Zawgyi
"ေမေမၾကည္ကစားၿပီးၿပီလား..."
"ၾကာေပါ့သားရယ္...ဝေအာင္စားသြားေနာ္...သား,ပိုက္..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
"သား...ဝင္စားေတာ့ေလ...ဘာလုပ္ဦးမလို႔လဲ..."
အဆင္သင့္ျပင္ထားတဲ့ထမင္းဝိုင္းဆီတစ္ခါတည္းဝင္မစားဘဲတစ္ခုခုကိုခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့သားေၾကာင့္အေမးစကားဆိုမိေတာ့...
"ပိုက္ကိုၾကက္ဥျပဳတ္ေပးမလို႔ေမေမ...ဒီေကာင္ငါးေျခာက္ဖုတ္ေတြအမ်ားႀကီးစားလို႔မရဘူး..."
"အာ...သိုင္း...ေတာ္ၿပီကြာ...နည္းနည္းစားဆိုနည္းနည္းပဲစားမယ္...အဲဒီၾကက္ဥဆိုတာႀကီးမျပဳတ္နဲ႔..."
"ဟုတ္သားပဲ...သားရယ္...ၾကက္ဥဆိုတာဟင္းျဖစ္တာလည္းမဟုတ္ဘဲ..."
"အဲဒါဆိုခဏေစာင့္...ဟင္းရည္လုပ္ေပးမယ္..."
"အင္း..."
သိပ္မၾကာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ဂ်င္းနံ႔သင္းေနတဲ့ဟင္းရည္တစ္ခြက္နဲ႔အတူ Milo တစ္ခြက္ပါလာခ်ေပးသည္...သိုင္းဆိုတာဆရာဝန္ေလာင္းသာေျပာတာဟင္းခ်က္တဲ့ေနရာမွာလည္းေတာ္သည္...တစ္ဖက္သားကိုဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ့ေနရာမွာလည္းအပိုအလိုမရွိ...
"ဒီေန႔ဆိုင္မသြားဘူးလား...ပိုက္..."
"သြားမွာ...ဆိုင္မွာစာဖိုမႈးတစ္ေယာက္ေလာက္လိုေနတာကြ...မင္းလာလုပ္ပါလား..."
"ဟားဟား...မင္းဆိုင္လူမလာေအာင္လား..."
"မင္းလက္ရာဆို Foreigner ေတြေၾကြမွာကြ...အတည္ေျပာတာ..."
ခ်ေပးထားတဲ့ဟင္းရည္ပန္းကန္ထဲဇြန္းနဲ႔တစ္ခ်က္ေမႊလ်က္အရသာျမည္းစမ္းရင္းေျပာလာသည္...ဒီေကာင္အပိုေတြလာလုပ္ေနတာ...
"ဟင္းရည္ေလးတစ္ခြက္ေလာက္နဲ႔အဲေလာက္လာမေျမွာက္နဲ႔...ေဟ့ေရာင္..."
"ဟားဟား..."
အေၾကာင္းသိေတြပါကြာဆိုတဲ့ဒီဇိုင္းနဲ႔ျပန္လည္ေခ်ပမိေတာ့ဟက္ဟက္ပက္ပက္သူရယ္သည္...သက္တူရြယ္တူေတြဆိုေပမဲ့ပိုက္ကအေဝးသင္တကၠသိုလ္သာတက္ရင္းအိမ္စီးပြားေရးကိုကူညီသည္...မလွပခဲ့တဲ့ကံၾကမၼာေၾကာင့္ဆယ္တန္းကိုေအာင္တယ္ဆို႐ံုျဖင့္အမွတ္မေကာင္းခဲ့သူမို႔သူဝါသနာပါရာတကၠသိုလ္ႏွင့္ေဝးခဲ့ရာကအေဝးသင္တကၠသိုလ္ကိုသာေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း...
"ထမင္းကုန္ေအာင္စားပိုက္..."
တို႔ကနိတို႔ကနန္းမဟုတ္ေပမဲ့ပိုက္ထမင္းစားရင္နည္းနည္းေလးထည္႕ေပးေတာင္ဘယ္ေတာ့မွမကုန္...သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္မွာခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအဆသိပ္မကြာေသာ္လည္းပိုက္ကညွပ္ခ်င္သည္...လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနသူမို႔အနည္းငယ္ရင့္က်က္တဲ့ပံုေပါက္ေနေပမဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာအေသးဆံုး...မ်က္ႏွာျမင္ခ်စ္ခင္ပါေစဆိုတဲ့ဆုနဲ႔ျပည္႕စံုထားသူဤလူသားကေဒါသအရာမွာလည္းသိပ္မထြက္တတ္...သည္းခံတတ္တဲ့ေနရာမွာပါရမီျဖည္႕ဆဲကာလကဘုရားအေလာင္းလို...
"..."
"မနက္ကဘာစားခ်င္လို႔လဲ..."
"ခိုေတာင္မုန္႔တီ..."
"ေနာက္မွေမေမ့ကိုလုပ္ေကြ်းခိုင္း..."
"အင္း...ဟိုေန႔ကစိန္စိန္လုပ္ေကြ်းတယ္...စားလို႔မေကာင္းလို႔..."
"ဘယ္ဆိုင္ကဟာစားခ်င္လို႔လဲ..."
"35 လမ္းေပၚကေလ...92 မေရာက္ခင္နားက...နာမည္ကဘာဆိုလား..."
"သိုင္း..."
ေရွ႕ဆက္ေျပာဖို႔စဥ္းစားေနတုန္းရင္းႏွီးတဲ့အသံလိႈင္းတစ္ခုျဖတ္သန္းလာရာေနရာဆီေမွ်ာ္ၾကည္႕မိသည္...
"ေဒးေဒး..."
အသံမထြက္ပဲႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ံုေရရြတ္ၿပီးေငးၾကည္႕ေနတဲ့ပိုက္ပံုစံကလိုခ်င္တဲ့ပစၥည္းေလးတစ္ခုကိုတမ္းတမ္းတတေငးေမာေနသလိုမ်ိဳး...တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြကႏႈတ္ခမ္းေတြၿပံဳးမွမ်က္လံုးေလးေတြလိုက္ၿပံဳးတတ္ေပမဲ့...ပိုက္မ်က္လံုးေလးေတြမွာအခ်ိန္ျပည္႕ၿပံဳးရိပ္ေလးေတြသန္းေနတတ္သည္...
"သိုင္း...ငါဗိုက္ဆာတယ္...တစ္ခုခုလုပ္ေပး..."
မီးဖိုခန္းထဲေရာက္မွပိုက္ရွိေနတာကိုသိသြားသလိုဟန္နဲ႔ခပ္တင္းတင္းစကားဆိုလာတဲ့ေဒးေၾကာင့္ထမင္းခူးေပးဖို႔ျပင္ရသည္...အေႏြးထည္ပါးေလးတစ္ထည္သာဝတ္ထားၿပီးအခ်မ္းပိုေနသည္႕အတြက္လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအိတ္ကပ္ထဲထည္႕ကာဂုတ္ေလးတိုထားတဲ့ေဒးေၾကာင့္...သိုင္းတစ္ေယာက္ေရေႏြးခြက္အရင္ျပင္ရသည္...
"ေရာ့...ဒါအရင္ေသာက္...အခ်မ္းေျပေအာင္..."
"..."
ကမ္းေပးတဲ့ေရေႏြးခြက္ကိုလွမ္းယူၿပီးထိုင္ခံုမွာေသခ်ာမထိုင္...ထမင္းခူးဖို႔ျပင္ေနတဲ့လူေနာက္ကလိုက္႐ွဳပ္ေနသည္မို႔...
"နည္းနည္းဖယ္ဦး...ထိုင္ခံုမွာေသခ်ာထိုင္ပါလားေဒးရာ..."
"မထိုင္ခ်င္ပါဘူး..."
ႏွစ္ကိုယ္ၾကားၾကား႐ံုဆိုလိုက္ေပမဲ့စားပြဲဝိုင္းမွာထိုင္ေနသူပိုက္ကၾကားသြားေလသလားမသိ...ခ်က္ခ်င္းထျပန္ဖို႔လုပ္သည္...
"ငါျပန္ေတာ့မယ္..."
"ပိုက္ထမင္းမကုန္ပဲမင္းမျပန္ရဘူး..."
"ကုန္ပါတယ္...သိုင္းရာ...Milo လဲကုန္ၿပီ...ငါပန္းကန္ေတြေဆးမေပးခဲ့ေတာ့ဘူးေနာ္..."
မျပန္ရမွာစိုးသျဖင့္အတင္းကာေရာMiloခြက္ကိုေမာ့ခ်ရင္းႏႈတ္ဆက္လာသည္႕ပိုက္ေၾကာင့္စိတ္မေကာင္း...ေဒးကေတာ့ဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္နဲ႔ေရေႏြးေသာက္မပ်က္...
"စားလို႔ရၿပီ...ေရာ့...ဒီမွာငါးေျခာက္ဖုတ္...ၾကက္ဥေၾကာ္ေပးရဦးမလား..."
"ေတာ္ၿပီ...မင္းကၿပီးတာလား..."
သံုးပံုပံုႏွစ္ပံုေလာက္က်န္ေသာထမင္းပန္းကန္ကိုသိမ္းဖို႔ျပင္ေနသူေၾကာင့္အေမးစကားဆိုမိေတာ့ေခါင္းတစ္ခ်က္သာညိမ့္ျပသည္...
"ငါလာလို႔အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားတာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ..."
~~~~~TBC~~~~~
Unicode
"မေမေကြည်ကစားပြီးပြီလား..."
"ကြာပေါ့သားရယ်...ဝအောင်စားသွားနော်...သား,ပိုက်..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
"သား...ဝင်စားတော့လေ...ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ..."
အဆင်သင့်ပြင်ထားတဲ့ထမင်းဝိုင်းဆီတစ်ခါတည်းဝင်မစားဘဲတစ်ခုခုကိုချက်ပြုတ်ဖို့ပြင်နေတဲ့သားကြောင့်အမေးစကားဆိုမိတော့...
"ပိုက်ကိုကြက်ဥပြုတ်ပေးမလို့မေမေ...ဒီကောင်ငါးခြောက်ဖုတ်တွေအများကြီးစားလို့မရဘူး..."
"အာ...သိုင်း...တော်ပြီကွာ...နည်းနည်းစားဆိုနည်းနည်းပဲစားမယ်...အဲဒီကြက်ဥဆိုတာကြီးမပြုတ်နဲ့..."
"ဟုတ်သားပဲ...သားရယ်...ကြက်ဥဆိုတာဟင်းဖြစ်တာလည်းမဟုတ်ဘဲ..."
"အဲဒါဆိုခဏစောင့်...ဟင်းရည်လုပ်ပေးမယ်..."
"အင်း..."
သိပ်မကြာလိုက်တဲ့အချိန်မှာကြက်သွန်ဖြူနဲ့ဂျင်းနံ့သင်းနေတဲ့ဟင်းရည်တစ်ခွက်နဲ့အတူ Milo တစ်ခွက်ပါလာချပေးသည်...သိုင်းဆိုတာဆရာဝန်လောင်းသာပြောတာဟင်းချက်တဲ့နေရာမှာလည်းတော်သည်...တစ်ဖက်သားကိုဂရုစိုက်တတ်တဲ့နေရာမှာလည်းအပိုအလိုမရှိ...
"ဒီနေ့ဆိုင်မသွားဘူးလား...ပိုက်..."
"သွားမှာ...ဆိုင်မှာစာဖိုမှုးတစ်ယောက်လောက်လိုနေတာကွ...မင်းလာလုပ်ပါလား..."
"ဟားဟား...မင်းဆိုင်လူမလာအောင်လား..."
"မင်းလက်ရာဆို Foreigner တွေကြွေမှာကွ...အတည်ပြောတာ..."
ချပေးထားတဲ့ဟင်းရည်ပန်းကန်ထဲဇွန်းနဲ့တစ်ချက်မွှေလျက်အရသာမြည်းစမ်းရင်းပြောလာသည်...ဒီကောင်အပိုတွေလာလုပ်နေတာ...
"ဟင်းရည်လေးတစ်ခွက်လောက်နဲ့အဲလောက်လာမမြှောက်နဲ့...ဟေ့ရောင်..."
"ဟားဟား..."
အကြောင်းသိတွေပါကွာဆိုတဲ့ဒီဇိုင်းနဲ့ပြန်လည်ချေပမိတော့ဟက်ဟက်ပက်ပက်သူရယ်သည်...သက်တူရွယ်တူတွေဆိုပေမဲ့ပိုက်ကအဝေးသင်တက္ကသိုလ်သာတက်ရင်းအိမ်စီးပွားရေးကိုကူညီသည်...မလှပခဲ့တဲ့ကံကြမ္မာကြောင့်ဆယ်တန်းကိုအောင်တယ်ဆိုရုံဖြင့်အမှတ်မကောင်းခဲ့သူမို့သူဝါသနာပါရာတက္ကသိုလ်နှင့်ဝေးခဲ့ရာကအဝေးသင်တက္ကသိုလ်ကိုသာရွေးချယ်ခဲ့ခြင်း...
"ထမင်းကုန်အောင်စားပိုက်..."
တို့ကနိတို့ကနန်းမဟုတ်ပေမဲ့ပိုက်ထမင်းစားရင်နည်းနည်းလေးထည့်ပေးတောင်ဘယ်တော့မှမကုန်...သူငယ်ချင်းသုံးယောက်မှာခန္ဓာကိုယ်အချိုးအဆသိပ်မကွာသော်လည်းပိုက်ကညှပ်ချင်သည်...လုပ်ငန်းခွင်ဝင်နေသူမို့အနည်းငယ်ရင့်ကျက်တဲ့ပုံပေါက်နေပေမဲ့သူငယ်ချင်းတွေကြားမှာအသေးဆုံး...မျက်နှာမြင်ချစ်ခင်ပါစေဆိုတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်စုံထားသူဤလူသားကဒေါသအရာမှာလည်းသိပ်မထွက်တတ်...သည်းခံတတ်တဲ့နေရာမှာပါရမီဖြည့်ဆဲကာလကဘုရားအလောင်းလို...
"..."
"မနက်ကဘာစားချင်လို့လဲ..."
"ခိုတောင်မုန့်တီ..."
"နောက်မှမေမေ့ကိုလုပ်ကျွေးခိုင်း..."
"အင်း...ဟိုနေ့ကစိန်စိန်လုပ်ကျွေးတယ်...စားလို့မကောင်းလို့..."
"ဘယ်ဆိုင်ကဟာစားချင်လို့လဲ..."
"35 လမ်းပေါ်ကလေ...92 မရောက်ခင်နားက...နာမည်ကဘာဆိုလား..."
"သိုင်း..."
ရှေ့ဆက်ပြောဖို့စဉ်းစားနေတုန်းရင်းနှီးတဲ့အသံလှိုင်းတစ်ခုဖြတ်သန်းလာရာနေရာဆီမျှော်ကြည့်မိသည်...
"ဒေးဒေး..."
အသံမထွက်ပဲနှုတ်ခမ်းလှုပ်ရုံရေရွတ်ပြီးငေးကြည့်နေတဲ့ပိုက်ပုံစံကလိုချင်တဲ့ပစ္စည်းလေးတစ်ခုကိုတမ်းတမ်းတတငေးမောနေသလိုမျိုး...တစ်ချို့သူတွေကနှုတ်ခမ်းတွေပြုံးမှမျက်လုံးလေးတွေလိုက်ပြုံးတတ်ပေမဲ့...ပိုက်မျက်လုံးလေးတွေမှာအချိန်ပြည့်ပြုံးရိပ်လေးတွေသန်းနေတတ်သည်...
"သိုင်း...ငါဗိုက်ဆာတယ်...တစ်ခုခုလုပ်ပေး..."
မီးဖိုခန်းထဲရောက်မှပိုက်ရှိနေတာကိုသိသွားသလိုဟန်နဲ့ခပ်တင်းတင်းစကားဆိုလာတဲ့ဒေးကြောင့်ထမင်းခူးပေးဖို့ပြင်ရသည်...အနွေးထည်ပါးလေးတစ်ထည်သာဝတ်ထားပြီးအချမ်းပိုနေသည့်အတွက်လက်နှစ်ဖက်ကိုအိတ်ကပ်ထဲထည့်ကာဂုတ်လေးတိုထားတဲ့ဒေးကြောင့်...သိုင်းတစ်ယောက်ရေနွေးခွက်အရင်ပြင်ရသည်...
"ရော့...ဒါအရင်သောက်...အချမ်းပြေအောင်..."
"..."
ကမ်းပေးတဲ့ရေနွေးခွက်ကိုလှမ်းယူပြီးထိုင်ခုံမှာသေချာမထိုင်...ထမင်းခူးဖို့ပြင်နေတဲ့လူနောက်ကလိုက်ရှုပ်နေသည်မို့...
"နည်းနည်းဖယ်ဦး...ထိုင်ခုံမှာသေချာထိုင်ပါလားဒေးရာ..."
"မထိုင်ချင်ပါဘူး..."
နှစ်ကိုယ်ကြားကြားရုံဆိုလိုက်ပေမဲ့စားပွဲဝိုင်းမှာထိုင်နေသူပိုက်ကကြားသွားလေသလားမသိ...ချက်ချင်းထပြန်ဖို့လုပ်သည်...
"ငါပြန်တော့မယ်..."
"ပိုက်ထမင်းမကုန်ပဲမင်းမပြန်ရဘူး..."
"ကုန်ပါတယ်...သိုင်းရာ...Milo လဲကုန်ပြီ...ငါပန်းကန်တွေဆေးမပေးခဲ့တော့ဘူးနော်..."
မပြန်ရမှာစိုးသဖြင့်အတင်းကာရောMiloခွက်ကိုမော့ချရင်းနှုတ်ဆက်လာသည့်ပိုက်ကြောင့်စိတ်မကောင်း...ဒေးကတော့ဘာမှမဖြစ်သလိုဟန်နဲ့ရေနွေးသောက်မပျက်...
"စားလို့ရပြီ...ရော့...ဒီမှာငါးခြောက်ဖုတ်...ကြက်ဥကြော်ပေးရဦးမလား..."
"တော်ပြီ...မင်းကပြီးတာလား..."
သုံးပုံပုံနှစ်ပုံလောက်ကျန်သောထမင်းပန်းကန်ကိုသိမ်းဖို့ပြင်နေသူကြောင့်အမေးစကားဆိုမိတော့ခေါင်းတစ်ချက်သာညိမ့်ပြသည်...
"ငါလာလို့အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားတာလား..."
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ..."
~~~~~TBC~~~~~