Shany's POv.
"Ken! PLEASE OPEN THE DOOR!"
"I'm f-fine, Shany."
Napatigil ako. I don't believe you, napaiyak ako.
"K-Ken..."
Hindi siya sumagot.
"Please. I don't want you to hide it from me. Just please... please open the door."
Umiyak na ako pero hindi pa rin niya binuksan.
"I don't want you to leave me."
Uupo na sana ako pero bumukas ang pinto.
0_0
D-dugo.
"K-Ken..."
"I s-said, I'm f-fine."
Napaiyak nanaman ako.
Niyakap ko siya.
"Please don't ever do that again."
Naramdaman kong nagulat siya pero nawala rin yun at niyakap rin niya ako.
"I love you..."
Nanigas ako pero naramdaman ko ang bigat niya.
Napangiti ako... tulog..
"I love you too."
_.•.•.•.•.•.•.•._
Dumating sina Serena nung nalinisan na si Ken at ang banyo pero dumating sila nung chinecheck-up si Ken.
So I explained everything. Si Blaine nga kahit importante ang pupuntahan, hindi umalis.
Nang umalis na ang mga nurse ay umalis na rin si Blaine.
Kaya kaming tatlo ang naiwan.
Nakatingin lang ako kay Ken.
"Ate..."
"Hmm?"
Sagot ko na hindi tumitingin sakanya.
"Matulog ka na, ako na bahala kay kuya."
Tumingin ako sakanya at ngumiti.
Ngumiti rin siya at umiling ako.
"No, ikaw ang matulog, alam kong pagod ka."
"Pero Ate-"
"Serena..."
"*pout* ok po."
I chuckled, hindi talaga mawawala ang ka-cute-an nila.
"Tulog na ha?"
"Ok po."
Naka-pout na humiga siya...
....
....
....
....
Tapos tumingin sakin.
"Tulog ka na, isa..."
"Opo, ito na po."
....
....
....
....
"Ate, hindi ako makatulog."
Napatawa ako at lumapit sakanya.
"Kukwentuhan kita para makatulog ka."
"Hindi po ako bata. 16 years old na po ako."
-_-
"Oo, malaki ka na pero 5 years old kung magisip."
Lumukot mukha niya.
-_-
"WAAA-"
"Natutulog kuya mo Serena and mind you, hindi yan gagana sakin, kay Blaine lang."
Nag-pout lang siya.
"Kay kuya rin."
Tumawa ako.
"Yeah, right."
Naging tahimik na. Nakatingin lang kami ni Serena sa isa't isa pero alam kong may gusto siyang tanungin na siguradong hindi ko masasagot.
"Ate..."
"I don't know Serena..."
Ngumiti siya at tumango.
"I know. I just want to ask you pero ok lang kung hindi mo pa alam, hindi naman kasi kita masisisi kasi alam kong hindi mo kasalanan."
Ngumiti ako.
"Thank you... thank you for understanding Serena."
"Pero ate I hope someday, you'll forgive him and learn to love him again with all your heart and your pain goes away at sana hindi na masira ang relasyon ninyo, yan yung gusto kong mangyari."
Napaiyak ako. I hope too.
_.•.•.•.•.•.•.•._
Bukas na ang pagopera sakanya but he keeps on vomiting blood. Hindi na nga kami nakakapasok sa school dahil sakanya pero ok lang naman sa principal kaya lang I'm just worried about Serena and Blaine's grades baka ma-fail na sila. Sila pa naman ang pinakamatalino sakanila.
"Serena, bakit hindi na pumunta dito si Blaine?"
Napatingin siya sakin at nagkibit-balikat at tinuloy ang ginagawa niya.
"Hindi ko alam baka busy lang talaga siya."
Weeeh? Kulitin ko nalang kaya ito? Hihihihi.
"Busy? Baka busy sa iba?"
Tiningnan niya ako na nakakunot-noo.
"Anong ibig mong sabihin?"
I chuckled.
"Wala."
"Ok."
Nagseselos na yata ito, nakakunot parin ang noo. Hahaahaha!!
"Ang ibig kong sabihin, busy siya sa ibang babae."
Nakita kong namula ang mukha niya sa galit. Sabi na nga ba eh! Hihihi.
"Ha! Magpaka-busy siya, bwisit!"
Bwahahahahaha! Hindi na ako makahinga sa kakapigil ng tawa.
"So..."
Pag-iiba ko ng topic at tumingin kay Ken.
"What?"
Tiningnan ko siya.
"Galit ka ba sakin?!"
Napangiwi naman siya.
"No, actually..."
"GOOD MORNING!!!"
Napatingin kami kay Blaine.
Tsk! Saved by him huh?
Tumingin ako kay Serena, napatingin naman siya sakin. Nginisian ko siya, inikot naman niya mga mata niya.
"Blaine... where have you been?"
Tanong ko habang nakatingin kay Serena na nakakunot ang noo.
"Ahhh... Sa ano lang sa-"
"Girls..."
Napatingin kami kay Serena.
"Huh? Anong-"
"Ang sabihin mo, busy ka sa mga babae mo."
Sabay walk-out niya. Napailing naman ako, selosa. Tiningnan ako ni Blaine.
"Anong problema nun?"
"Siya ang tanungin mo, ang mabuti pa, puntahan mo na siya.Go! Shoo!"
Utos ko sabay tulak sakanya.
"Ok! Ok! Fine!"
I chuckled, mukhang may future ang dalawa.
Serena's POv.
Tsk! Kainis! Sarap bugbugin! Sipain! Saksakin! Barilin! Tadyakin!
"Mukhang pinapatay mo na ako ah!"
Napatingin ako kay Blaine, nakangiti pa ang bakulaw.
"Tsk!"
Inirapan ko lang siya.
"Ok! Anong problema mo?!"
Tiningnan ko siya ng masama.
"Ako pa ang tinatanong mo?! Ha?! WHY DON'T YOU ASK YOURSELF, WHAT DID YOU DO WRONG?! KAINIS!"
"PAANO KO MASASAGOT ANG MGA TANONG KO KUNG AYAW MO NAMAN IPAINTINDI SAKIN?!"
"BAKIT HINDI MO INTINDIHIN?! TANGA KA BA??! O SADYANG TANGA KA TALAGA?!"
"WAG MONG IBAHIN ANG USAPAN!ANO BANG PROBLEMA MO?!"
"ANONG PROBLEMA KO?! ANG PROBLEMA KO LANG AY IKAW!"
"Huh?"
"BAKIT HINDI KA NA DUMATING?! BAKIT ANG TAGAL MONG DUMATING?!m! ANONG GINAGAWA MO KUNG BAKIT HINDI KA NA NAGPAKITA?!"
"Busy ako Serena..."
"BUSY?!! BUSY KA? HA! BUSY KA KAYA HINDI MO MANLANG AKO MATAWAGAN O KAHIT TEXT NA TULDOK LANG?!WOW!! HIYANG-HIYA AKO SA'YO!m!"
"Bakit ba?"
"ANONG 'BAKIT BA'?!"
"Nagseselos ka ba?"
Nag-seselos ka ba?
Nag-seselos ka ba?
Nag-seselos ka ba?
Nag-seselos ka ba?
Nag-seselos ka ba?
Nag-seselos ka ba?
Kaya nga, bakit ba ang OA-OA ko??
"HAHAHAHAHAHA!!!"
Napatingin ako kay Blaine.
"Just kidding, so... ok na?"
"Huh?"
"Ang sabi ko, ok na ba tayo?"
"A-ahh... ok."
"Ok na narinig mo ako o ok na ok na tayo?"
I smiled.
"Ok na narinig kita...
Nanlaki mata niya. Umalis na ako.
"Hoy! SERENA!!!"
Hinila niya ako paikot sakanya at ang bad news muntik na akong madapa kaya ang resulta ang lapit na namin sa isa't isa.
"I-I'm sorry..."
Tinulak ko siya palayo.
Awkward.
"L-let's go?"
Tumango ako.
Relax Serena, it's nothing... that was just an accident.
Pagkatapasok namin, nangunot ang noo ni ate.
"Bakit ang pupula ninyo?"
Nagkatinginan kami ni Blaine...
....
....
....
....
....
Tapos nagiwas rin kami ng tingin.
"Aaahhh..."
Napatingin kami kay ate na tatango-tango.
"May nangyari sainyo no?"
Sabi niya may pataas-taas pa ng kilay.
"Yiiiiiieeeee!"
Mas namula naman ako.
"Serelaine, YIIIEEEEEE!! New loveteam!"
Napailing nalang kaming dalawa, silly.