Bhria
"MOM?" Pukaw ko sa atensyon ni mommy.
Kadarating ko lang galing sa photo shoot at as usual, pinagpilitan nanaman ni Dhanelle na ihatid ako pauwi na hindi ko nalang tinanggihan para walang gulo. Sigurado kasing may gagawin nanaman yun na isang bagay na hindi ko magugustuhan para lang masunod ang gusto nya. Si Dhanelle pa, sanay syang nasusunod ang lahat ng gusto nya.
Lumingon sakin si mommy mula sa pagdungaw sa bintana saka ngumiti. "Hinatid ka pala ng asawa mo, bakit hindi mo manlang sya pinapasok?"
"Ahm..baka kasi gabihin sya sa daan mommy kaya hindi ko na pinapasok." Dahilan ko.
Pero ang totoo nyan ay gusto talagang pumasok muna ni Dhanelle para bumati kay mom kaso sinabi kong umuwi nalang sya.
Umupo si mommy sa sofa mula sa pagdungaw sa bintana. "Anong balak nyong mag-asawa?" Nagulat ako sa naging tanong nya.
"A-ano pong ibig n-nyong sabihin?" Naguguluhang tanong ko. Bakit naman bigla-bigla nalang si mommy magtatanong ng ganun?
"Ang sabi ni Dhanelle, aayusin nyo daw ang pagsasama nyo diba? Anong balak nyo?...anong balak mo?"
Napabuntong hininga ako. Umupo ako sa tabi nya. "Mom.."
"I'm sorry anak,"
Napatingin ako kay mommy ng lumabas sa bibig nya ang mga salitang iyon saka napakunot nang may pagtataka. "Why are you saying this mom?"
Ngumiti lang sya sakin ng tipid. "You are our only child.." Bumuga ito ng hangin na parang hindi nya alam kung paano nya sisimulan ang kanyang sasabihin. "All we want is the best for you, so we planned everything. Lahat nalang sa buhay mo nakaplano at nakasunod base sa gusto ng daddy mo..base sa gusto namin para sayo and we are so bless dahil sinusunod mo yun ng walang alinlangan. Hindi ka namin naringgan ng reklamo kahit..kahit nung panahong ipakasal ka namin kay Dhanelle. I'm sorry, your dad and I are so selfish. I'm sorry dahil hindi manlang namin naitanong sayo kung anong gusto mo at kung ano magpapasaya sayo. I'm sorry anak.."
Napagat ako sa labi ko para pigilan ang maiyak. Bumuntong hininga ako saka lamapit kay mommy at niyakap sya. "You don't have to say this mom. You don't have to say sorry..naiitntindihan ko naman na ang gusto nyo lang ay mapabuti ako. Alam ko yun."
"You're a big girl now, actually fit for a woman who can stand on her own." Bulong nya.
Kumalas ako ng yakap sa kanya saka nagtatakang tumingin sa kanya. "What do you mean mom?" Bigla akong kinabahan.
Malawak syang ngumiti sakin. "What I mean is..malaki ka na, kaya mo nang magdisesyon sa sarili mo."
"And?" Naghihintay sa kasunod na sasabihin nyang tanong ko.
"And if you want to fix your marriage to Dhanelle or just end it up..then its up to you. I won't put my words on your decision. Buhay mo yan at ako bilang nanay mo..lagi lang nakaagapay sa kung anong magiging desisyon mo."
Napangiti ako saka sumandal sa sofa. Kung sana ganun lang kadali..
"I don't know what to do." I sighed.
Sumadal din sya sa sofa. For a moment, pakiramdam ko bumalik yung mommy kong naging best friend ko na hindi ko kinahihiyaang sabihan ng mga nararadaman ko at kung sinong crush ko. She even know that I have a huge crush on Dhanelle way back in college.
"Then know your step. Choose what will make you happy." Napalingon ako sa kanya. Ngumiti sya sakin. Simula nung namatay si daddy, ngayon nya nalang ulit ako nginitian ng ganun. Yung walang lungkot.
Nagpatuloy sya. "You're lucky anak, because you have choices. Pwede mong piliin ang kung anong magpapasaya sayo at kung anong gusto mo, because some doesn't have choices in life. Napipilitan nalang silang gawin ang kung anong nakalatag sa kanila, it's either a bad thing or a good thing, there's no way to scape. So if I we're you choose what your heart desires as long it won't harm anybody. You only live in this lifetime Bhria..kaya gawin mo na kung anong magpapasaya sayo before its too late," Masuyong saad nya. Ramdam ko ang pag-aalala sakin ni mommy at maswerte ako dahil sya ang naging nanay ko.
Napatingala ako saka pinag-isipan ang sinabi nya.
You only live once in this lifetime..
"HI,"
Kumunot ang noo ko nang mamataan ko si Dhanelle na prenteng nakasandal sa mamahalin nyang sasakyan sa tapat ng gate namin. Kalalabas ko lang para pumunta na sa location ng photo shoot.
"What are you doing here?" Saad ko habang palihim na pinagmamasdan ang ayos nya. She's wearing a long sleeve black polo that paired with high waist rip jeans, at as usual, nakabukas nanaman ang botones niyon pero this time ay lahat na, na pinaresan nya ng hanggang sa baba lang ng dibdib nya na gray sando. Nakikita tuloy ng bahagya yung abs nyang sa may flat nyang tyan.
"I was about to fetch you." Umayos sya ng tayo habang naglalaro sa kabilang kamay nya yung susi ng sasakyan nya. Nalalaman ko lang na sasakyan nya yun kapag mamahalin at sports car ang dating. Paano ba naman kasi, halos araw-araw ata syang nagpapalit ng sasakyan nya. Minsan nga iniisip ko kung ilan bang sasakyan ang meron 'tong taong to.
"Pumasok ako kanina para kumustahin si mama." Mama ang tawag nya sa mommy ko. Naglakad sya sa may passenger side at binuksan iyon. "Get in," Sabay ngiti ng alanganin. Iniisip nya sigurong tatanggi nanaman ako.
Walang imik na pumasok ako sa sasakyan nya saka inayos ang two inches above the knee kong dress. Umaangat kasi iyon ng umupo ako. Ipinatong ko ang shoulder bag na dala ko sa hita ko saka nagtatakang tumingin kay Dhanelle na nakatingin lang sakin.
"What?" I mechanically asked.
Umiling sya at malawak ang ngiting isinara ang pinto. Nakita ko pa syang sumisipol habang papasok sa driver's sit.
"Nagbreakfast ka na ba hon?" Sinulyapan nya ako saglit.
"Don't call me that, Bhria ang pangalan ko." I dryly said.
Narinig ko syang bumuntong hininga. "What would you like to eat?" Malambing nanamang tanong nya.
"Kumain na ako." Sabi ko nalang sabay tingin sa bintana para ibaling ang atensyon ko sa mga nadadaanan namin. Nakakainis lang kasi, ang dali kong maapektuhan sa malambing nyang boses.
Mabilis akong bumaling sa kanya nang bigla syang pumasok sa drive thru ng jollibee.
"You haven't eat a breakfast?" Tanong ko pero imbes na pansinin nya ako ay bumaling sya sa nakangiting crew doon at nag-order.
"You're not good at lying." Baling nya sakin sabay ngiti. "I know you, umiinom ka lang ng gatas sa umaga at hindi mo ugaling kumain ng solid food kapag six or seven a.m. palang." She wink at me.
I just rolled my eyes at her and bend my gaze to the window to hide my blushing cheeks. Hindi ko alam na meron rin pala syang alam tungkol sakin. Ang akala ko kasi ako lang ang may alam ng tungkol sa kanya at wala na syang pakialam sa kung anong gusto at ayaw ko. Akala ko kasi..ako lang ang may pake sa aming dalawa, meron din pala sya. Somehow, nakakagaan din pala ng loob na malamang meron din pala syang pakialam sakin kahit kaunti.
"Here." Inaabot nya sakin ang jolly hotdog na inorder nya kanina.
"Thanks," I gave her a small smile then take the food.
"Dapat pala lagi kitang bilhan ng pagkain para lagi mo rin akong nginingitian." Malawak ang ngiting saad nya habang nilalagyan ng straw ang pineapple juice.
Inabot nya yun sakin na tinanggap ko naman. She move the car backward in an expert and swift way saka iyon minaniobra para ibalik sa daan.
"Ikaw? Kumain ka na ba?" Tanong ko.
Nginitian nya lang ako. "Hindi ka pa kumain." I stated.
She just wink at me that means 'yes', ayaw nya lang sabihin.
"Bakit hindi ka pa nag-aalmusal?" Hindi naman ako tunog na nag-aalala diba?
"Nagmadali kasi akong pumunta sa bahay nyo. Baka iwanan mo nanaman ako." Simpleng sagot lang nya. Parang baliwala lang sa kanya yung paghihintay ng halos isang oras sa tapat ng bahay nung isang araw.
Bigla ko tuloy naalala yung nangyari nung isang araw. Naghintay pala sya sa labas ng bahay, akala nya hindi pa ako nakakaalis kaya ayun..tumambay sya sa labas kakahintay sakin. Kung hindi pa nagtapon ng basura si mommy, hindi pa nya malalaman na nakaalis na ako. Nalate tuloy sya sa photo shoot. Parang tanga kasi, hindi manlang pumasok sa bahay para magtanong.
"Gusto mo?" Iniumang ko sa kanya yung kinakain ko.
"I don't eat hotdogs." Bhagya nyang inilyo yung mukha nya dun sa pagkain.
"Huh?" Takang tanong ko naman. Ano bang meron sa hotdog at ayaw nyang kainin? Ang sarap kaya ng jolly hotdog ng jollibee, ang daming cheese. "Fries?" Alok ko pa saka ko iniumang sa kanya yung fries na nasa kamay ko.
Kinain nya yung fries bilang sagot. Nagkibit balikat nalang ako. Napansin ko lang..parang ang saya-saya nya lang ngayong araw kasi kanina pa sya nakangiti tapos kahit ngumunguya sya ay nakangiti parin.
Hindi ko tuloy mapigilang minsang sipatin yung itsura nya. Ang ganda nya parin kasi kahit anim na taon narin yung lumipas. Tapos kahit mas matanda sya sakin ng limang taon, kapag nagtabi kami parang isang taon lang yung agwat naming dalawa o baka nga parang magkasing edad rin lang yung itsura namin.
Magkamukhang magkamukha sila ni Daniel pero mapapansin mo agad kung sino si Daniel at Dhanelle sa kanilang dalawa. Si Daniel kasi green yung mga mata, si Dhanelle naman deep blue na para kang nalulunod sa dagat kapag tinitigan mo. Magkaiba rin ang aura nila kasi si Dhanelle may pagkabrusko kung kumilos samantalang si Daniel naman parang masungit na ewan. Hindi ko sila maicompare ng maayos kasi hindi ko naman masyadong kilala si Daniel, but either way, they have their unique personality.
"We're here." Kuha nya sa atensyon ko. Nakita ko na lang na tumigil na kami sa mataas na gusali ng D.R.
Hayy ang layo nanaman ng linakbay ng utak ko.
ICE