Zawgyi
မနက္ေစာေစာကုိ မိသားစုနဲ႕အတူဘုရားသြား၊မနက္စာကုိအျပင္မွာစားရင္း အျပင္ေရာက္လက္စနဲ႕မေရာက္တာၾကာေသာေနရာမ်ားကိုပါသြားလည္ ၾကေတာ့ျပဳံးေနေသာေမေမ့မ်က္နွာသည္ေရထိပန္းနွယ္လန္းဆန္းလ်က္။
ထမင္းစားေနရင္း ေသာ့္အေၾကာင္းသတိတရထုတ္ေမးခ်ိန္မနည္းဟန္ေဆာင္ထိန္းသိမ္းရသည္။
မလိမ္ခ်င္မိေသာ္လည္း ေရပက္မ၀င္ခ်ီးက်ဴးစကားမ်ားနွင့္ ဂုဏ္ယူတက္ၾကြ ေန ေသာ ေမေမ့မ်က္နွာထားအား ဤေန႕ဤရက္မွာ မညိဳးငယ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အလုိက္အထုိက္ေျပာဆုိေနရသည္မုိ႕ေသာ့္ကုိေရာညီ့ကုိပါအားနာစိတ္
က လည္ပင္းမွ ထမင္းလုပ္ကုိအစာအိမ္တြင္းေရွာေရွာရႈရႈ ျမိဳမက်ေစ....
ေမေမအျမဲဂုဏ္ယူခဲ့တဲ့ ေမေမ့သား ၀ဋ္ၾကီးေနျပီေမေမေရ။
ေန႕ခင္းအိမ္ျပန္ေရာက္ျပီးခဏေနတာနဲ႕ညီရွိရာကုိသြားဖုိ႕ေျခလွမ္းက တျပင္ျပင္မုိ႕ညီမေလးကေတာင္ ကုိယ့္တက္ၾကြမႈကုိတအံ့တၾသ။
ဘယ္ဆီလွမ္းတဲ့ေျခလွမ္းမွန္းသိရင္ေရာခ်စ္စနုိးနဲ႕စနုိင္ပါ့ဦးမလား သိခ်င္စမ္းရဲ႕။
လက္ရွိခဏေတာ့ ဘာဆုိဘာမွမေတြးခ်င္။
အသိေခါက္ခက္မုိ႕ အ၀င္နက္သည္ဆုိဆုိည ၁၂ နာရီျပီးတစ္မိနစ္ မစြန္းခင္မွာပင္ေရာက္လာေသာ
" Happy Birthday ကုိကုိ အေရွ႕မွာဘယ္နွနွစ္ျပီးခဲ့ျပီလဲမသိေပမယ့္ေနာက္ထပ္လာမယ့္ ေမြးရက္တုိင္းကြ်န္ေတာ္နဲ႕အတူရွိေပးပါကုိကုိ ေပ်ာ္ေအာင္ ၾကဳိးစားခြင့္ကြ်န္ေတာ့တစ္ေယာက္တည္းကုိေပး"
အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာထုတ္ဖတ္ရင္း အလြတ္ရလုမတတ္ မက္ေဆ့ခ်္ေလးေၾကာင့္ ပုိပုိျပီးနစ္လာတဲ့ေျခလွမ္းတုိင္းကုိမဆုတ္ခ်င္ေတာ့။
ေျပာထားခ်ိန္ထက္ေစာေနတာမုိ႕အိမ္မွာရွိပါ့မလားစိတ္ပူမိေပမယ့္ညီ့အိမ္အားကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ယာလုိသက္ေတာင့္သက္သာအသားက် ေနသည္မွာလည္းမျဖည့္ဘဲျပည့္ေနသည့္ပါရမီ။
လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ အေရာင္စုံလွသည္။
ျပဳံးေပ်ာ္ေနသည့္စုံတြဲမ်ား၊အရုပ္အၾကီးအၾကီးေတြ ....
ပန္းစည္းလွလွေလးမ်ား၊ ဆုိင္တုိင္းတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာအသည္းပုံပိတ္စတန္းမ်ား ...
အရင္ကဘာသိဘာသာေက်ာ္လႊားခဲ့ေသာVday သည္ အခုမွ ပုိအသက္၀င္သေယာင္။
အခ်စ္သည္ နုပ်ိဳရႊင္လန္းျခင္းကုိတမဟုတ္ေဆာင္။
...................................................
အခန္းတံခါးဖြင့္လုိက္တာနွင့္၀ုန္းဒိုင္းက်ဲအသံမ်ားကစုိးရိမ္စိတ္ေရခ်ိန္ကုိျမင့္တက္ေစျပီးေျခလွမ္းမ်ားကုိ နွစ္ဆျမန္ေစ၏။
ဂလုံးဂလြမ္း အသံမ်ိဳးစုံနဲ႕အတူမေက်မနပ္ေရရြတ္သံတုိ႕၏ျမစ္ဖ်ားခံရာမီးဖုိေခ်ာင္သည္ကားလွည္းသားငါးရာ စခန္းတည္ရာနွယ္ စုံစီနဖာ ျပန္႕က်ဲလ်က္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ျဖဴေဖြးေသာအမႈန္မ်ားနွင့္အတူအုိးခြက္ပန္းကန္မ်ားကုိလည္း ေက်ာ္ခြနင္းေနရသည္။
ေဘစင္ေရပုိက္ေခါင္းမွ ေရကလည္းတစက္စက္က်ေနကာ
ပြင့္လ်က္ေရခဲေသတၱာထဲမွ ၾကက္ဥအခ်ိဳ႕ကလည္းေၾကေၾကကြဲကြဲ ျပယုဂ္မ်ား။
" ညီ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာျဖစ္ေနေသာ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ကုိေကာက္ေနရင္းဆတ္ခနဲတုန္သြားေသာလက္ကေလးေၾကာင့္ရုတ္တရက္အသံေပးမိသည္ကုိေနာင္တရမိသည္။
" ဟင္ .... ကုိကုိ
ဘယ္လုိျဖစ္လုိ႕ေရာက္လာတာလဲ"
" ညေနအျပင္သြားဖုိ႕ေလ ညီရဲ႕ေမ့ေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူးမွတ္လား "
" အာ ကြ်န္ေတာ္ကဘာလုိ႕ေမ့ရမွာလဲအခုကအေစာၾကီးရွိေသးတယ္ေလ ဘာလုိ႕လာတာလဲလုိ႕"
စူပုတ္ပုတ္မ်က္နွာေပးနဲ႕ညီက ကြ်န္ေတာ့ကုိအစြမ္းကုန္မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ လ်က္ၾကည့္သည္။
" ဘာလုိ႕လဲ ကုိယ္ေစာလာတာမၾကိဳက္လုိ႕လား ညီကိစၥရွိတယ္ဆုိရင္
ကုိယ္ျပန္ ...."
" ကုိကုိ ..........."
စိတ္မရွည္တဲ့ေလသံက စူးခနဲဆတ္ခနဲအေရွ႕ကုိတုိးလာသည္မုိ႕
" ကေလး .... ကေလးမလာနဲ႕ ဒီမွာပန္းကန္ကြဲစေတြနဲ႕ေလရပ္ေန ရပ္ေန ကုိယ္လာခဲ့မယ္"
မုိင္းတြင္းေဟာင္းအား သတိၾကီးစြာနင္းရသည့္စစ္သည္ေတာ္ကဲ့သုိ႕ညီရွိရာသုိ႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းခ်ဥ္းကပ္ရသည္။
" ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ညီရယ္"
သူ႕လက္ထဲကေကာက္ယူလက္စပန္းကန္ကြဲစကုိလက္လႊဲယူရင္းေမးရသည္။
" ကုိကုိေစာလာတာကြ်န္ေတာ္ကဘာလုိ႕မၾကိဳက္ရမွာလဲ
အခုဟာက ကြ်န္ေတာ္ဒုိင္လွိ်ေလးလုပ္ပါတယ္ဆုိ ကုိကုိကအေစာၾကီး လာေတာ့သိကုန္ျပီေပ့ါ"
သူကသာသိကုန္ျပီေျပာေနတာကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ညီဘာလုပ္ေနတယ္ ဆုိတာစိတ္ကူးထဲေရးေရးမ်ွပင္မေပၚ။
စိတ္တုိလုိ႕ မီးဖုိေခ်ာင္ကုိဖ်က္စီးေနတာလား ..
ဗုိက္ဆာလို႕တစ္ခုခုလုပ္ရင္း စစ္ေျမျပင္နဲ႕တူသြားတာလား...
ဦးေနွာက္ကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္အလုပ္ေပးေနဆဲ။
" ဟုိ ..... ကေလးကဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
ဒါေလးေတာင္မသိဘူးလားဆုိသည့္ပုံစံျဖင့္ကြ်န္ေတာ့ကုိတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း
လက္ပုိက္ကာေခါင္းကုိဆတ္ခနဲထိုးျပသည္။
သူရည္ညႊန္းသည့္အရပ္တြင္ကား ပလုံစီေနသည့္ဘာမွန္းမသိေသာအထုပ္ၾကီးအထုပ္ငယ္မ်ားသာ.
ကြ်န္ေတာ္သူ႕မ်က္နွာကုိငုံ႕ၾကည့္မိေတာ့ေခါင္းကုိခါယမ္းျပီး ကြ်န္ေတာ့ကုိေက်ာ္ကာ
" ကုိကုိ႕အတြက္ ေမြးေန႕ကိတ္လုပ္ေပးေနတာေလ။ တကယ္ဆုိမနက္ထဲက လုပ္ေပးမလုိ႕ကုိေက်ာင္းကမျဖစ္မေနတက္ရမယ့္အခ်ိန္ရွိလုိ႕သြားတက္ျပီး အျမန္ျပန္လာလုပ္မလုိ႕။ကုိကုိမလာခင္ surprise လုပ္ပါမယ္ဆုိအခုေတာ့ ကုိကုိကအကုန္ျမင္ကုန္ျပီ"
အထုပ္ေတြကုိ ကုိင္ၾကည့္ရင္းစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာေနသည့္ ညီ့ပုံေလးကပီဘိကေလးငယ္သဖြယ္ အျပစ္ကင္းလြန္းလွသည္။
ေခါင္းတခါခါနဲ႕ အထုပ္ထဲကပစၥည္းေတြကုိတစ္ခုျပီးတစ္ခုကုိင္ၾကည့္ေနေသာညီ့ကုိၾကည့္ကာျပဳံးမိရျပန္သည္။
စြပ္က်ယ္အ၀ါေရာင္နွင့္ ခ်ည္ေဘာင္းဘီတုိအနက္ေရာင္ကေပါင္လည္ေလာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသာညီ့ပုံစံသည္ အလြန္အမင္းကုိ
ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။
ရပ္ေနသူအနားအေနာက္ကေနတုိးကပ္သြားရင္း
" ကုိယ္ျမင္ေတာ့ေရာဘာျဖစ္လဲကေလးရဲ႕ကုိယ္တုိ႕ ဒီကိတ္မုန္႕ကုိအတူတူလုပ္ၾကရင္မေကာင္းဘူးလား"
တိမ္းငဲ့့ၾကည့္လာေသာအၾကည့္နက္နက္တုိ႕ကနွလုံးခုန္သံကုိ နွစ္နွင့္ေျမာက္ရေလေအာင္စြမ္းေဆာင္၏။
" ကုိကုိကလုပ္တတ္လုိ႕လား"
" ညီကေရာ လုပ္တတ္လုိ႕လား"
" အင္တာနက္ထဲကရွာထားတာေလ ဟီးဟီး"
နဖူးကုိ ခပ္ဖြဖြထုမိေတာ့ ညီ့မူပုိင္ပါးခ်ိဳင့္မ်ားက လက္နဲ႕ပင္မရြယ္ရက္ခ်င္စရာ
" ဒါဆုိ ညီကအရင္လုပ္ထားကုိယ္က ဒါေတြသိမ္းလုိက္မယ္ဟုတ္ျပီလား"
" ဟုတ္ "
ရွပ္အက်ီၤလက္ရွည္ကုိေခါက္တင္ပုဆုိးကုိ ခပ္တုိတုိျပင္၀တ္ကာလုပ္ထားသမ်ွအကုန္လုိက္ရွင္းရေတာ့သည္။
ညီကေတာ့ အထုပ္ထဲကမုိင္လုိဘူးကုိေဖာက္ေသာက္ရင္းကြ်န္ေတာ့ကုိပါ တုိက္ေနသည္မုိ႕ျငင္းရေသးသည္။
ေရခဲေသတၱာကုိသန္႕ရွင္းေရးလုပ္ျပီးတံခါးျပန္အပိတ္
" ကုိကုိ ကြ်န္ေတာ့ဖုန္းေလးေတြ႕မိေသးလား ဒီအဆင့္ကုိကြ်န္ေတာ္
မသိေတာ့လုိ႕"
" ဟင္ ..... ကုိယ္ေတာ့မေတြ႕မိဘူးပဲဖုန္းေခၚၾကည့္လုိက္မယ္ေလ"
သီခ်င္းသံက ကြ်န္ေတာ့အနီးရွိေရခဲေသတၱာေပၚမွပ်ံ႕လြင့္လာသည္မုိ႕
လွမ္းယူလုိက္ေတာ့
" You're my VIP .... You're my VIP Oh Yeah VIP"
ဆုိသည့္ဖုန္းသံက ကြ်န္ေတာ့ကုိျပဳံးေအာင္ေစ၏။
လက္ထဲကဖုန္းကုိဆြဲယူရင္းညီ့မ်က္နွာကား ခပ္ရဲရဲ။
စခ်င္လာသည္နွင့္
" ကုိယ္က VIP လား ကေလး"
မေျဖ ........
" ဖုန္းသံေလးကေကာင္းသား ကုိယ္လည္းထည့္ရင္ေကာင္းမလား"
.....................
တစ္ဖက္လွည့္ေနသူ၏အနားသုိ႕ကပ္ကာေမးမိေတာ့
" ကုိကုိမသိဘူးလား ကုိကုိကကြ်န္ေတာ့အတြက္ဘယ္ေလာက္အေရးၾကီးတဲ့လူလဲဆုိတာ"
ဖုန္းမ်က္နွာျပင္သုိ႕သာ မ်က္နွာမူရင္းယဲ့ယဲ့ဆုိေသာ ေလသံဖြဖြကပင္
ရင္ကုိလႈိက္လႈိက္ခုန္ေစသည္။
စိတ္၏ေစခိုင္းမႈအရ ခါးနားဆီသုိ႕သုိင္းသြယ္ဖက္ရင္းတစ္ဆင့္နိမ့္ေသာ ပခုံးထက္ဆီဦးေခါင္းကုိတင္မိသည္။
" ကုိယ္တကယ္သိခ်င္တယ္ ကေလးအတြက္ကုိယ္က
ဘယ္လုိျဖစ္တည္မႈမ်ိဳးလဲဟင္"
ရင္ခြင္တြင္ကပ္မွီထားေသာ ေက်ာျပင္ငယ္ကို
တုိး၍ဖက္တြယ္မိေသာအခါ ျမတ္နုိးမိေသာ ပါးခ်ိဳင့္လႊလႊတုိ႕က
ျမင္ကြင္း၏အနီးဆုံးအရပ္တြင္ ခံတပ္ယူ၏
" အဟမ္း .... ငယ္ငယ္ကသင္ခဲ့ရတဲ့ သဒၵါေတြအေၾကာင္း သိတယ္မဟုတ္လားကုိကုိ
' နာမ္ကိုအထူးျပဳေသာပုဒ္ကုိ နာမ၀ိေသသနဟုေခၚသည္' တဲ့"
ဒီကေကာင္ စိတ္ကစဥ္႔ကလ်ားျဖစ္ေအာင္ အဘယ္စကားကုိ အဘယ္သုိ႔ဆုိဦးမည္မသိ။
ဟန္နွင့္ပန္နွင့္ ခပ္တည္တည္ေျပာေနျပန္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့နႈတ္ခမ္းတြင္ အျပဳံးတုိ႔မစဲေတာ့။
" အင္း ... ဆက္ေျပာပါဦး"
" အဲ့ဒီေတာ့ကုိကုိရာ ...... အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္ကနာမ္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ကုိကိုက နာမ၀ိေသသနျဖစ္မယ္။ ကုိကိုအၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ အထူးျပဳလုိက္လုိ႕ ပုိျပီးေတာက္ပလာတဲ့၊ ပုိျပီးလင္းလက္လာတဲ့ စိတၱဇနာမ္ေလးက
ကြ်န္ေတာ္ေပါ့ ကုိကုိ "
ကေလးငယ္သည္ တတ္လြန္း၏။
သုိ႕ေသာ္ ထုိဖြယ္ဖြယ္ရာရာေသာစကားတုိ႕တြင္မာယာအလ်င္းမပါသည္ကုိလည္း အတပ္သိသည္မို႕ရင္ခြင္တြင္း ပုိ၍ေပြ႕ပုိက္ယူမိေတာ့ညီက
သူ႕၀မ္းဗုိက္နားမွကြ်န္ေတာ့လက္တုိ႕ကုိဆြဲယူကာ
" ကြ်န္ေတာကေရာ ကုိကုိ႕အတြက္ ဘယ္လုိျဖစ္တည္မႈမ်ိဳးလဲ ကုိကုိ"
၅စကၠန္႕မ်ွေအးခဲသြားေသာ ပတ္၀န္းက်င္အား တံခါးဘဲလ္သံခပ္က်ယ္က်ယ္ကဖ်က္စီးလုိက္သည္။
"ကုိယ္သြားလုိက္မယ္"
ဖက္တြယ္ထားေသာလက္တုိ႕ကုိျဖဳတ္ကာ အေရွ႕သို႕ထြက္ေတာ့ ညီမွာထားေသာစားစရာအခ်ိဳ႕
" ညီ ဘာမွမစားရေသးဘူးလား"
" ဟုတ္တယ္ကုိကုိ ကြ်န္ေတာ္ဒါကုိလုပ္ခ်င္ေနလုိ႕ဟီး"
" ညီကေတာ့ကြာ လာလာဒါအရင္လာစား"
" ခဏေလးေနမွစားမယ္ ျပီးေတာ့မွာျပီးေတာ့မွာ"
" ညီ အရင္လာစားဆုိ"
ထသြားျပီးဆြဲေခၚမယ္ျပင္ေတာ့
" ခဏေလးပါဆုိ ကုိကုိရာကုိကုိမလာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ယူလာမွာပါဆုိ"
သူလုပ္သမ်ွကုိလုိက္လံရွင္းေပးသည္ကသူ႕ကုိကူညီတာျဖစ္ျပီးကိတ္ကုိေတာ့သူတစ္ေယာက္တည္းလုပ္ခ်င္သည္ဟူေသာပူဆာသံကိုေစာဒကတက္မေနေတာ့။
ညီကား နႈတ္ခမ္းပါးလ်လ်တုိ႕ၾကားတြင္လ်ွာတစ္လစ္ထုတ္လ်က္ အပတ္တကုတ္ၾကိဳးစားလ်က္ရွိသည္။
တစ္မနက္လုံးဟုိသြားသည္လာနွင့္ပင္ပန္းလွျပီမုိ႕ဆုိဖာေပၚတြင္ေမွးခနဲျဖစ္သြားသည္ဟုထင္မိျပီးဆတ္ခနဲနုိးလာခ်ိန္တြင္ ညီကအနားမွာ
လက္ေထာက္ကာကြ်န္ေတာ့အားေငးေမာၾကည့္ေနသည္။
" ကုိကုိပင္ပန္းေနတာလား ဆက္အိပ္ေလ နုိးမွသြားၾကတာေပါ့"
" ဟင့္အင္းမပင္ပန္းပါဘူး ကိတ္မုန္႕ေရာ ရျပီလား"
" အင္း ...... ရျပီ
တ ဒါ ....... ဒီမွာ ၾကည့္လုိက္"
Cheese Cake ကအညိဳေရာင္က မီးမ်ားသြားလုိ႕ျဖစ္ေပမည္။
Topping ကုိဘယ္ေလာက္လက္စြမ္းျပလုိက္သည္မသိေရခဲေတာင္နွင့္ပင္တူလွသည္။
မရယ္ရက္ .........
ကေလး၏မ်က္လုံးတုိ႕သည္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ေတာက္ပရႊန္းစုိလ်က္။
ကေလး၏နႈတ္ခမ္းလႊာတုိ႕က တလႈပ္လႈပ္တယြယြ။
ကြ်န္ေတာ့အတြက္ သူၾကိဳးစားရွာပါေသာကိတ္ငယ္သည္ကမၻာေက်ာ္ေသာအရသာမ်ားျဖင့္ မနႈိင္းေကာင္းမယွဥ္အပ္စရာ၊
ထူးထူးေသာ နတ္သုဒၶါပင္ျဖစ္သည္။
" ေကာင္းလား ကုိကုိ"
Cream မၾကိဳက္ေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ကေလးလက္ျဖင့္ျပဳလုပ္ေသာ ထုိအခ်ိဳကုိနွစ္ျခိဳက္၏။
Cheese ကုိ ငပိခ်က္ေလာက္ပင္မမက္ေမာေသာ ကြ်န္ေတာ္ကကေလး၏ မသပ္မရပ္ေသာ ကိတ္မုန္႕သားတုိ႕ကုိထပ္ခါထပ္ခါ စားသုံးမိသည္။
" အင္း ... ကုိယ္စားဖူးသမ်ွထဲ အေကာင္းဆုံးကိတ္ပဲ"
အရသာကုိမည္သုိ႔သတ္မွတ္ၾကသည္ကြ်န္ေတာ္မသိ။ ခ်စ္ေသာတစ္စုံတစ္ေယာက္က ကုိယ့္အတြက္ရည္စူးလုပ္ေဆာင္ေပးပါေသာ
အစားအစာသည္ ၀မ္းသာျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ပီတိျဖင့္လည္းေကာင္း
နႈိင္းျပစရာရယ္မရွိ၊ အစစအရာရာ သာလြန္ေကာင္းမြန္လြန္းေနသည္။
" တကယ္??? တကယ္ၾကီးလားဟင္"
" တကယ္ေပါ့ စားၾကည့္ေရာ့"
ကြ်န္ေတာ္ခြံ႕ေတာ့ သူကအားရ၀မ္းသာနႈတ္ခမ္းတုိ႕အားဖြင့္ဟသည္။
စေနာက္ခ်င္စိတ္နဲ႕ ဇြန္းကုိေရွ႕တုိးေနာက္ငင္ျပဳေတာ့အျဖဴေရာင္ Cream မ်ားက ညီ့ပါးျပင္ေတြေဖြးခနဲ
" ကုိကုိက ဒီလုိေပ့ါ ရတယ္ေလ"
" ဟာ မလုပ္နဲ႕ေလညီ ကုိယ္ကတမင္လုပ္တာမွမဟုတ္တာ"
" ရမလား ..... ဟားဟား ကုိကုိနႈတ္ခမ္းေမႊးအျဖဴေတြနဲ႕ စန္တာကေလာ့နဲ႕တူတယ္"
" လူၾကီးကုိ စတယ္ေပါ့ေလ လာခဲ့"
" ဟင့္အင္း ကုိကုိေတာ္ျပီ ကြ်န္ေတာ့မ်က္နွာတစ္ခုလုံးေပပြကုန္ျပီကြ်န္ေတာ့ ကိတ္မုန္႕ေတာ့ကုန္ပါျပီ"
" အာ ..... ညီနွာေခါင္းထဲေတြ၀င္ကုန္ျပီ
ပုရြက္ဆိတ္တတ္ေတာ့မွာပဲ"
ထုိသုိ႕ျဖင့္ ကိတ္မုန္႕တစ္လုံးလုံးကပါးစပ္ထဲေရာက္လုိက္သည္က နည္းနည္းနွင့္တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္စေနာက္ျခင္းျဖင့္ အစအနေတာင္ရွာမရေတာ့။
၃၅ နွစ္တာ အိေျႏၵရွိစြာကုန္ဆုံးခဲ့ေသာကြ်န္ေတာ့ေမြးေန႕မ်ားသည္ ညီ့တုိက္ခန္းငယ္တြင္ အေတာမသတ္ေသာရယ္ေမာျခင္းမ်ားျဖင့့္ အစဥ္အလာကုိဖ်က္သည္။
ညီသည္ ကြ်န္ေတာ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားျမစ္ဖ်ားခံရာျဖစ္၏။
.......................................................
ညေနပုိင္းဘုရားသြားေတာ့ ဘုရားရွိခုိးေရသပၸါယ္ျပီးလ်င္အရိပ္က်ေသာရင္ျပင္ေတာ္တြင္ထုိင္မိသည္။
အက်ီၤလက္ကုိေခါက္တင္ေနေသာညီ့ကုိၾကည့္ရင္းခုနကမ်က္လုံးတုိ႕စုံမွိတ္ကာ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းဘုရားရွိခုိးေနေသာ
ညီ့အသြင္အားျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္မုိ႕
" ညီဘာေတြဆုေတာင္းေနတာလဲ ကုိယ့္ကုိေျပာျပပါဦး
ညီျပဳံးသည္ .. ။
ညီ့အျပဳံးတြင္ လ်ိဳ႕၀ွက္ေသာအနက္အဓိပၸါယ္အခ်ိဳ႕ ....
ကြ်န္ေတာ္ဖြင့္ဆုိ၍မရခဲ့
" ေျပာလုိ႕မရတဲ့ဆုေတာင္းလား"
ကြ်န္ေတာ္ရယ္ေမာရင္းေျပာေတာ့ညီက ေကာင္းကင္ျပင္သုိ႕ေမာ့ၾကည့္ရင္း
" ကုိကိုေနာင္ဘ၀ဆုိတာကုိယုံလား"
" အင္း ယုံတယ္မယုံဘူးဆုိတာထက္ သိပ္မေတြးဖူးဘူးဆုိရမလား"
" ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့မယုံဘူး ကုိကုိ"
ညီက ေကာင္းကင္သုိ႕သာအၾကည့္တုိ႕ပုိ႕လႊတ္ထားဆဲ။
" အခုကေန ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ၾကာရင္ေတာင္ဘာဆုိဘာမွမေသခ်ာတဲ့ ေလာကထဲ ေနာင္ဘ၀ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ့အတြက္ေတာ့လုံး၀မေရရာတဲ့စိတ္ကူးယဥ္မႈ
သက္သက္ပါပဲ ကုိကုိ"
ညီဘာကုိဆုိလုိခ်င္သည္ ကြ်န္ေတာ္မသိ။
" ေနာင္ဘ၀ကုိမယုံတဲ့ကြ်န္ေတာ့အတြက္ ေနာက္တစ္ဘ၀ဆုိတာမလုိဘူး။ ကုိကုိ ကြ်န္ေတာ္အခုအသက္ရွင္ေနရတဲ့ဘ၀တစ္ခုကုိပဲ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႕ ေက်ာ္ျဖတ္ခ်င္တယ္ ကြ်န္ေတာ္ဒီဘ၀အတြက္ေတာ့
ကုိကုိ႕ကုိ ေလာဘတက္ခ်င္မိရင္ကုိကုိ အျပစ္တင္မွာလားဟင္"
ငဲ့ေစာင္းလာေသာ မ်က္နွာနုနုငယ္ငယ္အား
အၾကည့္တုိ႕ကမန္းကတန္းလႊဲဖယ္ပစ္ရသည္။
ကြ်န္ေတာ္ျပန္မေျဖေတာ့ ကေလးကရယ္သည္။
" ကြ်န္ေတာ္မေျပာျပခ်င္တဲ့ဆုေတာင္းေတြဟာကုိကုိ႔ဆီကပဲ ေရေျမလုိက္တယ္ ကုိကုိ"
အခ်ိန္အၾကာၾကီးတိတ္ဆိတ္ေနျခင္းကုိ
" ကုိကုိ စိမ္းလန္းစုိေျပသြားမလားကုိကုိမေရာက္ဖူးဘူးမဟုတ္လား"
ဟူသည့္အေျပာျဖင့္ ျဖိဳခြဲလုိက္ျပီး
ပိတ္ျပည့္သိပ္ေသာ ကားလမ္းတုိ႕အားတစ္နာရီေက်ာ္ၾကာ ျဖတ္သန္းျပီးမွ
ညီေျပာေသာေနရာသုိ႕ေရာက္သည္။
စုံတြဲမ်ားစြာျဖင့္ ေျခခ်စရာမရွိေသာျမက္ခင္းျပင္တုိ႕တြင္ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ နွစ္ေယာက္ေယာင္လည္လည္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ေရကန္စပ္နားမွ ခုံတန္းတစ္ခုတြင္ေနရာ ရလုိက္သည္။
" ကုိကုိ ........ ေမြးေန႕မွာ ေပ်ာ္ရဲ႕လား"
" ေပ်ာ္တာေပါ့ ညီနဲ႕အတူရွိရလုိ႕ကုိယ္တကယ္ေပ်ာ္တယ္"
ၾကည္လင္ေနေသာညီ့အျပဳံးမ်ားက နွစ္လုိဖြယ္အတိ
ထုိအခိုက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕နွင့္မလွမ္းမကမ္းျမက္ခင္းျပင္က်ယ္တြင္ ဂစ္တာတစ္လက္နွင့္လူတစ္ေယာက္သံစဥ္တစ္ပုဒ္ကုိစတင္ တီးခတ္လုိက္သည္ကုိလွမ္းျမင္လုိက္ရသည္။
~~ ၾကင္နာသူေရ ၾကည္ျဖဴမယ္ဆုိ
ကုိယ့္ဘ၀ကုိေပးအပ္ျပီး
ငုိေစခ်င္ရင္ငုိ ရယ္ေစခ်င္ရင္ရယ္ ~~~
~~~:မင္းအနားမွာ ေနမယ္အလုိက္သိ
သီဆုိေနသူက စည္သူလြင္ ....
သံစဥ္ၾကားထဲ တျဖည္းျဖည္းလူမ်ား၀ုိင္းသြားသည္။
ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လူအုပ္ၾကားထဲမွ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိဆြဲေခၚလာျပီး နွင္းဆီပန္းေပးသည္။
ေ၀းခနဲအားေပးသံမ်ားက အုန္းအုန္းၾကြက္ၾကြက္ထုိ႕ေနာက္ဒူးေထာက္ လုိက္ကာ လက္စြပ္ဘူးေလးနွင့္ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းသည္။
လူငယ္စုံတြဲေလးရဲ႕အေပ်ာ္က လူအုပ္ၾကီးမွတဆင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕နွစ္ေယာက္ဆီသုိ႕ကူးလူးလာသည္ထင္နံေဘးကုိ ၾကည့္မိေတာ့ ညီ့နႈတ္ခမ္းမ်ားကၾကည္ၾကည္စင္စင္ ျပဳံးလုိ႕ေနသည္။
ထြက္ခါစ လေရာင္သည္ေရျပင္ကုိရုိက္ခတ္ျပီးေနာက္ ညီ့မ်က္နွာေပၚသုိ႕ အရိပ္ေရးေရးထင္ေစသည္။
ေရျပင္ကုိျဖတ္ျပီးတုိက္လာေသာေလနုေအးသည္ ညီ့ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့စင္းစင္းေလးမ်ားကုိဟုိတစ္စသည္တစ္စ လြင့္ပ်ံ႕ေစ၏။
ေကာင္မေလးက ေခါင္းညိတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ညီ့ထံမွ 'Yes' ဟူေသာအသံတုိးတုိးေလးက
ဟန္ေဆာင္ဖုံးကြယ္ထားျခင္းမရွိေသာညီ့ရဲ႕ အသြင္အျပင္အစစ္အမွန္
~~ ရင္မွာမူးယစ္ရီေ၀ အုိ နွစ္သက္လုိ႕ေပ်ာ္၀င္
မဆုံးေသာအိမ္မက္ေတြနဲ႕ ~~
ညီသည္ ကြ်န္ေတာ့အားအျပဳံးတစ္ခုျဖင့္ပင္လိႈက္လွဲယစ္မူးေနေအာင္ ညိဳ႕ငင္၏။
~~နွလုံးသားကုိအစဥ္အျမဲ ဖမ္းစားနုိင္လြန္းတယ္
ရုိးသားခ်ိဳျမိန္တဲ့မင္းမ်က္နွာေလး ~~
ေယာက္်ားေလးတန္မဲ့ေသြးေၾကာစိမ္းတုိ႕ယွက္ျဖာေသာ ပါးျပင္နုေထြးေထြးဆီသုိ႕ လက္လွမ္းမိသည္။
~~ ေငးေမာေနရုံေလးနဲ႕ ေက်နပ္ခဲ့
ေတာင့္တတာအကုန္လုံးျပီးျပည့္စုံျပီ ~~
ထုိကေလးငယ္အား ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္သည္၊ နာက်င္မႈမ်ားကင္းေ၀းေစခ်င္သည္၊ က်ေရာက္လာမည့္အႏၱရယ္အလုံးစုံကင္းေစခ်င္သည္
" ညီ ....."
ျပန္လွည့္လာေသာမ်က္နွာေလးအားလက္ဖ်ားတုိ႕ျဖင့္ ဖြဖြထိေတြ႕ကာ
" ကုိယ့္အတြက္ ညီက ကုိယ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ အဖုိးတန္လက္ရာေတြနဲ႕တူတယ္။တရိႈက္မက္မက္ဖတ္ခ်င္ေပမယ့္ ျပီးဆုံးသြားမွာလည္း ေၾကာက္ေနတယ္ မဖတ္ဘဲလည္းမေနနုိင္ျပန္ဘူး
အင္း ....
ညီက ကိုယ္အဆုံးထိမဖတ္ရဲတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ ေနာက္ျပီးေတာ့ ...ကုိယ္အထပ္ထပ္အခါ လွန္ေလ်ာမိတဲ့၊ အလြတ္ရတဲ့အထိ သိမ္းဆည္းထားခ်င္တဲ့စာမ်က္နွာေလးပါ"
ညီ့အေပၚနႈတ္ခမ္းနွွင့္ ေအာက္နႈတ္ခမ္းလႊာတုိ႕မဆုိစေလာက္ကြာေ၀းသြားကာ
၀ုိင္းစက္သြားသည့္မ်က္၀န္းတုိ႕ကုိ သေဘာတက်ေငးၾကည့္ရင္းမွ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျဖစ္ေနေသာ ညီ့ခႏၶာကုိယ္အားရင္ခ်င္းအပ္၍ေပြ႕ပုိက္ျပီးလ်င္
ရွပ္အက်ီ၏ပုခုံးေပၚမွခ်ဳပ္ရုိးရွိရာအစြန္းအဖ်ားေလးသုိ႕ တပ္မက္ျခင္းကင္းေသာအနမ္းတစ္ပြင့္ေျခြခ်မိ၏။
" ကုိယ္ ...... ကေလးကုိ ခ်စ္တယ္"
ပကတိအသိ
သူတစ္ဦးသာစုိးစံ
ခ်စ္ေသာသူ
ကုိယ့္အၾကင္နာျဖင့္ ေႏြးေစ .............
ဘုန္းလကာၤ
Unicode
မနက်စောစောကို မိသားစုနဲ့အတူဘုရားသွား၊မနက်စာကိုအပြင်မှာစားရင်း အပြင်ရောက်လက်စနဲ့မရောက်တာကြာသောနေရာများကိုပါသွားလည် ကြတော့ပြုံးနေသောမေမေ့မျက်နှာသည်ရေထိပန်းနှယ်လန်းဆန်းလျက်။
ထမင်းစားနေရင်း သော့်အကြောင်းသတိတရထုတ်မေးချိန်မနည်းဟန်ဆောင်ထိန်းသိမ်းရသည်။
မလိမ်ချင်မိသော်လည်း ရေပက်မဝင်ချီးကျူးစကားများနှင့် ဂုဏ်ယူတက်ကြွနေသော မေမေ့မျက်နှာထားအား ဤနေ့ဤရက်မှာ မညိုးငယ်စေချင်တဲ့
စိတ်နဲ့ အလိုက်အထိုက်ပြောဆိုနေရသည်မို့သော့်ကိုရောညီ့ကိုပါအားနာစိတ်က လည်ပင်းမှ ထမင်းလုပ်ကိုအစာအိမ်တွင်းရှောရှောရှုရှု မြိုမကျစေ....
မေမေအမြဲဂုဏ်ယူခဲ့တဲ့ မေမေ့သား ဝဋ်ကြီးနေပြီမေမေရေ။
နေ့ခင်းအိမ်ပြန်ရောက်ပြီးခဏနေတာနဲ့ညီရှိရာကိုသွားဖို့ခြေလှမ်းက တပြင်ပြင်မို့ညီမလေးကတောင် ကိုယ့်တက်ကြွမှုကိုတအံ့တသြ။
ဘယ်ဆီလှမ်းတဲ့ခြေလှမ်းမှန်းသိရင်ရောချစ်စနိုးနဲ့စနိုင်ပါ့ဦးမလား သိချင်စမ်းရဲ့။
လက်ရှိခဏတော့ ဘာဆိုဘာမှမတွေးချင်။
အသိခေါက်ခက်မို့ အဝင်နက်သည်ဆိုဆိုည ၁၂ နာရီပြီးတစ်မိနစ် မစွန်းခင်မှာပင်ရောက်လာသော
" Happy Birthday ကိုကို အရှေ့မှာဘယ်နှနှစ်ပြီးခဲ့ပြီလဲမသိပေမယ့်နောက်ထပ်လာမယ့် မွေးရက်တိုင်းကျွန်တော်နဲ့အတူရှိပေးပါကိုကို ပျော်အောင် ကြိုးစားခွင့်ကျွန်တော့တစ်ယောက်တည်းကိုပေး"
အကြိမ်ပေါင်းများစွာထုတ်ဖတ်ရင်း အလွတ်ရလုမတတ် မက်ဆေ့ချ်လေးကြောင့် ပိုပိုပြီးနစ်လာတဲ့ခြေလှမ်းတိုင်းကိုမဆုတ်ချင်တော့။
ပြောထားချိန်ထက်စောနေတာမို့အိမ်မှာရှိပါ့မလားစိတ်ပူမိပေမယ့်ညီ့အိမ်အားကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ယာလိုသက်တောင့်သက်သာအသားကျ နေသည်မှာလည်းမဖြည့်ဘဲပြည့်နေသည့်ပါရမီ။
လမ်းတစ်လျှောက် အရောင်စုံလှသည်။
ပြုံးပျော်နေသည့်စုံတွဲများ၊အရုပ်အကြီးအကြီးတွေ ....
ပန်းစည်းလှလှလေးများ၊ ဆိုင်တိုင်းတွင်ချိတ်ဆွဲထားသောအသည်းပုံပိတ်စတန်းများ ...
အရင်ကဘာသိဘာသာကျော်လွှားခဲ့သောVday သည် အခုမှ ပိုအသက်ဝင်သယောင်။
အချစ်သည် နုပျိုရွှင်လန်းခြင်းကိုတမဟုတ်ဆောင်။
...................................................
အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တာနှင့်ဝုန်းဒိုင်းကျဲအသံများကစိုးရိမ်စိတ်ရေချိန်ကိုမြင့်တက်စေပြီးခြေလှမ်းများကို နှစ်ဆမြန်စေ၏။
ဂလုံးဂလွမ်း အသံမျိုးစုံနဲ့အတူမကျေမနပ်ရေရွတ်သံတို့၏မြစ်ဖျားခံရာမီးဖိုချောင်သည်ကားလှည်းသားငါးရာ စခန်းတည်ရာနှယ် စုံစီနဖာ ပြန့်ကျဲလျက်။
ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဖြူဖွေးသောအမှုန်များနှင့်အတူအိုးခွက်ပန်းကန်များကိုလည်း ကျော်ခွနင်းနေရသည်။
ဘေစင်ရေပိုက်ခေါင်းမှ ရေကလည်းတစက်စက်ကျနေကာ
ပွင့်လျက်ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ကြက်ဥအချို့ကလည်းကြေကြေကွဲကွဲ ပြယုဂ်များ။
" ညီ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"
အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာဖြစ်နေသော ပန်းကန်တစ်ချပ်ကိုကောက်နေရင်းဆတ်ခနဲတုန်သွားသောလက်ကလေးကြောင့်ရုတ်တရက်အသံပေးမိသည်ကိုနောင်တရမိသည်။
" ဟင် .... ကိုကို
ဘယ်လိုဖြစ်လို့ရောက်လာတာလဲ"
" ညနေအပြင်သွားဖို့လေ ညီရဲ့မေ့နေတာတော့မဟုတ်ဘူးမှတ်လား "
" အာ ကျွန်တော်ကဘာလို့မေ့ရမှာလဲအခုကအစောကြီးရှိသေးတယ်လေ ဘာလို့လာတာလဲလို့"
စူပုတ်ပုတ်မျက်နှာပေးနဲ့ညီက ကျွန်တော့ကိုအစွမ်းကုန်မျက်မှောင်ကျုံ့ လျက်ကြည့်သည်။
" ဘာလို့လဲ ကိုယ်စောလာတာမကြိုက်လို့လား ညီကိစ္စရှိတယ်ဆိုရင်
ကိုယ်ပြန် ...."
" ကိုကို ..........."
စိတ်မရှည်တဲ့လေသံက စူးခနဲဆတ်ခနဲအရှေ့ကိုတိုးလာသည်မို့
" ကလေး .... ကလေးမလာနဲ့ ဒီမှာပန်းကန်ကွဲစတွေနဲ့လေရပ်နေ ရပ်နေ ကိုယ်လာခဲ့မယ်"
မိုင်းတွင်းဟောင်းအား သတိကြီးစွာနင်းရသည့်စစ်သည်တော်ကဲ့သို့ညီရှိရာသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းချဉ်းကပ်ရသည်။
" ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ညီရယ်"
သူ့လက်ထဲကကောက်ယူလက်စပန်းကန်ကွဲစကိုလက်လွှဲယူရင်းမေးရသည်။
" ကိုကိုစောလာတာကျွန်တော်ကဘာလို့မကြိုက်ရမှာလဲ
အခုဟာက ကျွန်တော်ဒိုင်လျှိလေးလုပ်ပါတယ်ဆို ကိုကိုကအစောကြီး လာတော့သိကုန်ပြီပေ့ါ"
သူကသာသိကုန်ပြီပြောနေတာကျွန်တော်ကတော့ ညီဘာလုပ်နေတယ် ဆိုတာစိတ်ကူးထဲရေးရေးမျှပင်မပေါ်။
စိတ်တိုလို့ မီးဖိုချောင်ကိုဖျက်စီးနေတာလား ..
ဗိုက်ဆာလို့တစ်ခုခုလုပ်ရင်း စစ်မြေပြင်နဲ့တူသွားတာလား...
ဦးနှောက်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်အလုပ်ပေးနေဆဲ။
" ဟို ..... ကလေးကဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"
ဒါလေးတောင်မသိဘူးလားဆိုသည့်ပုံစံဖြင့်ကျွန်တော့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ရင်း
လက်ပိုက်ကာခေါင်းကိုဆတ်ခနဲထိုးပြသည်။
သူရည်ညွှန်းသည့်အရပ်တွင်ကား ပလုံစီနေသည့်ဘာမှန်းမသိသောအထုပ်ကြီးအထုပ်ငယ်များသာ.
ကျွန်တော်သူ့မျက်နှာကိုငုံ့ကြည့်မိတော့ခေါင်းကိုခါယမ်းပြီး ကျွန်တော့ကိုကျော်ကာ
" ကိုကို့အတွက် မွေးနေ့ကိတ်လုပ်ပေးနေတာလေ။ တကယ်ဆိုမနက်ထဲက လုပ်ပေးမလို့ကိုကျောင်းကမဖြစ်မနေတက်ရမယ့်အချိန်ရှိလို့သွားတက်ပြီး အမြန်ပြန်လာလုပ်မလို့။ကိုကိုမလာခင် surprise လုပ်ပါမယ်ဆိုအခုတော့ ကိုကိုကအကုန်မြင်ကုန်ပြီ"
အထုပ်တွေကို ကိုင်ကြည့်ရင်းစိတ်ပျက်လက်ပျက်ပြောနေသည့် ညီ့ပုံလေးကပီဘိကလေးငယ်သဖွယ် အပြစ်ကင်းလွန်းလှသည်။
ခေါင်းတခါခါနဲ့ အထုပ်ထဲကပစ္စည်းတွေကိုတစ်ခုပြီးတစ်ခုကိုင်ကြည့်နေသောညီ့ကိုကြည့်ကာပြုံးမိရပြန်သည်။
စွပ်ကျယ်အဝါရောင်နှင့် ချည်ဘောင်းဘီတိုအနက်ရောင်ကပေါင်လည်လောက်မှာ ကျွန်တော်တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသောညီ့ပုံစံသည် အလွန်အမင်းကို
ချစ်စရာကောင်းလှသည်။
ရပ်နေသူအနားအနောက်ကနေတိုးကပ်သွားရင်း
" ကိုယ်မြင်တော့ရောဘာဖြစ်လဲကလေးရဲ့ကိုယ်တို့ ဒီကိတ်မုန့်ကိုအတူတူလုပ်ကြရင်မကောင်းဘူးလား"
တိမ်းငဲ့ကြည့်လာသောအကြည့်နက်နက်တို့ကနှလုံးခုန်သံကို နှစ်နှင့်မြောက်ရလေအောင်စွမ်းဆောင်၏။
" ကိုကိုကလုပ်တတ်လို့လား"
" ညီကရော လုပ်တတ်လို့လား"
" အင်တာနက်ထဲကရှာထားတာလေ ဟီးဟီး"
နဖူးကို ခပ်ဖွဖွထုမိတော့ ညီ့မူပိုင်ပါးချိုင့်များက လက်နဲ့ပင်မရွယ်ရက်ချင်စရာ
" ဒါဆို ညီကအရင်လုပ်ထားကိုယ်က ဒါတွေသိမ်းလိုက်မယ်ဟုတ်ပြီလား"
" ဟုတ် "
ရှပ်အကျီၤလက်ရှည်ကိုခေါက်တင်ပုဆိုးကို ခပ်တိုတိုပြင်ဝတ်ကာလုပ်ထားသမျှအကုန်လိုက်ရှင်းရတော့သည်။
ညီကတော့ အထုပ်ထဲကမိုင်လိုဘူးကိုဖောက်သောက်ရင်းကျွန်တော့ကိုပါ တိုက်နေသည်မို့ငြင်းရသေးသည်။
ရေခဲသေတ္တာကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတံခါးပြန်အပိတ်
" ကိုကို ကျွန်တော့ဖုန်းလေးတွေ့မိသေးလား ဒီအဆင့်ကိုကျွန်တော်
မသိတော့လို့"
" ဟင် ..... ကိုယ်တော့မတွေ့မိဘူးပဲဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်မယ်လေ"
သီချင်းသံက ကျွန်တော့အနီးရှိရေခဲသေတ္တာပေါ်မှပျံ့လွင့်လာသည်မို့
လှမ်းယူလိုက်တော့
" You're my VIP .... You're my VIP Oh Yeah VIP"
ဆိုသည့်ဖုန်းသံက ကျွန်တော့ကိုပြုံးအောင်စေ၏။
လက်ထဲကဖုန်းကိုဆွဲယူရင်းညီ့မျက်နှာကား ခပ်ရဲရဲ။
စချင်လာသည်နှင့်
" ကိုယ်က VIP လား ကလေး"
မဖြေ ........
" ဖုန်းသံလေးကကောင်းသား ကိုယ်လည်းထည့်ရင်ကောင်းမလား"
.....................
တစ်ဖက်လှည့်နေသူ၏အနားသို့ကပ်ကာမေးမိတော့
" ကိုကိုမသိဘူးလား ကိုကိုကကျွန်တော့အတွက်ဘယ်လောက်အရေးကြီးတဲ့လူလဲဆိုတာ"
ဖုန်းမျက်နှာပြင်သို့သာ မျက်နှာမူရင်းယဲ့ယဲ့ဆိုသော လေသံဖွဖွကပင်
ရင်ကိုလှိုက်လှိုက်ခုန်စေသည်။
စိတ်၏စေခိုင်းမှုအရ ခါးနားဆီသို့သိုင်းသွယ်ဖက်ရင်းတစ်ဆင့်နိမ့်သော ပခုံးထက်ဆီဦးခေါင်းကိုတင်မိသည်။
" ကိုယ်တကယ်သိချင်တယ် ကလေးအတွက်ကိုယ်က
ဘယ်လိုဖြစ်တည်မှုမျိုးလဲဟင်"
ရင်ခွင်တွင်ကပ်မှီထားသော ကျောပြင်ငယ်ကို
တိုး၍ဖက်တွယ်မိသောအခါ မြတ်နိုးမိသော ပါးချိုင့်လွှလွှတို့က
မြင်ကွင်း၏အနီးဆုံးအရပ်တွင် ခံတပ်ယူ၏
" အဟမ်း .... ငယ်ငယ်ကသင်ခဲ့ရတဲ့ သဒ္ဒါတွေအကြောင်း သိတယ်မဟုတ်လားကိုကို
' နာမ်ကိုအထူးပြုသောပုဒ်ကို နာမဝိသေသနဟုခေါ်သည်' တဲ့"
ဒီကကောင် စိတ်ကစဉ့်ကလျားဖြစ်အောင် အဘယ်စကားကို အဘယ်သို့ဆိုဦးမည်မသိ။
ဟန်နှင့်ပန်နှင့် ခပ်တည်တည်ပြောနေပြန်တော့ ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းတွင် အပြုံးတို့မစဲတော့။
" အင်း ... ဆက်ပြောပါဦး"
" အဲ့ဒီတော့ကိုကိုရာ ...... အကယ်၍ ကျွန်တော်ကနာမ်ဖြစ်တယ်ဆိုရင် ကိုကိုက နာမဝိသေသနဖြစ်မယ်။ ကိုကိုအကြိမ်ကြိမ်အခါခါ အထူးပြုလိုက်လို့ ပိုပြီးတောက်ပလာတဲ့၊ ပိုပြီးလင်းလက်လာတဲ့ စိတ္တဇနာမ်လေးက
ကျွန်တော်ပေါ့ ကိုကို "
ကလေးငယ်သည် တတ်လွန်း၏။
သို့သော် ထိုဖွယ်ဖွယ်ရာရာသောစကားတို့တွင်မာယာအလျင်းမပါသည်ကိုလည်း အတပ်သိသည်မို့ရင်ခွင်တွင်း ပို၍ပွေ့ပိုက်ယူမိတော့ညီက
သူ့ဝမ်းဗိုက်နားမှကျွန်တော့လက်တို့ကိုဆွဲယူကာ
" ကျွန်တောကရော ကိုကို့အတွက် ဘယ်လိုဖြစ်တည်မှုမျိုးလဲ ကိုကို"
၅စက္ကန့်မျှအေးခဲသွားသော ပတ်ဝန်းကျင်အား တံခါးဘဲလ်သံခပ်ကျယ်ကျယ်ကဖျက်စီးလိုက်သည်။
"ကိုယ်သွားလိုက်မယ်"
ဖက်တွယ်ထားသောလက်တို့ကိုဖြုတ်ကာ အရှေ့သို့ထွက်တော့ ညီမှာထားသောစားစရာအချို့
" ညီ ဘာမှမစားရသေးဘူးလား"
" ဟုတ်တယ်ကိုကို ကျွန်တော်ဒါကိုလုပ်ချင်နေလို့ဟီး"
" ညီကတော့ကွာ လာလာဒါအရင်လာစား"
" ခဏလေးနေမှစားမယ် ပြီးတော့မှာပြီးတော့မှာ"
" ညီ အရင်လာစားဆို"
ထသွားပြီးဆွဲခေါ်မယ်ပြင်တော့
" ခဏလေးပါဆို ကိုကိုရာကိုကိုမလာနဲ့ ကျွန်တော်ယူလာမှာပါဆို"
သူလုပ်သမျှကိုလိုက်လံရှင်းပေးသည်ကသူ့ကိုကူညီတာဖြစ်ပြီးကိတ်ကိုတော့သူတစ်ယောက်တည်းလုပ်ချင်သည်ဟူသောပူဆာသံကိုစောဒကတက်မနေတော့။
ညီကား နှုတ်ခမ်းပါးလျလျတို့ကြားတွင်လျှာတစ်လစ်ထုတ်လျက် အပတ်တကုတ်ကြိုးစားလျက်ရှိသည်။
တစ်မနက်လုံးဟိုသွားသည်လာနှင့်ပင်ပန်းလှပြီမို့ဆိုဖာပေါ်တွင်မှေးခနဲဖြစ်သွားသည်ဟုထင်မိပြီးဆတ်ခနဲနိုးလာချိန်တွင် ညီကအနားမှာ
လက်ထောက်ကာကျွန်တော့အားငေးမောကြည့်နေသည်။
" ကိုကိုပင်ပန်းနေတာလား ဆက်အိပ်လေ နိုးမှသွားကြတာပေါ့"
" ဟင့်အင်းမပင်ပန်းပါဘူး ကိတ်မုန့်ရော ရပြီလား"
" အင်း ...... ရပြီ
တ ဒါ ....... ဒီမှာ ကြည့်လိုက်"
Cheese Cake ကအညိုရောင်က မီးများသွားလို့ဖြစ်ပေမည်။
Topping ကိုဘယ်လောက်လက်စွမ်းပြလိုက်သည်မသိရေခဲတောင်နှင့်ပင်တူလှသည်။
မရယ်ရက် .........
ကလေး၏မျက်လုံးတို့သည်မျှော်လင့်ချက်ဖြင့်တောက်ပရွှန်းစိုလျက်။
ကလေး၏နှုတ်ခမ်းလွှာတို့က တလှုပ်လှုပ်တယွယွ။
ကျွန်တော့အတွက် သူကြိုးစားရှာပါသောကိတ်ငယ်သည်ကမ္ဘာကျော်သောအရသာများဖြင့် မနှိုင်းကောင်းမယှဉ်အပ်စရာ၊
ထူးထူးသော နတ်သုဒ္ဓါပင်ဖြစ်သည်။
" ကောင်းလား ကိုကို"
Cream မကြိုက်သော ကျွန်တော်သည်ကလေးလက်ဖြင့်ပြုလုပ်သော ထိုအချိုကိုနှစ်ခြိုက်၏။
Cheese ကို ငပိချက်လောက်ပင်မမက်မောသော ကျွန်တော်ကကလေး၏ မသပ်မရပ်သော ကိတ်မုန့်သားတို့ကိုထပ်ခါထပ်ခါ စားသုံးမိသည်။
" အင်း ... ကိုယ်စားဖူးသမျှထဲ အကောင်းဆုံးကိတ်ပဲ"
အရသာကိုမည်သို့သတ်မှတ်ကြသည်ကျွန်တော်မသိ။ ချစ်သောတစ်စုံတစ်ယောက်က ကိုယ့်အတွက်ရည်စူးလုပ်ဆောင်ပေးပါသော
အစားအစာသည် ဝမ်းသာခြင်းဖြင့်လည်းကောင်း၊ ပီတိဖြင့်လည်းကောင်း
နှိုင်းပြစရာရယ်မရှိ၊ အစစအရာရာ သာလွန်ကောင်းမွန်လွန်းနေသည်။
" တကယ်??? တကယ်ကြီးလားဟင်"
" တကယ်ပေါ့ စားကြည့်ရော့"
ကျွန်တော်ခွံ့တော့ သူကအားရဝမ်းသာနှုတ်ခမ်းတို့အားဖွင့်ဟသည်။
စနောက်ချင်စိတ်နဲ့ ဇွန်းကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်ပြုတော့အဖြူရောင် Cream များက ညီ့ပါးပြင်တွေဖွေးခနဲ
" ကိုကိုက ဒီလိုပေ့ါ ရတယ်လေ"
" ဟာ မလုပ်နဲ့လေညီ ကိုယ်ကတမင်လုပ်တာမှမဟုတ်တာ"
" ရမလား ..... ဟားဟား ကိုကိုနှုတ်ခမ်းမွှေးအဖြူတွေနဲ့ စန်တာကလော့နဲ့တူတယ်"
" လူကြီးကို စတယ်ပေါ့လေ လာခဲ့"
" ဟင့်အင်း ကိုကိုတော်ပြီ ကျွန်တော့မျက်နှာတစ်ခုလုံးပေပွကုန်ပြီကျွန်တော့ ကိတ်မုန့်တော့ကုန်ပါပြီ"
" အာ ..... ညီနှာခေါင်းထဲတွေဝင်ကုန်ပြီ
ပုရွက်ဆိတ်တတ်တော့မှာပဲ"
ထိုသို့ဖြင့် ကိတ်မုန့်တစ်လုံးလုံးကပါးစပ်ထဲရောက်လိုက်သည်က နည်းနည်းနှင့်တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်စနောက်ခြင်းဖြင့် အစအနတောင်ရှာမရတော့။
၃၅ နှစ်တာ အိန္ဒြေရှိစွာကုန်ဆုံးခဲ့သောကျွန်တော့မွေးနေ့များသည် ညီ့တိုက်ခန်းငယ်တွင် အတောမသတ်သောရယ်မောခြင်းများဖြင့် အစဉ်အလာကိုဖျက်သည်။
ညီသည် ကျွန်တော့ပျော်ရွှင်မှုများမြစ်ဖျားခံရာဖြစ်၏။
.......................................................
ညနေပိုင်းဘုရားသွားတော့ ဘုရားရှိခိုးရေသပ္ပါယ်ပြီးလျင်အရိပ်ကျသောရင်ပြင်တော်တွင်ထိုင်မိသည်။
အကျီၤလက်ကိုခေါက်တင်နေသောညီ့ကိုကြည့်ရင်းခုနကမျက်လုံးတို့စုံမှိတ်ကာ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းဘုရားရှိခိုးနေသော
ညီ့အသွင်အားပြန်မြင်ယောင်လာသည်မို့
" ညီဘာတွေဆုတောင်းနေတာလဲ ကိုယ့်ကိုပြောပြပါဦး
ညီပြုံးသည် .. ။
ညီ့အပြုံးတွင် လျို့ဝှက်သောအနက်အဓိပ္ပါယ်အချို့ ....
ကျွန်တော်ဖွင့်ဆို၍မရခဲ့
" ပြောလို့မရတဲ့ဆုတောင်းလား"
ကျွန်တော်ရယ်မောရင်းပြောတော့ညီက ကောင်းကင်ပြင်သို့မော့ကြည့်ရင်း
" ကိုကိုနောင်ဘဝဆိုတာကိုယုံလား"
" အင်း ယုံတယ်မယုံဘူးဆိုတာထက် သိပ်မတွေးဖူးဘူးဆိုရမလား"
" ကျွန်တော်ကတော့မယုံဘူး ကိုကို"
ညီက ကောင်းကင်သို့သာအကြည့်တို့ပို့လွှတ်ထားဆဲ။
" အခုကနေ နောက်တစ်နာရီလောက်ကြာရင်တောင်ဘာဆိုဘာမှမသေချာတဲ့ လောကထဲ နောင်ဘဝဆိုတာ ကျွန်တော့အတွက်တော့လုံးဝမရေရာတဲ့စိတ်ကူးယဉ်မှု
သက်သက်ပါပဲ ကိုကို"
ညီဘာကိုဆိုလိုချင်သည် ကျွန်တော်မသိ။
" နောင်ဘဝကိုမယုံတဲ့ကျွန်တော့အတွက် နောက်တစ်ဘဝဆိုတာမလိုဘူး။ ကိုကို ကျွန်တော်အခုအသက်ရှင်နေရတဲ့ဘဝတစ်ခုကိုပဲ ကျွန်တော်ချစ်ရတဲ့သူနဲ့ ကျော်ဖြတ်ချင်တယ် ကျွန်တော်ဒီဘဝအတွက်တော့
ကိုကို့ကို လောဘတက်ချင်မိရင်ကိုကို အပြစ်တင်မှာလားဟင်"
ငဲ့စောင်းလာသော မျက်နှာနုနုငယ်ငယ်အား
အကြည့်တို့ကမန်းကတန်းလွှဲဖယ်ပစ်ရသည်။
ကျွန်တော်ပြန်မဖြေတော့ ကလေးကရယ်သည်။
" ကျွန်တော်မပြောပြချင်တဲ့ဆုတောင်းတွေဟာကိုကို့ဆီကပဲ ရေမြေလိုက်တယ် ကိုကို"
အချိန်အကြာကြီးတိတ်ဆိတ်နေခြင်းကို
" ကိုကို စိမ်းလန်းစိုပြေသွားမလားကိုကိုမရောက်ဖူးဘူးမဟုတ်လား"
ဟူသည့်အပြောဖြင့် ဖြိုခွဲလိုက်ပြီး
ပိတ်ပြည့်သိပ်သော ကားလမ်းတို့အားတစ်နာရီကျော်ကြာ ဖြတ်သန်းပြီးမှ
ညီပြောသောနေရာသို့ရောက်သည်။
စုံတွဲများစွာဖြင့် ခြေချစရာမရှိသောမြက်ခင်းပြင်တို့တွင်ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ယောင်လည်လည်။
ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ရေကန်စပ်နားမှ ခုံတန်းတစ်ခုတွင်နေရာ ရလိုက်သည်။
" ကိုကို ........ မွေးနေ့မှာ ပျော်ရဲ့လား"
" ပျော်တာပေါ့ ညီနဲ့အတူရှိရလို့ကိုယ်တကယ်ပျော်တယ်"
ကြည်လင်နေသောညီ့အပြုံးများက နှစ်လိုဖွယ်အတိ
ထိုအခိုက် ကျွန်တော်တို့နှင့်မလှမ်းမကမ်းမြက်ခင်းပြင်ကျယ်တွင် ဂစ်တာတစ်လက်နှင့်လူတစ်ယောက်သံစဉ်တစ်ပုဒ်ကိုစတင် တီးခတ်လိုက်သည်ကိုလှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။
~~ ကြင်နာသူရေ ကြည်ဖြူမယ်ဆို
ကိုယ့်ဘဝကိုပေးအပ်ပြီး
ငိုစေချင်ရင်ငို ရယ်စေချင်ရင်ရယ် ~~~
~~~:မင်းအနားမှာ နေမယ်အလိုက်သိ
သီဆိုနေသူက စည်သူလွင် ....
သံစဉ်ကြားထဲ တဖြည်းဖြည်းလူများဝိုင်းသွားသည်။
ကြည့်နေရင်းမှာပင် ကောင်လေးတစ်ယောက်လူအုပ်ကြားထဲမှ
ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုဆွဲခေါ်လာပြီး နှင်းဆီပန်းပေးသည်။
ဝေးခနဲအားပေးသံများက အုန်းအုန်းကြွက်ကြွက်ထို့နောက်ဒူးထောက် လိုက်ကာ လက်စွပ်ဘူးလေးနှင့် လက်ထပ်ခွင့်တောင်းသည်။
လူငယ်စုံတွဲလေးရဲ့အပျော်က လူအုပ်ကြီးမှတဆင့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ဆီသို့ကူးလူးလာသည်ထင်နံဘေးကို ကြည့်မိတော့ ညီ့နှုတ်ခမ်းများကကြည်ကြည်စင်စင် ပြုံးလို့နေသည်။
ထွက်ခါစ လရောင်သည်ရေပြင်ကိုရိုက်ခတ်ပြီးနောက် ညီ့မျက်နှာပေါ်သို့ အရိပ်ရေးရေးထင်စေသည်။
ရေပြင်ကိုဖြတ်ပြီးတိုက်လာသောလေနုအေးသည် ညီ့ဆံပင်ပျော့ပျော့စင်းစင်းလေးများကိုဟိုတစ်စသည်တစ်စ လွင့်ပျံ့စေ၏။
ကောင်မလေးက ခေါင်းညိတ်လိုက်ချိန်တွင် ညီ့ထံမှ 'Yes' ဟူသောအသံတိုးတိုးလေးက
ဟန်ဆောင်ဖုံးကွယ်ထားခြင်းမရှိသောညီ့ရဲ့ အသွင်အပြင်အစစ်အမှန်
~~ ရင်မှာမူးယစ်ရီေ၀ အို နှစ်သက်လို့ပျော်ဝင်
မဆုံးသောအိမ်မက်တွေနဲ့ ~~
ညီသည် ကျွန်တော့အားအပြုံးတစ်ခုဖြင့်ပင်လှိုက်လှဲယစ်မူးနေအောင် ညို့ငင်၏။
~~နှလုံးသားကိုအစဉ်အမြဲ ဖမ်းစားနိုင်လွန်းတယ်
ရိုးသားချိုမြိန်တဲ့မင်းမျက်နှာလေး ~~
ယောက်ျားလေးတန်မဲ့သွေးကြောစိမ်းတို့ယှက်ဖြာသော ပါးပြင်နုထွေးထွေးဆီသို့ လက်လှမ်းမိသည်။
~~ ငေးမောနေရုံလေးနဲ့ ကျေနပ်ခဲ့
တောင့်တတာအကုန်လုံးပြီးပြည့်စုံပြီ ~~
ထိုကလေးငယ်အား ပျော်ရွှင်စေချင်သည်၊ နာကျင်မှုများကင်းဝေးစေချင်သည်၊ ကျရောက်လာမည့်အန္တရယ်အလုံးစုံကင်းစေချင်သည်
" ညီ ....."
ပြန်လှည့်လာသောမျက်နှာလေးအားလက်ဖျားတို့ဖြင့် ဖွဖွထိတွေ့ကာ
" ကိုယ့်အတွက် ညီက ကိုယ်သိပ်ကြိုက်တဲ့ စာရေးဆရာတွေရဲ့ အဖိုးတန်လက်ရာတွေနဲ့တူတယ်။တရှိုက်မက်မက်ဖတ်ချင်ပေမယ့် ပြီးဆုံးသွားမှာလည်း ကြောက်နေတယ် မဖတ်ဘဲလည်းမနေနိုင်ပြန်ဘူး
အင်း ....
ညီက ကိုယ်အဆုံးထိမဖတ်ရဲတဲ့စာအုပ်တစ်အုပ် နောက်ပြီးတော့ ...ကိုယ်အထပ်ထပ်အခါ လှန်လျောမိတဲ့၊ အလွတ်ရတဲ့အထိ သိမ်းဆည်းထားချင်တဲ့စာမျက်နှာလေးပါ"
ညီ့အပေါ်နှုတ်ခမ်းနှင့် အောက်နှုတ်ခမ်းလွှာတို့မဆိုစလောက်ကွာဝေးသွားကာ
ဝိုင်းစက်သွားသည့်မျက်ဝန်းတို့ကို သဘောတကျငေးကြည့်ရင်းမှ ခပ်လျော့လျော့ဖြစ်နေသော ညီ့ခန္ဓာကိုယ်အားရင်ချင်းအပ်၍ပွေ့ပိုက်ပြီးလျင်
ရှပ်အကျီ၏ပုခုံးပေါ်မှချုပ်ရိုးရှိရာအစွန်းအဖျားလေးသို့ တပ်မက်ခြင်းကင်းသောအနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေချမိ၏။
" ကိုယ် ...... ကလေးကို ချစ်တယ်"
ပကတိအသိ
သူတစ်ဦးသာစိုးစံ
ချစ်သောသူ
ကိုယ့်အကြင်နာဖြင့် နွေးစေ .............
ဘုန်းလကာၤ