Deel 52:
We stormen samen de kelder in en zien dat de celdeur uit zijn scharnieren is gevlogen. 'Shit!' vloekt Damon. Ik geef hem een harde klap op zijn achterhoofd. 'HOE KON JE NOU ZO ONVOORZICHTIG ZIJN!?'
Daarna rennen we naar buiten en speuren we de omgeving rond. 'Daar!' roept Damon, we zien hoe een 'dier' haar weg tussen de bomen terugvindt. We zetten het op een rénnen!
-----------------------------------------------------------------------------------------------
P.O.V. Myra
Ik ren en ren tussen de bomen door zonder enige doel. Het is hier zo onbekend! Opkijkend naar de zon hoop ik te kunnen uitmaken hoe laat het is én waar het Noorden is. Ik wil weg hier!
Mijn hart bonst als een gek in mijn borst. Dit is de eerste keer dat ik verder trek zónder rugzak en mijn geliefde boog... Gaat het mij wel lukken? Het lukt mij om heel lang door te rennen. Ik hoor een kabbelend beekje hier vlakbij. Ik heb dorst... en ik ren die richting uit. Tot ik mijn tempo verlaag en hijgend bijkom, gebogen met mijn handen op mijn knieën.
Als mijn ademhaling weer zijn normale ritme terug heeft zak ik door mijn knieën en maak van mijn handen een kommetje. Die laat ik vollopen met het heldere water. Ziet er schoon genoeg uit. Ik breng het naar mijn mond terwijl het water langzaam drupsgewijs door mijn vingers wegsijpelt.
Veel tijd om te drinken kreeg ik niet, want ik hoor meteen iets achter mij. Ik zit stil en luister vlijmscherp. Shit! Zo snel al! sis ik in mezelf. Langzaam sta ik op en draai ik me om. 'O shit, daar zijn ze...' fluister ik en ik steek het beekje meteen over! Rennen!!
Zo snel als ik kan ren ik een heuvel op, hij is wel een beetje steil maar dat maakt mij niet uit! Al gauw hoor ik de twee gestalten ook achter mij aan rennen. Hoe schud ik ze af!? Tijdens het rennen wordt de bodem iets rotsachtiger en ik zie voor mij een paar steile wanden van een paar meters hoog met wat overhangende richels en daar een kleine inham in het steen. Perfect!
Ik ren tot aan de rand van de rotsformaties en zet me af in de inham. Met een voet en hand op elk muur in de inham hijs ik mezelf snel omhoog. Ik moet dit ongeveer acht keer doen, dan ben ik voorbij dit steile wand heen! Dit kunnen ze vast niet! Ik klauter over de rand en sta hijgend bovenop de steile wand en zie de twee jongens eraan komen rennen. Dat is die zwartharige jongen in het bos en die andere die me opsloot. Mij krijgen ze niet meer te pakken! Ik hijg en leun voorover en zie hoe ze bij de inham stoppen en wat tegen elkaar mopperen. Dan kijken ze omhoog.
Snel duik ik weg. Wat gaat gaan ze doen? Gaan ze het proberen? Nee toch!? Snel kijk ik weer over de rand en zie de zwartharige precies zelfde doen als ik! Shit! Snel draai ik me om en ren ik op mijn volle snelheid de heuvel op.
P.O.V. Kai
Hijg-hijg! Ik ben bijna over de rand, mijn beenspieren verzuren bijna! Ik zal haar zeker weten pakken hoor! Echt niet dat ik haar zomaar laat gaan! Ik klauter dan over de rand en zie haar een richting op rennen. 'Kom snel, Damon!' sis ik en zie dat hij ook bijna over de rand is. Ik buk en steun mijn handen op mijn knieën. Dan laat Damon zich over de rand rollen en hijgt zich rot. 'Komop!' grom ik. 'Kunnen we haar niet gewoon laten gaan?' miept hij. 'NEE!' en ik richt me snel op. Ik trek een pijnlijk gezicht en neem een diepe adem en ren haar achterna.
Het is maar goed dat ik een topconditie heb! denk ik terwijl wij achter haar aan rennen, weer een heuvel op. Ik zie dat ze ook een super conditie heeft. Dat kan ze niet zomaar hebben, hoe doet ze dat toch!? Kort erna doemen er een paar rotsen op en ik kijk mijn ogen uit wat zij aan het doen is.
Ze springt met gemak over de rotsen heen. Ze zet zich af met één hand en zwaait ook zonder moeite over een paar hoge rotsen heen. Ik probeer te doen zoals zij en dat gaat nog maar net goed! Mijn schoenen tikken tegen de rots en ik verlies bijna mijn evenwicht. Het gaat Damon wel beter af. Bij de volgende rots schamp ik me met mijn been tegen de rots. 'GRR!' grom ik hard en gefrustreerd en wrijf even snel over mijn knie.
Eindelijk, de obstakels zijn voorbij! Nu rennen wij weer voluit achter haar aan en we zien al dat de afstand gauw kleiner wordt. Wordt zij niet moe dan!? Ik voel mijn hart bonkend hard aan het werk gaan in mijn borstkas.
Na een paar minuten gerend te hebben zie ik dat de afstand tussen ons nog ongeveer twintig meter is. Terwijl ik de bomen ontwijk bedenk ik snel een strategie hoe ik haar kan pakken.
P.O.V. Myra
Komop! Ik moet echt voor mijn vrijheid vechten! Nog nooit heb ik zo lang en hard moeten rennen! Ik kán het niet opgeven! Ik voel dat mijn benen beginnen te verzuren en mijn hart al die inspanning bijna niet aankan! Ik trek een pijnlijk grimas op mijn gezicht en ik begin ietwat te slippen. Hou je hoofd erbij! Ik knijp even mijn ogen dicht en zie verderop weer een rotsachtige ondergrond. Maar... Wacht even, hij loopt dood!?
Snel kijk ik naar links en rechts, overal begint het dood te lopen. Meteen stop ik met rennen en kom ik in een glijpartij terecht op mijn twee benen terwijl ik het evenwicht met mijn armen bewaar. 'SHIT!' schreeuw ik als ik tot stilstand kom bij de afgrond.
P.O.V. Kai.
We zien dat het meisje opeens in een glijpartij komt! Ze geeft het op!? mindlinkt Damon mij meteen, onder het rennen. Ik kijk hem aan en vertraag hijgend mijn tempo. Ik haal mijn schouders op en ren nu wat rustiger door. We hebben haar bijna!
Maar dat gaat blijkbaar toch niet zoals gedacht. Ik zie hoe ze met een ruk onze richting op kijkt en een paar stappen naar achteren neemt een ietwat ingezakte houding neemt... 'W-wat doe je!?' schreeuw ik onzeker. Dan zie ik hoe ze een aanloop neemt en zomaar in de lucht springt!
En... zomaar over de rand verdwijnt!
Mijn mond valt open van verbazing terwijl ik geschokt naar de rand ren en er overheen kijk. Een flink aantal meters beneden ligt er een meer. 'Jeetje! Dat zij dat durft!' stamelt Damon ineens vol ongeloof naast mij. Ik voel me ontsteld. En boos! 'We laten haar echt niet gaan hoor!' schreeuw ik nijdig en zie hem angstig kijken. 'I-ik ga echt niet springen hoor!' Ik kijk hem met een ruk aan. 'IK WEL!' En dan spring ik met een beetje enige twijfel over de rand met angstige gedachten door mijn hoofd...
'AAAAAAHHH!!' schreeuw ik met een hoog en iel stemmetje terwijl ik naar beneden val. Laat mij het overleven asjeblieft!
PLONSSS!
Het water spat alle kanten op en onder de oppervlakte zie ik overal luchtbellen om mij heen naar boven zwemmen. Ik kijk omlaag en zie een eindeloze diepte onder mij. I-ieks! Gauw zwem ik naar boven. Boven aangekomen proest en hoest ik het water uit mijn mond. Ik voel me zwaar worden. Mijn kleren zijn nat! O wee... daar gaat zij echt, maar dan ook ECHT voor boeten!!
Gauw kijk ik om me heen en zie dat het meisje niet ver van mij vandaan aan het zwemmen is. Ik begin snel aan mijn krachtige borstslagen en dankzij mijn gespierde armen ben ik al snel bij haar. Wanneer zij de oever heeft bereikt pak ik haar been ruw en kijk ik haar met een boze uitdrukking aan.
Ze valt en draait zich geschokt om op haar rug en probeert naar mij te schoppen, wat finaal mislukt. Al gauw klauter ik ook op de oever met mijn druipnatte kleren en hou ik haar been omhoog. Ze probeert verder te trappen met haar andere been maar het lukt mij om haar tweede been ook te pakken. Met een ruk draai ik haar om op haar buik en ga ik op haar zitten, met mijn gezicht naar haar achterhoofd. Op haar lekker harde billen, ze zijn niet verkeerd. Ik voel me trots en onoverwinnelijk.
Ik weet dat ik een stuk zwaarder ben dan zij, dus kan ze echt niet onderuit, hoe erg zij ook aan het spartelen is. Ze probeert zelfs met haar armen iets aan te richten, maar met gemak pin ik ze vast naast haar hoofd.
Na een tijdje lijkt ze het te hebben opgegeven. Langzaam buk ik naar voren en kom ik vlakbij haar oor. 'Je gaat enorme problemen krijgen, meisje.' Ik grijns gemeen. Ik zie haar een keer rillen en hoor haar een keer diep zuchten.
P.O.V. Myra
Néé he! Nu kan ik echt helemaal niets meer doen! De jongen heeft mijn armen vastgepind en zit gewoon op mij! Ik grom van binnen van frustratie. Ik voel zijn gewicht een beetje naar voren plaatsen en ineens voel ik zijn warme adem aan mijn oor. 'Je gaat enorme problemen krijgen, meisje.' fluistert hij met zijn gevaarlijke stem. Ik ril en neem een diepe zucht.
Waarom overkomt mij dit nou? Kunnen ze me niet gewoon laten gaan? Mán, dat vent weegt wel wat zeg, mijn blaas wordt zowat platgedrukt! Ik lig met mijn wang in de natte, modderige aarde, mijn kleren zijn heel zwaar door al het opgeslurpte water. Ik kan echt geen kant uit. Vol onmacht besluit maar even mijn ogen dicht te doen. Waarschijnlijk wacht hij op die andere jongen... Wacht maar.... wacht maar... ooit kom ik weer vrij!
Na een hele poos zie ik in in mijn ooghoek de andere jongen aan komen rennen. 'Alles goed!?' vraagt hij bezorgd. De jongen op mij zucht hoorbaar. 'Ja dúh, nu wel! Eindelijk man!' Ik voel zijn gewicht verschuiven en even later van mij af gaan. Ik blijf toch rustig liggen en zucht weer.
Dan word ik ruw bij mijn armen naar voren omhoog getrokken. Ik voel al de modder op mijn wang plakken en wil het wegvegen, maar dat mag blijkbaar niet, want de greep houdt mijn armen op zijn plek. Dan veeg ik het maar af aan mijn schouder. Zucht ik en haal de modder van mijn gezicht.
Daarna kijk ik de twee jongens scherp aan. Ze kijken ook naar mij. Dan zie ik hoe de bruinharige jongen iets uit zijn zak haalt en dat ding open maakt. Mijn ogen worden meteen groot en ik slik.
'Als jij niet braaf bent, doen we je wat!' dreigt hij terwijl hij een kleine mes voor mijn neus zwaait. Ik deins achteruit en knik een angstige - ja -. Ik wil heeel graag blijven leven!
-----------------------------------------------------------------------------------------------
TAM TAM TAMMM!
Jámmer! Had jij ook zo gehoopt dat Myra van ze kon wegvluchten?
Reageer hieronder!
Vergeet niet om te:
Vote/Comment/Follow!
Thank you all! <3