ONGOING CALL
Oh My Jisoos
CALL CONNECTED
00:02
“Jisoo!”
“. . . .”
“. . . .”
“Oh?”
“. . . kakagising mo lang ba?”
“. . . .”
“. . . .”
“Hmm? Yeah. Why?”
“. . . .”
“. . . .”
“. . . .”
“Wait—are you crying?!”
“H–ha? Hindi ah. Hindi. May ano, may sipon lang kasi ako kaya ano, oo, yun nga. Basta.”
“Umiiyak ka.”
“Hindi nga kasi. May sipon lang talaga ako, ano ba yan.”
“So, anong meron?”
“I can hear you yawning.”
“Shush, it’s 6 AM, puyat ako kagabi.”
“Should I ask why?”
“Do you wanna know why?”
“. . . .”
“. . . .”
“. . . .”
“Guess that’s a no, then. So, ano nga? Bakit ka napatawag ng ganitong oras at naisipang bulabugin ang tulog ko?”
“Si Woozi kasi . . .”
“Hmm? Anong meron kay Jihoon?”
“JIHOON? SOO, SI JIHOON BA ‘YAN? CAN I TALK TO HIM? GIMME, GIMME THE PHONE.”
“Nawawala nanaman kasi siya, tapos wala rin ‘yung mga damit niya dito. T–tanong ko lang sana kung nanjan siya sa inyo.”
“Hush, Jeonghan. Shut up for a bit, hindi ko maintindihan ‘yung sinasabi niya.”
“BUT JIHOON!!”
“. . . .”
“Hindi ‘to si Jihoon, okay? It’s Seungcheol. Now, hush. Bakit ba ang ligalig mo pa rin, di ka ba nakakaramdam ng pagod?”
“Tch. So, it’s not Hoonie. Yung master niya palang epal. Hmp.”
“. . . .”
“Jeonghan, language!”
“English.”
“Soo . . .”
“Talaga? Marunong ka? Marunong ka? Nagf-feeling marunong ka nanaman ah.”
“Edi ikaw na marunong. Ikaw na matalino. Ikaw na lahat. Ewan ko sayo.”
“Jisoo . . .”
“Ay, oo nga pala, ano ulit ‘yun? Ang kulit kasi ni Han eh. Pakiulit nga, di ko masyadong naintindihan ‘yung sinabi mo.”
“. . . .”
“. . . .”
“. . . .”
“Cheol? Still there?”
“Y–yeah, si ano kasi, si Woozi, tatanong ko lang sana kung nanjan ba sa inyo? Wala kasi siya dito pag gising ko eh.”
“. . . .”
“. . . .”
“No. Hindi pa ulit siya nagpupunta dito. Bakit? Hindi ba siya nagsabi sayong may pupuntahan siya?”
“I’m pretty sure nilayasan ka na niyan kasi wala kang kwentang master.”
“. . . .”
“JEONGHAN.”
“. . . what? Nagsasabi lang ako ng totoo. He didn’t even do a research about hybrids, anong alam niya sa pag-aala ng isa? Nam-maintenance niya ba ng maayos si Hoonie? Does he even know what’s our basic needs? Bet he don’t.”
“. . . .”
“Jeonghan, shut up.”
“No, Jisoo, you shut up. Masyado ka kasing malambot pagdating jan sa kaibigan mo. When teaching a lesson, you need to be harsh for it to sink in to them; didn’t I taught you that?”
“. . . .”
“. . . .”
“At ikaw, Choi Seungcheol, kailangan ba lahat na lang, isusubo sayo? There’s a lot of books about hybrids kahit na rare kaming maituturing. There’s even a few hybrid centers around here, pero naitanong mo ba? Kailangan ba kusa naming sabihin sayo para malaman mo pa? Wala ka bang sariling isip para gumawa ng sarili mong mga desisyon? If you really want to learn about our kind, about Jihoon, then you’d strive harder than this. That. That kind of indecisive attitude pisses me off. I’m glad you weren’t my master.”
“. . . .”
“Jeonghan.”
“Don’t you Jeonghan Jeonghan me. Kung nag-aalala ka para sa kaibigan mo. Then nag-aalala din ako para sa kaibigan ko.”
“. . . .”
“I know but can’t you be a little nicer?”
“I can’t. Si Jihoon ang pinag-uusapan natin dito. Hindi mo naman nalimutan kung anong pinagdaan ng batang ‘yun diba? Hindi mo naman siguro kinalimutan kung anong kalagayan niya nang makuha natin siya diba?”
“. . . .”
“. . . I know.”
“I just don’t want him to suffer again because of an unknowlegable master.”
“. . . .”
“. . . .”
“I’m going back to sleep.”
“. . . .”
“. . . .”
“. . . .”
“. . . sorry ‘bout that, Cheol. Medyo sensitive kasi si Jeonghan pagdating kay Jihoon.”
“No . . . it’s okay. Tama naman siya, eh. Hindi ako nag-research tungkol sa mga hybrids. It’s my fault. Kaya nga siguro ako nilayasan ni Jihoon kasi nagsawa na siya sa mga ginagawa kong hindi naman tama.”
“. . . .”
“. . . .”
“. . . what?”
“What?”
“Anong nilayasan? Akala ko ba umalis lang si Jihoon? Anong layas ‘tong sinasabi mo?”
“He’s gone. Pati mga damit niya, wala na rin pag-gising ko . . .”
“. . . .”
“. . . .”
“. . . kailan siya nawala?”
“N–noong isang araw. Hinanap ko na siya sa buong compound pero wala talaga, di ko na alam anong gagawin ko—anong nangyayari jan? Jisoo? Bakit ang ingay bigla?”
“. . . oh shit, no.”
“Jisoo? Ano ‘yun? Bakit may naririnig akong nababasag? Ayos lang kayo? Ano meron jan?”
“Yes. We’re fine. Search the whole compound again, Cheol. Asap. We need to find Jihoon today. — Jeonghan, wake up. Let’s go. Hurry.”
“Hm? Anong nangyayari?”
“Nawawala si Jihoon.”
“. . . oh shit. Really? Come on. Ano pang hinihintay mo jan? Let’s hurry up.”
“Cheol?”
“. . . yeah? Jisoo—”
“Later. Search the place up again, okay? Kami na bahala sa ibang lugar. Check the place one more time. Throughly. Please. I’ll call you later to check, okay? Bye.”
“Wait—”
CALL ENDED
2:02:23