I dedicate this to her ---->
Kasi ang kulit ng mga comments niya and I like that. Hahaha! She’s so friendly.
Welcome new readers! Readers o voters? haha. Kung anuman yan, salamat pa din.
Chapter15. Start of something new?
DYLAN’S POV
“Nababaliw ka na talaga Dylan.” Chloe crossed her arms. Nakailang ulit na ba siya sa kasasabi niyan? Mukha na siyang parrot, paulit-ulit.
“Oo na. Ako na nababaliw. Ako na careless. Ako na hindi nag-iisip. Ano pa ba? Kanina mo pa sinasabi yan, wala nanamang mangyayari dahil nasabi ko na sa kanila..” nilalaro ko si Lance habang kinakausap ko siya. Namiss ko talaga tong bagets ko. Gwapo oh.
“Bakit mo kasi sinabi yun?!”
I finally looked at her. “Ilang beses mo ba gusto marinig ang sagot ko? 5hours na nakakaalis ang parents at kuya mo, at since then paulit-ulit lang ang tanong mo.” sabi ko pa.
Pustahan tayo she will roll her eyes!
And she did! Hahaha! Signature move pag irritated. xD “E dapat kasi hindi mo sinabi yun sa kanila! Aasa lang sila Dylan..”
“Hindi naman natin sila kailangang paasahin a.. bakitkasihindimonalangdinakomahalin..” pahina ng pahina yung boses ko sa pagkakasabi ko nun.
“Ano yun? Hindi ko nadinig.”
Mabuti naman. Pahiya nanaman aabutin ko sa’yo e. “Wala! Sabi ko aalis na ako. Oh..” binigay ko sa kanya si Lance. “Bye Baby.. Be good.” I kissed Lance.
“A-aalis ka na?” nag-aalangang tanong ni Chloe.
“Oo. Gabi na oh.” I showed her my wristwatch.
“Oo nga.. Ahh.. Gabi na nga, b-bakit hindi ka na lang dito .. uhm.. m-matulog?” she’s stammering. So cute.
“I don’t think that’s a good idea.” I used her own words. Teasing.
“B-bakit? Hindi ka ba pupunta dito bukas?”
“Bakit? Gusto mo ba akong pumunta dito bukas?”
“A-ano.. di’ba n-normally two days ka nag-sstay? I just thought you.. uhm..” may ibinulong siya pero di’ko naintindihan “uhm.. ano..”
“May gagawin pa kasi akong importante bukas kaya kailangan ko na umalis..” I said in an apologetic tone.
“H-hindi ba p-pwedeng ano.. ahm.. b-bukas ka na lang umalis? Kahit tanghali?”
“Bakit? May lakad kasi talaga ako bukas e.. Hindi ko na pwede i-move pa dahil naka-set na yung date.” sagot ko.
“I-importanteng l-lakad? D-date?”
Napaisip din ako sa tanong niya. “Hmm.. Kind of. Ganun na nga ata. hehe.”
She looked disappointed. “G-ganun ba.. Ah.. Sige. Ingat. Pakisara na lang ng pinto pagkalabas mo. Bye.” tapos tinalikuran na ako? Ayun oh, umakyat na sa kwarto nila ni Lance. Asus! Hindi man lang namilit? Haha. Pagbibigyan ko naman siya e. Muehehehe. Feeling ko tuloy nagseselos siya. Ahaha! Selos si Chloe, kinikilig ako! ^_____________^ Ayy bading! Pero kinikilig ako e, bakit ba!
Para tuloy gusto kong dito na matulog, kaso hindi talaga pwede e.. Next time na lang Chloe. WAhahahaha!
Umalis na din naman ako sa bahay dahil madami pa akong dapat asikasuhin. Kagaya nga ng sabi ko, hindi naman kasi pwedeng i-move pa, dahil nakaset na yung date. ^______^
CHLOE’S POV
Nakakainis! Hindi man lang niya alam?! Grabe! 7months na kaming magkasama, hindi man lang niya nalaman? Or di man lang siya nagtanong?! Tapos makikipagdate pa! Ako nga walang time dun e.. Tapos siya, padate-date na lang? Hindi man lang siya nahiyang sabihin sakin yun?! E bakit ba ako nagkakaganito?! Hindi naman sa pinagbabawalan ko siya, kasi nga nasa usapan namin yun.. Pero kasi naman! Makikipagdate siya, tapos bukas pa. Sa araw pa ng BIRTHDAY ko! >______< Hindi man lang siya nakahalata kanina nung binabati ako nina kuya. Nakakaasar talaga! At sino naman yung babae na yun?! >__________<
Hindi ako nagseseelos ha!
(a/n: Hindi ka talaga nagseselos, hindi naman halata e. Wala kaming makitang bakas ng pagseselos mo Chloe! PRAMIS! HINDI KA TALAGA NAGSESELOS! xD)
NAKAKAINIS TALAGA! Gusto ko siyang sakalin kanina! Kung makasabe ng hindi daw niya pwede i-move dahil importante at nakaset na ang date. Kalbuhin ko kaya yung ka-date niya? Bwiset na yun. Nabuhay pa!
(a/n: Oh di’ba? Hindi ka talaga nagseselos. Sino bang nag-iisip nun? Kalbuhin natin dali. haha!)
Makatulog na nga lang, balak ko pa naman sana magluto para bukas. Wag na lang. Iti-treat ko na lang officemates ko. Bwiset na Dylan yan! Hindi ko talaga makakalimutan to! >_____<
_end of the night_
“HAPPY BIRTHDAY! HAPPY BIRTHDAY! HAPPY BIRTHDAY! LA..LALA.LALA. HAPPY BIRTHDAY TO YOU! HAPPY BIRTHDAY CHLOE!” (bahala na kayo mag-isip ng tune! wahahahaha! Maiba lang. xD)
That’s a very odd tune. But I’m glad naalala nila. Mabuti pa sila. Samantalang yung isang yun.. naturingang ama ng anak ko, at nakakasama ko sa bahay, hindi man lang makuhang magtanong para at least naman may idea siya. Wala e.
“Thank you guys!” sagot ko sa officemates ko. Nandito din si Ma’am Carla sa labas ng office niya para batiin ako. How touching. Since that day na nagkausap kami, biglang bumait siya.
“Wait, wait, wait! Ang cake! Make a wish!” habol ni Kate at ihinarap sakin ang birthday cake ko.
Pumikit ako at nag-wish. Anong wish ko? Sikreto. ^_____^v
“Salamat talaga at naalala niyo. hehe.”
“Syempre naman ano! 24 ka na! Pwede na mag-asawa!” napatingin kaming lahat kay Kate. “Hehehehhehe. Bawal mag-joke?” dugtong niya pa pagkatapos ko siyang bigyan ng “shut-up!-look.” Tinawagan ko kasi siya kagabi at kinwento ang nangyari, at maya’t-maya siyang nanunukso.
What’s the point? Ni hindi niya nga alam na birthday ko, at nandun siya ngayon sa napakaimportanteng date niya. >______<
“Oy! Magpakain ka naman Chloe.” kantyaw ni Camille sa akin.
“Oo nga naman! Libre naman d’yan!” dagdag pa ni Wena.
“Ok. Ok! Magpapadeliver tayo ng lunch. Hahaha!”
“Yess!!” sabay-sabay na sigaw nila.
“Happy birthday Chloe..” bati sa akin ni Ma’am Carla.
“Thank you Ate..”
“This is so mean of me.. I didn’t know na birthday mo pala ngayon.. sana pala ni-reject ko na lang..” nag-aalangang sabi ni Ate Carla.
“What do you mean Ate? May problema ba?”
“Uhm.. Kasi ano.. Wag na lang, nevermind.”
“Hindi nga Ate? Ok lang, ano ba yun?”
“Look Chloe, may formal dinner party kasi mamaya kung saan invited tayo, may mga dadating na artista, and I didn’t know na may celebration ka pala ngayon and kanina ko lang nalaman, that’s why I sent your name as the representative of our magazine..” she paused “But I’ll just call them para sabihin na hindi na lang tayo aattend.” she smiled.
“No Ate! Ok lang, mamayang gabi pa naman di’ba? Makakaattend naman ako, and besides wala naman akong celebration, dito lang talaga sa office.”
Wala naman talaga e. >__<
Wala si Kuya, kasi may trabaho sa city. Pati parents ko nasa States na din agad-agad para sa business meeting. Talagang umuwi lang sila para komprontahin ako.
Si Dylan nga lang dapat ang ipagluluto ko para sana ngayon, kaso hindi naman niya alam. =______=
“Are you sure? Baka may importanteng lakad ka?”
Wish ko lang. Kaso.. “Wala po. Sige po, mamaya na lang.”
And the morning passed by, parang hinuhugot ang oras para maggabi na. Parang ‘di ko naman birthday ngayon, napakaordinary bukod sa kainan namin kaninang lunch na syempre, libre ko. Ano pa nga ba?
Nakabusangot ako ng pumasok si Kate sa office ko. “Hello there birthday girl!” umupo siya sa katapat ng upuan ko.
“Hello.. So wazzup?”
“Ang tamlay mo ata a..Problem?”
“Nothing. I’m just tired.”
“Tired?! Oh come on Chloe! You never say you’re tired! Especially kakatapos lang ng lunchbreak! Siguro kung pagabi na maniniwala ako sa’yo. But you’re just sitting here in your office all morning, and you’ll say you’re tired? You’re lying..” litanya niya.
“Ok fine. I’m just not in the mood.”
“And why is that?” she leaned forward.
“Ang dami mong tanong..”
“Tell me about it!”
“Wala nga sabi e.. it’s just that.. Ahh wala!”
“You don’t trust me anymore.”
“It’s not that! Kasi naman e..”
“What?”
“HindialamniDylannabirthdayko..” mabilis na sagot ko.
“Ha?! Wala akong naintindihan.”
I faced her. “Hindi ako binate ni Dylan.” >_<
She chuckled. “Did you tell him na birthday mo?”
I shook my head.
“Hindi mo naman pala sinabi! Paano niya malalaman?” natatawang tanong niya.
“Bakit hindi siya nagtanong?”
“Chloe, hindi naman lahat ng bagay kailangan pang itanong sa’yo, minsan dapat nagkukusa ka na din sabihin yun..”
“Kahit na.. Tapos makikipagdate pa siya ngayon?! Kaasar! Ako nga hindi nakikipagdate!”
“Di’ba ikaw na din ang nagsabi na may usapan kayo na walang pakialamanan?”
“O-oo nga! E basta!” Nakakaasar kaya! Talagang pinaalam pa niya sa akin? Pwede naman gumawa ng dahilan di’ba? Sinabi pa talaga na makikipagdate! Bwiseeeeeett!! >____________<
“Ahahahahahahhahahahha! Look at your face! hahahaha!”
“Ano ba Kate! Kaasar naman to! Bakit ka ba nandito?!”
“Haahahhaahhaha! Sorry! Kasi naman e! Hahahahaha! Ehem. Ahh, nga pala, pinapasabi kasi ni Ma’am Carla na umuwi ka na daw para makapagprepare ka para mamayang gabi. You should look stunning daw! Ok? Tapos ito..” may pinatong siyang malaking box sa table ko. San galing yun? Di ko napansin na dala niya kanina. “Yan daw isuot mo mamaya. Ok? Sige! Good luck! Enjoy!”
Naglakad na siya palabas at tumigil sa may pinto. “And you know what Chloe?”
“What?”
“SELOS ang tawag diyan!”
“Huh?Anong selos?”
“Kasi you’re in love!” she said dreamily before walking out of the door.
Selos daw?! Tapos in love? Kanino? Kay Dylan? Asa naman! >________<
Hindi niya nga alam ang birthday ko. HMP!
6pm.
“Anong ginagawa mo dito?” bungad ko kay Kate pagkabukas ko ng pinto.
“Dy—Ahm, Ma’am Carla sent me. Making sure that you look perfect tonight!”
Pumasok kami sa loob ng bahay. Kakatapos ko lang maligo at mag-aayos na sana nang magdoorbell itong si Kate.
Umakyat kami sa kwarto.
“Hi my gwapong inaanak. Mwuaah. Mwuaah.” kinarga niya si Lance.
“Si Ate Carla ba ang bumili nito?” itinaas ko yung gown na pinapasuot sa akin para ngayong gabi. “Hindi ba parang masyadong pansinin ko naman dito? Tsaka mukhang mamahalin.”
“Ano ka ba! Natural! That’s a very formal event, kelangan maging maganda ka ano. Tsaka ano.. birthday gift na din ni Ma’am Carla yan sa’yo. Kagabi pa niya binili yan e.”
“Kagabi pa? Sabi niya kanina niya lang daw nalaman?” Weird.
“Kanina daw? Ano! Ewan! Hindi ko alam e.. Baka nalito lang ako. Ahehehe! Tama! Nalito nga lang ako. Basta yan ang isuot mo. Ang ganda nuh? Ako pumili niyan! Kasi naman hindi makapili si Dy—I mean ang ganda nuh? Hahaha! Sige mag-ayos ka na d’yan.”
O—K? Something’s going on here.
Hindi ko na muna inusisa si Kate dahil male-late na ako. 7pm dapat makaalis na ako dito dahil 1hour ang byahe papunta sa venue. Ang sosyal pa ng party na yun ha.
“What do you think?” tanong ko pagharap ko kay Kate.
(see Chloe sa side ------------------>)
“Gorgeous! Maiinlove lalo sa’yo si Dylan!”
“What?!”
“Ah.. hahahha! Ang ganda mo sabi ko! Bilis na, male-late ka na!”
“Teka, wala pa yung babysitter ni Lance e.. Asan na ba yung si Gemma..” dapat kanina pa yun dito e.
“Ako na ang bahala dito ke Lance.”
“Sigurado ka? Pero don’t worry, uuwi naman agad ako.”
“Wag!”
“Ano?”
“Ibig ko sabihin, mag-enjoy ka lang dun.. sayang naman effort ni asdfjlkkfnkjdicjeknognkwnccviqu.”
“Ano kamo?”
“Umalis ka na! Go! Enjoy!!!” tapos pinagsarhan na ako ng pinto. Ibang klase. Bahay niya lang?
Ang weird naman. Uuwi na lang ako agad, kawawa naman yun pag napuyat kay Lance.
HOTEL.
Bakit parang wala namang masyadong nakaparadang sasakyan sa parking lot? Kung tutuusin medyo late na din ako, pero sinadya ko yun dahil gusto ko sa medyo likod na pumwesto. Pero mukhang napaaga nga ata ako.
Pagkapasok ko ng hotel, may sumalubong agad sa aking staff.
“Miss Chloe Evangelista?” tanong ni Ate.
Paano niya ako nakilala? Wala naman akong nametag a! “Y-yes? You know me?”
“This way po.”
“Teka, saan ba tayo pupunta?”
“Sa rooftop po Ma’am.”
“Ha?! Bakit dun? Teka lang Miss, kasi may aattendan akong formal party e..” sabi ko habang naglalakad pa din kami.
“Dun nga po tayo pupunta Miss Chloe.” she smiled at me.
“Ganun ba? Ok..”
Tumahimik na lang ako pagkasakay namin sa elevator at habang umaakyat kami sa rooftop.
NApaka-unusual ng pakiramdam ko, dahil unang-una, sino naman ang makakaisip na magpaparty sa rooftop ng hotel? Kulang sa pondo? At wala talagang katao-tao. Wala man lang kaming nakasabay sa elevator, at kahit naglalakad kami wala pa din.
Hindi kaya joketime to? Ayos na ayos pa naman ako, tapos bigla nalang sasabihin nila, joke lang talaga? =__=
Anu ba yan? Kinakabahan tuloy ako.
Nawala lang ang kaba ko pagkarating namin sa rooftop. Dahil nakita ko na ayos na ayos nga ang lugar..
Mula sa entrance, nakikita ko yung buong floor. May mga servers, pero bakit iisa naman yung table? Nasa pinakagitna pa. Ano ba namang party to? Tapos yung table, may candle pa. Kung hindi lang banda yung nakikita ko sa may gilid, iisipin ko romantic dinner to e. At ito pa ha! May red carpet sa dadaanan na may rose petals na nakasabog. Oh di’ba? Ang sweet sana, kaso walang mga bisita. Bakit ganun?
“Ahh, Miss.. bakit wala pang bisita? Tsaka dito ba talaga yung party? Mukha namang may magde-date dito oh..” tanong ko kay Ate.
Medyo tumawa si Ate. =___= Mukha ba akong clown? “Ahm.. pasok na po kayo. Sige po.” umalis na siya.
Teka paano ako?!
Naglakad na lang ako papunta sa gitna ng rooftop.
Hindi ako kinakausap ng mga tao dito. TT___TT
Lumapit na lang ako sa table. Anong oras kaya sila dadating? Umuwi na lang kaya ako? Kaso baka mapagalitan ako ni Ate Carla.
May nakita akong red tulip sa ibabaw ng table. Kinuha ko yun. Ang cute naman. Bakit kaya tulip to? Hehe. Kasi di’ba normally rose pag may date? E hindi naman date to! Kaasar naman. Nasan na ba kasi sila?!
“Sorry kung naghintay ka..” said a voice from behind.
Humarap ako.
“D-dylan? T-teka, a-anong ginagawa mo dito?Invited ka din ba?” Sabi nga pala ni Ate Carla may mga artista dito.
He laughed. OMG! Bakit siya tumatawa?!
“Natural invited ako, ako may pakana nito e. Hahaha!”
(__”) Malay ko naman di’ba?
“Sorry ha! Nasan na mga bisita mo? Ang tagal naman magsimula, sigurado ako naiinip na yung si Kate sa pagbabantay kay Lance..”
“Hindi maiinip yun.. usapan namin to e.”
I looked at him, confused.
“Ahh.. You still don’t get it, do you?” tanong niya.
Ano bang sinasabi niya?
“Ang slow mo talaga. Here..” Bouquet of Tulips?
“P-para san to?” Naguguluhan ako.
“God Chloe.. Ang hirap neto. Ang slow mo sobra.. Hindi mo pa din kuha? It’s a date!”
“D-date? Ikaw? A-ako?”
Date daw?
“Oo.. Date. Ikaw at Ako.” He placed his arms around my hips and pulled me closer.
“W-wait--”
“Happy birthday Chloe.”
Then he kissed me.. sa cheek.
“Alam mo?”
“Ayy hindi.. Joke lang lahat to.. Chloe, bakit ang slow mo?”
“Bakit hindi ka pa sa bahay natulog kung alam mo pala?!” hinampas ko siya sa dibdib.
“E di mawawala yung surprise! Eto naman. Paganahin mo naman yung sweetness mo sa katawan..”
“Ang yabang mo ha! Kala mo kung sinong sweet..”
“Selos ka naman.. hahaha! Akala mo kung kanino ako makikipagdate nuh? Aminin! hahaha.”
“Hangin mo!”
“Sus. Kunwari ka pa. Come on take a seat.” pinaghila niya ako ng upuan. Such a gentleman.
“Thank you.”
“You look dazzling, by the way.”
“Bagong papuri yan ha.. Ngayon ko lang nadinig. haha!” sabay tawa ko, pampawala ng nerbyos. Kinakabahan ako. “Ikaw din, you look..” I think of a deep adjective.. “flabbergasting.”
“Papuri ba yun?” tanong niya.
“Alamin mo! hahaha!”
He really looks amazing with his formal-rugged style.
Kumain kami habang nagkkwentuhan at tumutugtog yung band ng mga love songs.
"Dylan, can i ask something?" tanong ko, naalala ko lang kasi.
"Kung bakit ang gwapo ko?"
"Ayy.. uwi na lang kaya tayo? Baka bumagyo oh.."
"Joke lang, ano yun?"
"Bakit tulips? Bakit hindi red rose? Di'ba normally ganun?"
"Red tulips symbolize everlasting love.. undying."
*gulp.* Ano ba to.. uminit ata?
“Chloe..” tumayo siya sa tapat ko.
“Yes?” Ayan nanaman sa butterflies sa tiyan ko e.
“Can I have this dance?” sabay offer ng kamay niya.
“O-of course..” tumayo ako at tinanggap ang kamay niya.
Tumugtog naman ang band. “CAN I HAVE THIS DANCE?”
(click the multimedia ------------->)
Take my hand, take a breath
Pull me close and take one step
Keep your eyes locked on mine,
And let the music be your guide.
Sana ganito na lang talaga kasimple ano? Na sasabayan lang natin yung tugtog at ok na.
Won't you promise me (now won't you promise me, that you'll never forget)
We'll keep dancing (to keep dancing) wherever we go next
Pwede kaya yun Dylan? Tuloy-tuloy lang tayo kahit anong mangyari?
(Chorus)
It's like catching lightning the chances of finding someone like you
It's one in a million, the chances of feeling the way we do
And with every step together, we just keep on getting better
So can I have this dance (can I have this dance)
Can I have this dance
Kung tutuusin nakakatawang isipin oh.. Hindi natin alam ang nararamdaman ng isa’t isa.. Pero sana.. sana every step, leads us to where we both should be.
Oh no mountains too high and no oceans too wide
'Cause together or not, our dance won't stop
Let it rain, let it pour
What we have is worth fighting for
You know I believe, that we were meant to be
Kahit anong pagsubok, kahit anong mangyari, magkasama. Ang sarap ng feeling kung ganun kadali ang lahat para sa atin.. Kung sana naging simpleng tao ka na lang din..
[ Lyrics from: http://www.lyricsmode.com/lyrics/h/hsm3/can_i_have_this_dance.html ]
(Chorus)
It's like catching lightning the chances of finding someone like you (like you)
It's one in a million, the chances of feeling the way we do (way we do)
And with every step together, we just keep on getting better
So can I have this dance (can I have this dance)
Can I have this dance
Can I have this dance
Can I have this dance
Take my hand, I'll take the lead
And every turn will be safe with me
Don't be afraid, afraid to fall
You know I'll catch you through it all
Will you catch me Dylan? ‘cause I’m afraid.. I’m afraid that when the time comes that I’m ready, iwanan mo din ako.
And you can't keep us apart (even a thousand miles, can't keep us apart)
'Cause my heart is (cause my heart is) wherever you are
(Chorus)
It's like catching lightning the chances of finding someone like you
It's one in a million, the chances of feeling the way we do
And with every step together, we just keep on getting better
So can I have this dance (can I have this dance)
Can I have this dance
“Chloe.. Yung sinabi ko sa parents mo.. seryoso ako.” sabi niya habang nagsasayaw pa din kami.
“H-ha?”
dug.dug.dug.dug.
Ang puso ko.
“I really want to marry you..” tiningnan niya ako ng diretso sa mata.
“D-dylan, alam mo naman di’ba?” Ayoko ng magulong buhay.
“Yeah, I know. I know.. We’ll take it slow.. Ang alam ko lang, importante ka sakin, kayo ni Lance, at hindi ko kakayanin pag nawala kayo sakin. I also think.. I love you.”
“I-I don’t know what to say..”
Gusto ko mang sabihin na pareho kami, natatakot ako.
“You don’t have to answer right now.. I told you, we’ll take it slow. Lahat naman ng bagay may process..”
“T-thank you.” sabi ko na lang.
“We’ll never know.. malay natin isang araw magising ka na lang, hindi mo na pala ako kaya na wala ako sa tabi mo..” he said mockingly.
“Kapal ha!” natatawang sagot ko.
“Hahaha! I’m just stating possibilities..” he pulled me closer. “And I’m dead serious.”
“D-dylan..”
“This could be a start.. of something new.”
--
January 28 ang birthday ni Chloe. ^^
With love,
ALEXA
(6-23-12; 5:02pm)