Mula noong namatay ang mom ko, hindi ko na naramdaman ang kalinga ng isang ina at hindi ko alam kung mararanasan ko pa ba 'yon. It was my fault kung bakit namatay ang mom ko. Noong nailabas na ako sa sinapupunan niya, doon na siya nawalan ng malay. Ito lang ang alam ko na sinabi sa 'kin ni dad.
"Sorry, I'm late."
Para akong nanigas nang marinig ko ang boses na nanggagaling sa likuran ko. Nagdadasal ako na sana kaboses niya lang ito.
"Brigitte!" Nakangiting bati ni Tita Ellaine bago lumapit sa taong nasa likuran ko. Sumunod naman si Tito Hanz. Bahagyang tumayo si Lance kaya tumayo rin ako bilang paggalang.
Nagkamustahan lang sila habang ako lumilipad ang isip kong puro katanungan. Namalayan ko na lang na ipinapakilala na pala ako.
"Ella?" Dahan dahan s'yang naglakad palapit sa 'kin. "Is that you? You've changed a lot." Manghang nakatitig siya sa 'kin.
"You know each other?" Tita Ellaine groin. Para akong napipi na hindi makapagsalita. Kahit ako, hindi rin makapaniwala na nasa harap ko na si Tita Brigitte.
"Yeah. She's my son's-"
"Friend." Tumingin siya sa 'kin nang nagtataka nang putulin ko ang sinasabi niya. Hindi niya pa siguro alam ang kagaguhang ginawa ng kanyang anak. "How are you Tita?" Pagbago ko sa usapan. Naguguluhan man, ngumiti na lang siya.
"I'm good."
"Nagbreakfast ka na po ba Tita? Baka hindi pa, nag-order na po kami ng pagkain mo." Lance said.
"My sweet nephew." Mahina n'yang tinapik ang pisngi ni Lance.
"Huwag ka nang magtaka. Ganyan talaga 'yang pamangkin mo. Well, kanino pa ba mag-mamana." Tita Ellaine said.
"Kanino pa ba magmamana? Edi sa 'kin." Sabat ni Tito Hanz na ikinatawa namin.
Maya maya pa'y bumalik na kami sa pag-kain. Tahimik lang na kumakain ako habang sila ay nag-uusap. Hindi ako makasabay sa usapan nila dahil sa mga tanong na nasa isip ko.
"Hija, are you okay?" Nabigla ako nang tanungin ako ni Tita Ellaine. Ngumiti ako nang makitang nakatingin sila sa akin.
"Yes, tita."
"Are you sure?" I nod my head. "Napansin ko lang na kanina ka pa tahimik. Baka may problema ka. Don't hesitate to tell us, okay?" I mouthed her, thank you tita.
Hindi ko akalain na ganito pala kabait ang parents ni Lance. Hindi na ako magtataka na may pinagmanahan talaga si Lance.
******
"Sabihin mo sa 'kin lahat, lahat." I'm talking to Lance. Iniwan muna namin ang parents niya at si tita na nag-uusap, kahit na tapos na rin naman silang kumain. And, I think this is the right time to ask him.
"Yeah. Edward is my cousin. Even our closest friends, don't know about this. Noon pa man, hindi na kami nagkakasundo sa mga bagay bagay. Dito nga lang siguro kami nagkasundo, ang itago na magpinsan kami." He chuckled. Hindi no'n maitatago ang sadness sa tinig nito. But, what's the reason?
"Can you tell me the reason?"
"It's because of a girl," He said, without doubt. I don't know who was that girl. But, I felt like she's really important to him. Sa isiping 'yon, hindi ko maiwasang makaramdam nang selos. Huwag kang magseselos, dahil ikaw ang unang nag-open ng topic. Pangungumbinsi ko sa sarili.
"What about her?"
"I don't want to talk about her, with you."
"Just continue, Lance." Mariin kong pagkakasabi. Umawang ang labi nito na parang hindi makapaniwala. "Makikinig ako." Nagpakawala muna siya ng isang malalim na buntong-hininga.
"Her name is Candice, my ex-girlfriend. She broke up with me, I don't know why." Tumingin siya sa 'kin na parang tinitignan niya ang magiging reaksyon ko. "Malalaman ko na lang na sila na pala ni Edward. Fuck them. Ang nakakainis lang, nag-isip ako ng mga bagay na maaaring rason kung bakit siya nakipaghiwalay sa 'kin."
"Hanggang ngayon ba affected ka pa rin? Do you still love her?" Gusto kong batukan ang sarili ko. Bakit ko ba 'yon tinanong? Pa'no kung sabihin n'yang yes? Sinasaktan mo lang ang sarili mo.
Tumayo siya at pinagpag ang short. Hinarap niya ako sa kanya at hinawakan ang kamay ko.
"Yes," Oh, ano ka ngayon? Stupid. I bit my lower lip. Pinigilan kong maluha. Hinawakan niya ang baba ko. Hindi ko man lang namalayan na nakayuko na pala ako. "Patapusin mo muna ako." He smiled at me. "Honestly, when she broke up with me, I became a cassanova. But, when I met this girl named Ella. Things changed." Idinala niya ang mga kamay ko sa labi niya. "Thank you dahil dumating ka sa buhay ko. Thank you dahil binalik mo ang dating ako. Thank you for everything, baby." He kissed my hand. I smiled at him.
"You're always welcome, baby."
Ang katanungan na nasa isip ko ay nasagot na. Ngayon alam ko na kung bakit may litrato si Lance na kasama si Tita Brigitte.
"Pwede ko bang mahiram saglit si Ella?"
Napabitaw ako kay Lance nang marinig ko ang boses ni Tita Brigitte. Hindi man lang namin namalayan na nakalapit na pala si tita sa 'min. Hindi niya kasama ang parents ni Lance.
"Sure tita." Sagot ni Lance bago ako binalingan. "See you later." He winked at me bago niya binitawan ang kamay ko. Nang makalayo siya, humarap na ako kay Tita Brigitte.
"Bella," Bigkas nito na animo'y nagbabasa lang. "Even your name changed." Umiling-iling ito. "What happened? Anong nangyari sa inyo ni Edward?" Napapikit ako nang mariin. Sabi na nga ba eh. Hindi man lang niya sinabi kay tita ang nangyari sa 'min. He's really an asshole.
Hinila ko si tita sa isang tabi kung saan may upuan at doon ko ikinwento ang lahat sa kanya. Simula sa maging kami ni Edward hanggang sa lokohin ako nito. Habang nagkukwento ako, hindi ko maiwasang maging emosyonal. Sa tagal ng panahon, ngayon na lang ulit ako umiyak.
Lalo akong napaluha nang maramdaman kong bumalot ang katawan ni tita sa 'kin. Hinagod-hagod pa nito ang likod ko.
"Hush now, hija. Nalagpasan mo naman ang hirap na 'yon diba? Hindi porket nasaktan ka, mag-hihiganti ka na. Hindi naman nawala sayo ang lahat, diba? Please hija, kung ano man 'yang binabalak mo. Huwag mo nang ituloy."
Bahagya akong lumayo dahil sa sinabi niya. Did she know my plan?
"No, I don't know your plan. My point is you can't be happy, if you won't let hatred away. Huwag mong pag-aksayahan ng oras ang mga taong nanakit sayo. They don't deserve your time. For now, intindihin mo ang mga taong laging nandyan para sayo. A people's truly loves you."
I think, tita's right. Hindi ako kailanman magiging masaya kung iisipin ko ang mga taong nanakit sa 'kin.
Gusto kong mamuhay nang masaya. Yung tipong wala kang poproblemahin. Hindi man ako makakapaghiganti sa kanila, karma will do.