"YEONA! you okay?"Napatitig ako kay Hae Jin na nasa tapat ko nakaupo at kanina pa pala ako kinakausap.
"H-ha?"Tulala ako.
Napansin ko ang pag-aalala sa gwapong mukha ni Hae Jin staring at me."You sure okay? you're spacin' out Yeona! i don't think you heard what i said just now? is something bothering you?"
Bothering me? Hell yeah, there is bothering me since last night.
Sa totoo lang hindi ko alam kung nakatulog paba ako or hindi! para akong timang na nagmistulang estatwa sa loob ng kwarto ko kagabi. Dahil sa sinabi ni Blake na hindi ko inaasahan.
He love me! he is in love with me and MAHAL DAW NIYA AKO...
Hindi ko rin matandaan kung paano ako nakapasok sa bahay ko kagabi, wala akong ibang natatandaan kundi ang nakaka bobong pag-amin ni Blake.
Kaninang umaga hindi ko rin matandaan kong paano ako nakasama kay Hae Jin!
Bwiset talaga ang lalaking iyon, mas lalo lang nya ginulo ang utak ko...at ang lintek na pusong ito kagabi pa hindi mapakali!
"Yeona?"Naudlot ang pag-iisip ko nang tawagin ulit ni Hae Jin ang pangalan ko.
"W-what did you say again? sorry! i just don't have a good sleep last night."
Dahil kay Blake...shet talaga sya.
Naramdaman ko ang mainit na kamay ni Hae Jin na humaplos sa kamay ko na nakapatong sa mesa."Now i know! obviously you look pale Yeona. It's alright, i'll take you home right away after we eat. Anyway! next week we'll be going back to Korea, i already prepared everything we need. And we'll be going straight to Seoul then our next destination is Busan for the reunion of Halyu Stars! that would be the best day ever."Marami pang sinasabi si Hae Jin pero mabibilang lang ang pumapasok sa utak ko.
Blanko na talaga ang isip ko, si Blake ang laman ng isip ko hindi sya mawala-wala at para akong masisiran ng katinuan.
INIHATID nga talaga ako ni Hae Jin, nag-aalala sya dahil kanina pa daw akong walang imik.
Tango lang ang sinasagot ko sa kanya! he let me to take a rest at binilihan pa nya ako ng gamot para daw sa sakit ng ulo ko. Naiwan ako sa sala na tulala nang makaalis na si Hae Jin.
"May relasyon ba kayo ng koreanong yon? he looks so gentle to you and i can see na masyado yata kayong close sa isa't-isa."Baritonong saad nitong lalakeng bigla-bigla nalang sumusulpot sa kung saan at sya ring dahilan nang magulong isip ko.
And my heart won't stop beating faster and harder.
Natagpuan ko nalang ang sarili ko na titig na titig ako sa gwapo niyang mukha, bakit kaya mas lalo pa syang gumuwapo ngayon?.
"Hey! are you alright? you don't look okay." Naramdaman ko nalang ang mainit nyang palad na dumampi sa noo ko."Oh shit! Viola nag aapoy ka ng lagnat. Damn it!"Natagpuan ko nalang ang sarili na buhat na pala nya ako like a bride.
Ngunit hindi parin humihiwalay ang mata ko sa gwapo nyang mukha. Wala akong naiintindihan sa pinagsasabi niya habang buhat ako, nagmistula na yata akong bingi.
...^
"IS she alright Doc?"Naririnig kong boses ni Blake.
"She's fine! kailangan lang nya magpahinga. Pero mabuti at naagapan mo dahil baka lumala ang situation nya. Baka tuluyan na siyang mabingi pag nagkataon."
Ilang sandali pa narinig ko nalang ang pagsara ng pinto matapos mag-usap ng dalawa.Pinilit kong imulat ang mata ko at isang maputing kisame ang sumalubong sa paningin ko.
"Viola!...thank god! damn it. Oh Viola!...Doc...Doc gising na ang asawa ko."Nanlaki ang butas ng ilong ko sa sinisigaw ni Blake palabas ng silid na kinaroroonan ko.
Ano daw! asawa?
Bumalik si Blake na kasama ang isang lalake na Doctor yata. Sinuri nya ako at ilang sandali pa lumabas sila ni Blake at naiwan nanaman akong walang imik.
Di nagtagal bumalik din si Blake at halata sa gwapong mukha nito ang pag-aalala.
"Viola! don't worry you're fine. Ang sabi ng Doctor pwedi ka rin umuwe today pero kailangan mong magpahinga."Napaka lambing nyang tugon, hinaplos nya ang kamay ko pero naglakas loob akong itaboy iyon at gumuhit ang pagtataka sa mukha nya.
"I want to go home! ayokong manatili dito."Alam kong sa inakto ko ay para akong nababaliw! kamuntik pa akong mahulog sa kama dahil pinilit kong kumilos.
I really don't want to stay in the hospital.
Nahuli nya ang braso ko sanhi para mapatigil ako sa pagpupumiglas, tiningala ko sya at nanlaki ang mata ko nang makita kong namumula ang mata ni Blake na para bang maiiyak sya.
"Viola! i'm sorry, kasalanan ko...patawad."Niyakap nya ako nang napaka higpit.
I tried to push him pero walang epekto, isa pa mahina ako at parang walang lakas. At heto nanaman sya sa walang katapusang sorry niya.
"Just take me home, please!"Pakiusap ko. Humiwalay sya sa pagyakap sa akin.
"As you wish, baby!"Nanlambot ang tuhod ko sa tinugon niya at kasabay nun ang pagbuhat nya sa akin.
Napayakap ako sa leeg nya at napatitig sa gwapo nyang mukha! lumikot ang tingin nya at napadako sa akin ang blue eyes nya, bigla akong nakaramdam ng hiya kaya umiwas ako ng titig at napansin kong palabas na kami ng hospital.
Lahat ng taong madaanan namin nakatitig sa amin, marahil ay nakikilala nila ang lalakeng kalmadong naglalakad habang may buhat na patient.
Maingat nya akong pinasok sa passenger seat ng kotse nya saka kinabitan ng seatbelt.
Somehow i feel like a princess na iniingatan. Pumasok na rin sya saka pinaandar ang makina! buong biyahe kaming walang imik.Hanggang sa nakarating na kami sa bahay niya.
What? sa bahay niya?
Sa kwarto nya ako dinala at langhap ko masyado ang panlalaki amoy sa loob ng kwart niya.
Napaka bango,napansin ko ang laki ng kwarto nya at puro black ang wallpaper,glass naman ang kisame nya at kitang-kita ang kumikislap na bituin sa langit.
Hindi ko alam kung anong oras na pero gabi na pala.
Napalingon ako sa pinto na bumukas at niluwa non si Blake na may dalang malaking tray, naamoy ko kaagad ang nakakagutom na sofas.
Inilapag nya iyon sa bed na nasa paanan ng kama nya. Naramdaman ko ang pag bounce ng kama ng umupo sya sa tabi ko saka marahan akong hinila papalapit sa kanya.
"Halika susubuan kita! nagluto ako ng rice cake soup at gumawa din ako ng curry soup."Akma niya akong subuan pero iniwas ko ang bibig ko na ipinagtaka niya."Baby! you need to eat para gumaling ka agad."Parang nakikiusap na usal nya.
Sa totoo lang kanina pa ako takam na takam sa luto niya pero hindi pa ako nakaka recover sa mga sweet endearments nya na mas nagpapatibok ng puso ko.
"Bakit mo ako dito dinala? bakit hindi mo ako dineretso sa bahay ko? at bakit ba kanina pinagsisigawan mo na asawa mo ako? at bakit mo ako tinatawag na baby? at bakit ba ang sweet mo sa akin ha?"Sunod-sunod na tanong ko,narinig ko pang tumawa sya ng mahina pero ang tawa nyang iyon ay napaka sexy sa pandinig.
"Tinatanong pa ba iyan? syempre i called you baby dahil magiging baby rin kita kapag mag-asawa na tayo. At kaya kita dito dinala ay para siguradong maaalagaan kita ng husto at walang sinuman ang mang-iistorbo."Nakangiti nyang sabi sanhi para pamulahan ako.
Hindi ko alam pero bakit ang sarap isiping ako ang asawa ni Blake? kung ganito ba naman kagwapo ang mapapangasawa mo baka ayaw mo nang humiwalay sa piling niya.
Sinampal ko ang sarili ko dahil sa mga iniisip ko.
Shet! what am i thinking?
"Hey! what are you doing? stop slapping yourself! kagagaling mo lang sa hospital baby, alam mo ba kung gaano ako nag-alala sayo kanina? my god Viola para akong sinasaksak sa dibdib ng mga oras na iyon, natakot ako na baka may mangyareng masama sayo at hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag nangyare yon."Humaba nanaman ang litanya nya at lahat non tagos sa puso ko.
Ganon ba sya nag-alala sa akin? did he really love me that much? pero paano si Coleen at si Meena?
No! hindi ko dapat isipin ang dalawang iyon, mas lalo lang gumugulo ang utak ko.
Inagaw ko ang kutsarang hawak nya saka dinampot ang sofas na nasa platong maliit.
Hindi ko malasaan ang mga niluto niya pero diko na iyon binigyang ng pansin. Lumabas sya para dalhin sa baba ang tray na wala nang laman kundi mga plato nalang.
Tuwang-tuwa pa si Blake dahil naubos ko ang ginawa niya.
Nang makabalik sya sa silid nakatagilid na ako ng higa, suot ko pa rin ang damit na suot ko! naiinis ako dahil hindi na ako nakapag-bihis.
Naramdaman kong umusad ang kama, "Baby! tulog kana?"Bulong nya sa tenga ko sanhi para mapabangon ako.
Bumaba ako sa kama at nagtaka sya! dilat na dilat ang mata ng ilaw sa kwarto nya sanhi para makita ko ang reaction niya.
"Uuwe na ako!"Akma akong naglakad patungo sa pinto pero mabilis syang nakaharang sa harapan ko."Ano ba Blake?! gusto ko nang umuwe."Bulyaw ko.
"Pwedi bang dito ka muna magpalipas ng gabi? kahit ngayon lang."Nakikiusap nyang sabi.
"At bakit ko naman pagbibigyan ang gusto mo? isa pa wala akong damit dito, gusto kung magpalit ng damit."Hindi ko alam kung bakit iyon ang na i-dahilan ko.
May kinuha sya sa aparador nya at iniabot sa akin"Here!wear this."
Parang may sariling isip ang kamay ko at kinuha yon, isang puting damit na malaki. Inirapan ko sya saka pumasok sa banyo niya.
Sige pagbibigyan kita! pero pagkatapos ng gabing ito sana lang hindi na maglandas ang tadhana natin.
Lumabas ako mula sa banyo na suot ang damit ni Blake at hanggang hita ko na ang haba non.
Napansin kong naka off na ang ilaw pero naka bukas ang bintana! dahan-dahan akong nagtungo sa kama at good thing dahil mukang tulog na si Blake.
Humiga ako nang patagilid nang maramdaman ko ang mainit na brasong pumalibot sa bewang ko.
Ramdam ko ang mainit nyang katawan na dumikit sa likuran ko. Nakayakap sya sa akin at ang hininga nyang tumatama sa buhok ko.
"Anong ginagawa mo? lumayo-layo ka nga? ang lapad ng kama mo at..."hindi ko pa natatapos ang sasabihin nang magsalita sya.
"I missed you,baby! ang amoy mo, ang init ng katawan mo at ang nakaka akit mong boses namis ko at ang posisyon nating ito ay sobra kong namis. Ugh baby! you have no idea kung gaano ako nababaliw sayo. Masaya ako dahil naipagtapat ko na sayo ang nararamdaman ko! i love you so much baby."Nadadala ako ng baritono niyang boses, ramdam ko nanaman ang pagtibok ng puso ko.
Do i love him too? aaminin ko masaya ako kapag nakakasama ko siya kahit naiinis ako.
Is it because i feel the same too? at habang kasama ko siya piling ko kumpleto na ang lahat sa akin. Aaminin kong namimis ko din siya.
"Blake!"Pabulong na tawag ko sa pangalan nya.
"Yes baby?"Hayon nanaman sya sa endearment na iyon. Kainis!
"Will you stop calling me like that? it's really annoying at hindi ako sanay na tinatawag mo akong ganyan."Naiiritang tugon ko.
I heard him chuckled."Okay...chub!"Napangiti ako sa isiping nakinig talaga siya sa sinabi ko at namis ko ang pagtawag nya sa akin na chub.
"Thank you,panget."Nakangiting usal ko.
Hindi na sya sumagot pero ramdam ko ang pagyakap nya sa bewang ko nang napaka higpit. I feel safe when i'm with him! iyong pakiramdam na sana wala nang bukas.
This will be the last time na maging ganito kami.
*** MONTERELAOS.
(Naku! ang sweet ni Blake😶)