Meghan
- Czego?- warknęłam do telefonu wychodząc z salonu.
- Spokojnie, chciałem tylko zapytać jak się czujesz...- powiedział Will.
- Sorki...nie wiedziałam, że to ty... ciągle jestem wściekła ale już lepiej.
- To dobrze. Może...ymmmm pójdziemy jutro na spacer wszystko Ci opowiem?
- Nie mogę obiecałam Isie, że przyjdę do niej po szkole.
- Aha nie no spoko rozumiem. To cześć. - rozłączył się.
Odwróciłam się żeby wrócić do pomieszczenia ale wpadłam na kogoś. Spojrzałam do góry. Louis?
- Meg wszystko ok? - spytał.- Możemy porozmawiać?
- Ymmmm no ok...- niepewnie poszłam za nim na zewnątrz wcześniej zabierając kurtkę.
- Isa się o ciebie martwi widzę to po niej...- popatrzył w dal siadając schodach.
- Wiem...- przysiadłam się do niego - Lubisz ją?
- Tak w końcu jesteśmy przyjaciółmi...
- Ale ty ją lubisz lubisz, a nie tylko lubisz.-nie odpowiadał przez dłuższą chwilę.-Wiedziałam, to widać. Ale wydaje mi się, że ona też Cię lubi lubi.
Chłopak odwrócił się do mnie twarzą i przytulił mnie.
- Dzięki, że mi to powiedziałaś.- wyszeptał.
- Tylko tego nie spieprz!- krzyknęłam gdy wchodził z powrotem do domu. Postanowiłam się przejść.
Szłam ścieżką w parku co z tego, że było już bardzo, bardzo późno.
Było mi trochę zimno.
Usiadłam na ławce i popatrzyłam na jezioro które było zamarznięte. Księżyc świecił w pełni co wyglądało cudownie.
Tylko kogoś brakowało.
- Jezu wiesz jak się martwiłam! Idiotko nigdy więcej tak nie uciekaj! - Właśnie tej osoby mi brakowało.
- Spokojnie nic mi nie jest.- powiedziałam przytulając się do przyjaciółki.
- Wiesz z tobą nigdy nic nie wiadomo - zaśmiałyśmy się.
- To tak jak z tobą.- usiadłyśmy znów na ławkę i razem patrzyłyśmy na jezioro.- Pamiętasz jak się poznałyśmy?
- Jak mogłabym zapomnieć. To była pierwsza kłótnia w przedszkolu.- śmiała się.
- Dzięki.
- Za co?- przeniosła wzrok na mnie.
- Że jesteś.
Następnego dnia
Cholerny budzik, jak ja nienawidzę szkoły.
- Weź tą rękę...- krzyknęła blondyna.
No tak. Uroki nocowania u przyjaciółki.
Teraz się skapnelam że mam rękę na jej twarzy.
Wstałyśmy i poszłyśmy się ogarnąć.
Po szybkim przysznicu, umyciu zębów i uczesaniu włosów ubrałyśmy się. Potem udałyśmy się do kuchni i
zjadłyśmy kanapki. Ja z jabłkiem a ona z bananem i dżemem*.
Tak kreatywnie.
Kiedy już wychodziłyśmy
wzięłam tylko telefon bo plecak miałam w domu a nie chciało mi się po niego iść. Trudno coś się wymyśli.
Z Isą oczywiście byłyśmy spóźnione.
Jak zawsze. Weszłyśmy na biologie.
- Dzień doooobryy - powiedziała przyjaciółka.
- No witam, witam. Co tym razem?- babka nawet na nas nie spojrzała.
- Szłyśmy do szkoły i zaatakowały nas wściekłe wiewiórki dlatego musiałyśmy się ukryć na łódce jakiegoś gościa. - powiedziałam.
- Tak Meghan. Wiewiórki na takie zimno i łódka na zamarzniętej wodzie, brawo. A plecak to gdzie się zgubiło? hmm?
- Wiewiórki zjadły. - wyszczerzyłam się do niej. Chyba się wnerwiła bo była cała czerwona.
- Czemu was jeszcze nie wywalili? Rozumiem spóźnić się raz czy dwa ale nie codziennie! Poza tym twoje oceny nie są dobre.- wskazała na Iske - A o twoich to już nawet nie mówię. - teraz mówiła do mnie.
- Ja się jakoś nie czepiam jak pani się czesze a już nie wspominając jak ubiera!- fuknęła blondi, a ja ze śmiechu aż się wywaliłam.
- Do dyrektora! Już! I najlepiej nie wracać!
- Z chęcią!- Isa pomogła mi wstać a ja ciągle się śmiałam.
Wyglądałam jak jakaś chora bo woźna po drodze pytała czy nie trzeba egzorcysty, przez co jeszcze bardziej się śmiałam.
- Weź się uspokój bo nie mam już siły...-usiadłyśmy na sofie.
- Nie wiem czy ją się da uspokoić - powiedział dyrek gdy drzwi gabinetu ponownie się otworzyły i do środka weszli Cameron i Liam.
- Boże, co jej jest? - Cameron popatrzył na mnie a Liam podszedł i uklęknął obok.
- Albo jest chora psychicznie albo ma atak śmiechu i też jest chora.-stwierdził.
- Tak, to możliwe. Wczoraj siedziałyśmy do późna na polu.- opowiadała dziewczyna - I kto się teraz tobą zajmie jak nie ja?
- Ja mogę!- zadeklarował Li.
- To odwieź ją do mnie do domu a ja przyjadę tam za godzinę bo muszę coś załatwić na mieście.
- Yyyy przepraszam ja tu ciągle jestem. - odezwał się dyrektor, ale ja już za bardzo nie kontaktowałam bo głowa mnie zaczęła boleć.
**************************
Czy Louis będzie starał się o Ise?
Zobaczymy.
*te kanapki serio dobre 😂😁
MiAmI