Chapter 7.3
SYDNEY'S POV
Kanina pa ko naghihintay dito.
9:43 na.
6:10 pa ako nandito!
Nakailang tawag na ko kay Andrei. Hindi naman niya sinasagot.
Nakailang text na rin ako. Hindi naman siya nagrereply.
Naiinis na ko. Nilalamok pa ko. Konti na lang ang tao sa school.
SHIT! First time kong maghintay ng ganito katagal ha!
Sana naman nagtext man lang siya na hindi niya ko masusundo at hindi na kami tuloy kung san man kami pupunta.
OH NO!
Baka may nangyari sa kanya?
Shit. Wag naman sana.
Sige ten minutes pa. Pag hindi talaga siya dumating uuwi na ko.
Nagugutom na ko!!!!!!!
***********************
FUCK!!!!
10:00 na!!!!!!
Lampas ten minutes na kong naghihintay.
Uuwi na talaga ako.
Bahala ka na sa buhay mo Drei!
Pagkatayong pagkatayo ko, bigla namang umulan.
Grabe! Pagsinuswerte ka nga naman!
Wala pa man din akong payong.
Nagtatakbo ako sa pinakamalapit na pwedeng silungan.
Dapat pala sumama na lang ako kina Kayla.
Excited pa man din ako sa pupuntahan namin. Yun naman pala wala naman pala siyang balak na sunduin ako!
Tinawagan ko ulit siya.
Kaso hindi pa rin sumasagot!
ARGH!!!! KAKAINIS.
Nagugutom na ko!
Nilalamig na rin ako!
Tutal naman basa na rin ako at gusto ko na talagang umuwi, sinugod ko na ang ulan at pumunta sa may high way para pumara ng taxi.
Pero tangna!
Ayaw akong pasakayin. Siguro kasi basang basa na ko!
After 823565359 years, sa wakas may mabat na taxi driver na nagpasakay sakin.
"Manong sa ******* Village po" sabi ko kay Manong driver
Nilalamig na ako.
Napansin siguro ni Manong na nilalamig na ako.
"Ms. gusto niyo po bang patayin na lang natin yung aircon?" tanong niya
"Sige po Manong. Pasensya na po kung mababasa etong upuan ng taxi niyo."
"Ayos lang Ineng."
Tapos pinatay na niya yung aircon.
Hanggang sa makarating na kami sa tapat ng bahay namin.
"Salamat po Manong" sabi ko sa kanya sabay abot ng bayad ko.
Binigyan ko siya ng malaking tip kasi ambait niya sakin.
Sisingilin talaga kita Andrei sa ginawa mo sakin ngayong araw na to!
Dahil sayo nagtaxi tuloy ako! Nabawasan tuloy ang allowance ko!
Pagkapasok ko sa bahay, wala pa si Andrei kasi wala pang ilaw na nakabukas.
Binuksan ko yung mga ilaw kasi natatakot na ko. Ang lakas pa man din ng ulan.
"Lord, parang awa niyo na po. Wag po sanang magbrown-out. Please."
Nagdadasal na ko kasi natatakot na talaga ako.
Pag-akyat ko sa kwarto, naligo agad ako at nagbihis ng pantulog.
Pero hindi pa rin dumadating si Andrei.
Baka naman may masamang nangyari na talaga sa kanya.
Wag naman po sana.
Biglang tumunog ang tiyan ko.
Hindi pa nga pala ako kumakain.
Bumaba ako sa kusina at nagprito ng itlog at nagsaing ng kanin.
Pagkaluto ng pagkain, kumain na ko.
Ngayon ko lang narealize na malungkot pala kumain mag-isa.
Asan ka na ba Drei?
Pagkasubo ko ng pagkain, iniluwa ko din agad.
ANG ALAT! ANU BA YAN!
Napadami yata ang lagay ko ng asin sa itlog.
ARGH!!!! KAKAINIS!!!
Tinapon ko na yung itlog.
Buti na lang may tinapay dito.
Yun na lang ang kinain ko!
BAKIT WALANG PALAMAN SA BAHAY NA TO??????
After kong kumain, aakyat na sana ako sa kwarto ng biglang pumasok si Andrei sa bahay.
"Hey, bakit ngayon ka lang? Hinintay kita kanina sa school." sabi ko sa kanya
"Sorry kung naghintay ka. Akyat muna ako." sabi niya.
Yun lang yun? Sorry lang? Walang explanation kung bakit hindi niya ko nasundo?
Tumaas na siya at pumasok sa kwarto niya.
Grabe. Parang hindi niya alam na may pupuntahan dapat kami ngayon.
Sinundan ko siya sa kwarto niya.
Nung nasa tapat na ko ng pinto niya, tinawag ko siya.
"Drei?"
Kaso hindi siya sumasagot kaya pumasok na ko sa loob.
Narinig ko yung pagpatak ng tubig galing sa shower.
Naliligo pala siya kaya hindi niya ko narinig.
Biglang nagring ang phone niya.
Tiningnan ko kung sino.
Michell Santos.
Sino to?
Pinabayaan ko na lang.
Kaso kakaend ng call, tatawag na naman siya.
Sasagutin ko na sana kasonaputol na yung call.
Tapos biglang may nagtext.
From Michell Santos pa rin.
At dahil curious ako, binuksan ko yung message.
Nanlaki ang mata ko sa nabasa ko sa message.
Totoo nga palang curiosity kills.
Dapat hindi na lang ako naging curious.
Ibinalik ko agad yung cellphone niya sa mesa at dali daling lumabas ng kwarto niya at nagpunta sa kwarto ko.
Pagkahiga ko, naalala ko na naman yung message.
(Thank you for the dinner. I enjoyed it. Next time ulit.)
So, habang naghihintay ako at kinakagat ng lamok at nagpapakabasa sa ulan at kumakain ng tinapay na walang palaman, nagdidinner siya sa isang restaurant kasama ang kung sino man ang Michell Santos na yun?
GRABE!
Nagmukha akong tanga ngayong araw na to.
Naghihintay sa taong wala naman palang balak dumating.
PSH!
A/N
Ang sipag ko mag update ngayon. haha
VOTE
COMMENT
THANKS :)