Chapter 9: Vampire
Nilanghap ko ang polluted na hangin sa labas ng Finelry High. ibang iba talaga ang hangin sa loob ng Finelry kesa sa dito labas. Siguro dahil sa puro puno sa loob ng Finelry kaya iba ang hangin sa loob.
At hindi ko alam na nakakamiss rin palang langhapin ang ganitong klase ng hangin.
Lihim akong napangiti habang naghihintay kaming tatlo nila Mishie at Syn ng bus. Pupunta kami ng mall. It will surely be fun. Kahit ako ang pinakamatured sa aming tatlo, hindi ko pa rin talaga maiwasan minsan na maging maloko. I do think that I have the most boring personality ever yet maloko rin ako. Ako nga ang pinakamakulit samin. I do love challenges. Gustong gusto kong ipinapasok ang sarili ko sa mga bagay na na-chachallenge ako.
Iyon nga ata ang rason kung bakit ilang beses na akong mapahamak nung bata na hanggang ngayon, hindi ko alam kung paano ko naliligtasan. Pati na rin ang pagiging top student ko sa Finelry. I love thrilling things, that's why.
At dahil sa pagiging challege-seeker ko, stressed na stressed ako ngayon. Hindi ko naman kasi expected na may magagalit sa'kin dahil sa posisyon ko. Well, kung yon ang dahilan kung bakit galit sa akin ang magkapatid na new student na yon.
Kaya ba ako niligtas ni Viex kagabi, dahil gusto nyang lumambot ang loob ko sa kanya? Para kusa akong umalis sa Finelry kapag sinabi niya? Hindi umepekto ang pananakot na ginawa niya sa'kin. Kaya ngayon, nagkukunwari siyang mabait?
Jeez. This is insane, Zeira. You're judging them.
But what could I expect? They hate me to death! They hate me that they think it's normal to kill me. And now, I'm telling myself that it's insane to judge them.
Am I crazy?
"Zy? Are you okay?" I heard a voice.
I look at the owner of that voice. "H-huh?" I asked Syn. They're both looking at me, weirdly.
Nakakainis. Bakit ko ba sila iniisip? Nasa labas na ako ng Finelry pero hanggang dito nasusundan nila ako. Pwede bang wala munang Roanna at Viex ngayon? Kahit ngayong araw lang?
I nodded at them in responce. Pero parang mas magandang sabihing responce ko yun sa sarili ko.
"The bus is coming!" Mishie exclaimed. She's excited as ever. Paano, makakapagshopping na naman siya. That's her thing, anyway.
**
"Can we just go shopping first, please?"
"Pwede naman yan mamaya, Mish. Let's just eat and go to National Book Store, first."
"Pero kakakain lang natin ng breakfast!"
"Yeah." Syn looks at her wrist watch then to Mishie again. "4 hours ago. It's already 12 in the afternoon so we're going to eat first. Got that, Ms. Mishiena Brent slash Goody-goody?" Naiirita nang sabi ni Syn. Mas maiksi pa talaga sa galamay ng gagamba ang pasensya ni Syn pagdating kay Mishie.
Natawa nalang ako sa nakikita ko sa kanilang dalawa which is dapat hindi ko na ginawa dahil parehas silang tumingin sa'kin. Tumigil ako sa pagtawa at tinaasan silang dalawa ng kilay. "What? I'm creepy again? Or maybe this time, I'm already a weirdo?" I asked.
"Are you intellectually impaired or something?" They said in unison. Mas lalo akong natawa. Sa wakas, nagkasundo rin sila. Kahit sa isang bagay lang. At ang bagay na iyon ay ang laiitin o punahin ako lagi but I don't care. I love these girls.
"The answer is obvious." Syn muttered habang naiiling iling.
"No doubt. Let's go." Mishie agreed and they both started to walk.
Tumigil ako sa kakatawa nang makitang malayo na sila sakin. Napangiwi ako. Seriously? Diba ako yung nag-aya sa kanila ditto? Pero iniiwan nila ako? At sila pa ang namimili ng pupuntahan? Jeez. "Wait for me, bestfriends!" I shouted not minding the people around me.
**
Tahimik akong naglalakad pabalik sa table namin dito sa McDo. Galing ako sa rest room at katatapos lang rin naming kumain. Tuwing pupunta kaming tatlo sa Mall, kung saan saan lang kami kumakain. We’re not fond of classy restaurants kaya kung hindi sa food court, sa Jollibee, Kfc, Chowking at kung ano pang makita naming pwedeng kainan kami kakain.
At ngayon, mas nauna naming nakita ang McDo kaya dito nalang kami kumain.
Napansin kong medyo hindi maganda ang mood nung dalawa habang papalapit ako sa kanila. It’s like they’re talking something really sensitive. Kulang na nga lang, pagdikitin nila ang mga noo nila para lang walang makarinig ng pinag-uusapan nila.
“What’s with the atmosphere?” sabi ko nang pabiro at umupo sa tabi ni Syn. Nasa tapat naman namin si Mishie.
Bigla silang tumahimik nang dumating ako. Ano’ng meron sa dalawang to?
“Seriously, what are you two talking about?” seryoso ko nang tanong this time. Hindi ko alam kung dapat ba akong mabother sa inaakto nila. Hindi naman sila ganito kapag magkasama.
“Ugh, Zy.” Umpisa ni Mishie. Napatingin ako sa kanya na seryoso lang na nakatingin sakin. “You know Night, right? One of the FHCOL members. The guy you saw with me yesterday?” she asked.
I nodded. Yes. Night Collins. 4th year student at member ng FHCOL. “What’s with him?” tanong ko sa kanya habang nakakunot ang noo ko.
Ang alam ko, medyo close sila ni Mishie. Napagkamalan ko pa nga yon na nanliligaw kay Mish dati.
“Kasi Zy…” she started. Mas lalong kumunot ang noo ko. Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan nang dahil sa sasabihin niya. Akala ko ba wala munang stress ngayon? Pero bakit pakiramdam ko, another stress na naman ang sasabihin ni Mishie? Nevertheless, I need to know what it is. Dahil sigurado akong hindi ako makakatulog sa gabi kapag hindi ko iyon nalaman.
“What? Spill it out.” Hindi na makapaghintay na sabi ko sa kanya.
“I didn’t tell you about this earlier kasi ayoko nang dagdagan pa ang mga iniisip mo because even if you don’t tell us, we know that you’ve been stressing yourself out of God-knows-what. But still, you have all the rights to know that Night saw Roanna Zaffre came out of our office yesterday before the class ended.” Tuloy-tuloy na sabi niya. Hindi na ako nagulat. I wasn’t expecting na tungkol rito ang sasabihin niya but I’ve been thinking na tama ang mga nakita ko sa isip ko.
Na totoong si Roanna ang may kagagawan nang nangyari sa office namin. Why is she like that? Is ruining somebody’s life is normal for her?
“I know.” That’s the only thing I could manage to say. Hindi ko na alam ang iba kong pwedeng sabihin dahil baka kung saan pa mapunta ang usapan.
“Alam mo?” Hindi makapaniwalang tanong ni Syn. “How?” she added. Miski rin naman ako hindi ko alam kung paano ko nalaman. Kung paano ko nakita ang mga bagay at nangyaring iyon sa isip ko. Ang dami kong tanong na hindi naman masagot-sagot. Dahil hindi ko naman alam kung sino ang makakasagot ng mga tanong na ito sa isip ko.
“Something weird happened.” I just said. That’s my cue of ending my conversation with Syn. She just nodded and so I look at Mishie. “Did Night tell you about this matter?” I asked.
She nodded in response.
…Flashback… (Kay Mishie na PoV ito. Kinukwento niya kasi dun sa dalawa yung nangyari. Lol)
I’m on my way to our office to somehow help cleaning it. I woke up this early para lang linisin ang ibang kalat don para naman hindi na masyadong mapagod si Zy mamaya. Oh how I love that girl!
I was about to open the door when I saw Night walking towards me. I smiled at him and so does he.
“Ang aga mo naman yata masyado? 7:17 pala ah?” he said after looking at his wrist watch.
I nodded at saka binuksan na ng tuluyan ang pinto still looking at him. “Kailangan ko pa kasing maglinis dito. Zy’s stressed. Maybe partly because of who did this mess.” I explained but I was stunned when I saw our office.
“I see. I’ve heard about what happened.” Dinig ko pang sabi ni Night.
Tinignan ko ang kabuuan ng office and it’s all cleaned. Parang wala ngang nangyaring hindi maganda dito. Parang hindi ito nagmukhang dinaanan ng bagyo kahapon.
“What happened here?” Oh my God! Who did this? It’s impossible that the janitors here cleaned it all up. They’re not allowed to enter our office during weekdays!
“Sinong naglinis dito?” dinig ko ring tanong ni Night.
I shrugged. “No idea. Nonetheless, thanks to him or her! Wala na kaming lilinisin. OMG. He or she must be an angel!” I said, thankfully.
Natahimik naman si Night. I look at him and my forehead creased. “Why, Night?” I asked, curiously.
Umiling siya. “Nagtataka lang ako kung pwedeng pumasok dito ang normal student lalo na kung wala namang tao.” He said.
“What are you saying?”
“I saw Roanna Zaffre left this room yesterday bago pa man matapos ang klase. Inutusan kasi ako kahapon ng instructor namin na ihatid yung classmate kong babae sa clinic at pagdaan ko dito after kong maihatid yung kaklase ko, I saw her came out of your office. I’m just wondering if it’s possible na siya ang may gawa ng gulo dito sa FHCOL’s office.”
…End of Flashback…
I look at Mishie after niyang ikwento ang nangyari kaninang umaga. So Night is the witness. This is confirmed. Roanna Zaffre did that mess in our office and she needs to be punished.
**
After naming kumain ay dumiretso na kami sa National Book Store. Bibili lang kami ng mga kailangan naming gamit dito. Like books etc.
Syn and I love to read. While Mish loves to dress up. Seriously, she’s really like a princess.
Mahilig rin naman siyang magbasa pero hindi kasing addict ni Syn. Parang ako, hindi ako addict sa pagbabasa, I just love to read. Nadadala kasi ako ng pagbabasa sa ibang mundo. Sa mas payapa at walang problemang mundo.
“Let’s split up.” Syn announces. Mas gusto niya kasing mag-isang namimili sa National Book Store para walang nagjujudge ng mga pinapamiling libro niya.
We nodded at saka naghiwa-hiwalay.
Pumunta ako sa English novels section at nagsimulang magscan ng libro.
Hindi ko alam kung anong dapat bilhin. I love mystery and thrilling novels nevermind if it’s fantasy, horror or romance. Basta may mystery sa genre.
I am scanning the books when I’ve noticed something from the other shelf. It’s a novel. I can’t see its title but I can see its book cover.
Lumapit ako dito at mas pinagmasdan pa lalo. Kinuha ko ang librong iyon mula sa kinalalagyan nito.
Buong cover nito ay nakukulayan ng black habang may isang simbolo na nakatatak sa gitna. It’s a V-shaped symbol with a circle around it. At sa bilog na iyon ay may isa pang bilog na kumucover sa buong symbol. Kung titignang mabuti, para itong isang pendant ng kwintas.
I’ve seen this symbol before. Alam ko. Ito yung nakita ko. Hindi ako pwedeng magkamali. Ito yun.
I try to recall that scene in my life kung saan ko nakita ang simbolong ito.
And then a girl appears in my mind, papalabas sa isang pinto. Biglang tumaas ang t-shirt niya kaya nakita ko ang waist niya.
I saw the same symbol tattooed on her skin and the scene vanished.
“Roanna Zaffre.” Banggit ko sa pangalan ng babaeng nakita kong papalabas sa office namin sa isip ko.
Tinignan ko ulit ang librong hawak ko at binasa ang nakasulat sa gitna ng simbolong nakatatak sa pinakagitna ng cover ng librong ito which I assume is the title.
“Vampire.”