WARNING: SPG.
---
KABANATA 40 — Bilis
Airconditioned ang sasakyan ni Vincent pero pinagpapawisan pa rin ako sa init. Ako lang ba ito o pati si Vincent ay nararamdaman din ang kalagayan ko?
Narinig ko ang pagsinghap niya at pinaypayan niya ang mukha niya. Namumula siya at nakita ko ang pagdaloy ng butil ng pawis galing sa sentido niya.
Gusto kong sampalin ang sarili ko sa nasabi ko kanina. Parang ako pa ang nanghiyakat sa kanya na pumunta sa bahay niya at doon namin ituloy ang sinimulan. Ngayon lang nagiging malinaw sa akin ang lahat. Kagat ko ang labi at napahawak sa leeg kong init na init na ngayon. Hindi ko na ulit mabaling ang ulo kay Vincent dahil sa hiya ko sa kanya.
Tiningnan ko ang labas ng bintana at papasok kami ngayon sa parking lot ng isang mataas na building. Sumulyap ako kay Vincent na busy sa pag-ikot ng manibela para lumiko hanggang maka-park na ang sasakyan niya. Hindi ko alam kung anong meron sa kanya pero pansin ko ang pagmamadali niya sa ginagawa. Hindi ko tuloy maiwasang isipin na baka dahil ito sa nangyari kanina. Ano kayang iniisip ni Vincent ngayon? If only I could read his mind.
Lumabas siya ng kotse nang hindi ako binabalingan. Umikot siya at ilang saglit lang ay nakabukas na ang pinto kung saan ako lalabas. Hindi siya nakatingin sa akin. Madilim ang parking at ilang ilaw lang ang nagbibigay ng liwanag kaya hindi ko mapansin kung anong reaksyon ng mukha niya. Tumabi nalang tuloy ako sa kanya at naghintay ng susunod na gagawin.
Tumikhim ako upang makuha ang atensyon niya. Napapansin ko na kasing wala siya sa sarili.
“S-saan tayo?” tanong ko sa kanya. Inangat ko ang mukha ko at hindi pa rin niya ako tinitingnan.
“Sa condo ko. Akyat tayo.” pagkasabi niya nun ay nilagay niya ang kamay sa braso ko at iginiya ako papuntang elevator.
Nasa pang labindalawang palapag ang condo unit ni Vincent at nang makarating kami roon ay wala pa rin kaming imikan. Kinuha niya ang susi sa bulsa niya at pinauna niya ako sa loob nang mabuksan na ang pinto.
Inikot ko agad ang paningin sa malaking condo unit niya. Panay itim at puti lang ang kulay ng mga gamit. Very manly. May malaking abstract painting na nakasabit sa living room nito at over looking na bintana na gawa sa salamin.
Pagtingin ko sa kanya ay natanggal na niya ang coat niya at hinagis niya iyon sa itim na upuan ng living room.
“N-nagugutom ka ba—” pagtingin niya sa akin ay parang nagulat siya sa nakita. Nakababa ang mukha niya sa leeg ko at nakapamewang na pinunasan niya ang kanyang bibig. Parang may masamang nangyari.
“Bakit?” tanong ko sa kanya at kinapa ko ang leeg ko. Paghaplos ko roon ay naramdaman ko ang maumbok na parte sa bandang gilid ng leeg ko. Napalunok ako sa naisip.
Namula si Vincent at nag-iwas ng tingin. Agad akong naghanap ng salamin na pwede kong matingnan ang sarili at nanlalaki ang mata ko nang mabaling ako sa isa. Namumula ang leeg ko at parang may kumagat doon!
“S-sorry, M-mika. M-mawawala rin 'yan.” kagat kagat ni Vincent ang labi niya nang tingnan ko ang repleksyon ng mukha niya sa salamin.
Napalunok ulit ako at kinapa iyon. Walang masakit. Hindi iyon masakit. Pero naasiwa ako na may ganun ako sa leeg.
Kumurap kurap si Vincent at may kung anong tiningnan sa kaliwang bahagi ng kanyang unit.
“W-want a drink? W-water? Juice?” sinundan ko siya nang papunta siya ng kusina. Binuksan niya ang ref at naglabas doon ng isang pitsel ng tubig. Nakita ko ang pag-alon ng tubig sa babasaging pitsel. Tiningnan ko si Vincent at halata sa mukha niya na hindi siya makali.
Sinubukan kong ngumiti at ipakitang komportable ako rito. Malamang ay dahil ito sa nangyari sa kotse. Naiilang at nahihiya siguro siya sa nagawa. Kailangan kong ipakita sa kanya na ako ay hindi naiilang at hindi apektado kahit ang totoo, iyon nalang ang tumatakbo sa isipan ko hanggang ngayon.
“Sure.” Ngumiti ako sa lumapit sa counter na naghaharang sa aming dalawa. May stool doon at inangat ko ang sarili para makaupo roon. “Ang ganda ng condo mo.” Mas lalo akong ngumiti. Nilibot ko ang tingin sa lugar kung saan siya nakatira.
Tiningnan niya ako ng mabuti at unti unti ay tumaas ang gilid ng kanyang labi. “Thank you.” Sabi niya. “Hindi naman kasi ako madalas dito kaya malinis. Lately, kayla Mama ako tumitira.”
Mukhang effective ang naisip kong alisin ang ilangan sa aming dalawa. Kumalma ang itsura niya dahil sa ngiti niya.
“Here.” Abot niya sa akin ng baso ng tubig. Tinanggap ko iyon at uminom doon.
“Uuh.” Hinga ko. “Ang lamig. Nakakawala ng init sa katawan.” Maging ako ay nagulat nang sabihin ko ang pangungusap na iyon. Ngumiwi ako sa sarili at nang tingnan ko si Vincent ay nagdidilim na ang kanyang mga mata sa akin.
Nagsalin siya sa isa pang baso at inisang inom ang nilagay niyang tubig doon. Pinaypayan niya ulit ang mukha gaya ng ginawa niya kanina sa kotse.
“S-sorry.” Bigla ko nalang sabi.
Tinikom niya ang bibig kasabay ng paglunok. Lumapit siya sa akin at tanging counter nalang ang pagitan naming dalawa. Tinitigan niya ang mga mata ko at nahirapan akong bumitiw roon dahil parang naka magnet na ang mga mata namin.
Kinagat ko ang labi nang mapagtanto ko na doble ang kahulugan ng nasabi ko kanina. Maaring iba sa akin at iba rin ang dating sa kanya.
“Alam mo ba kung bakit ayaw kong tinititigan mo ako?” nanliit ang mata ko nang tanungin niya iyon. Diretso ang tingin niya sa mga mata ko at humilig.
Umiling ako ng marahan sa tanong niya. Malayo layo pa kami sa isa’t isa. Salamat sa counter na nasa gitna namin.
“Dahil ang inosente ng mga mata mo, Mika.” Bumuka ang bibig ko para magsalita pero nauna siya. “At kapag nakikita ko 'yon sa’yo, gusto kitang turuan para mawala 'yon. Gaya ng ginagawa ko sa mga estudyante ko noon. They lose their innocence beacause they are learning from me. Tinuturuan ko sila. But in your case…” umiling siya at mariing pumikit. “Iba ang gusto kong gawin para mawala iyan. At alam kong alam mo kung ano ang ibig kong sabihin.”
Nanlalaki ang mga mata ko lalo na nang makita ang apoy sa mga mata ni Vincent. Alam kong imposible pero totoong napaso ako sa mga titig niya. Mainit at hindi iyon pangkaraniwan na nakikita ko sa kanya. Iba sa kanina. Nagpipigil pa siya noon pero ngayon, nabuwag ko ata ang pagpipigil niya.
Sunod sunod ang galaw ng adam’s apple niya. Panay ang lunok niya habang nakapikit. Hindi ko binitawan ang mga mata niya kahit na nakapikit na iyon. Ewan ko ba sa sarili ko pero gusto kong matuto sa kung ano mang ituturo niya. Gusto kong malaman kung ano 'yon. Kung paano iyon.
Bumilis ang tibok ng puso ko. Kinabahan ako at ninerbyos pero sa kabila noon ay hindi ko mapigilan ang sarili ko. Nakapikit pa rin si Vincent nang iangat ko ang sarili para makalapit sa mukha niya.
Marahan kong hinalikan ang labi niya at napalayo siya sa ginawa ko. Tila nakakapaso ang halik ko.
“Stop it, Mikaella! Konti nalang…” tumitig pa akong lalo sa kanya at iyon siguro ang dahilan ng pagtigil niya. Umiwas siya at nagbuga ng malakas na hinga.
Nagpamewang siya at nakayuko habang naglalakad ng pabalik balik. Pinanood ko siya sa ginagawa. Nakakahilo man pero hindi ko siya binitawan ng tingin.
“I said stop it, Mikaella.” Napadiretso ako ng sabihin niya iyon.
Alam niyang tinititigan ko siya kahit hindi siya nakatingin?
“I promised to your lolo that I will protect you even from myself. Don’t make me break my promise.” Pagkasabi niya nun ay hindi ko mapigilan ang ngumiti.
Mas lalo ko siyang tinitigan. Tumikhim pa ako para matawag ang pansin niya. Nang imbes na tumingin ay tumalikod siya ay tinawag ko na ang pangalan niya.
“Vincent.” Natuwa ako sa sarili nang hindi ako mautal kahit na kinakabahan na ako. Loka loka na ata ako dahil nagugustuhan ko ang pagkairita niya.
“Mikaella.” Balik niya sa akin. Nakapamewang pa rin at nakayuko habang pabilis nang pabilis ang kanyang lakad.
Lumunok ako at sinabi ang kanina pa’y laman ng isip ko. “I know I can’t stare. But is it bad to make you crazy again so you’d kiss me?”
Bumagal ang lakad niya at unti unting tumingin sa akin. Kunot-noo niya akong tiningnan habang nakatagilid ang katawan niya sa akin. Umayos ako ng upo sa stool.
Nanginig ang labi ko pero tinuloy ko ang susunod na sasabihin ko. “And is it bad if I stare more so you’d do more than just a kiss?” lalag ang panga niya at namilog ang mga mata niya. Pati kamay niyang nasa bewang ay bumagsak sa magkabilang gilid niya.
Nagtitigan pa kaming dalawa at alam kong nakuha niya ang ibig kong sabihin. Mabilis at malalaki ang lakad niya nang umikot at pumunta sa harap ko. Inikot niya ang stool kung nasaan ako at sinakop ng palad ang mukha ko.
Mabilis ang hinga niya nang mariin niyang nilapat ang labi sa labi ko. Mapupusok ang halik ngunit may pag-iingat pa rin. Lalo na sa paghawak niya ng pisngi ko. Nagbalik sa akin ang mga nangyari kanina. This is indeed a time to celebrate. Opisyal na kaming dalawa sa pamilya namin. Alam na nila ang katotohanan. Wala na kaming itatago pa. Pumayag silang lahat at sa tingin ko ay suportado nila kami.
Sobrang saya ang nararamdaman ko lalo na ngayong kasama ko si Vincent. Hindi ko na ulit makita ang sarili ko na hindi siya kasama. Wala akong ideya kung paano ko siya nakayanang iwan noon at hindi makasama ng limang taon. I don’t even remember how I survived in every day without even seeing him. Anong ginawa noon? Paano ko nakayanan? Hindi ko na alam.
Ang mahalaga nalang ngayon ay nasa piling na kaming muli ng isa’t isa at hindi na maghihiwalay pa.
Binuka ko ang legs ko nang pumagita roon si Vincent. Hinatak ko pataas ang dress ko para walang sagabal sa paglapit ng katawan niya sa akin. Lumipat ang halik niya sa pisngi papuntang tenga ko. Pinaglaruan niya iyon habang ang palad ay pumapaikot na sa bewang ko.
Nakayuko siya at nakaangat ang ulo ko. Bumalik sa labi ko ang mga halik niya at mas lalo kong diniin ang ulo niya sa akin kasabay ng pagsabunot. Bumaba ang kamay ko sa tie niya na hanggang ngayon ay maayos pa ring nakakabit sa leeg niya. Tumigil siya at tiningnan niya ako habang kinakalas ko iyon.
Yumuko siya at mabilis ang hinga naming dalawa. Nanginginig ang mga kamay ko habang tinatanggal ang kurbata. Kitang kita ko tuloy ang pagtaas-baba ng dibdib niya dahil sa hingal.
Nakangisi siya habang natataranta ako sa ginagawa. “Let me.” Paos na sabi niya at siya na mismo ang nag-alis ng kurbata sa leeg at hinagis iyon kung saan. Kinalas na rin niya ang tatlong butones ng white polo niya.
Pinatanong niya ang kamay sa balikat ko at sinakop muli ng bibig niya ang labi ko. Gumapang ang kamay niya mula sa balikat papuntang ibaba ng bewang ko hanggang sa magkabilang binti ko. Pinakot niya ang dalawang binti ko sa bewang niya at kinalong ako ng walang kahirap hirap.
“V-vincent~” ungol ko. Wala na ako sa sarili kaya wala na rin akong alam sa mga nagagawa ko. “W-where are we going?” naglakad siya patungo kung saan.
“We don’t wanna do it in the kitchen counter, do we?” mahina siyang tumawa at hinalikan akong muli. Maiinit pa rin ang mga iyon at nakakalasing. Mahirap ayawan ang bawat halik ni Vincent.
Narinig ko ang pagbukas ng pintuan at ilang saglit lang ay naipatong na niya ako sa kama. Gumapang siya palapit at napaatras ako. Ilang saglit lang ay nakapataong na siya sa akin at hinahalikan nanaman ang labi ko. Habang ginagawa iyon ay iniisa isa niya ang butones ng long sleeves hanggang mawala iyon sa katawan niya. Napaso ako dahil mainit at may konting pawis ang balat niya.
“Ikaw naman.” Pagkasabi nun ay inangat niya ako at pinaikot niyang muli ang legs ko sa kanya. Yinakap niya ako at inabot ng kamay niya ang zipper sa likod ng cocktail dress ko.
Napalunok ako sa ginagawa niya. Nahihiya ako dahil pagkatanggal niya ng damit ko, wala na. Iisa nalang ang matitirang saplot ko dahil wala naman akong bra.
Tube ang dress at madaling bumagsak iyon nang makalas ni Vincent ang zipper. Umawang ang bibig niya habang nakatitig sa dibdib kong wala nang ano mang harang. Upang mawala ang kahihiyan ay ako na mismo ang lumapit sa kanya at hinalikan siya.
Napahiga ulit ako sa kama. Naramdaman kong nawala na sa katawan ko ang damit. Kinapa ko ang dibdib niya at nilapat ng mariin ang palad doon. Tumigil siya at pinanood ang ginagawa ko.
“Mika, are you sure with this?” agad akong tumango. Ngumisi siya at dinala ang kamay kong nakapatong sa dibdib niya at dinala iyon sa ibaba hanggang sa sinturon niya.
Naintindihan ko ang gusto niya. Bumaba ang mukha niya sa leeg ko habang walang lakas na kinakalag ko ang sinturon niya.
Maliliit na halik ang naramdaman ko mula leeg hanggang dibdib ko.
Nakalag ko na ang sinturon pero may soot pa rin siyang pantalon. Kaya ang zipper naman niya ang kinapa ko nang umangat ulit siya para sa labi ko.
“Mika, I’m inlove with you.” Sabi niya sa gitna ng halik.
Wala na ako sa sarili para sumagot pa kaya pinakinggan ko nalang siya.
“I know I have a promise to you and that’s to marry you before we do this.”
Naalala ko ang pinangako niya noon. Kamuntikan na namin itong magawa noon pero nagpigil siya at nangakong papakasalan niya muna ako saka namin gagawin ito.
“But I think I’m gonna break that promise.” Mahina akong natawa dahil kahit nag-aalala siyang mapako ang pangako ay patuloy lang siya sa paghalik niya. Naramdaman ko pa ang kamay niya sa gitna ng hita ko.
Hinaplos niya iyon at napakislot ako. “At ngayon palang, sinasabi ko sa’yo luluhod ako mapatawad mo lang ako sa gagawin kong 'to. I really can’t hold back. Wala na akong kontrol.” Sabi niya at sinakop ng bibig ang dibdib ko.
Lumunok ako at inisip ang mga salitang dapat na sabihin ko. “It’s…” ungol ko. Inayos ko ang boses ko. “It’s okay, Vincent. Please… just make love to me.”
Wala akong alam sa reaksyon ng mukha niya pero malinaw ang reaksyon ng katawan niya. Tila sinunod niya ang sinabi ko nang bumaba pa ang halik niya hanggang sa pusod ko. At nabigla nalang ako nang nagmamadali niyang inangat ang sarili at tinanggal ang natitirang saplot.
“Mikaella.” Tiningnan niya ako sa mata. Kitang kita ko na ang kanya. Gulat na gulat ako pero nang makita ko ang pag-aalala sa mukha niya ay pumungay ang mga mata ko at tumango sa kanya.
“Go on.” At senyales niya iyon nang ipagbahagi niya ang dalawang hita ko at pumagitna siya sa roon.
Unti unti, naramdaman ko ang paglapit ng kanya sa akin at napapikit ako sa sakit nang dahan dahan siyang pumasok. Tinikom ko ang bibig ko at pinigilang sumigaw. Ayokong tumigil siya.
Kagat kagat ko ang labi nang ibaon niya ang mukha sa leeg ko habang inaangkin niya ako.
“Ahhh!” sigaw niya at napadilat ako. Bumaon ang mga kuko ko sa bewang niya dahil sa pamimilipit ko.
“M-mikaella!” sigaw ulit niya hanggang sa buong buo na siyang nakapasok sa akin.
Umangat ang ulo niya at dumaloy ang luha sa pisngi ko dahil sa sakit.
Rinig na rinig ko ang hinga niya. “M-ma… masakit ba?” paungol tanong niya. Kinagat ko ang labi ko at umiling. “M-mawawala rin 'yan.” panigurado niya at nagsimula nang gumalaw.
Napapapikit ako sa tuwing maglalabas-pasok niya. Hanggang sa unti unti na ngang nawala ang sakit gaya ng sinabi niya. At naramdaman ko nalang na ayaw ko siyang tumigil. Sunod sunod ang paggalaw niya sa ibabaw ko nang halikan niya ang labi ko. At habang bumibilis ang kanyang kilos, bumibilis din ang tibok ng aking puso.
“Vincent!” sigaw ko dahil bumabagal siya matapos ay bibilis ulit.
Nalilito na ako. Kapag mabagal, hindi masyadong masakit. Pero 'pag mabilis, parang may napupunit at talagang masakit. Pareho kong gusto pero mas pinipili ko pa rin ang mabilis kahit masakit.