ရန္ကုန္ေဆးရုံၾကီးအေရးေပၚဌာန ဟူေသာဆုိင္းဘုတ္ကုိျမင္မွပုိ၍ပူေလာင္လာေသာစိတ္အစဥ္ကထိန္းမရ။
ေ၀လီေ၀လင္းအခ်ိန္မွာေတာင္ ခပ္စိပ္စပ္ေတြ႕ရေသာလူနာမ်ားျငီးျငဴးေအာ္ဟစ္သံမ်ားကလည္း ဟုိမွသည္မွ။
မ်က္လုံးကုိပုိ၍အားစုိက္မိေပမယ့္ပူထူေနေသာစိတ္ေၾကာင့္ခ်ာခ်ာလည္ေနသလုိပင္။
ဥဒဟုိသြားလာေနေသာလူမ်ားနွင့္ အေျပးအလႊားအလုပ္မ်ားေနေသာတာ၀န္က်ဆရာ၀န္/ သူနာျပဳမ်ားကလဲ ရႈပ္ယွက္ခတ္လ်က္။
ေနာက္ဆုံံးမေနနုိင္လြန္း၍ သူနာျပဳတစ္ေယာက္လက္ကုိဆြဲကာေမးရေတာ့သည္။
" ကားတုိက္လုိ႕ေရာက္လာတဲ့လူနာဘယ္နားမွာလဲမသိဘူး"
" ကားတုိက္လုိ႕ေရာက္လာတာ ငါးေယာက္ေလာက္ရွိတာဘယ္သူ႕ကုိေျပာတာလဲ"
" ဟုိ ၁၉နွစ္အရြယ္ေလာက္ရွိတဲ့ေကာင္ေလးပါ ခုနကကြ်န္ေတာ့ကုိဖုန္းဆက္လာလုိ႕"
လက္ထဲကစာရြက္ကုိလွန္ၾကည့္ေနတာကုိပင္ ကြ်န္ေတာ္စိတ္မရွည္နုိင္ေတာ့
" ျပိဳင္ကားအနီေရာင္နဲ႕တစ္ေယာက္လား"
ေဘးကျဖတ္သြားသည့္ ဆရာ၀န္မေလးကလွမ္းေမးသည္။
" ဟုတ္တယ္ဗ် ကားအနီေရာင္"
" ဖုန္းဆက္လုိက္တာ ကြ်န္မပဲ လာလုိက္ခဲ့"
" ေဒါက္တာအေျခအေနေလး ......."
" ေလာေလာဆယ္ေတာ့ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးတယ္၊လက္ဖ်ံအက္သြားတယ္ ၊ နဖူးကုိသုံးခ်က္ခ်ဳပ္ထားရတယ္။အတြင္းပုိင္းကုိေတာ့အခုမွစစ္ေနတုန္း ဒါနဲ႕ လူနာနဲ႕ဘာေတာ္လဲမသိဘူး"
" အစ္ကုိပါ"
" ဟုတ္ျပီ လူနာကုိအရင္သြားၾကည့္လုိက္ပါ။ ခဏေနရင္ေတာ့ ယာဥ္တုိက္မႈျဖစ္တဲ့အတြက္
အမႈကိစၥစကားလာေျပာေပးပါ"
ကုတင္ေပၚက ညီ့ကုိၾကည့္မိေတာ့လက္သီးနွစ္ဖက္ကုိက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္မိရသည္။
နဖူးေပၚမွာခပ္ျမန္ျမန္စီးထားရသည့္ပတ္တီးစၾကီးၾကီး...
ေသြးတုိ႕ေပက်ံေနေသာမ်က္နွာက မျမင္ရက္စရာ။
လက္နဲ႕ေျခေထာက္မွာလဲ ပတ္တီးအထပ္ထပ္။
" အေျဖထြက္လာျပီ ... ေတာ္ေသးတယ္နံရုိးေတြမက်ိဳးကုန္လုိ႕Air-Bag အရွိန္ေၾကာင့္နည္းနည္းေယာင္သြားတာပဲရွိတယ္။
ေသြးသြင္းဖုိ႕ေတာ့လုိတယ္ AB ေသြးတစ္ခ်က္ရွာၾကည့္ေပးပါ။တျခားေသြးဆုိအဆင္သင့္ရွိတယ္ AB ေသြးကရွားလုိ႕"
" ကြ်န္ေတာ္ AB ပါ ကြ်န္ေတာ္ေပးပါ့မယ္"
" အဆင္သင့္သြားတာေပါ့ ဆရာမ သူ႕ကုိေသြးလႈဳဖုိ႕ေဖာင္ေပးရွင္ကသူ႕ေနာက္လုိက္သြား"
ေဘးနားကသူနာျပဳတစ္ေယာက္ကုိလွမ္းေခၚျပီး အကြက္က်က်စီစဥ္သြားတာတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္။မတည္ျငိမ္နုိင္တာကကြ်န္ေတာ္...
လွည့္ထြက္ခါနီး သူမကုိ
" ေဒါက္တာ ............. ညီသတိမရေသးတာက"
" ဒဏ္ရာေၾကာင့္ခဏေမ့ေနတာပါ ။ က်န္တာအကုန္ေကာင္းတယ္ ေခါင္းလည္းမထိေတာ့ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္စရာအေျခအေနပါပဲ"
" ေက်းဇူးပါ ေဒါက္တာ"
အခုမွသက္ျပင္းခ်နုိင္သည္ .....
ေသြးထုတ္ျပီးေနာက္ ခဏနားေနဖုိ႕ေျပာသည္ကုိပင္ညီ့အနားထုိင္ေနပါ့မည္ဟုဆုိရင္း ထြက္လာခဲ့မိသည္။
ညီ့ကုတင္နားထုိင္ခ်ရင္း စိတ္ေမာလူေမာ၊ သတိျပန္မလည္လာေသးတဲ့ ညီကေတာ့
အပူအပင္ကင္းစြာ ....
မ်က္လုံးနား၀ဲက်ေနသည့္ဆံပင္မ်ားကုိအေပၚသပ္တင္ေပးေတာ့လက္မွာေပက်ံလာေသာ ေသြးမ်ားကုိၾကည့္ရင္းစိတ္မခ်မ္းမသာ။
" ညီရယ္ ...... မင္းဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြာ"
ခဏေနေတာ့ အမႈစစ္မ်ားနဲ႕အမႈကိစၥေျပာၾကေတာ့ ကားျပိဳင္ေမာင္းရင္း တစ္ဖက္ကားက
ယွဥ္တုိက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ယာဥ္ထိန္းရဲရွိေနသည့္မီးပြိဳင့္အနီးတြင္မုိ႕ကံေကာင္းသြားသည္။
တစ္ဖက္ကားကလူငယ္ေလးမ်ားကုိလည္းထိန္းသိမ္းထားေၾကာင္း သိရသည္။
အကုန္ရွင္းျပီးျပန္လာေတာ့ မနက္ ၆နာရီ။
ေေမမကစုိးရိမ္တၾကီးဖုန္းဆက္ေနေသးတာမုိ႕အဆင္ေျပေၾကာင္းေျပာေနစဥ္မွာပင္ ညီ့မ်က္လုံးတုိ႕ပြင့္လာသည္။ကုန္းထဖုိ႕လုပ္ေသာ္လဲ လႈပ္လုိ႕မရျဖစ္သည္ထင္။
" ညီ ျဖည္းျဖည္းထ"
ကြ်န္ေတာ့္ကုိျမင္ေတာ့ အံ့ၾသသြားသေယာင္
" ညီ ကားတုိက္လုိ႕ေဆးရုံေရာက္ေနတာေတာ္ေသးတယ္ အရမ္းမျဖစ္လုိ႕ေပါ့
အရမ္းမထနဲ႕ ေျခေထာက္က်ိဳးျပီးလက္ဖ်ံကအက္ထားတာ"
ကြ်န္ေတာ္တရစပ္ေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ကုိၾကည့္ကာ
" ကြ်န္ေတာ္ကားတုိက္တာ ခင္ဗ်ားကဘယ္လုိေရာက္လာတာလဲ"
အဲ့ဒီ ခင္ဗ်ားဆုိတာၾကီးက နားထဲမွာကန္႕လန္႕
" ညီ့ဖုန္းကေနဆက္လာတာ တျခားဖုန္းေတြကဆက္လုိ႕မရလုိ႕တဲ့"
" ေၾသာ္ sorry ကြ်န္ေတာ္ဖ်က္ဖုိ႕ေမ့ေနတာ"
မ်က္နွာကုိတစ္ဖက္သုိ႕လႊဲရင္းေျပာေတာ့ လူကေအာင့္ခနဲ
" ဟုိအစ္ကုိ ေသြးလႈဳထားလုိ႕ေဆးရုံကေစတနာတုန္႕ျပန္တာပါ"
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လာေပးေသာ နုိ႕ဗူးနွင့္မုန္႕ထုပ္
" ေသြးလႈဳထားတာ ကြ်န္ေတာ့ကုိလား"
" အင္း ကုိယ္နဲ႕ညီနဲ႕ေသြးတူေနလုိ႕"
ခဏတိတ္သြားျပီးမွ
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
ကြ်န္ေတာ္ဘာမွျပန္မေျပာမိ ။ဘာေျပာရမွန္းမသိတာလည္းပါပါလိမ့္မည္
နွစ္ေယာက္ၾကားတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ျပီး ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ
" ေၾသာ္ ဒီမွာညီ့ဖုန္း ယာဥ္ထိန္းရဲျပန္ေပးလုိက္တာ"
ကြ်န္ေတာ္ကမ္းေပးစဥ္ မေတာ္တဆ Home Key ကုိနွိပ္မိေတာ့ ညီ့ဖုန္းမ်က္နွာျပင္ေပၚက Wallpaper ကုိဖ်တ္ခနဲျမင္လုိက္သည္
လက္ဖမုိးတစ္ခု ...
တိတိက်က်ဆုိရပါမူ မွဲ႕နက္တစ္လုံးထင္းထင္းရွိေသာကြ်န္ေတာ့လက္ဖမိုး။ညီ့ကုိတစ္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့သတိထားမိပုံမေပၚ။
" ညီရာ ....ဘာလုိ႕ အဲ့ဒီေလာက္လဲ"
တုိးတုိးေလးေရရြတ္ရင္း ကြ်န္ေတာ္သက္ျပင္းသာခ်မိသည္
" ကြ်န္ေတာ္ Male Nurse ေခၚလုိက္မယ္
လာေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အခုျပန္လုိ႕ရပါျပီ"
" ကုိယ္ေစာင့္ေပးမယ္ေလ ေဒါက္တာေျပာတာေတာ့ဒဏ္ရာကအဆင္ေျပတယ္ဆုိရင္သိပ္အၾကာႀကီးမေနရဘူးတဲ့ ဘာလုိ႕ သူနာျပဳငွားေနမွာလဲ"
" ကြ်န္ေတာ့္ေျခေထာက္နဲ႕လက္ကလည္း ေကာင္းတာမွမဟုတ္တာ အိမ္ျပန္ရင္လည္း ဘာမွမလုပ္နုိင္မယ့္အတူတူ"
" မိဘေတြအိမ္ျပန္လုိက္ပါလား"
" ဟင့္အင္း မျပန္ဘူး အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ Nurse ငွားလုိက္မယ္ အခု အဲ့လုိေအဂ်င္စီေတြကေပါပါတယ္"
ေျပာရင္း ဖုန္းကုိဖြင့္ကာရွာမလုိ႕လုပ္ေနတဲ့ညီလက္ကုိတားရင္း
" ကုိယ့္ကုိအားနာစရာမလုိပါဘူး ကုိယ္ေနေပးမယ္"
ကြ်န္ေတာ့္ကုိေမာ့ၾကည့္တဲ့မ်က္၀န္းမ်ားက အလုိမက်ဟန္
" ေနပါေစ ကြ်န္ေတာ္ဒီထက္ဒုကၡမေပးခ်င္ပါဘူး"
" ဟုိကတစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့သူစိမ္းေလ ညီ
ဒုကၡေပးတယ္လုိ႕ေျပာရေအာင္ ကုိယ္တုိ႕က ....."
တစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႕ရပ္သြားတဲ့ကြ်န္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ ညီက မဲ့ျပဳံးျပဳံးတယ္ .......
" သူစိမ္းခ်င္းအတူတူ ကြ်န္ေတာ္ အေနရမခက္ခ်င္လုိ႕ ဒီေလာက္ကူညီတာပဲ ေက်းဇူးတင္ပါရေစ"
ကြ်န္ေတာ့ကုိၾကည့္မေနတဲ့ညီ့ကုိ ကြ်န္ေတာ္ေငးေငးေမာေမာ
အင္း .... ထင္တာထက္ ညီကျပတ္သားတာပဲ။
" အင္းေလ ........... ညီေျပာသလုိလုပ္ပါ့မယ္ ဒါေပမယ့္ ညီလူရွာေနတုန္းေတာ့ကုိယ္ေစာင့္ေပးပါရေစ ျပီးရင္ ကုိယ္ျပန္မွာပါ စိတ္ခ်... ညီစိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ ကုိယ္မေနပါဘူး"
ညီကဘာမွေတာ့ျပန္မေျပာဘဲ ကုတင္ေခါင္းရင္းကုိမွီကာ မ်က္လုံးတုိ႕ကုိမွိတ္လုိ႕ထားသည္မုိ႕
" ေဆးရုံကဆက္ေနရဦးမွာဆုိေတာ့ လုိတာေတြ၀ယ္ေပးခဲ့မယ္ နက္စာေရာ ဘာစားဦးမလဲ တစ္ခုခုေတာ့စားမွျဖစ္မွာေပါ့ ေဆးဒဏ္ခံနုိင္ေအာင္"
" အဆင္ေျပတာတစ္ခုခုေပါ့ ရပါတယ္"
မစားဘူးလုိ႕ျငင္းတာထက္စာရင္ေတာ့အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္သည္ဟုဆုိရမည္။
ေခါင္းအုံးမွအစ ေသာက္ေရသန္႕အဆုံးလုိအပ္တာေတြ၀ယ္မနက္စာအတြက္ခပ္လြယ္လြယ္ေပါင္မုန္႕ၾကက္ဥေၾကာ္၀ယ္ျပီးျပန္လာေတာ့
အ၀င္၀နားကေနညီ့ကုိအမွတ္မထင္ၾကည့္မိခ်ိန္ညီကေဘးခ်င္းကပ္ကုတင္ကလူေတြကုိေငးလုိ႔။
အန္တီၾကီးက လက္မွာပတ္တီးစည္းထားတဲ့လူငယ္ေလးကုိတယုတယနဲ႕သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ေပးမုန္႕ကုိဇြန္းနဲ႕ေသေသခ်ာခ်ာခြံ႕ေနတာပင္။
ညီဘယ္ေလာက္ခံစားရမည္ ကြ်န္ေတာ္မမွန္းတတ္ညီ့ကုိၾကည့္မိတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာသာ
ဟုိးေျမၾကီးထိဆြဲခ်ခံရတဲ့နာက်င္မႈေတြနဲ႕ေလးလံလ်က္။
" ကုိကုိ... အဲ ..... အဟမ္း ကုိဘုန္းလကာၤ ကြ်န္ေတာ္ Nurse ရျပီ သူအခုလာေနတယ္ ခင္ဗ်ားျပန္နားေတာ့ေလ"
" သူလာမွပဲ ကုိယ္ျပန္ေတာ့မယ္မွာစရာရွိတာမွာရေအာင္"
" မလုိပါဘူး ကြ်န္ေတာ္ၾကည့္လုပ္မယ္"
ျပန္ေျပာမေနေတာ့ဘဲကြ်န္ေတာ္၀ယ္လာတဲ့ပစၥည္းေတြကုိေနရာခ်ေပးသူမနက္စာ စားေနတုန္းမွာ သူေျပာတဲ့တစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္
" ရျပီ ကုိဘုန္းလကာၤ သူကေန႕ေရာညေရာေစာင့္ေပးမွာျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ..... အားလုံးအတြက္ ...... "
ကြ်န္ေတာ္ရွိေနတာအေနွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္ထင္တယ္သူေျပာသလုိျပန္မွပါပဲေလ။
" ေနာက္ေန႕မွ ကုိယ္ထပ္လာခဲ့မယ္"
" ဘာလုပ္ဖုိ႕လာမွာလဲ မလာပါနဲ႕"
သူ႕ကုိဘာမွတုန္႕ျပန္မေနေတာ့ပါ ...
ေနာက္ေန႕ေတြကြ်န္ေတာ္သြားေတာ့လည္းအတင္းပဲနွင္လႊတ္ေနတဲ့ညီ့ကုိၾကည့္ကာစိတ္မေကာင္းျဖစ္သလုိ ခံရလဲခက္လွသည္။
ညီေဆးရုံတက္ေနရတဲ့ရက္ေတြမွာကြ်န္ေတာ့မွာလူကသာေက်ာင္းမွာ စိတ္ကညီ့ထံတြင္။
အဆင္ေျပပါ့မလား ဒဏ္ရာေတြေရာသက္သာရဲ႕လား
ဘယ္လုိေနေသးလဲ စသည္ျဖင့္ စာသင္ရသည္မွာေတာင္မေျဖာင့္
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီေန႕တစ္ေခါက္သြားၾကည့္ဖုိ႕ဆုံးျဖတ္ျပီး
ထြက္လာခဲ့လုိက္သည္ ...
ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ သူနာျပဳနဲ႕စကားမ်ားေတာ့မေယာင္ျဖစ္ေနေသာညီ
" ဘာျဖစ္တာလဲ ညီ"
ကြ်န္ေတာ့ကုိျမင္ေတာ့ မ်က္နွာရႈံ႕မဲ့သြားသည္။
" ဒီမွာ ရွင့္ညီကအတင္းဆင္းမယ္လုပ္ေနတယ္။ သူ႕ Nurse က ျပန္မလာေသးလုိ႕ျပန္လာမွေဆးရုံဆင္းလက္မွတ္လုပ္ေပးပါ့မယ္ဆုိတာကုိဒီကအေစာင့္ကုိအကူအညီေတာင္းျပီးျပန္မယ္လုပ္ေနတယ္ေလ"
မ်က္မွန္းတန္းမိေနေသာဆရာမတုိင္လာေတာ့
" ညီ ... တစ္ေယာက္တည္းဘယ္လုိျပန္လုိ႕ရမွာလဲ"
" ရတာမရတာမသိဘူး ကြ်န္ေတာ္ေဆးရုံမွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူး"
ကုတင္ေပၚမွ မ်က္နွာရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးနဲ႕ညီေျပာေတာ့မေနနုိင္ျပန္။
" အခုကြ်န္ေတာ္ေရာက္လာျပီဆုိေတာ့
လုပ္ေပးပါလားဆရာမသူလည္းအိမ္မွာသက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္တာေပါ့"
ေျခေထာက္က်ိဳးျပီး ၀ွီးခ်ဲနဲ႕သြားေနရသည့္သူကဘယ္ကသတၱိေတြရေနလဲေတာ့မသိ
ဒီခရီးနဲ႕ဒီခရီးကုိတစ္ေယာက္တည္းျပန္မယ္တဲ့ေလ
ညီဟာ တစ္ခါတစ္ခါအင္မတန္ဆုိးသြမ္းသူ ...........
အိမ္ေရာက္ေတာ့ တစ္အိမ္လုံးကၾကြက္သုိက္ျဖစ္ေနတာကုိေတြ႕ရသည္။
ဘီယာဗူးခြံေပါင္းမ်ားစြာ၊ စီးကရက္ဗူးခြံေပါင္းမ်ားစြာ။ညီသည္ စိတ္ထင္တုိင္းေသာင္းက်န္းေနသည္ပဲ။
သူ႕ကုိေနရာခ်ေပးျပီးသည္နွင့္ အိမ္ကုိရွင္းေပးဖုိ႕ျပင္ေတာ့
" ခဏေန ဟုိအစ္ကုိလာမွာဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ကုိထားခဲ့ပါေတာ့"
" သူလာေတာ့ ကုိယ္ျပန္မွာေပါ့ဒါေလးေတြနည္းနည္းရွင္းေပးမလုိ႕ညီဗုိက္ဆာျပီလား ကုိယ္တစ္ခုခုလုပ္ေပးမယ္ေလ"
" ဟင့္အင္း မလုပ္နဲ႕ ျပန္ပါေတာ့"
ေဒါသကေထာင္းခနဲထြက္လုိ႕လာသည္။
" ဘာလုိ႕အတင္းျပန္လႊတ္ေနတာလဲညီကုိယ့္ကုိယ္ကုိလူေကာင္းမ်ားမွတ္ေနလား
ေျခေရာလက္ပါဒဏ္ရာရေနတဲ့သူကုိ ကုိယ္ကထားသြားရမလား"
" အင္း ........... ကြ်န္ေတာ္အဆင္ေျပတယ္လုိ႕ေျပာေနတယ္ေလ ခင္ဗ်ားျပန္ပါေတာ့"
" ဘာလုိ႕လဲ ကုိယ္ရွိတာအဲ့ဒီေလာက္ေနရခက္ေနတာလား ကုိယ္ရွိေနတာ မင္းအတြက္အဆင္မေျပဘူလား......... ဟမ္ .... . "
တစ္ခါမွမေျပာဖူးေသာေလသံမာျဖင့္ေျပာမိေတာ့ သူ႕ဘက္ကလည္း ကြ်န္ေတာ့ထက္မေလ်ာ့တဲ့နႈန္းျဖင့္တုန္႕ျပန္သည္။
" ဟုတ္တယ္ ...... ေနရခက္တယ္ပင္ပန္းတယ္ .... ဒါေၾကာင့္ျပန္ပါေတာ့"
" ညီ ..... ကုိယ္မင္းကိုကူညီေပးေနတာပါမင္းအေနွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးေနမေကာင္းတဲ့သူကုိထားသြားရေအာင္ ကုိယ္ကအဆင္အျခင္မဲ့တဲ့သူလား ေျပာစမ္းပါ ဘာလုိ႕ အဲ့ဒီေလာက္နွင္ထုတ္ေနရတာလဲ "
ျမိဳသိပ္ထားရတဲ့စိတ္မေကာင္းျခင္းတုိ႕ပြင့္လ်ွံက်တဲ့အခါေလသံက ပုိတုိးလုိ႕မာ လာ မိရေတာ့သည္။
" ေတာ္ပါေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ကုိဒီေလာက္ပဲဂရုစုိက္ပါေတာ့ခင္ဗ်ားလုပ္ေပးခဲ့သမ်ွ ကြ်န္ေတာ္ဒီထက္ပုိျပီး မခံစားခ်င္ေတာ့လုိ႕ပါ ....."
" ကုိယ္ ....."
" ျပန္ပါေတာ့ ကြ်န္ေတာ့အတြက္မေပးနုိင္တဲ့ၾကင္နာမႈေတြကုိဒီထက္ပုိျပီး ထင္ေယာင္ထင္မွားမျဖစ္ပါရေစနဲ႔ ဒီေလာက္ပဲေရာင့္ရဲပါရေစ ... ဒီထက္ပုိေမ်ွာ္လင့္မိတဲ့အခါအဆုံးသတ္မွာ နာက်င္ရမွာကြ်န္ေတာ္ပဲမုိ႕လုိ႕"
ကြ်န္ေတာ္ဘာမွျပန္မေျပာနုိင္ေအာင္ဆြံ႕အလ်က္ရွိသည္။
ညီက သူက်ေသာမ်က္ရည္အားကြ်န္ေတာ့္အားမျမင္ေစလုိ၍ထင္၀ွီးခ်ဲကုိဆြဲလွည့္ကာ ကြ်န္ေတာ့ကုိေက်ာခုိင္းလုိက္သည္။
ထုိ႕ေနာက္ တုိးတိမ္ေသာေလသံျဖင့္
" ထြက္သြားပါ ကြ်န္ေတာ့ဘ၀ထဲကထြက္သြားေပးပါ
ကြ်န္ေတာ္ဒီေလာက္ခံစားရရင္ေက်နပ္ေရာေပါ့
အဆုံးထိမေပးနုိင္တဲ့ ဂရုစုိက္မႈေတြနဲ႕
ကြ်န္ေတာ့ကုိမုိက္မဲေအာင္မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့
ထြက္သြားေပးပါ ျဖစ္နုိင္ရင္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕အေ၀းဆုံးကုိ
ေက်းဇူးျပဳျပီး .... ထြက္သြားေပးပါ"
ညီေျပာတာမွန္တယ္ . ... ကြ်န္ေတာ္ညီ့ဘက္ကုိမေတြးခဲ့မိဘူး။ ညီဟာ ကြ်န္ေတာ့ကုိခ်က္ခ်င္းမေမ့ပစ္နုိင္ေသးဘူးဆုိတာကုိ သတိမထားမိဘူးျဖစ္သြားတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ပုိဂရုစုိက္ေလ ညီနာက်င္ေလျဖစ္ရမွာကုိကြ်န္ေတာ္ဘာလုိ႕မစဥ္းစားမိပါလိမ့္။
ရင္ကလဲ ဘာလုိ႕ဒီေလာက္နာရတာလဲ။
" ကုိယ္ ..... ထြက္သြားေပးပါ့မယ္
ညီမျမင္နုိင္တဲ့ေနရာကုိ .....
အင္း ....... ကုိယ္ဒီတစ္ေခါက္ျပန္ျပီးရင္
ျပန္မလာေတာ့ဘူးမုိ႕ ညီကုိယ့္ကုိထပ္မျမင္ေစရပါဘူး "
ညီ႕ေက်ာျပင္တစ္ခ်က္လႈပ္သြားသည္ဟုထင္သည္ အခန္း၀သုိ႕ေလ်ွာက္လာျပီးမွ ညီ့ကုိေက်ာခုိင္းလ်က္ပင္
" က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါညီျပီးေတာ့ ေပ်ာ္ေအာင္ေနပါ"
အခန္းတံခါးကုိျငင္သာစြာျပန္ပိတ္ခဲ့သည္
ညီတစ္ေယာက္ငုိေနမည္လား ကြ်န္ေတာ္မသိပါ ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း နာက်င္တုန္လႈပ္စြာ...
မနီးစပ္ခဲ့သူမ်ားျဖစ္၍
ေ၀းကြာသည္ဟုအမည္တပ္ရန္
ခက္ခဲခဲ့သည္ .....................
ဘုန္းလကာၤ
.......
Unicode
ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးအရေးပေါ်ဌာန ဟူသောဆိုင်းဘုတ်ကိုမြင်မှပို၍ပူလောင်လာသောစိတ်အစဉ်ကထိန်းမရ။
ဝေလီဝေလင်းအချိန်မှာတောင် ခပ်စိပ်စပ်တွေ့ရသောလူနာများငြီးငြူးအော်ဟစ်သံများကလည်း ဟိုမှသည်မှ။
မျက်လုံးကိုပို၍အားစိုက်မိပေမယ့်ပူထူနေသောစိတ်ကြောင့်ချာချာလည်နေသလိုပင်။
ဥဒဟိုသွားလာနေသောလူများနှင့် အပြေးအလွှားအလုပ်များနေသောတာဝန်ကျဆရာဝန်/ သူနာပြုများကလဲ ရှုပ်ယှက်ခတ်လျက်။
နောက်ဆုံံးမနေနိုင်လွန်း၍ သူနာပြုတစ်ယောက်လက်ကိုဆွဲကာမေးရတော့သည်။
" ကားတိုက်လို့ရောက်လာတဲ့လူနာဘယ်နားမှာလဲမသိဘူး"
" ကားတိုက်လို့ရောက်လာတာ ငါးယောက်လောက်ရှိတာဘယ်သူ့ကိုပြောတာလဲ"
" ဟို ၁၉နှစ်အရွယ်လောက်ရှိတဲ့ကောင်လေးပါ ခုနကကျွန်တော့ကိုဖုန်းဆက်လာလို့"
လက်ထဲကစာရွက်ကိုလှန်ကြည့်နေတာကိုပင် ကျွန်တော်စိတ်မရှည်နိုင်တော့
" ပြိုင်ကားအနီရောင်နဲ့တစ်ယောက်လား"
ဘေးကဖြတ်သွားသည့် ဆရာဝန်မလေးကလှမ်းမေးသည်။
" ဟုတ်တယ်ဗျ ကားအနီရောင်"
" ဖုန်းဆက်လိုက်တာ ကျွန်မပဲ လာလိုက်ခဲ့"
" ဒေါက်တာအခြေအနေလေး ......."
" လောလောဆယ်တော့ခြေထောက်တစ်ချောင်းကျိုးတယ်၊လက်ဖျံအက်သွားတယ် ၊ နဖူးကိုသုံးချက်ချုပ်ထားရတယ်။အတွင်းပိုင်းကိုတော့အခုမှစစ်နေတုန်း ဒါနဲ့ လူနာနဲ့ဘာတော်လဲမသိဘူး"
" အစ်ကိုပါ"
" ဟုတ်ပြီ လူနာကိုအရင်သွားကြည့်လိုက်ပါ။ ခဏနေရင်တော့ ယာဉ်တိုက်မှုဖြစ်တဲ့အတွက်
အမှုကိစ္စစကားလာပြောပေးပါ"
ကုတင်ပေါ်က ညီ့ကိုကြည့်မိတော့လက်သီးနှစ်ဖက်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်မိရသည်။
နဖူးပေါ်မှာခပ်မြန်မြန်စီးထားရသည့်ပတ်တီးစကြီးကြီး...
သွေးတို့ပေကျံနေသောမျက်နှာက မမြင်ရက်စရာ။
လက်နဲ့ခြေထောက်မှာလဲ ပတ်တီးအထပ်ထပ်။
" အဖြေထွက်လာပြီ ... တော်သေးတယ်နံရိုးတွေမကျိုးကုန်လို့Air-Bag အရှိန်ကြောင့်နည်းနည်းယောင်သွားတာပဲရှိတယ်။
သွေးသွင်းဖို့တော့လိုတယ် AB သွေးတစ်ချက်ရှာကြည့်ပေးပါ။တခြားသွေးဆိုအဆင်သင့်ရှိတယ် AB သွေးကရှားလို့"
" ကျွန်တော် AB ပါ ကျွန်တော်ပေးပါ့မယ်"
" အဆင်သင့်သွားတာပေါ့ ဆရာမ သူ့ကိုသွေးလှုုဖို့ဖောင်ပေးရှင်ကသူ့နောက်လိုက်သွား"
ဘေးနားကသူနာပြုတစ်ယောက်ကိုလှမ်းခေါ်ပြီး အကွက်ကျကျစီစဉ်သွားတာတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်။မတည်ငြိမ်နိုင်တာကကျွန်တော်...
လှည့်ထွက်ခါနီး သူမကို
" ဒေါက်တာ ............. ညီသတိမရသေးတာက"
" ဒဏ်ရာကြောင့်ခဏမေ့နေတာပါ ။ ကျန်တာအကုန်ကောင်းတယ် ခေါင်းလည်းမထိတော့တော်တော်ကျေနပ်စရာအခြေအနေပါပဲ"
" ကျေးဇူးပါ ဒေါက်တာ"
အခုမှသက်ပြင်းချနိုင်သည် .....
သွေးထုတ်ပြီးနောက် ခဏနားနေဖို့ပြောသည်ကိုပင်ညီ့အနားထိုင်နေပါ့မည်ဟုဆိုရင်း ထွက်လာခဲ့မိသည်။
ညီ့ကုတင်နားထိုင်ချရင်း စိတ်မောလူမော၊ သတိပြန်မလည်လာသေးတဲ့ ညီကတော့
အပူအပင်ကင်းစွာ ....
မျက်လုံးနားဝဲကျနေသည့်ဆံပင်များကိုအပေါ်သပ်တင်ပေးတော့လက်မှာပေကျံလာသော သွေးများကိုကြည့်ရင်းစိတ်မချမ်းမသာ။
" ညီရယ် ...... မင်းဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ"
ခဏနေတော့ အမှုစစ်များနဲ့အမှုကိစ္စပြောကြတော့ ကားပြိုင်မောင်းရင်း တစ်ဖက်ကားက
ယှဉ်တိုက်ခြင်းဖြစ်ကြောင်းသိရသည်။
ဖြစ်ချင်တော့ ယာဉ်ထိန်းရဲရှိနေသည့်မီးပွိုင့်အနီးတွင်မို့ကံကောင်းသွားသည်။
တစ်ဖက်ကားကလူငယ်လေးများကိုလည်းထိန်းသိမ်းထားကြောင်း သိရသည်။
အကုန်ရှင်းပြီးပြန်လာတော့ မနက် ၆နာရီ။
ေမေမကစိုးရိမ်တကြီးဖုန်းဆက်နေသေးတာမို့အဆင်ပြေကြောင်းပြောနေစဉ်မှာပင် ညီ့မျက်လုံးတို့ပွင့်လာသည်။ကုန်းထဖို့လုပ်သော်လဲ လှုပ်လို့မရဖြစ်သည်ထင်။
" ညီ ဖြည်းဖြည်းထ"
ကျွန်တော့်ကိုမြင်တော့ အံ့သြသွားသယောင်
" ညီ ကားတိုက်လို့ဆေးရုံရောက်နေတာတော်သေးတယ် အရမ်းမဖြစ်လို့ပေါ့
အရမ်းမထနဲ့ ခြေထောက်ကျိုးပြီးလက်ဖျံကအက်ထားတာ"
ကျွန်တော်တရစပ်ပြောတော့ ကျွန်တော့ကိုကြည့်ကာ
" ကျွန်တော်ကားတိုက်တာ ခင်ဗျားကဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
အဲ့ဒီ ခင်ဗျားဆိုတာကြီးက နားထဲမှာကန့်လန့်
" ညီ့ဖုန်းကနေဆက်လာတာ တခြားဖုန်းတွေကဆက်လို့မရလို့တဲ့"
" သြော် sorry ကျွန်တော်ဖျက်ဖို့မေ့နေတာ"
မျက်နှာကိုတစ်ဖက်သို့လွှဲရင်းပြောတော့ လူကအောင့်ခနဲ
" ဟိုအစ်ကို သွေးလှုုထားလို့ဆေးရုံကစေတနာတုန့်ပြန်တာပါ"
ကောင်မလေးတစ်ယောက်လာပေးသော နို့ဗူးနှင့်မုန့်ထုပ်
" သွေးလှုုထားတာ ကျွန်တော့ကိုလား"
" အင်း ကိုယ်နဲ့ညီနဲ့သွေးတူနေလို့"
ခဏတိတ်သွားပြီးမှ
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
ကျွန်တော်ဘာမှပြန်မပြောမိ ။ဘာပြောရမှန်းမသိတာလည်းပါပါလိမ့်မည်
နှစ်ယောက်ကြားတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်ပြီး တော်တော်လေးကြာမှ
" သြော် ဒီမှာညီ့ဖုန်း ယာဉ်ထိန်းရဲပြန်ပေးလိုက်တာ"
ကျွန်တော်ကမ်းပေးစဉ် မတော်တဆ Home Key ကိုနှိပ်မိတော့ ညီ့ဖုန်းမျက်နှာပြင်ပေါ်က Wallpaper ကိုဖျတ်ခနဲမြင်လိုက်သည်
လက်ဖမိုးတစ်ခု ...
တိတိကျကျဆိုရပါမူ မှဲ့နက်တစ်လုံးထင်းထင်းရှိသောကျွန်တော့လက်ဖမိုး။ညီ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်တော့သတိထားမိပုံမပေါ်။
" ညီရာ ....ဘာလို့ အဲ့ဒီလောက်လဲ"
တိုးတိုးလေးရေရွတ်ရင်း ကျွန်တော်သက်ပြင်းသာချမိသည်
" ကျွန်တော် Male Nurse ခေါ်လိုက်မယ်
လာပေးတာကျေးဇူးတင်ပါတယ် အခုပြန်လို့ရပါပြီ"
" ကိုယ်စောင့်ပေးမယ်လေ ဒေါက်တာပြောတာတော့ဒဏ်ရာကအဆင်ပြေတယ်ဆိုရင်သိပ်အကြာကြီးမနေရဘူးတဲ့ ဘာလို့ သူနာပြုငှားနေမှာလဲ"
" ကျွန်တော့်ခြေထောက်နဲ့လက်ကလည်း ကောင်းတာမှမဟုတ်တာ အိမ်ပြန်ရင်လည်း ဘာမှမလုပ်နိုင်မယ့်အတူတူ"
" မိဘတွေအိမ်ပြန်လိုက်ပါလား"
" ဟင့်အင်း မပြန်ဘူး အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်တော် Nurse ငှားလိုက်မယ် အခု အဲ့လိုအေဂျင်စီတွေကပေါပါတယ်"
ပြောရင်း ဖုန်းကိုဖွင့်ကာရှာမလို့လုပ်နေတဲ့ညီလက်ကိုတားရင်း
" ကိုယ့်ကိုအားနာစရာမလိုပါဘူး ကိုယ်နေပေးမယ်"
ကျွန်တော့်ကိုမော့ကြည့်တဲ့မျက်ဝန်းများက အလိုမကျဟန်
" နေပါစေ ကျွန်တော်ဒီထက်ဒုက္ခမပေးချင်ပါဘူး"
" ဟိုကတစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့သူစိမ်းလေ ညီ
ဒုက္ခပေးတယ်လို့ပြောရအောင် ကိုယ်တို့က ....."
တစ်ဝက်တစ်ပျက်နဲ့ရပ်သွားတဲ့ကျွန်တော့်စကားကြောင့် ညီက မဲ့ပြုံးပြုံးတယ် .......
" သူစိမ်းချင်းအတူတူ ကျွန်တော် အနေရမခက်ချင်လို့ ဒီလောက်ကူညီတာပဲ ကျေးဇူးတင်ပါရစေ"
ကျွန်တော့ကိုကြည့်မနေတဲ့ညီ့ကို ကျွန်တော်ငေးငေးမောမော
အင်း .... ထင်တာထက် ညီကပြတ်သားတာပဲ။
" အင်းလေ ........... ညီပြောသလိုလုပ်ပါ့မယ် ဒါပေမယ့် ညီလူရှာနေတုန်းတော့ကိုယ်စောင့်ပေးပါရစေ ပြီးရင် ကိုယ်ပြန်မှာပါ စိတ်ချ... ညီစိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်အောင် ကိုယ်မနေပါဘူး"
ညီကဘာမှတော့ပြန်မပြောဘဲ ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုမှီကာ မျက်လုံးတို့ကိုမှိတ်လို့ထားသည်မို့
" ဆေးရုံကဆက်နေရဦးမှာဆိုတော့ လိုတာတွေဝယ်ပေးခဲ့မယ် နက်စာရော ဘာစားဦးမလဲ တစ်ခုခုတော့စားမှဖြစ်မှာပေါ့ ဆေးဒဏ်ခံနိုင်အောင်"
" အဆင်ပြေတာတစ်ခုခုပေါ့ ရပါတယ်"
မစားဘူးလို့ငြင်းတာထက်စာရင်တော့အပေါင်းလက္ခဏာဆောင်သည်ဟုဆိုရမည်။
ခေါင်းအုံးမှအစ သောက်ရေသန့်အဆုံးလိုအပ်တာတွေဝယ်မနက်စာအတွက်ခပ်လွယ်လွယ်ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်ဝယ်ပြီးပြန်လာတော့
အဝင်ဝနားကနေညီ့ကိုအမှတ်မထင်ကြည့်မိချိန်ညီကဘေးချင်းကပ်ကုတင်ကလူတွေကိုငေးလို့။
အန်တီကြီးက လက်မှာပတ်တီးစည်းထားတဲ့လူငယ်လေးကိုတယုတယနဲ့သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမုန့်ကိုဇွန်းနဲ့သေသေချာချာခွံ့နေတာပင်။
ညီဘယ်လောက်ခံစားရမည် ကျွန်တော်မမှန်းတတ်ညီ့ကိုကြည့်မိတဲ့ ကျွန်တော့်မှာသာ
ဟိုးမြေကြီးထိဆွဲချခံရတဲ့နာကျင်မှုတွေနဲ့လေးလံလျက်။
" ကိုကို... အဲ ..... အဟမ်း ကိုဘုန်းလကာၤ ကျွန်တော် Nurse ရပြီ သူအခုလာနေတယ် ခင်ဗျားပြန်နားတော့လေ"
" သူလာမှပဲ ကိုယ်ပြန်တော့မယ်မှာစရာရှိတာမှာရအောင်"
" မလိုပါဘူး ကျွန်တော်ကြည့်လုပ်မယ်"
ပြန်ပြောမနေတော့ဘဲကျွန်တော်ဝယ်လာတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုနေရာချပေးသူမနက်စာ စားနေတုန်းမှာ သူပြောတဲ့တစ်ယောက်ရောက်လာတယ်
" ရပြီ ကိုဘုန်းလကာၤ သူကနေ့ရောညရောစောင့်ပေးမှာပြီးတော့ ကျွန်တော်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ..... အားလုံးအတွက် ...... "
ကျွန်တော်ရှိနေတာအနှောင့်အယှက်ဖြစ်တယ်ထင်တယ်သူပြောသလိုပြန်မှပါပဲလေ။
" နောက်နေ့မှ ကိုယ်ထပ်လာခဲ့မယ်"
" ဘာလုပ်ဖို့လာမှာလဲ မလာပါနဲ့"
သူ့ကိုဘာမှတုန့်ပြန်မနေတော့ပါ ...
နောက်နေ့တွေကျွန်တော်သွားတော့လည်းအတင်းပဲနှင်လွှတ်နေတဲ့ညီ့ကိုကြည့်ကာစိတ်မကောင်းဖြစ်သလို ခံရလဲခက်လှသည်။
ညီဆေးရုံတက်နေရတဲ့ရက်တွေမှာကျွန်တော့မှာလူကသာကျောင်းမှာ စိတ်ကညီ့ထံတွင်။
အဆင်ပြေပါ့မလား ဒဏ်ရာတွေရောသက်သာရဲ့လား
ဘယ်လိုနေသေးလဲ စသည်ဖြင့် စာသင်ရသည်မှာတောင်မဖြောင့်
နောက်ဆုံးတော့ ဒီနေ့တစ်ခေါက်သွားကြည့်ဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးထွက်လာခဲ့လိုက်သည် ...
ဆေးရုံရောက်တော့ သူနာပြုနဲ့စကားများတော့မယောင်ဖြစ်နေသောညီ
" ဘာဖြစ်တာလဲ ညီ"
ကျွန်တော့ကိုမြင်တော့ မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားသည်။
" ဒီမှာ ရှင့်ညီကအတင်းဆင်းမယ်လုပ်နေတယ်။ သူ့ Nurse က ပြန်မလာသေးလို့ပြန်လာမှဆေးရုံဆင်းလက်မှတ်လုပ်ပေးပါ့မယ်ဆိုတာကိုဒီကအစောင့်ကိုအကူအညီတောင်းပြီးပြန်မယ်လုပ်နေတယ်လေ"
မျက်မှန်းတန်းမိနေသောဆရာမတိုင်လာတော့
" ညီ ... တစ်ယောက်တည်းဘယ်လိုပြန်လို့ရမှာလဲ"
" ရတာမရတာမသိဘူး ကျွန်တော်ဆေးရုံမှာမနေချင်တော့ဘူး"
ကုတင်ပေါ်မှ မျက်နှာရှစ်ခေါက်ချိုးနဲ့ညီပြောတော့မနေနိုင်ပြန်။
" အခုကျွန်တော်ရောက်လာပြီဆိုတော့
လုပ်ပေးပါလားဆရာမသူလည်းအိမ်မှာသက်တောင့်သက်သာဖြစ်တာပေါ့"
ခြေထောက်ကျိုးပြီး ဝှီးချဲနဲ့သွားနေရသည့်သူကဘယ်ကသတ္တိတွေရနေလဲတော့မသိ။
ဒီခရီးနဲ့ဒီခရီးကိုတစ်ယောက်တည်းပြန်မယ်တဲ့လေ
ညီဟာ တစ်ခါတစ်ခါအင်မတန်ဆိုးသွမ်းသူ ...........
အိမ်ရောက်တော့ တစ်အိမ်လုံးကကြွက်သိုက်ဖြစ်နေတာကိုတွေ့ရသည်။
ဘီယာဗူးခွံပေါင်းများစွာ၊ စီးကရက်ဗူးခွံပေါင်းများစွာ။ညီသည် စိတ်ထင်တိုင်းသောင်းကျန်းနေသည်ပဲ။
သူ့ကိုနေရာချပေးပြီးသည်နှင့် အိမ်ကိုရှင်းပေးဖို့ပြင်တော့
" ခဏနေ ဟိုအစ်ကိုလာမှာဆိုတော့ ကျွန်တော့ကိုထားခဲ့ပါတော့"
" သူလာတော့ ကိုယ်ပြန်မှာပေါ့ဒါလေးတွေနည်းနည်းရှင်းပေးမလို့ညီဗိုက်ဆာပြီလား ကိုယ်တစ်ခုခုလုပ်ပေးမယ်လေ"
" ဟင့်အင်း မလုပ်နဲ့ ပြန်ပါတော့"
ဒေါသကထောင်းခနဲထွက်လို့လာသည်။
" ဘာလို့အတင်းပြန်လွှတ်နေတာလဲညီကိုယ့်ကိုယ်ကိုလူကောင်းများမှတ်နေလား ခြေရောလက်ပါဒဏ်ရာရနေတဲ့သူကို ကိုယ်ကထားသွားရမလား"
" အင်း ........... ကျွန်တော်အဆင်ပြေတယ်လို့ပြောနေတယ်လေ ခင်ဗျားပြန်ပါတော့"
" ဘာလို့လဲ ကိုယ်ရှိတာအဲ့ဒီလောက်နေရခက်နေတာလား ကိုယ်ရှိနေတာ မင်းအတွက်အဆင်မပြေဘူလား......... ဟမ် .... . "
တစ်ခါမှမပြောဖူးသောလေသံမာဖြင့်ပြောမိတော့ သူ့ဘက်ကလည်း ကျွန်တော့ထက်မလျော့တဲ့နှုန်းဖြင့်တုန့်ပြန်သည်။
" ဟုတ်တယ် ...... နေရခက်တယ်ပင်ပန်းတယ် .... ဒါကြောင့်ပြန်ပါတော့"
" ညီ ..... ကိုယ်မင်းကိုကူညီပေးနေတာပါမင်းအနှောင့်အယှက်ဖြစ်အောင်လုပ်နေတာမဟုတ်ဘူးနေမကောင်းတဲ့သူကိုထားသွားရအောင် ကိုယ်ကအဆင်အခြင်မဲ့တဲ့သူလား ပြောစမ်းပါ ဘာလို့ အဲ့ဒီလောက်နှင်ထုတ်နေရတာလဲ "
မြိုသိပ်ထားရတဲ့စိတ်မကောင်းခြင်းတို့ပွင့်လျှံကျတဲ့အခါလေသံက ပိုတိုးလို့မာ လာ မိရတော့သည်။
" တော်ပါတော့ ကျွန်တော့ကိုဒီလောက်ပဲဂရုစိုက်ပါတော့ခင်ဗျားလုပ်ပေးခဲ့သမျှ ကျွန်တော်ဒီထက်ပိုပြီး မခံစားချင်တော့လို့ပါ ....."
" ကိုယ် ....."
" ပြန်ပါတော့ ကျွန်တော့အတွက်မပေးနိုင်တဲ့ကြင်နာမှုတွေကိုဒီထက်ပိုပြီး ထင်ယောင်ထင်မှားမဖြစ်ပါရစေနဲ့ ဒီလောက်ပဲရောင့်ရဲပါရစေ ... ဒီထက်ပိုမျှော်လင့်မိတဲ့အခါအဆုံးသတ်မှာ နာကျင်ရမှာကျွန်တော်ပဲမို့လို့"
ကျွန်တော်ဘာမှပြန်မပြောနိုင်အောင်ဆွံ့အလျက်ရှိသည်။
ညီက သူကျသောမျက်ရည်အားကျွန်တော့်အားမမြင်စေလို၍ထင်ဝှီးချဲကိုဆွဲလှည့်ကာ ကျွန်တော့ကိုကျောခိုင်းလိုက်သည်။
ထို့နောက် တိုးတိမ်သောလေသံဖြင့်
" ထွက်သွားပါ ကျွန်တော့ဘဝထဲကထွက်သွားပေးပါ
ကျွန်တော်ဒီလောက်ခံစားရရင်ကျေနပ်ရောပေါ့
အဆုံးထိမပေးနိုင်တဲ့ ဂရုစိုက်မှုတွေနဲ့
ကျွန်တော့ကိုမိုက်မဲအောင်မလုပ်ပါနဲ့တော့
ထွက်သွားပေးပါ ဖြစ်နိုင်ရင် ကျွန်တော်နဲ့အဝေးဆုံးကို
ကျေးဇူးပြုပြီး .... ထွက်သွားပေးပါ"
ညီပြောတာမှန်တယ် . ... ကျွန်တော်ညီ့ဘက်ကိုမတွေးခဲ့မိဘူး။ ညီဟာ ကျွန်တော့ကိုချက်ချင်းမမေ့ပစ်နိုင်သေးဘူးဆိုတာကို သတိမထားမိဘူးဖြစ်သွားတယ်။
ကျွန်တော်ပိုဂရုစိုက်လေ ညီနာကျင်လေဖြစ်ရမှာကိုကျွန်တော်ဘာလို့မစဉ်းစားမိပါလိမ့်။
ရင်ကလဲ ဘာလို့ဒီလောက်နာရတာလဲ။
" ကိုယ် ..... ထွက်သွားပေးပါ့မယ်
ညီမမြင်နိုင်တဲ့နေရာကို .....
အင်း ..... ကိုယ်ဒီတစ်ခေါက်ပြန်ပြီးရင်
ပြန်မလာတော့ဘူးမို့ ညီကိုယ့်ကိုထပ်မမြင်စေရပါဘူး "
ညီ့ကျောပြင်တစ်ချက်လှုပ်သွားသည်ဟုထင်သည်။ အခန်းဝသို့လျှောက်လာပြီးမှ ညီ့ကိုကျောခိုင်းလျက်ပင်
" ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ပါညီပြီးတော့ ပျော်အောင်နေပါ"
အခန်းတံခါးကိုငြင်သာစွာပြန်ပိတ်ခဲ့သည်
ညီတစ်ယောက်ငိုနေမည်လား ကျွန်တော်မသိပါ ကျွန်တော်သည်လည်း နာကျင်တုန်လှုပ်စွာ...
မနီးစပ်ခဲ့သူများဖြစ်၍
ဝေးကွာသည်ဟုအမည်တပ်ရန်
ခက်ခဲခဲ့သည် .....................
ဘုန်းလင်္ကာ