ballpen in front of me.
Kinabahan ako sa kaniyang seryosong mga titig. Bumaba ang aking paningin sa ballpen at sa contract at bumalik ulit kay Fruga.
He slowly blinked, para bang isang assurance na siya ang bahala sa akin, ganoon rin ang ginawa ko. It's my usual habit whenever I tries to Communicate with my cat,
ngayo'y ganito parin pala ang aming way of communication kahit tao na ito at nagsasalita na sa aking harap mismo.
I took a deep breath and with a trembling hand--- I took the pen. All my trust in him will be the foundation of the liability of this contract.
"Okay, I'll sign." I once agaim took a deep breath and signed on the papers, ni-hindi ko na nagawang basahin ang contract because I won't actually even know what it says.
he suddenly smiled at me, hindi man ganoon kalaki ang ngiti nito'y kahit papaano ay kumalma ang aking loob.
"Good job Adora." His cute smile fades away as he gaze at me with his serious eyes, pabago bago ang sinasabi ng kaniyang mga mata. Hindi definite ang sagot na nakukuha ko mula sa kaniyang mga titig.
It's scary,
pero tuwing naririnig ko siyang mag sasalita ay kahit papaano'y nagagawa kong mag-tiwala dito.
"Then, I'll show you the way to your heart Adora. Be calm---" Fruga's voice suddenly made me feel dizzy, umikot ang aking mga mata sa buong kwarto at laking gulat ko ng unti unting nag-evaporate ang buong lugar, the walls are melting and turning into drakness--- maski ang sahig at mga gamit dito.
Para akong hinihigop ng makapal na usok at halos mawala na sa panangin ko si Fruga. The fog started to increase more and more every seconds at hindi ko maipagkakaila ang takot na nararamdaman.
"Frugaaa." I murmurred and tried to reach him with my left hand as my head slowly bows down on the table, hindi ko na maramdaman ang aking katawan at para bangay nag hihiwalay sa aking kung ano.
I was inches away from him but when he lift his fingers, I felt my whole body went numb.
"And you will be unconcious in 3, 2, 1." He flicked his fingers and the smoke around me started to spin, para bang hinigop na ako nito ng tuluyan at hindi ako makagalaw o makapag salita man lang.
Holy cow.
Anong nangyayari? Teka, nabudol budol ba ako ni Fruga? Sheesh, so masasamang loob sila ni Zoe?
biglang nag-dilim ang paligid, nilamon ng kadiliman ang buong kwarto at ako lang mag-isa ang nakatayo dito.
Wala ang mga gamit, ang lamesa't upuan at maski si Fruga ay wala. The surroundings are just pure black pero klarong klaro sa paningin ko ang aking sarili.
In my eyes, my hands were glowing at para bang wala ako sa madilim na lugar.
why can I see myself in the dark?
Sheesh, that's really creepy!
"Adora." A voice echooed through out the darkness. Nadagdagan ang kabog sa aking dibdib. Agad akong luminga linga, hoping it's someone I know or just somebody that's alive! Ang kabog ng aking puso ay hindi nagmumula sa takot kundi sa pag-asang may tutulong sa akin dito.
"Adora bakit nakatayo ka lang dyan? C'mere, we gotta talk." He chuckled with his warm voice. It was soothing inside this dark place. Napahawak ako sa aking dibdib ng tuluysm itong magwala dahil sa narinig na boses.
"Wala---wala akong makita." I wanna cry, darkness is too scary. It feels like there is nothing hefe. Absolutely nothing that makes it even more scarier.
Nanginginig ang aking mga tuhod, halos nahihirapan na akong tumayo ng tuwid at para bang anytime ay maaaring mag collapse ako dito.
"Anong sinasabi mo? Nandito ako. Try to remember me." He said as he find this situstion funny.
Remember who? Where the heck am I?
"Adora, say my name." He whispered.
"Name--- your name." My head started to hurt as I try to think whoever this person is, halos wala akong maalalang pangalan. I can't remember anyone with this atmosphere. It's the first time I've been here.
Darkness? Anyone? Please kahit anong pangalan kahit kaninong pangalan please give me his name!
"Adora." Habang tumatagal ay lumalayo ang boses niya. What if, what if I lose him? What will happen to me?
Napahawak ako sa aking ulo, sumasakit ito kakaisip kung sino ang lalaking 'yon. The pain inside my head is still bearable but the crawling pain inside my heart is different.
Wala na akong kasama dito kung pati siya'y mawawala.
"Dont leave me!" I shouted, luminga linga ako sa aking paligid ngunit wala akong ibang naktita kundi madilim na paligid. I held onto my chest, nagdadasal na sana naririnig niya ako.
"Say my name Adora, then you'll see." Halos bulong nitong sabi. The distant of us is evident tuwing nagsasalita siya, it goes further and further.
"No. No wag mo akong iwan." I murmured while panicking, my trembling hands were holding tight on the cloth I'm wearing, nalukot na lamang ang tela nito.
"Zoe!" I suddenly cried out loud, ang luha'y nag-uunahang tumakas sa aking mga mata. Even my lips were trembling as I utter his name once again. "Zoe,"
Mabilis na nagsipag tulo ang aking mga luha matapos kong bigkasin ang pangalan nito ng hindi ko namamalayan, I'm crying hard after saying his name. Why?
Why did I say Zoe's name?
"Adora."
I felt his warm hands slowly touching my waist, napapikit ako sa naramdamang iyon--- it felt surreal lalo na ng unti unti itong gumapang papunta sa aking tyan, in just a second, it turned into a warm embrace.
Madiin at puno ng pananabik ang pagkakayap nito sa akin mula sa likod, I can feel how much he pulls my body toward his. Ang bigat ng kaniyang katawan ay nakadagan sa akin, habang ang akin ay malugod itong pinapasan.
It was warm and very meaning but but not before everything started to whirled around and made me fall on my knees. Namalayan ko na lamang na wala na siya sa aking likod ng ako'y bumagsak sa sahig.
Muli akong binalot ng kaba at halos masuka ako sa mga nakikita, it was a mix of different faces and places that I've never seen in my life--- umiikot ito sa buong paligid ko.
Where am I? What is happening?
Nasaan si Fruga? And Zoe? Why did I say his name?
it stopped.
The whirling stopped and the images I saw vanished into a thin air. Nawala iyon at napalitan ng iba, it gave me a different location that feels very familiar to my heart.
A beach,
Isang beach na maraming turista--- they were having their own worlds habang nag-uusap usap maliban sa isang lalaking nakatayo sa malayo bahagi ng beach.
He looks peaceful, yet sad.
Sa dinami dami ng tao dito ay siya lamang ang nakakuha ng aking atensyon, it feels like that person is related to me in some ways.
Luminga linga ako, hoping to find Fruga and anybody who could help me. Pero wala--- wala akong kilala dito. Nagsimula nanamang tumakbo sa aking isipan ang mga nakakatakot na pwedeng mangyari, I'm scared of this place. Kakaiba at para bang hindi normal ang pagiging kalmado ng beach na ito matapos ang nangyari kanina.
Nagsimula akong mag-lakad patungo sa dalawang babae sa bandang gilid, I don't know but--- they look familiar.
"Excue me." Mahina kong sambit, agad silang tumigil sa pag-uusap at hinarap ako.
"Where am I?" I asked, halos hindi ako makapag salita. It all feels too real to me. Nanginginig pa rin ang aking mga labi kahit sinusubukan ko na itong pigilan.
"Adora." The asian girl whispered with a smile on her face. Para bang galak na galak sa pagkikita namin.
"Adora!" The blonde girl suddenly jumped unto me and giggled. Niyakap ako nito at laking gulat ko ng maramdamang totoo iyon. Her body feels warm!
"Oh M G. Adora! It's been days since you guys visited us." The asian girl said with a huge smile plastered on her face. Pinagmamasdan ako ng chinita nitong mga mata.
"Yeah, I feel lonely actually." The blonde said while clinging onto me, hinawakan nito ang aking braso at niyakap iyon. Naguguluhan ako ngunit hindi ko alam kung paano sisimulan ang mga tanong.
"Where is he?" Tanong sa akin ng asian girl, she checked the back of mine as she trie to find someone.
Agad kumunot ang noo ko, 'Who? Sinong sinasabi nila? And are they foreigners? Bakit kilala nila ako?'
Why do they know me when I don't even know them? What is this place?
What did Fruga do to me?
"Who?" Finally, nakapag-salita rin ako matapos ang matinding pag iisip. Sino nga bang tinutukoy nito?
They looked puzzled for a moment and after awhile, nagkatinginan sila. they shared an understanding look at each other and they chuckled.
"Oh, still having some jetlag? You'll get better in no time don't worry." The blonde girl tapped on my shoulders. Para bang normal itong nangyayari sa akin.
Ngayo'y pinag iisipan ko tuloy na mayroon din silang alam tungkol sa mga nangyayari.
May iba pa silang sinabi pero halos mabingi ako ng marinig ko sabay-sabay ang lahat ng nag-uusap sa beach, all their conversations, the splashing water and even the gushing wind made me fall down on my knees once again.
Hindi ko kinakaya ang sakit na dumadaan sa akin ulo tuwing nangyayari ito. Para bang pinipilit nilang ipasok lahat sa aking isip ang mga ito ng dabay sabay kaya hindi ko nakakayanang tiisin.
I feel sick and tired. Para bang kaunti na lamang ay susuka na ako sa sobrang pagkakahilo. Ang paningin ko'y umiikot at hindi na iyon matapos tapos.
"Adora c'mere." Iisang boses lang ang klaro sa akin. That voice again. Muli ko itong narinig at agad naglaho ang laht ng ingay.
I know him, I know him but I can't point a finger on it.
Why does my heart flutters? Bakit parang siya lang nag-papawala ng ingay na naririnig ko? Who is he?
The world started to spin again but it got faster, my knees on thecgroumd and my hands were on the ground too. Napapikit na lamang ako sa sobrang pagka-hilo. Thankfully, agad din naman itong huminto sa isang tahimik na lugar.
Halos mag laway ako, nasusuka at para bang lalabas na lahat ng nasa loob ng skimg tyan. It was unbearable, I think I'll die if this continues.
It's a peaceful forest with a shining lake in the middle. The place feels so damn familiar that it hurts my heart to that extent.
Why?
"Adora, tara na."
Paglingon ko'y nakita ko siya, inaabot ang kamay niya sa akin. He's tall and white, he's soaked in water and his body glitters against the sunset in my eyes.
Para bang nalulusaw ang puso ko ng mapatingin ako sa kaniya.
Hope, I felt hope when I saw him.
Who?
He was here, here in my heart.
I can feel him here.
Who is?
I took his hand and we walked together on the rocky lake, ang mga bato ay makikinis at tila buhay. The place is very different than the usual lake we have.
Napatingin ako sa kamay naming dalawa na magkahawak. It was warm, his touches felt so comforting--- it was a good choice to accept his hands.
Who's hand adora?
"Adora, do you remember me?" He carefully asked when we got near the lake. Naguluhan ako sa tanong nito at hindi mapagtanto kung ano nga bang sasabihin.
Tinitigan ko siya, I can't seem see his face clearly but I can feel the familiarity here in my heart. Ang bawat tibok ng aking puso ay siya ang tinuturo.
"Remember--- I dont remember you here." Tinuro ko ang ulo ko habang todo sa panginginig ang mga kamay ko.
Ni-hindi ko nga malaman kung saan ko ba nakuha ang lakas upang mag-salita.
My tears started to fall down without no reason, Ni-hindi ko alam kung anong sinasabi ko sa kaniya, hindi ko rin alam kung bakit ako umiiyak.
It's just that my heart is aching so bad habang nakatingin ako sa kaniya. I don't know why, but it hurts like hell to even look at him.
"I see, you signed the 4th contract." He sighed, a bitter and sweet comment from him made me more emotional. Anong kinalaman ng 4th contract sa kaniya?
Lumingon ito sa ilog na sobrang linaw, he remained stanfing by my side. Kitang kita ko kung paano mag taas baba ang kaniyang dibdib.
Why? Why? I dont understand!
"It hurts here." Humikbi na ako ngayon habang tinuturo ko ang puso ko. Hindi ko iyon napigilin dahil sa nararamdaman ng aking puso. Napahawak ako sa aking bibig, trying to stop all the sound I make.
"I'm sorry Adora. Alam kong pinilit la nilang pumasok dito para sa akin." He said, I can almost hear the sadness in his voice. He feels guilty as his voice deceased into a deep sigh.
"Tara na." A girl's voice yelled from the distance. Tinatawag ang aking kasama. She manuevered her left hand and called for the guy beside me. Ang kakaibang takot ay agad na bumalot sa aking isip.
My heart skipped a beat, I can't breath properly anymore. Parang hindi ko na yata kayang ipagpatuloy ito.
Hindi ko alam kung bakit, Sino sila? Sino siya?
"I'm sorry. Hindi na natin ito kayang i-control ngayon, I have to go." He whispered with a shivering voice before gently letting my hand go. Binitawan nya ako at bigla nalamang nanlamig ang buong katawan ko.
I suddenly break into a cry and screamed his name, "Zoe! Please don't go!" I plead for him to stay, natatakot akong mag-isa sa lugar na ito.
This place have no certainty at para bang hindi ko kakayanin ang isa pa. My body is trembling while I watch him run to her.
He left me for her.
"Zoe!" Once again I screamed and slowly, lumingon siya sa akin--- I saw Zoe's face. He's crying, Zoe is crying for me.
Why is he here?
Anong ginagawa ni Zoe dito? Why am I crying for him? Bakit ganito? Is this an illusion? Why does it hurt to see him here? What is wrong with me?
"Enough." Another loud voice echooed through my head before everything went black once more. Walang tunog o kahit ano, just a plain black place where I was in earlier.
"Now Adora, you'll wake up in 3, 2, 1." He said before I finally woke up in my right body and right place.
Dumilat ako at napasinghap ng sobra, I looked sroumd the room and when I saw that I'm back here in Fruga's place--- nakaramdam ako ng ginhawa.
"Fruga." Nanginginig kong sabi habang nakatingin sa kaniya. I've never thought that I'll be this glad to see his fluffy looking face.
"Hah. You see my magic? I can do such thing, Hah! Hah!" Mayabang niyang sabi, he was boasting about what he did to me but here I am feeling all glad that I'm back to reality.
"Frugaa." I said his name once more and started crying. Binaon ko ang aking mulha sa aking mga kamay habang umiiyak.
"Ano yun? Bakit ---" I hiccuped. Nararamdaman ko rin ang panghihina ng aking katawan. "bakit ganun? Ang sakit dito oh!" Tinuro turo ko ang puso ko sa kaniya. The pain inside my heart still lingers, parang totoo ang lahat. Nakakatakot.
"Dito oh masakit--- sobra!" Inulit ulit ko pa iyon dahil hindi mawala wala ang sakit, trying to believe that it might go away after ranting it out.
"Hindi ko alam kung bakit masakit--- pero nakita ko si Zoe doon." Ang hikbi ko ay lumalakas habang tumatagal. "Pero parang ibang tao!" I said while crying my eyes out. Nanatiling nakabaon ang aking mukha sa aking mga palad.
Nakakunot ang noo ni Fruga habang pinapanood ako, he seems confused about what happened to me. Mukhang wala siyang ideya kung anong pinag-daanan ko sa doon.
"Wait, so you've met Zoe. Expected naman 'yon." Tatango-tango siya habang nag iisip, nakahawak ang isang kamay sa baba nito at ang isa'y nanatili lamang sa mesa.
"Ang hindi expected ay yung umiiyak ka ng ganyan. I'm confused." He said, I can somehow hear his worried voice kahit medyo mahina iyong pagkakasabi niya.
"The last time na nakita kitang umiyak ng ganyan was the time na iniwan ka ng 3 years boyfriend mo para sa estudyante mo." He said without even thinking twice, seryoso niya pa iyong binanggit sa akin.
"Fuck off." I said while sniffing, sinipon na ako kakaiyak ko. Medyo tumahan dahil sa narinig mula dito. I guess talking about an asshole ex helps me to stop crying abit.
"Ew, eto oh! Dito mo isinga!" Pagalit niyang binigay sa akin ang isa pang papel, masama ko naman itong tinitigan. Pinag-loloko yata ako nito.
"Hindi ba't importante 'to?" I asked, everything he gave me is an important contract. Tapos ngayon dito niya ako balak pasingahin ng sipon?
"Mag-Basa basa din kasi." Reklamo niya habang nginunguso sa akin ang papel.
When I read it, it says that he hasn't payed for the money he borrowed last week. What?
"Nangutang ka ba sa loan shark?" Ngayon ay natigil ako sa pag-iyak at ibinato sa kaniya ang papel.
"Ouch!" Fruga overactingly whimpeds. Akala mo naman ay natamaan ng bato sa ulo.
"Nangutang ka ba tapos sa akin mo ipapabayad?" I suddenly burst out in anger, when it comes to that much money, medyo sensitive ako pag may time lalo na pag-ganito kalaki.
"No! Shadap! Hsh! HSHHGGHSHHHH!" Sigaw niya pabalik. Agad naman akong natahimik dahil sa lakas ng boses nito.
"Kalma, woo!" He shouted as he threw his hands in the air, nagmumukha ma itong siraulo sa aking paningin ngayon.
"Sabi ko basahin mo! Utang ko sa company yan since medyo na freeze yung account ko! Ako mag babayad niyan ano ba!" Pagalit nitong sabi sa akin habang sinusuklay ang kaniyang buhok pababa.
"Ah, akala ko since pusa kita sagot ko na lahat." Napairap din ako sa kaniya dahil sa maliitna pride kong natitira. Kahit irap lang malaking bagay yon para isalba ang nalulunod kong pride.
"So tell me, what do you think about what you just experienced?" Wala pang 5 seconds ay naging seryoso agad siya, that was suprisingly a fast to recover---
"Exactly my question." Hinila ko ang scarf niya sa leeg at siningahan ito. Yaan lamang ang isang bagay na nakita kong pwedeng singahan ng sipon dito.
"HOY!!! MAHAL YAN!!!" galit nitong sabi habang binabawi ang scarf niya pulang.
"Why?! May reklamo ka ba? Huh? Do you want me to burn this contract?" Banta ko sa kaniya habang inaangat ang papel na pinirmahan ko kanina.
"Well, atleast tell me something. Anong naisip mo habang naroon ka? What does it feel like to be there?" Bigla siyang nagseryoso ulit at parang wala talagang nangyaring sigawan. He leaned on the table and concentrated on me.
I hesitated to answer him since napaka-weirdo niya. Who knows kung pinag-loloko lang ako nito o ano.
"That place---" napakunot ang ulo ko ng mapagtanto na napakalinaw ng lahat ng nangyari doon.
The foreigners, the beach, the lake, their voices and their touches and mostly Zoe---
"That place have Zoe! Merong Zoe sa lugar na yun--- but it's clearly not Ze." Halos nalilitong sagot ko. Napakamot ako sa aking ulo habang nag iisip.
"Please elaborate." Reklamo ni Fruga, he seems frustrated kakaabang sa sasabihin ko. He restlessly tapped on the table.
"I mean, it was Zoe! Tinawag ko siyang Zoe tapos tumingin siya. It's Zoe! Pero may mali, his expression is different--- even the way he act is different. Parang ibang tao." I tried my best to explain but that's all I can say. Wala na akong ibang maisip na paraan para i-explain iyon.
"Parang si Zoe na hindi? Then maybe if my hunch is right--- To you Adora, he feel so different yet the same Zoe we have." Fruga said, nakatitig siya sa mga mata ko at nagmamasid ng mabuti.
"Oo! Sheesh, you hit the right words!" Puri ko sa kaniya ng masabi niya ang kanina ko pa gustong sabihin.
"Yeahhhhh!" He screamed in joy and fist bumped me and I just accepted it.
What?
Nagkatinginan kaming dalawa and I clearly felt stupid for joining him kanina, sheesh. that felt embarassing.
"Anyway, gusto ko lang malaman mo na lahat ng nakita mo ay galing sa puso mo." He calmy said to me, pinag-patuloy pa nito sng sinasabi.
"It contains every part of you and important things in your life, lahat yon ay na-convert biglang panaginip mo--- all your worries fears and memories are inside that place. Lahat ng nakita mo ay totoong nag oocur sa other world Adora." His eyebrows met and he clasped his hands together as his eyebrow arched, still observing me.
"Adora, you just entered the other world in your waking state. Dahil iyon sa akin, I used my abilities to let you enter that world habang gising ang diwa mo." His words were like a foreign language to me, hindi ko tuluyang maunawaan iyon.
"Then, Ibig sabihin pumasok ako sa panaginip ko---" I troed my best to elaborate it for me to understand. Tinaas ko ang aking kamay at nilapat sa aking noo.
"Yeahhh." Fruga asnwered nonchantly as he rest his back on the chair.
"Habang gising ang diwa ko tapos, lahat 'yon ay totoo kaya naaalala ko ngayon?" There goes the big quetion mark for me.
"Uhuh. Nice way to simplify it Adora." He sarcastically clapped for me.
"Then, bakit hindi ko ma-control sarili ko kanina? I kept on crying. Tapos may kakaiba dito, it hurts so much." Tinuro ko ang puso ko at tumango naman siya.
"That was how your heart is feeling on the other world adora." Fruga stated, His hand slowly got the pen in his hands.
"What do you mean? Hindi kita maintindihan." Reklamo ko sa kaniya, what in the world is happening right now?
"Now, congratulations Adora, natapos mo na ang first phase ng 4th contract natin." Bigla nalang soyang nakipag-kamay sa akin at tumayo.
"Wait, aalis ka na? Marami pa akong tanong! Zoe--- yeah about Zoe! Anong ginagawa niya doon?" Mabilis kong sabi mg makita itong tumalikod sa akin.
"Yo' girl. Ikaw ang aalis. This is my turf now, umuwi ka na doon kay Zoe at nag hihintay na sya. Tss, susunduin ko sya mamaya bago ka pumasok!" Muli niya akong nilingon at pagalit itong sumagot.
"Hindi ako aalis dito hangga't di mo sinasabi kung anong ginagawa ni Zoe sa panaginip ko." Pag-mamatigas ko, I glared at him pero nangamot lamang ito ng ulo at humikad.
"Adora! Give me a break! Naubos na laway ko sayo! Umuwi ka muna doon! I'll tell you about the rest the next time we get the chance to! Tss! Kapagod ka kausap." Tinalikuran niya ulit ako ako at nag simula na siyang pagpagan ang paligid.
"Bukas, pag hindi mo sasabihin sa akin bukas ang tungkol doon--- ibibitay kita dito." Pag-babanta ko sa kaniya bago umalis sa apartment na 'yon.
I heard him shout something but I bet it's all full of crap.
"That sneaky little cat." Galit kong sabi ng muling napalingon sa pinto niya.
Sheesh, he'll kill me with curiousity someday!
*edited❤