Chapter 13: The Other World
"Bakit mo ako dinala rito, Viex? At ano ba itong lugar na to? I mean, I know this is the forbidden woods in Finelry but... bakit ganito? Bakit parang ibang iba naman ata sa totoong mundo ang lugar na ito? It this one of your created illusions, again?" tanong ko sa kanya habang iniikot ko ang paningin sa buong paligid.
Kanina pa kami naglalakad pero parang hindi naman kami nakakarating sa pupuntahan namin. At hindi ko rin naman alam kung saan pupunta. I'm just following this evil, ahead of me. I have decided to finally call him evil since powers like these is only for evils.
Yeah, and I think I'm being close minded which is so not me. Since when did I start calling someone evil? And since when did I start being judgemental? Geez, Zeira. Conclusions are not always right. Stop concluding things, will you?
Itinuon ko na lang ang tingin sa likod ni Viex. Ang tangkad ng nilalang na to. Ang gwapo pa ng likod niya. Kung normal na tao lang sana to malamang nacool-an na ako sa kanya. Ang kaso-- Geez! Ano bang iniisip mo Zeira? Pinagnanasaan mo ba ang attacker mo? Muntik ka na nyang patayin, for beef's sake!
"I thought you're smart?" natigil ako sa paglalakad nang bigla syang magsalita. "Think. And stop blabbering things. You're just putting yourself into some sort of danger." sinasabi nya ang mga yon nang hindi humihinto sa paglalakad. May pagkabastos talaga ang unggoy na ito, ano?
At ano daw?
"What?! Dinala mo ako rito para pag-isipin kung anong lugar to? Are you out of your jelly mind?! Hindi mo ba alam na-- ahhh--" nanlaki ang mga mata ko nang biglang mabilis siyang maglakad pabalik sa kinaroroonan ko at saka ako hinatak papunta sa isang malaking puno.
Geez! Nakalagay ang isa nyang kamay sa bibig ko habang nakahawak naman ang isa sa kanang braso ko. Iyon yung pinanghila niya sakin.
"Ahhno bakdhs?" tintry kong magsalita pero miski ako hindi ko na maintindihan ang sinasabi ko. Tinry ko ring magpumiglas pero as usual, wala ring nangyari. Isa ba namang beast ang cumorner sayo, paniguradong wala kang kawala. Gaya ng unang beses nyang gawin ang bagay na to nung bigla niya akong dinala sa likod ng dorm at muntikang patayin. Ang pinagkaiba nga lang ngayon, hindi niya ako pinagbabantaan at wala siyang dalang kutsilyo.
Napansin kong kung saan saan rin siya nakatingin. Ano bang problema ng isang ito? Hindi naman sa gusto kong sa akin siya tumingin. Mas okay nga yon dahil medyo naiilang at natatakot pa rin ako sa mga tingin niya pero kinakabahan din ako sa ikinikilos niya ngayon.
Nang mapansin kong medyo lumuwag ang pagkakahawak niya sa braso ko ay mabilis kong tinanggal ang kamay niyang nasa bibig ko.
"What is your prob--l-lem...?" pakiramdam ko nanghina ang buong sistema ko kaya hindi ko naituloy ang gusto kong sabihin nang bigla niyang ilapit ang mukha niya sa mukha ko.
Kaunting-kaunti nalang, mahahalikan na niya ako. What is he doing? I can feel his breath on my lips. I don't know what to react. We're so close that I can't even think of what should I do. I can't even speak a word.
I'm just starring at his blank eyes while he's starring on mine when suddenly, he spoke.
"The next time you will open your mouth..." he said at saka lumayo ng kaunti sa'kin. Pero malapit pa rin siya. "I will definitely seal your lips with mine." at saka siya tumingin sa tinitingnan niya kanina.
My face heat up when he said that. Napayuko ako bigla-- hindi ko alam kung dahil sa kahihiyan o sa inis. Ano'ng gusto niya? Hindi na ako magsalita?
"Breathe." he whispered pero sapat na para marinig ko. Napa-angat ako ng ulo nang marealize na nagpipigil ako ng hininga. Geez, Zy. "Look." he commanded kaya napatingin ako sa kanya.
May itinuro siya gamit ang lips niya kaya tumingin ako doon. Halos mahulog ang panga ko sa nakikita ko.
"Gods and goddesses." my forehead creased. I can't take my eyes off them. They're too many and they're all handsome and pretty. They are like gods and goddesses. But they have one skin color. Looking drained and pale. Like Roanna.
May isa pa akong napansin. They have fangs. And they all have a V-tattoo symbol on their legs. Kitang-kita iyon sa mga babae dahil maiikling shorts ang suot nila. While the guys, well, I don't know.
"They're not gods or even goddesses. They're vampires." sabi ni Viex mula sa likod ko habang nakatingin sa mga naggagandahang nilalang na nakikita namin ngayon.
Napatingin ako sa kanya. "Like Roanna." tumango naman siya sa sinabi ko. That's not a question but a statement. Ngayong nakikita na ng mismong dalawang mata ko, mas lalo lang tumindi ang paniniwala kong Vampire si Roanna. Unbelievable and unrealistic. Yes. But I see it. I can see it. There's no reason for me to not believe what I see. Unless it is one of Viex's illusions, again.
Pero may isa pa akong bagay na ipinagtataka. "You're Roanna's brother. So you're also a vampire?" mahinang tanong ko sa kanya. Bigla naman siyang tumingin ng masama sa'kin. "What? I'm just asking!"
"How many times do I have to tell you that I'm not a vampire?" may halong pagkairita sa boses nya.
"Then what are you? A magician? That can manipulate minds and create unbelievable illusions?" sarkastikong sagot ko sa kanya.
Hindi lang siya sumagot at saka ako tinalikuran. "Let's change direction. You will be in danger when they see you with me."
Nagtaka ako sa sinabi niya pero sumunod nalang ako. Alam ko namang delikado siya pero may mas delikado pa pala kaysa sa kanya? Geez. What have I gotten myself into?
Walang nagsasalita saming dalawa habang naglalakad. Naiilang akong magtanong sa kanya dahil baka na-offend ko siya sa mga sinabi ko kanina. Pero ako nga muntik na niyang patayin diba? Tsk.
Ibinaling ko nalang ang atensyon ko sa paligid. Sa buong paglalakad namin dito, puro itim lang ang nakikita ko. Ang dilim ng lugar na ito. I've never thought that Forbidden woods is like this. Pakiramdam ko rin walang katapusan ang lawak ng lugar na ito.
Kanina pa kasi kami naglalakad. Pero hindi pa ako nakakakita ng hangganan. Ni hindi ko alam kung may mga bahay ba dito. Puro puno lang kasi ang nakikita ko. Pati mga bulaklak. Pero lahat ng mga iyon ay patay at walang kulay.
Dahil sa kawalan ng kulay ng mga bagay na nandito, something caught my attention. I look at it intently. At parang nagliwanag ang mukha ko nang makita iyon.
It was a flower. A yellow flower. I've never seen such beautiful thing. Just here. And yes! It has a color. Simula nang tumuntong ang mga paa ko dito, ngayon lang ako nakakita ng bulaklak na may kulay. It's so rare. And it's disappointing. That's why I feel so glad that I saw one.
Tumakbo ako para puntahan yung flower when Viex grabbed my arm. What seriously is his problem?
Tumingin ako sa kamay niyang nakahawak sa braso ko then sa kanya. "What?" nakataas ang kilay na tanong ko sa kanya.
"Where are you going?" asked he.
"Get your hands off me." I said, confidently. Unti-unti, habang nakakasama ko siya, nawawala na yung takot ko sa kanya.
He has super power, yes. He's dangerous. He can kill me in no time. But one thing is for certain, he can't use his power on me. He can't manipulate me. At kung gusto niya talaga akong patayin, sana pinatay na niya ako nung oras na dinala niya ako sa likod ng dorm. But no. He did not.
He threatened and tried to kill me. But he also saved me and I'm still alive. That's more important. Until now, palaisipan pa rin sakin kung bakit niya pinagtangkaan ang buhay ko. At kung bakit siya ganito sa'kin ngayon. He's like a puzzle. A math problem. I can't solve the mystery on him.
"No. You can't go." parang nagbalik sa kasalukuyan ang mundo ko nang marinig ko ang boses niya.
"And why can't I?" tanong ko at tinaasan siya ng kilay. Gusto ko siyang sigawan ng 'Hello! Paano ako makakaalis dito? Ni hindi ko alam kung nasaan ang gate at paano tayo nakapasok sa nakalock na gate na yon!' How would I know how to? Kaya nga ako nakabuntot lang sa kanya dahil hindi ko alam kung paano bumalik sa Finelry High. At isa pa, baka makita na naman namin yung mga vampires! Knowing na masasama ang ugali nila. Well, ni Roanna lang pa. Pero miski na! Saka saan ba ako pupunta? Eh kukunin ko lang naman yung bulaklak! Geez.
He sighed. "Because this world needs you."
I'm startled on what he said. What? This world? Ano ako? Si Superman na kailangang iligtas ang mundo laban sa mga evil guys na gaya niya?
"Excuse me? I'm not a superhero!" sabi ko at malakas na hinatak yung kamay ko mula sa pagkakahawak niya.
Bumitiw naman siya at saka tumingin sakin ng masama pero tinaasan ko lang siya ng kilay.
"I'm serious. You can't go yet." he said.
"I'm serious, too. I'm not a super hero. So how in the world that this world will be needing me?" sarkastikong tanong ko sa kanya.
Hindi siya sumagot kaya tinalikuran ko na siya at naglakad palapit sa yellow flower na iyon.
"Zeira!" I heard his voice called my name. Haharapin ko sana siya when I saw a light flying towards me. I don't know how pero parang biglang kusang kumilos paikot ang katawan ko para umilag sa bagay na iyon. Dala na rin siguro ng pagkagulat kaya ko nagawa iyon.
I immediately look at the tree beside me na tinamaan nung light. Nagulat ako nang biglang maging abo yung puno at biglang naglaho.
My heart beats fast because of nervousness. Paano kung ako yung natamaan ng light na yon? Magiging abo rin ako?
My knees went weak on that thought. That was close. Ako talaga dapat ang tatamaan ng ilaw na yon pero nakaiwas ako. Paano ko nagawang kumilos ng ganun kabilis?
"Are you okay?" napatingala ako kay Viex. Hindi ko namalayan na nakarating na siya sa harap ko. "Answer me. May masakit ba sayo?" I looked at the windows of his soul. He looks concerned. And for the first time, hindi cold ang mga mata at boses niya.
Did I make the evil worry?
I nodded. "W-what was that?"
"Who's there?!" someone asked somewhere near.
Napakapit ako sa laylayan ng shirt ni Viex. I'm scared. Ano ba ang lugar na ito? Bakit ganito?
"Stay at my back." he said.
Sinunod ko naman ang sinabi niya. And then someone came. Isang matandang lalaki. He's wearing a cloak over his head at saka isang malaki at mahabang damit. He also has a stick on his hand. Kulay puti na ang buhok at ang balbas niya. My forehead creased. Who is he?
Napatigil siya sa paglakad at napatingin kay Viex na parang kinikilala niya itong mabuti. Viex also looked at him.
"Viex?" banggit nung matanda. Parang nagliwanag naman yung mukha niya nang makilala si Viex. Magkakilala sila?
"Master." mahinahon na sabi ni Viex.
"Who is he?" mahinang tanong ko kay Viex Pero hindi niya ako sinagot. Instead, bigla siyang umalis sa harap ko.
Nanlaki naman ang mata ko at hindi makakilos. Ito na ba ang katapusan ko? Papatayin na ba ako?
I gulped hard staring at the unknown guy.
Bigla siyang ngumiti sa'kin and said, "Zeira. Welcome back to the other world."
Welcome... back? And what? Other world?
-----------x-----------
A/n: How's it? Lol. Medyo busy. Hello sa mga silent readers at sa active magcomment. Thank you po sa pagbabasa. :') Hope you liked it! :)
About sa Update, ang possible days po na magpost ng UD e Friday or Sunday. :) Thank you so much again! Marami pa pong mangyayari so Abangaaaaan. :D Love love!
follow:
@aleetheheiress
Zeira Saldivar: @zeiratheheiress
-Alee