""Oh my God, who is she?"
I get drunk on jealousy"
Taylor Swift ရဲ႕ Black Space သီခ်င္းသံကပ်ံ႕လြင့္လုိ႕ေနသည္။
ေဘးနားမွာလဲ လူေတြကတအုန္းအုန္း။
ဟာ ေတလာေလးကုိအျပင္မွာျမင္ရတာ
ရင္ေတြေတာင္တဒုိင္းဒုိင္းခုန္မိသည္အထိ။
ထုိအခိုက္ အျပာေရာင္ကတၱီပါသားဂါ၀န္ကုိ
ေပါင္လယ္ထိခြဲထားေသာ သူမကကြ်န္ေတာ့ထံ
တည့္တည့္မတ္မတ္ေလ်ွာက္လာျပီး
မ်က္စိတစ္ခ်က္မွိတ္ျပကာ
" ေဟး ေမာင္ေလးတုိ႕နဲ႕အတူကမလား"
ဟင္ ေတလာကျမန္မာလုိေျပာတတ္တယ္လား
" Ahh Yes ... of course ...
are you kidding me??
ဟမ္ မဟုတ္ေသးပါဘူး ကမွာေပါ့ေမးစရာလား
လာျပီ လာျပီ"
သူမနဲ႕ကြ်န္ေတာ့ၾကားကာရံထားေသာ
အ၀ါေရာင္သံဇကာမ်ားကုိကြ်န္ေတာ္
ေက်ာ္တက္လုိက္သည္။
သူမကအျပဳံးတစ္ခုျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့ကုိ
လက္ကမ္းေပးေနဆဲ။
တံေတြးတစ္ခ်က္ျမိဳခ်ျပီး သူမလက္ကုိလွမ္းဆြဲဖုိ႕
ျပင္တုန္းပုဆုိးကတုပ္ေန၍ တက္မရ။
ဟာကြာ ငါဘာလို႕ပုဆုိး၀တ္လာမိတာလဲ
ငတုံးေကာင္။
ေအာက္ကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဘာင္းဘီတုိေလး
ရွိေသးတာနဲ႕ ပုဆုိးကုိအျမန္ခြ်တ္ခ်လုိက္သည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမလက္ကုိကုိင္ရဖုိ႕သာအေရးၾကီး
သည္ေလ။
ပုဆုိးကဘာအေရးလဲ။ ေဘာင္းဘီပါတာပဲ။
လာေလ့ ေတလာေလးကကုိယ့္အပုိင္။
" ညီ .... ညီ "
ပခုံးကုိလာပုတ္ေနတာကုိသိသည္။သို႕ေသာ္
ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိ႕မျဖစ္။ဒီအေပၚေရာက္မွ
ျဖစ္မည္ေလ။
ဟုိမွာေစာင့္ေနတာကုိ
ေနစမ္း .......
ပခုံးေပၚကလက္ကုိပုတ္ခ်ျပီး ျပန္တက္သည္။
" ညီ ... ညီ ...ကေလး"
ဟာကြာ ဒီလုံျခဳံေရးေတြရႈပ္လုိက္တာ။
ဖယ္စမ္း ....
ဘာကေလးလဲ။ ေနာက္နွစ္ဆုိ၂၀ျပည့္ျပီကေလးလုိ႕
ေခၚေနတာေတြအခုရပ္။
" ကေလး .... ကေလး"
ဟာ ဒီေကာင္ေတာ့ငါဆြဲထုိးမိေတာ့မွာပဲ။ေတလာေလး
ခဏေစာင့္ ဒီဘဲနဲ႕ကုိယ္ရွင္းလုိက္ဦးမယ္။
လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႕လွမ္းေျပာလုိက္ျပီး ပခုံးေပါက္
ေတာ့မတတ္လႈပ္ခါေနေသာလူကုိ လွည့္ၾကည့္
လိုက္သည္။
" ဟင္ .... ကုိကုိ"
ကြ်န္ေတာ္ကအိပ္ရာထဲမွာကုိကုိကကြ်န္ေတာ့ေဘးမွာ
ထုိင္ရင္းကြ်န္ေတာ့ကုိငုံ႕မုိးၾကည့္လ်က္။
ေဘးဘီ၀ဲယာကုိၾကည့္မိေတာ့လည္း ဟုိတယ္ခန္းထဲမွာ
ေသစမ္း ........
ငါအိမ္မက္မက္ေနတာကုိး
ေခါင္းကုိကုတ္လုိက္ရင္း ကြ်န္ေတာ့ကုိေသေသခ်ာခ်ာ
ၾကည့္ေနေသာကုိကုိ႕ကုိဟီးခနဲတစ္ခ်က္ရယ္ျပလုိက္
ရသည္။
" ကေလး ............ အိမ္မက္မက္ေနတာလား
ဘာေတြေျပာေနတာလဲ မ်က္နွာၾကီးကလည္းျပဳံးုလုို႕"
" အဲ ..... ဟုိဟာေလ
ဟုိ ............ အိမ္မက္ကေလ
ကုိကုိ႕ကုိ မက္ေနတာ အဟဲ ...."
ကုိကုိကတစ္ခ်က္ရယ္လုိက္ျပီး
" ဟုတ္လုိ႕လား ညီရာ
ကုိယ့္ကုိမက္တယ္လည္းဆုိေသး
ကုိယ့္လက္ကုိေတာင္လွမ္းရုိက္လုိက္ေသး"
ကုိကုိကတျပဳံးျပဳံးနဲ႕ေျပာလာေတာ့
ကြ်န္ေတာ့မွာ ဘာေျပာလုိ႕ေျပာရမယ္မသိ
ေသစမ္း ........ ေနအလင္းစက္ရာ ေသစမ္းကြာ။
" လူလိမ္ေလး ေစာေစာစီးစီးညာေနေသးတယ္
ဘာေတြမ်ားမက္ေနလုိ႕လဲ
ေဘာင္းဘီေတြလည္းဆြဲခ်ေနတယ္"
ကုိကုိက ကြ်န္ေတာ့နံေဘးကေစာင္ကုိ
လွမ္းယူေခါက္ရင္းေျပာသည္။
အားးးးး ေဘာင္းဘီခြ်တ္လုိက္မိတာလား။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ ညကနည္းနည္းေအးတာနဲ႕
ေဘာင္းဘီအတုိေပၚအရွည္ထပ္၀တ္ထားတာမုိ႕
ဆြဲခ်လုိက္ေပမယ့္ အကုန္မကြ်တ္ကုန္တာ။
ကုိကုိကလည္းကြာ အဲ့ဒါကုိေျပာစရာလား
ဘာမွန္းလည္းမသိဘူး ရွက္လုိက္တာ။
အိပ္ရာေျပာင္းရင္ အဲ့လုိျဖစ္တတ္တဲ့အက်င့္ကလည္း
ဒီအရြယ္ထိမေပ်ာက္တာက အရွက္ကြဲစရာပါပဲလား။
" ဟားဟား မ်က္နွာၾကီးရဲမေနနဲ႕
ထေတာ့ မ်က္နွာသြားသစ္မနက္စာသြားစားမယ္"
အနားကုိတုိးကပ္ကာ ကြ်န္ေတာ့နွာေခါင္းထိပ္နား
ကုိအသာအယာဖိညွစ္ျပီးေျပာလာေသာ ကုိကုိ႕ကုိ
ေငးၾကည့္မိသြားသည္။
အိပ္ေရး၀သည္ထင္ ကုိကုိ႕မ်က္၀န္းတုိ႕က
ၾကည္လင္လ်က္။
ျပဳံးေယာင္သမ္းေနေသာကုိကုိ႕မ်က္နွာတြင္
ေရေပါက္ကေလးတစ္စက္နွစ္စက္ေတြ႕သည္။
မ်က္မွန္သမားေတြျဖစ္ေနၾကအတုိင္း
အခ်ိဳင့္ရာနွစ္ခု ေရးေရးထင္ေသာ္လည္း
မ်က္မွန္မပါေပမယ့္ ကုိကုိကၾကည့္ရဆုိးမေန။
အျပဳံးတခ်ဳိ႕ကပ္ျငိေနဆဲျဖစ္ေသာ
နႈတ္ခမ္းတုိ႕ကုိေငးၾကည့္မိရင္း
မ်က္လုံးက ေမးေစ့နားကုိေရာက္သြားေတာ့
ညက အနမ္းတစ္ခ်က္ကုိသတိရသြားျပီး
လူကခ်က္ခ်င္းပူထူလာပါေတာ့သည္။
ကုတင္ေပၚကေနခ်က္ခ်င္းေျပးဆင္းျပီး
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကုိတန္းေနေအာင္ေျပးမိသည္။
တလွပ္လွပ္ခုန္ေသာရင္သည္အစုိးမရစြာ
" ညီေရ .... ညီ"
တံခါးကုိေခါက္ရင္းေခၚလာသံေၾကာင့္
တံခါး၀ကုိအသာလွပ္ရင္း
" ဗ်ာ ကုိကုိ"
ဘာလုပ္မလုိ႕ပါလိမ့္
" ဖိနပ္စီးသြားေလ။အိမ္သာကပုိးမႊားအမ်ားဆုံးဆုိတာ
မသိဘူးလား။ မညစ္ပတ္နဲ႕ေနာ္ ကေလး"
ကမ္းေပးလာေသာဖိနပ္ကုိဆတ္ခနဲဆြဲယူရင္း
တံခါးကုိျပန္ပိတ္လုိက္သည္။
လူကုိအညစ္အပတ္မ်ားမွတ္ေနလား။
သူ႕ထက္ေတာင္အသန္႕ၾကိဳက္ေသးတယ္။
သူပဲရင္ခုန္ေအာင္လုပ္လုိ႕ ဖိနပ္ေမ့သြားတာကုိ
ဒီလူၾကီးက ဒါလည္းနားလည္မွာမဟုတ္ပါဘူးေလ။
ေခါင္းကုိအသာခါရမ္းရင္းသြားတုိက္ေဆးအသင့္ထည့္ထားေပးေသာ သြားပြတ္တံကုိလွမ္းယူလုိက္သည္။
တနၤလာေန႕ဆုိေတာ့ အျပာေရာင္ေလး
ဒါက်ေတာ့မွတ္မိေနသားေတာ္ေသးတာေပါ့။
**********************
မနက္စာစားေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကသက္သက္
ဆရာေတြကသက္သက္စားရသည္မုိ႕
ကုိကုိနဲ႕ကြ်န္ေတာ္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့။
" အစ္ကုိ ကြ်န္ေတာ့ေကာင္မေလးဆီကအေျဖရျပီဗ်
ကြ်န္ေတာ္ညက အစ္ကုိ႕ကုိေမတၱာပုိ႕ျပီးအိပ္တာ
အစ္ကုိအိမ္မက္ေတြမေကာင္းဘူးလား"
သီခ်င္းဆုိဖုိ႕အကူအညီေတာင္းတဲ့ေကာင္ေလးက
ကြ်န္ေတာ့ကုိေကာ္ဖီခြက္ကမ္းေပးရင္း
၀မ္းသာအားရေျပာလာေတာ့
၀ါးလက္စၾကာဇံေၾကာ္ေတာင္သီးသည္။
// ေအး ....... သိပ္ေကာင္းတာပဲကြာ
ေကာင္းလြန္းလို႕ ေသတာေတာင္မမက္ခ်င္ေတာ့ဘူး//
မအီမလည္သာျပဳံးျပလုိက္ရသည္။
ေၾသာ္ ......... ေနအလင္းစက္ဘ၀ေလး .........
စားျပီးေသာက္ျပီးေတာ့
ကုိယ့္စိတ္ၾကိဳက္ေနခြင့္ရွိသည္မုိ႕
အလ်ိဳလ်ိဳသူ႕အဖြဲ႕နွင့္သူသြားၾကေပမယ့္
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အုန္းသီးတစ္လုံးဆြဲကာ
အရိပ္ေအာက္မွာ ဇိမ္က်ေနလုိက္သည္။
ခရီးမထြက္ျဖစ္တာေတာင္ၾကာျပီပဲ။
အရင္ကဆုိ ေသာ္ကတုိ႕မိသားစုနဲ႕အတူသြားေနၾက။
အေဖတုိ႕အေမတုိ႕နဲ႕ကေတာ့ အင္း .................
ဆက္ေတြးလည္းစိတ္ညစ္ရမယ့္အတူတူ
မေတြးခ်င္ေတာ့ပါ။
ၾကိဳးစားျပီးေနသားက်ေနရသည့္ဘ၀မွာ
ဘာကုိမွအစဆြဲထုတ္ျပီး ၀မ္းမနည္းေနခ်င္ေတာ့။
အခုခ်ိန္မွာ ကုိကုိအနားမွာရွိေနတာနဲ႕ပဲ
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ျပည့္စုံလွပါျပီ။
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေက်ာင္းသားတစ္စု
ကြ်န္ေတာ့ဆီလွမ္းလာေနသည္။
" အစ္ကုိ ေဘာလုံးကန္မယ္ေလ
လူတစ္ေယာက္လုိေနလုိ႕"
လာျပန္ျပီ ဟုိေကာင္ေလးပဲ။
" ေတာ္ျပီ ေနပူတယ္မကန္ခ်င္ဘူး"
" ဟာ အစ္ကုိကလည္းလာပါဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္တို႕လူမမ်ွလုိ႕ပါ"
" ဟင့္အင္း မကန္ခ်င္လုိ႕ပါကြာ
မင္းတုိ႕ဘာသာကန္ပါ"
" အစ္ကုိကလည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႕က
စီနီယာဂ်ဴနီယာပဲ မစိမ္းပါနဲ႕ဗ်
လာပါ ေဟ့ေကာင္ေတြအစ္ကုိ႕ကုိေခၚ"
ရယ္ရင္းေမာရင္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့ကုိက်န္နွစ္ေယာက္
ကဆြဲေခၚၾကကြ်န္ေတာ္ကျပန္ရုန္းနွင့္ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္
ျဖစ္ေနတုန္းေဘးနားက ဘယ္သူသယ္လာမွန္း
မသိေသာခရုခြံတစ္ခုနွင့္ရွကာ ကြ်န္ေတာ့ေျခေထာက္
ကြဲသြားသည္။
" ဟာကြာ မင္းတုိ႕ေကာင္ေတြ
ငါမလုိက္ဘူးလုိ႕ေျပာေနတာလူလုိနားမလည္ဘူးလား ငါ့ေျခေထာက္ေသြးထြက္ကုန္ျပီ"
ေထာင္းခနဲထြက္သြားသည့္ေဒါသနွင့္အတူ
လက္ကပါမည့္ဆဲဆဲ ကုိကုိနွင့္အျခားဆရာ
တစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီးဖ်န္ေျဖလုိက္သည္။
အဆြဲမျမန္ရင္လည္း အုန္းသီးနဲ႕ေကာက္ထုေတာ့မွာ။
ဆရာေတြကလူစုခြဲသြားျပီးေနာက္
ကုိကုိကေဆးေသတၱာသြားယူျပီး
ကြ်န္ေတာ့အနာကုိ ေဆးထည့္ေပးသည္။
" ကြ်တ္စ္ ဒီေကာင္ေတြကေတာ့နာခ်င္ေနတာ
ေသြးမထြက္ခ်င္လုိ႕ကုိယ့္ဘာသာျငိမ္ျငိမ္ေနတာကုိ
လာလာဆြတယ္"
" တစ္ခုခုဆုိ ေဒါသကအရင္ပဲသူတုိ႕ကလည္း
ရင္းနွီးခ်င္လုိ႕ေဆာ့ဖုိ႕ေခၚတာမဟုတ္လားညီရယ္"
" ကုိကုိမသိပါဘူး သဲေသာင္ျပင္ေဘာလုံးမ်ိဳးက
ၾကမ္းရင္ၾကမ္းသလုိ အနာတရျဖစ္တတ္တာေလ"
" ကုိယ္လည္းလူငယ္ဘ၀ကလာတာပါ ညီရယ္
နည္းနည္းပါးပါးထိခိုက္တာကေတာ့ရွိမွာေပါ့
ေသြးထြက္တာကုိေၾကာက္ရင္ အရင္ကဘာလုိ႕
ရန္ျဖစ္ေသးလဲ ဟင္ အဆုိးေကာင္ေလးရဲ႕"
ကုိကုိကရွသြားသည့္ေနရာကုိ
အရက္ပ်ံတုိ႕ရင္းေမးသည္။
" အရင္ကျဖစ္တာ ကြ်န္ေတာ္ထိခိုက္တာေလ
ကြ်န္ေတာ့ေသြးထြက္တာကုိမေၾကာက္ဘူး
ကုိကုိ႕ေသြးေတြထြက္တာကုိမၾကိဳက္တာ"
ကုိကုိက ပလာစတာကုိခြာရင္း
ကြ်န္ေတာ့ကုိနားမလည္သလုိၾကည့္သည္။
ကုိကုိ႕လက္ဖ၀ါးတြင္ သဲမႈန္စမ်ားကပ္လ်က္ရွိသည္။
မနီးမေ၀းမွာ လိႈင္းအငယ္စားတုိ႕က
ကမ္းေျခကုိပုတ္ခတ္လ်က္ ...
ေဘးဘီတစ္၀ိုက္ကုိၾကည့္ေတာ့
လူသူေလးပါးကင္းစင္ေနသည္မုိ႕
ကုိကုိ႕နဖူးေပၚ၀ဲက်လ်က္ရွိသည့္ဆံပင္စမ်ားကုိ
လက္နဲ႕အသာညိွေပးမိသည္။
ေလတုိ႕က သစ္ပင္မ်ားကုိျဖတ္၍
တဖ်တ္ဖ်တ္တုိက္ခတ္ဆဲ။
" ကြ်န္ေတာ္ေဆးရုံတက္တုန္းက ကုိကုိကြ်န္ေတာ့ကုိ
ေသြးလႈခဲ့တယ္ေလ။ကုိကုိ႕ေသြးေတြစီးဆင္းေနတဲ့
ကြ်န္ေတာ့ေသြးေၾကာေတြထဲကေနေသြးတစ္စက္
ကေလးေတာင္အျပင္ျပန္မထြက္ေစခ်င္ဘူး။
ကုိကုိ႕ေသြးေတြကုိကြ်န္ေတာ္အပုိင္သိမ္းထားခ်င္တာ"
ကုိကုိ႕မ်က္ခုံးအနားသတ္ေလးအား
လက္မနဲ႕အသာထိရင္းကြ်န္ေတာ္ေျပာေတာ့
" ကေလးရယ္ .........
ကုိယ့္ကုိ အဲ့ေလာက္ထိခ်စ္ရလား"
ကြ်န္ေတာ္ျပဳံးမိသည္။
ကုိကုိ႕လက္ထဲကပလာစတာကုိယူကာ
အနာေပၚဖိကပ္လုိက္ျပီး
ကြ်န္ေတာ္မတ္တပ္ရပ္လုိက္သည္။
ထုိင္ရက္ကကြ်န္ေတာ့ကုိေမာ့ၾကည့္ေနေသာ
ကုိကုိ႕ကုိထရပ္ဖုိ႕လက္ကမ္းေပးမိသည္။
ကြ်န္ေတာ့လက္ကုိဆြဲရင္းထရပ္လာေသာ
ကုိကုိ႕ပခုံးနားေခါင္းတုိးကပ္သြားျပီး
" ကုိကုိေတြးထားသေလာက္ကုိ ေလးနဲ႕ေျမွာက္လုိက္
အဲ့ဒီအေျဖကို ငါးဆထပ္ေပါင္းေတာင္
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တာကုိမမွီေသးဘူး"
တုိးဖြဖြေျပာရင္း
ကုိကုိ၀တ္ထားေသာေက်ာင္းတံဆိပ္ပါ
အ၀ါေရာင္တီရွပ္လက္ေမာင္းနားကုိ
ဖ်တ္ခနဲနမ္းကာကုိကုိ႕နားက ထြက္လာျဖစ္ခဲ့သည္။
နားရြက္ဖ်ားေတြရဲေနမည့္
ကုိကုိ႕ပုံစံကုိစိတ္ကူးၾကည့္မိေတာ့
ေလေလးေတာင္ခြ်န္မိသြားရသည္။
Cool !!!!
ဘ၀က ကုိကုိရွိေတာ့လည္း
အတုိင္းထက္အလြန္ကုိေနခ်င္စရာပါလား။
...................................
...................................
ညေနေရာက္ေတာ့အရိပ္ထဲမွာေနရမည့္
ေအးေအးသက္သာကစားနည္းကုိေရြးမိကာမွ
ေလာင္းေၾကးစားေၾကးက သူတုိ႕ေရာထားသည့္
အေအးအေယာင္ေဆာင္ယမကာကုိ
ရႈံးသူေသာက္ေၾကးတဲ့ေလ။
ေယာက်ာ္းပဲေလ ဘြာမခတ္တမ္းစိန္ေခၚလုိက္တာ
ဘယ္နွခြက္ေတြ၀င္ကုန္မွန္းမသိ။
မူးတာေတာ့မမူးဘဲနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္လာသည္
ျမင္သမ်ွလူကုိရယ္ျပခ်င္လာသည္။
ဆရာေတြလာျပီးဆူပူကာ အခန္းျပန္ခိုင္းတာ
သိေပမယ့္ဆူေနသည့္ဆရာ့စကားေတြက
ကြ်န္ေတာ့ကုိဟာသေျပာေနသည္ဟုပင္
ထင္လာမိသည္။
" ဆရာ ကြ်န္ေတာ့ကုိလိုက္မပုိ႕ပါနဲ႕
ကြ်န္ေတာ္ျပန္နုိင္ပါတယ္ ကန္ေတာ့ကန္ေတာ့"
လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီးေျပာမိေတာ့ဆရာက
ခပ္တုိးတုိးရယ္သည္။
" ညီက တကယ့္အမူးေကာင္ေလးပဲ
မနက္က်မွဆုံးမရမယ္ အခုေတာ့အခန္းျပန္မယ္လာ"
" ဟင္ ........ ကုိကုိ
အဲေလ မွားလုိ႕ပါ ကုိဘုန္းကုိဘုန္း"
ပါးစပ္ကုိလက္၀ါးနဲ႕အသာအုပ္ရင္းျပန္ေျပာရသည္။
သူမ်ားေတြၾကားသြားရင္ဒုကၡ။
" မင္းတစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တာ ညီေရ
လာ အခန္းျပန္မယ္"
" ကုိကုိ ကြ်န္ေတာ္မမူးပါဘူး
ဟုိ အရက္ကအျပင္းစားလည္းမဟုတ္ပါဘူး
နည္းနည္းေလး ပါတာပါကုိကိုရ"
" ဟုတ္ပါျပီ ကုိယ္သိပါတယ္ဒါေၾကာင့္လည္း
အရမ္းမဆူတာေပ့ါ။လူငယ္ကြာ တစ္ခါတစ္ေလ
လြတ္လပ္ခ်င္တာကုိယ္တုိ႕နားလည္ပါတယ္။
ကုိယ္တုိ႕ဆရာေတြေတာင္
Wine နည္းနည္းေသာက္လာေသးတာ။
ညီတုိ႕က် အမွားလုပ္မိမွာစုိးလုိ႕တားရတာ
ဟုတ္ျပီလား"
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ကုိကုိရဲ႕
ဒါနဲ႕ ကုိကုိ၀ုိင္ေသာက္လာတယ္ဆုိေတာ့မူးေနလား"
ကုိကုိက ကြ်န္ေတာ့ဆံပင္ေတြကုိငုံ႕နမ္းရင္း
" ကုိယ္ကမူးစရာလား ကေလးရယ္"
ေျပာရင္းရယ္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ပါလုိက္ရယ္မိသည္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့
ကုတင္ေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ့ကုိထိုင္ေစျပီး
ကုိကိုကေရဘူးယူေသာက္ေနသည္။
ေမာ့ေသာက္ေနသည့္ ကုိကုိလည္ပင္းမွ
အာဒံရဲ႕ပန္းသီးေလး
တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနတာကုိေငးၾကည့္ရင္း
ကြ်န္ေတာ္ပါေရဆာလာသလုိလုိ၊ ပူလာသလုိလုိျဖစ္လာသည္။
ကုိကုိက ေရဘူးကုိျပန္ခ်ကာ နႈတ္ခမ္းထက္မွာ
က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ေရအစအနမ်ားကုိလက္ဖမိုးျဖင့္
ဖိသုတ္လုိက္သည္။
ဖိလုိက္သျဖင့္ ေသြးေရာင္ပုိထင္းသြားေသာ
နႈတ္ခမ္းအစုံကုိ မ်က္ေတာင္မခတ္စုိက္ၾကည့္ရင္းက
ရင္ကတအားကုိခုန္လာေတာ့တာ။
ခုနက မူးခ်င္သလုိလုိျဖစ္ေနတာေတြလဲမသိေတာ့။
ကုိကုိကမ်က္မွန္ကုိခြ်တ္ကာစားပြဲေပၚတင္လုိက္ျပီး
နဖူးေပၚကေခြ်းစက္တုိ႕ကုိတစ္ရႈးယူျပီးသုတ္ေနျပန္ေသာအခါကြ်န္ေတာ့ရင္ေတြပူလာရျပန္သည္။
ထုိ႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့အေရွ႕တည့္တည့္လာရပ္ကာ
မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္လုိက္ျပီး
" ကဲ အမူးေကာင္ေလးအိပ္ေတာ့မလား"
ျပဳံးစိစိျဖင့္ေမးလာသည္။
သိပ္မကြာလွေသာအေနအထားမုိ႕ကုိကုိ႕ထံမွ
ေမႊးေသာ၀ိုင္ရနံ႕ေလးကုိ တလြင့္လြင့္ရေနသည္။
ၾကည္လင္ေသာကုိကုိ႕မ်က္၀န္းတုိ႕တြင္
ခ်စ္စနုိးက်ီစယ္ဟန္တုိ႕အျပည့္။
နားထင္ေထာင့္က မွဲ့နက္ေလးက
ဒီေန႕မွပုိ၍နက္ေမွာင္ေနသလုိလုိ။
ကုိကုိ႕အျပဳံးမ်ားက ဒီေန႕မွပုိ၍ေတာက္ေနသလုိလုိ။
ပင္လယ္ျပင္ကလိႈင္းမ်ားက
ဒီေန႕မွပုိ၍ကမ္းကုိပုတ္ေနသလုိလုိ။
" ကုိကုိ"
" ဗ်ာ"
"တကယ္ေတာ့ေလမေန႕ညက ကြ်န္ေတာ္နမ္းခ်င္ခဲ့တာ
ေမးဖ်ားေလးတင္မဟုတ္ဘူး"
ဆတ္ခနဲပင့္သြားသည့္မ်က္ခုံးေလးကုိပင္
ကြ်န္ေတာ့္မွာျမတ္နုိးနွစ္လုိ၍မဆုံး။
ကုိကို႕နႈတ္ခမ္းတုိ႕တြင္
၀ုိင္အရသာက်န္ေနေလဦးမလား ...............။ ။
ခြန္းညိဳေသြးကေတာ့ေျပာတယ္ကုိကုိ
"ခင္ဗ်ားရဲ႕တည္ရွိရာကုိသိဖို႕အတြက္
ကြ်န္ေတာ္ဘယ္စာမ်က္နွာကုိဖတ္ရမလဲ" တဲ့
ကြ်န္ေတာ့အတြက္ကေတာ့
ကြ်န္ေတာ္ပုိင္ဆုိင္တဲ့စာအုပ္တုိင္းကကုိကုိျဖစ္ျပီး
ကြ်န္ေတာ္ဖတ္မိသမ်ွ စာလုံးေပါင္းတုိင္းက
ကုိကုိျဖစ္ေနတဲ့အခါ
ကြ်န္ေတာ္ရည္စူးလုိက္တဲ့ အရပ္မ်က္နွာတုိင္းက
ကုိကုိ႕တည္ေနရာပါပဲေလ............
ေနအလင္းစက္
Unicode
""Oh my God, who is she?"
I get drunk on jealousy"
Taylor Swift ရဲ့ Black Space သီချင်းသံကပျံ့လွင့်လို့နေသည်။
ဘေးနားမှာလည်း လူတွေကတအုန်းအုန်း။
ဟာ တေလာလေးကိုအပြင်မှာမြင်ရတာ
ရင်တွေတောင်တဒိုင်းဒိုင်းခုန်မိသည်အထိ။
ထိုအခိုက် အပြာရောင်ကတ္တီပါသားဂါဝန်ကို
ပေါင်လယ်ထိခွဲထားသော သူမကကျွန်တော့ထံ
တည့်တည့်မတ်မတ်လျှောက်လာပြီး
မျက်စိတစ်ချက်မှိတ်ပြကာ
" ဟေး မောင်လေးတို့နဲ့အတူကမလား"
ဟင် တေလာကမြန်မာလိုပြောတတ်တယ်လား
" Ahh Yes ... of course ...
are you kidding me??
ဟမ် မဟုတ်သေးပါဘူး ကမှာပေါ့ မေးစရာလား
လာပြီ လာပြီ"
သူမနဲ့ကျွန်တော့ကြားကာရံထားသော အဝါရောင်သံဇကာများကိုကျွန်တော် ကျော်တက်လိုက်သည်။
သူမကအပြုံးတစ်ခုဖြင့် ကျွန်တော့ကို လက်ကမ်းပေးနေဆဲ။
တံတွေးတစ်ချက်မြိုချပြီး သူမလက်ကိုလှမ်းဆွဲဖို့
ပြင်တုန်းပုဆိုးကတုပ်နေ၍ တက်မရ။
ဟာကွာ ငါဘာလို့ပုဆိုးဝတ်လာမိတာလဲ
ငတုံးကောင်။
အောက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ဘောင်းဘီတိုလေး
ရှိသေးတာနဲ့ ပုဆိုးကိုအမြန်ချွတ်ချလိုက်သည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူမလက်ကိုကိုင်ရဖို့သာအရေးကြီးသည်လေ။
ပုဆိုးကဘာအရေးလဲ။ ဘောင်းဘီပါတာပဲ။
လာလေ့ တေလာလေးကကိုယ့်အပိုင်။
" ညီ .... ညီ "
ပခုံးကိုလာပုတ်နေတာကိုသိသည်။သို့သော်
နောက်လှည့်ကြည့်လို့မဖြစ်။ဒီအပေါ်ရောက်မှ
ဖြစ်မည်လေ။
ဟိုမှာစောင့်နေတာကို
နေစမ်း .......
ပခုံးပေါ်ကလက်ကိုပုတ်ချပြီး ပြန်တက်သည်။
" ညီ ... ညီ ...ကလေး"
ဟာကွာ ဒီလုံခြုံရေးတွေရှုပ်လိုက်တာ။
ဖယ်စမ်း ....
ဘာကလေးလဲ။ နောက်နှစ်ဆို၂၀ပြည့်ပြီကလေးလို့ ခေါ်နေတာတွေအခုရပ်။
" ကလေး .... ကလေး"
ဟာ ဒီကောင်တော့ငါဆွဲထိုးမိတော့မှာပဲ။တေလာလေးခဏစောင့် ဒီဘဲနဲ့ကိုယ်ရှင်းလိုက်ဦးမယ်။
လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့လှမ်းပြောလိုက်ပြီး ပခုံးပေါက်တော့မတတ်လှုပ်ခါနေသောလူကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
" ဟင် .... ကိုကို"
ကျွန်တော်ကအိပ်ရာထဲမှာကိုကိုကကျွန်တော့ဘေးမှာထိုင်ရင်းကျွန်တော့ကိုငုံ့မိုးကြည့်လျက်။
ဘေးဘီဝဲယာကိုကြည့်မိတော့လည်း ဟိုတယ်ခန်းထဲမှာ
သေစမ်း ........
ငါအိမ်မက်မက်နေတာကိုး
ခေါင်းကိုကုတ်လိုက်ရင်း ကျွန်တော့ကိုသေသေချာချာ ကြည့်နေသောကိုကို့ကိုဟီးခနဲတစ်ချက်ရယ်ပြလိုက်ရသည်။
" ကလေး ....... အိမ်မက်မက်နေတာလား
ဘာတွေပြောနေတာလဲ မျက်နှာကြီးကလည်းပြုံးလို့"
" အဲ ..... ဟိုဟာလေ
ဟို ....... အိမ်မက်ကလေ
ကိုကို့ကို မက်နေတာ အဟဲ ...."
ကိုကိုကတစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီး
" ဟုတ်လို့လား ညီရာ
ကိုယ့်ကိုမက်တယ်လည်းဆိုသေး ကိုယ့်လက်ကိုတောင်လှမ်းရိုက်လိုက်သေး"
ကိုကိုကတပြုံးပြုံးနဲ့ပြောလာတော့ ကျွန်တော့မှာ ဘာပြောလို့ပြောရမယ်မသိ။
သေစမ်း ... နေအလင်းစက်ရာ သေစမ်းကွာ။
" လူလိမ်လေး စောစောစီးစီးညာနေသေးတယ်
ဘာတွေများမက်နေလို့လဲ ဘောင်းဘီတွေလည်းဆွဲချနေတယ်"
ကိုကိုက ကျွန်တော့နံဘေးကစောင်ကို လှမ်းယူခေါက်ရင်းပြောသည်။
အား ..... ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်မိတာလား။
တော်သေးတာပေါ့ ညကနည်းနည်းအေးတာနဲ့
ဘောင်းဘီအတိုပေါ်အရှည်ထပ်ဝတ်ထားတာမို့
ဆွဲချလိုက်ပေမယ့် အကုန်မကျွတ်ကုန်တာ။
ကိုကိုကလည်းကွာ အဲဒါကိုပြောစရာလား
ဘာမှန်းလည်းမသိဘူး ရှက်လိုက်တာ။
အိပ်ရာပြောင်းရင် အဲ့လိုဖြစ်တတ်တဲ့အကျင့်ကလည်း ဒီအရွယ်ထိမပျောက်တာက အရှက်ကွဲစရာပါပဲလား။
" ဟားဟား မျက်နှာကြီးရဲမနေနဲ့ ထတော့ မျက်နှာသွားသစ်မနက်စာသွားစားမယ်"
အနားကိုတိုးကပ်ကာ ကျွန်တော့နှာခေါင်းထိပ်နား
ကိုအသာအယာဖိညှစ်ပြီးပြောလာသော ကိုကို့ကို
ငေးကြည့်မိသွားသည်။
အိပ်ရေးဝသည်ထင် ကိုကို့မျက်ဝန်းတို့က
ကြည်လင်လျက်။
ပြုံးယောင်သမ်းနေသောကိုကို့မျက်နှာတွင်
ရေပေါက်ကလေးတစ်စက်နှစ်စက်တွေ့သည်။
မျက်မှန်သမားတွေဖြစ်နေကြအတိုင်း
အချိုင့်ရာနှစ်ခု ရေးရေးထင်သော်လည်း
မျက်မှန်မပါပေမယ့် ကိုကိုကကြည့်ရဆိုးမနေ။
အပြုံးတချို့ကပ်ငြိနေဆဲဖြစ်သော
နှုတ်ခမ်းတို့ကိုငေးကြည့်မိရင်း မျက်လုံးက မေးစေ့နားကိုရောက်သွားတော့ ညက အနမ်းတစ်ချက်ကိုသတိရသွားပြီး လူကချက်ချင်းပူထူလာပါတော့သည်။
ကုတင်ပေါ်ကနေချက်ချင်းပြေးဆင်းပြီး
ရေချိုးခန်းထဲကိုတန်းနေအောင်ပြေးမိသည်။
တလှပ်လှပ်ခုန်သောရင်သည်အစိုးမရစွာ
" ညီရေ .... ညီ"
တံခါးကိုခေါက်ရင်းခေါ်လာသံကြောင့်
တံခါးဝကိုအသာလှပ်ရင်း
" ဗျာ ကိုကို"
ဘာလုပ်မလို့ပါလိမ့်
" ဖိနပ်စီးသွားလေ။အိမ်သာကပိုးမွှားအများဆုံးဆိုတာ မသိဘူးလား။ မညစ်ပတ်နဲ့နော် ကလေး"
ကမ်းပေးလာသောဖိနပ်ကိုဆတ်ခနဲဆွဲယူရင်း
တံခါးကိုပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
လူကိုအညစ်အပတ်များမှတ်နေလား။ သူ့ထက်တောင်အသန့်ကြိုက်သေးတယ်။ သူပဲရင်ခုန်အောင်လုပ်လို့ ဖိနပ်မေ့သွားတာကို ဒီလူကြီးက ဒါလည်းနားလည်မှာမဟုတ်ပါဘူးလေ။
ခေါင်းကိုအသာခါရမ်းရင်းသွားတိုက်ဆေးအသင့်ထည့်ထားပေးသော သွားပွတ်တံကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။
တင်္နလာနေ့ဆိုတော့ အပြာရောင်လေး
ဒါကျတော့မှတ်မိနေသားတော်သေးတာပေါ့။
**********************
မနက်စာစားတော့ ကျောင်းသားတွေကသက်သက် ဆရာတွေကသက်သက်စားရသည်မို့
ကိုကိုနဲ့ကျွန်တော်မတွေ့ဖြစ်တော့။
" အစ်ကို ကျွန်တော့ကောင်မလေးဆီကအဖြေရပြီဗျကျွန်တော်ညက အစ်ကို့ကိုမေတ္တာပို့ပြီးအိပ်တာအစ်ကိုအိမ်မက်တွေမကောင်းဘူးလား"
သီချင်းဆိုဖို့အကူအညီတောင်းတဲ့ကောင်လေးက
ကျွန်တော့ကိုကော်ဖီခွက်ကမ်းပေးရင်း ဝမ်းသာအားရပြောလာတော့ ဝါးလက်စကြာဇံကြော်တောင်သီးသည်။
// အေး .... သိပ်ကောင်းတာပဲကွာ
ကောင်းလွန်းလို့ သေတာတောင်မမက်ချင်တော့ဘူး//
မအီမလည်သာပြုံးပြလိုက်ရသည်။
သြော် နေအလင်းစက်ဘဝလေး .........
စားပြီးသောက်ပြီးတော့ ကိုယ့်စိတ်ကြိုက်နေခွင့်ရှိသည်မို့အလျိုလျိုသူ့အဖွဲ့နှင့်သူသွားကြပေမယ့်
ကျွန်တော်ကတော့ အုန်းသီးတစ်လုံးဆွဲကာ
အရိပ်အောက်မှာ ဇိမ်ကျနေလိုက်သည်။
ခရီးမထွက်ဖြစ်တာတောင်ကြာပြီပဲ။
အရင်ကဆို သော်ကတို့မိသားစုနဲ့အတူသွားနေကြ။
အဖေတို့အမေတို့နဲ့ကတော့ အင်း....
ဆက်တွေးလည်းစိတ်ညစ်ရမယ့်အတူတူ
မတွေးချင်တော့ပါ။
ကြိုးစားပြီးနေသားကျနေရသည့်ဘဝမှာ ဘာကိုမှအစဆွဲထုတ်ပြီး ဝမ်းမနည်းနေချင်တော့။
အခုချိန်မှာ ကိုကိုအနားမှာရှိနေတာနဲ့ပဲ ကျွန်တော့်အတွက်ပြည့်စုံလှပါပြီ။
ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ကျောင်းသားတစ်စု
ကျွန်တော့ဆီလှမ်းလာနေသည်။
" အစ်ကို ဘောလုံးကန်မယ်လေ လူတစ်ယောက်လိုနေလို့"
လာပြန်ပြီ ဟိုကောင်လေးပဲ။
" တော်ပြီ နေပူတယ်မကန်ချင်ဘူး"
" ဟာ အစ်ကိုကလည်းလာပါဗျာ ကျွန်တော်တို့လူမမျှလို့ပါ"
" ဟင့်အင်း မကန်ချင်လို့ပါကွာ မင်းတို့ဘာသာကန်ပါ"
" အစ်ကိုကလည်း ကျွန်တော်တို့က စီနီယာဂျူနီယာပဲ မစိမ်းပါနဲ့ဗျလာပါ ဟေ့ကောင်တွေအစ်ကို့ကိုခေါ်"
ရယ်ရင်းမောရင်းနဲ့ ကျွန်တော့ကိုကျန်နှစ်ယောက်
ကဆွဲခေါ်ကြကျွန်တော်ကပြန်ရုန်းနှင့်ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေတုန်းဘေးနားက ဘယ်သူသယ်လာမှန်းမသိသောခရုခွံတစ်ခုနှင့်ရှကာ ကျွန်တော့ခြေထောက်ကွဲသွားသည်။
" ဟာကွာ မင်းတို့ကောင်တွေ ငါမလိုက်ဘူးလို့ပြောနေတာလူလိုနားမလည်ဘူးလား ငါ့ခြေထောက်သွေးထွက်ကုန်ပြီ"
ထောင်းခနဲထွက်သွားသည့်ဒေါသနှင့်အတူ
လက်ကပါမည့်ဆဲဆဲ ကိုကိုနှင့်အခြားဆရာ
တစ်ယောက်ရောက်လာပြီးဖျန်ဖြေလိုက်သည်။
အဆွဲမမြန်ရင်လည်း အုန်းသီးနဲ့ကောက်ထုတော့မှာ။
ဆရာတွေကလူစုခွဲသွားပြီးနောက် ကိုကိုကဆေးသေတ္တာသွားယူပြီး ကျွန်တော့အနာကို ဆေးထည့်ပေးသည်။
" ကျွတ်စ် ဒီကောင်တွေကတော့နာချင်နေတာ
သွေးမထွက်ချင်လို့ကိုယ့်ဘာသာငြိမ်ငြိမ်နေတာကို လာလာဆွတယ်"
" တစ်ခုခုဆို ဒေါသကအရင်ပဲ။ သူတို့ကလည်း
ရင်းနှီးချင်လို့ဆော့ဖို့ခေါ်တာမဟုတ်လားညီရယ်"
" ကိုကိုမသိပါဘူး သဲသောင်ပြင်ဘောလုံးမျိုးက
ကြမ်းရင်ကြမ်းသလို အနာတရဖြစ်တတ်တာလေ"
" ကိုယ်လည်းလူငယ်ဘဝကလာတာပါ ညီရယ်
နည်းနည်းပါးပါးထိခိုက်တာကတော့ရှိမှာပေါ့
သွေးထွက်တာကိုကြောက်ရင် အရင်ကဘာလို့
ရန်ဖြစ်သေးလဲ ဟင် အဆိုးကောင်လေးရဲ့"
ကိုကိုကရှသွားသည့်နေရာကို အရက်ပျံတို့ရင်းမေးသည်။
" အရင်ကဖြစ်တာ ကျွန်တော်ထိခိုက်တာလေ
ကျွန်တော့သွေးထွက်တာကိုမကြောက်ဘူး
ကိုကို့သွေးတွေထွက်တာကိုမကြိုက်တာ"
ကိုကိုက ပလာစတာကိုခွာရင်း
ကျွန်တော့ကိုနားမလည်သလိုကြည့်သည်။
ကိုကို့လက်ဖဝါးတွင် သဲမှုန်စများကပ်လျက်ရှိသည်။
မနီးမဝေးမှာ လှိုင်းအငယ်စားတို့က
ကမ်းခြေကိုပုတ်ခတ်လျက် ...
ဘေးဘီတစ်ဝိုက်ကိုကြည့်တော့ လူသူလေးပါးကင်းစင်နေသည်မို့ ကိုကို့နဖူးပေါ်ဝဲကျလျက်ရှိသည့်ဆံပင်စများကို လက်နဲ့အသာညှိပေးမိသည်။
လေတို့က သစ်ပင်များကိုဖြတ်၍ တဖျတ်ဖျတ်တိုက်ခတ်ဆဲ။
" ကျွန်တော်ဆေးရုံတက်တုန်းက ကိုကိုကျွန်တော့ကို သွေးလှုခဲ့တယ်လေ။ကိုကို့သွေးတွေစီးဆင်းနေတဲ့ ကျွန်တော့သွေးကြောတွေထဲကနေသွေးတစ်စက် ကလေးတောင်အပြင်ပြန်မထွက်စေချင်ဘူး။ ကိုကို့သွေးတွေကိုကျွန်တော်အပိုင်သိမ်းထားချင်တာ"
ကိုကို့မျက်ခုံးအနားသတ်လေးအား လက်မနဲ့အသာထိရင်းကျွန်တော်ပြောတော့
" ကလေးရယ် ... ကိုယ့်ကို အဲဒီလောက်ထိချစ်ရလား"
ကျွန်တော်ပြုံးမိသည်။
ကိုကို့လက်ထဲကပလာစတာကိုယူကာ အနာပေါ်ဖိကပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
ထိုင်ရက်ကနေ ကျွန်တော့ကိုမော့ကြည့်နေသော
ကိုကို့ကိုထရပ်ဖို့လက်ကမ်းပေးမိသည်။
ကျွန်တော့လက်ကိုဆွဲရင်းထရပ်လာသော ကိုကို့ပခုံးနားခေါင်းတိုးကပ်သွားပြီး
" ကိုကိုတွေးထားသလောက်ကို လေးနဲ့မြှောက်လိုက် အဲဒီအဖြေကို ငါးဆထပ်ပေါင်းတောင်
ကျွန်တော်ချစ်တာကိုမမှီသေးဘူး"
တိုးဖွဖွပြောရင်း
ကိုကိုဝတ်ထားသောကျောင်းတံဆိပ်ပါ အဝါရောင်တီရှပ်လက်မောင်းနားကို ဖျတ်ခနဲနမ်းကာကိုကို့နားက ထွက်လာဖြစ်ခဲ့သည်။
နားရွက်ဖျားတွေရဲနေမည့် ကိုကို့ပုံစံကိုစိတ်ကူးကြည့်မိတော့ လေလေးတောင်ချွန်မိသွားရသည်။
Cool !!!!
ဘဝက ကိုကိုရှိတော့လည်း
အတိုင်းထက်အလွန်ကိုနေချင်စရာပါလား။
...................................
...................................
ညနေရောက်တော့အရိပ်ထဲမှာနေရမည့်
အေးအေးသက်သာကစားနည်းကိုရွေးမိကာမှ
လောင်းကြေးစားကြေးက သူတို့ရောထားသည့်
အအေးအယောင်ဆောင်ယမကာကို ရှုံးသူသောက်ကြေးတဲ့လေ။
ယောကျာ်းပဲလေ ဘွာမခတ်တမ်းစိန်ခေါ်လိုက်တာဘယ်နှခွက်တွေဝင်ကုန်မှန်းမသိ။
မူးတာတော့မမူးဘဲနဲ့ ကျွန်တော်ပျော်လာသည်
မြင်သမျှလူကိုရယ်ပြချင်လာသည်။
ဆရာတွေလာပြီးဆူပူကာ အခန်းပြန်ခိုင်းတာ
သိပေမယ့်ဆူနေသည့်ဆရာ့စကားတွေက
ကျွန်တော့ကိုဟာသပြောနေသည်ဟုပင်
ထင်လာမိသည်။
" ဆရာ ကျွန်တော့ကိုလိုက်မပို့ပါနဲ့
ကျွန်တော်ပြန်နိုင်ပါတယ် ကန်တော့ကန်တော့"
လက်အုပ်လေးချီပြီးပြောမိတော့ဆရာက
ခပ်တိုးတိုးရယ်သည်။
" ညီက တကယ့်အမူးကောင်လေးပဲ
မနက်ကျမှဆုံးမရမယ် အခုတော့အခန်းပြန်မယ်လာ"
" ဟင် ........ ကိုကို
အဲလေ မှားလို့ပါ ကိုဘုန်းကိုဘုန်း"
ပါးစပ်ကိုလက်ဝါးနဲ့အသာအုပ်ရင်းပြန်ပြောရသည်။
သူများတွေကြားသွားရင်ဒုက္ခ။
" မင်းတစ်ယောက်ပဲကျန်တော့တာ ညီရေ
လာ အခန်းပြန်မယ်"
" ကိုကို ကျွန်တော်မမူးပါဘူး။ ဟို အရက်ကအပြင်းစားလည်းမဟုတ်ပါဘူး
နည်းနည်းလေး ပါတာပါကိုကိုရ"
" ဟုတ်ပါပြီ ကိုယ်သိပါတယ်ဒါကြောင့်လည်း
အရမ်းမဆူတာပေ့ါ။လူငယ်ကွာ တစ်ခါတစ်လေ
လွတ်လပ်ချင်တာကိုယ်တို့နားလည်ပါတယ်။
ကိုယ်တို့ဆရာတွေတောင် Wine နည်းနည်းသောက်လာသေးတာ။ ညီတို့ကျ အမှားလုပ်မိမှာစိုးလို့တားရတာဟုတ်ပြီလား"
" ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုကိုရဲ့ ဒါနဲ့ ကိုကိုဝိုင်သောက်လာတယ်ဆိုတော့မူးနေလား"
ကိုကိုက ကျွန်တော့ဆံပင်တွေကိုငုံ့နမ်းရင်း
" ကိုယ်ကမူးစရာလား ကလေးရယ်"
ပြောရင်းရယ်နေတော့ ကျွန်တော်ပါလိုက်ရယ်မိသည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော့ကိုထိုင်စေပြီး ကိုကိုကရေဘူးယူသောက်နေသည်။
မော့သောက်နေသည့် ကိုကိုလည်ပင်းမှ အာဒံရဲ့ပန်းသီးလေးတလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတာကိုငေးကြည့်ရင်းကျွန်တော်ပါရေဆာလာသလိုလို၊ ပူလာသလိုလိုဖြစ်လာသည်။
ကိုကိုက ရေဘူးကိုပြန်ချကာ နှုတ်ခမ်းထက်မှာ
ကျန်ရစ်ခဲ့သည့်ရေအစအနများကိုလက်ဖမိုးဖြင့်
ဖိသုတ်လိုက်သည်။
ဖိလိုက်သဖြင့် သွေးရောင်ပိုထင်းသွားသော
နှုတ်ခမ်းအစုံကို မျက်တောင်မခတ်စိုက်ကြည့်ရင်းကရင်ကတအားကိုခုန်လာတော့တာ။
ခုနက မူးချင်သလိုလိုဖြစ်နေတာတွေလဲ မသိတော့။
ကိုကိုကမျက်မှန်ကိုချွတ်ကာစားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး
နဖူးပေါ်ကချွေးစက်တို့ကိုတစ်ရှုးယူပြီးသုတ်နေပြန်သောအခါကျွန်တော့ရင်တွေပူလာရပြန်သည်။
ထို့နောက် ကျွန်တော့အရှေ့တည့်တည့်လာရပ်ကာမျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး
" ကဲ အမူးကောင်လေးအိပ်တော့မလား"
ပြုံးစိစိဖြင့်မေးလာသည်။
သိပ်မကွာလှသောအနေအထားမို့ကိုကို့ထံမှ
မွှေးသောဝိုင်ရနံ့လေးကို တလွင့်လွင့်ရနေသည်။
ကြည်လင်သောကိုကို့မျက်ဝန်းတို့တွင် ချစ်စနိုးကျီစယ်ဟန်တို့အပြည့်။
နားထင်ထောင့်က မှဲ့နက်လေးက ဒီနေ့မှပို၍နက်မှောင်နေသလိုလို။
ကိုကို့အပြုံးများက ဒီနေ့မှပို၍တောက်နေသလိုလို။
ပင်လယ်ပြင်ကလှိုင်းများက
ဒီနေ့မှပို၍ကမ်းကိုပုတ်နေသလိုလို။
" ကိုကို"
" ဗျာ"
"တကယ်တော့လေမနေ့ညက ကျွန်တော်နမ်းချင်ခဲ့တာမေးဖျားလေးတင်မဟုတ်ဘူး"
ဆတ်ခနဲပင့်သွားသည့်မျက်ခုံးလေးကိုပင်
ကျွန်တော့်မှာမြတ်နိုးနှစ်လို၍မဆုံး။
ကိုကို့နှုတ်ခမ်းတို့တွင် ဝိုင်အရသာကျန်နေလေဦးမလား ......။ ။
ခွန်းညိုသွေးကတော့ပြောတယ်ကိုကို
"ခင်ဗျားရဲ့တည်ရှိရာကိုသိဖို့အတွက်
ကျွန်တော်ဘယ်စာမျက်နှာကိုဖတ်ရမလဲ" တဲ့
ကျွန်တော့အတွက်ကတော့
ကျွန်တော်ပိုင်ဆိုင်တဲ့စာအုပ်တိုင်းကကိုကိုဖြစ်ပြီး
ကျွန်တော်ဖတ်မိသမျှ စာလုံးပေါင်းတိုင်းက
ကိုကိုဖြစ်နေတဲ့အခါ
ကျွန်တော်ရည်စူးလိုက်တဲ့ အရပ်မျက်နှာတိုင်းက
ကိုကို့တည်နေရာပါပဲလေ............
နေအလင်းစက်