[Justine's POV]
matapos kong puntahan yung bahay ampunan kung saan ako nanggaling, napag-isipan kong umuwi na, sa ibang araw ko nalang pupuntahan yung address na binigay sakin ni sister Lara, one step at a time ang gagawin ko.
pagkabukas ko ng pinto nakita kong andun sila mamy at halatang nagulat sila ng makita ako, agad tumayo si mamy at nilapitan ako.
"so? kamusta anak? did you find them?" nag-aalalang tanong ni mamy.
I shook my head. "not yet, pero binigay na sakin ni sister Lara yung address ng taong nag-iwan sakin"
"Justine, are you really sure about this?" tanog ni dad.
I nodded. "dad, I just want to know their reason of letting me go, kahit na maganda man o pangit, I will always come back to you and mamy"
he sighed. "malaki na nga talaga ang mga anak natin, hindi na natin pwedeng controlin ang mga gusto nilang gawin sa buhay" sabi ni papa.
kumain kami ng dinner, yung casual lang, nung kaming apat pa lang, kahit papaano namiss ko rin yung ganito, yung ako yung tinitignan nilang bunso. but that doesn't mean na hindi ko gustong andito ang baby ko, siguro iba lang talaga yung feeling pag wala siya, namimiss ko parin siya ng sobra.
paakyat na ko sa kwarto ko ng tawagin ako ni mamy.
"I forgot to tell you na tawagan mo pala si Jusmine, I called her kasi kanina, at pinagbilin niya sakin na patawagin daw kita sakaniya when you got home" sabi ni mamy at lumapit siya sakin, tinignan niya ko. "i didn't even imagine that my youngest son will grew this big, and be this handsome"
I can sadness in her eyes. "I love you son" she said.
I hug her tight. "I love you mom"
pumasok na ko sa kwarto ko, at agad ko namang kinuha yung Ipad ko, agad akong nag sign in sa Skype, at nakita ko naman na OL ang baby ko.
agad kong pinindot yung video-call.
when she answered, agad kong nakita yung mga nagaalalang mata niya.
"how are you?" she asked.
I smiled. "I'm good, except for the fact that I miss you already" sabi ko.
she sighed and smiled. "I miss you too my baby, mamy called me earlier, kamusta ang paghahanap mo?"
I nodded. "well... i can see positive things babe, kasi nakita ko yung orphanage kung saan ako kinuha nila mamy, and it turns out na sinusuportahan pala ni mamy yung orphanage, ang ganda na niya ngayun babe, sobrang ganda, tapos yung mga bata, they look happy"
she smiled. "off course, for my own opinion, kung makikita ko man ang lugar na yun, I'm sure I will love it" she said.
natawa ako. "why would you love it?" Tanong ko.
"because that's were you came from, you know how happy I am that you came into my life right babe?" she said while wiggling her eye brows.
natawa nalang ako, nakakawala ng pagod nung makita ko siya, sobrang sarap sa feeling.
matagal pa kaming nag-usap pero we ended up na nakatulugan ang isa't isa, siguro sobrang pagod ko din.
maaga akong nagising, at naka-open parin yung skype ko, nakita ko namang naka-open parinyung skype ni Jusmine I saw her, sleeping soundly, I just missed seeing her sleep, yung natutulog pa siya tapos pupuntahan ko siya habang natutulog siya, and she will smile like she's happy na ako yung una niyang nakita nung gumising siya.
I chatter her, I'm going to school to check on my grades, I love you and enjoy!
tapos na ang finals namin, pupunta lang ako ng school para makita yung grades ko. ayokong tignan onine, I mean baka kasi dean's lister ako ee, gusto kong makita ng personal.
pagbaba ko ng saksayan ko, pumunta na ko sa homeroom namin.
"Good morning"
tinignan ko kung sino yung nagsalita. si Yuri.
hindi ko siya pinansin at tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad.
"ang sungit mo" sabi niya.
hindi ko siya pinapansin, sana naman please tigilan na niya ko.
"I wont stop until you notice me"
I gritted my teeth, this girl is damn persistent. "what do you want?"
"I want you to greet me Good morning Justine" sabi niya.
"bad morning, want to know why? 'cause you annoy the hell out of me" sabi ko at naglakad na kong palayo, hindi nanaman niya ko sinundan.
pagpunta ko sa homeroom, nakapaskil na dun yung mga Dean's lister.
"Justine! galing mo! varsity ma DL pa" sabi ni Francis.
"DL ako? talaga?" tanong ko habang nakangiti.
"pangalawa pa par" sabi ni France.
napangiti na ko lalo, at agad kong tinignan yung DL.
Dean's Lister for 1st sem 2013-2014
Adriano, Jason
Rean, Justine Alexander
Chu, Agnes
Vergy, Dianne
Ugmares, Channel
and the list goes on, I took a picture.
sinend ko yun Via Group text.
|To: mamy, dady, Kuya, labanos|
I want my prize :)
Dean's Lister for 1st sem 2013-2014
Adriano, Jason
Rean, Justine Alexander
Chu, Agnes
Vergy, Dianne
Ugmares, Channel
yun lang sapat na, sabay kaming lumabas ni France ng homeroon.
"kamusta ka bro? hindi na tayo nakakapag-inuma aa? back to the old you na?" tanong niya.
natawa naman ako sa sinabi niya. "hahaha! wala ee, ganun talaga"
"iba talaga pag MVP" sabi niya.
"lul, haha, nagugutom ako, hindi ako nag-almusal, gusto mo sabay na tayong kumain?" tanong ko.
"libre mo--"
tinignan ko kung bakit siya natigilan, nakita nya si Crizel.
nakanganga pa si France habang tinitignan niya yung impakta.
"oy!" sigaw ko.
nagualt siya kaya napailing nalang siya. "oy bro sorry"
"gago! may gusto ka ba diyan kay Crizel?" tanong ko.
"aa... ee"
binatukan ko siya. "aa ee ULUL!"
"ee ikaw kaya gusto niya" mababaw na sabi niya.
umiling ako. "hindi ko siya type pare, gusto mo ilakad kita?" tanong ko.
kumislap yung mga mata niya. hinawakan niya ko sa balikat. "talaga?" tanong niya.
tumawa ako. "oo, akong bahala, pero sa ngayon, tara na kumain na muna tayo.
sa school lang din kami kumain, since okay lang naman yung pagkain dito ee, right after nito, pupuntahan ko yung address na binigay sakin ni sister Lara para kahit papaano naman ee. makausap ko yung tao.
I was eating my breakfast when I checked my phone, and there was 4 messages.
|From: Kuya|
pang-lima lang ako :( talo mo pa rin ako, anyways bro, congrats! libre kita mamaya ng lunch, kasama si Julia aa? text me about your plans.
|From: mamy|
so proud of my babies! your kuya got the 5th and Jusmine got 1st :) sobrang swerte ko sa mga babies ko, I'll talk to the three of you about your prizes aa? :)
|From: dady|
galing! :) mana sa dady, anong gusto mo anak? anyways, Crizel wants to go out with you, as a gentleman please do so anak.
|From: labanos|
Gooood job babe! butI still beat you! HUH! antayin mo ko diyan! para sa prize mo! yung prize ko din aa! :) I miss you :*
napangiti nalang ako, DL din si Kuya at si Jusmine, siguro sobrang saya nila mamy at dady, binalikan ko yung message ni dad. tinignan ko naman si Francis na kumakain.
napangiti ako. "may gagawin ka ba ngayon?" tanong ko sakaniya.
nag shake siya ng head. "wala, bakit iinom tayo?" nakangisi niyang tanong.
I shook my head. "well... si Crizel, I have a date with her, she texted dad, you want to go instead?" tanong ko.
hinawakan niya yung magkabilang collar ng damit ko at ngumiti. "talaga bro? talaga?"
ngumiti ako at tumango. "oo"
binitawan niya ko at tsaka sumigaw. "YES!"
nagtinginan naman yung mga tao sakaniya at natawa nalang ako.
matagal pa kaming tumambay ni Francis sa canteen, mahaba-habang catching up kasi ang napag-uspan namin, napatingin ako sa TV, ng cafe at nakita kong may interview si mamy, binaling ko yung mga mata ko.
"How are you Mrs. Rean? I heard your business is really doing well"
"well actually it is, and I'm really happy about everything right now" she said and I can se mamy's real smile.
"well... how was your husband? Mr. Jumaine Rean? and your 2 kids, Justine and Jurmaine, there really conquering the basketball scene" sabi nung nageenterview.
"about that, masaya ako, 'cause my kids, mga bata palang sila but they have already achieve so much at this moment. masaya akong sabihin na yung tatlong anak ko ee, mga Dean's Lister, my Jusmine is 1st, Justine is 2nd and Jurmaine ay pang-lima, mga matatalinong bata, so masaya talaga ako" sabi ni mamy.
"waw! that;s really a good news"
then the show goes on, masaya ako kasi proud sila mamy samin, wala akong masasabi. tinignan ko yung orasan ko tsaka tumayo sa upuan ko.
"France, mauna na ko, yung date mo 5.30 mamaya sa Shangrila" sabi ko.
ngumiti siya. "thanks bro"
pumunta na ko sa parking lot at pumasok sa kotse ko, tinignan ko yung folder na nasa shot gun seat ko. binuksan ko yun at kinuha ko yung address Linda Marie.
napabuntong hininga ako, nakatira siya dito sa manila, malapit sa intramurous, hindi naman ako mahihirapan na hanapin to, dahil malapit lang naman ito at pwede naman akong magtanong.
nagsimula na kong magdrive, at hindi katagalan ee nakarating na ko ng Intra, nagtanong tanong ako, at hindi naman mahirap hanapin kung saan ang lugar, nung may magturo sakin kung saan mismo ito, bumaba ako.
medyo magulo siya, maraming mga batang naglalaro sa lansangan, yung iba pa madumi at nakahubad.
nagbilang ako ng bahay, at nung nakita ko kung nasaan yung mismong bahay, kumatok ako. "tao po?" tawag ko.
maliit lang bahay, medyo sira-sira pa nga.
"BERT! may tao" sigaw nung tao sa loob, at hindi katagalan ee bumukas naman ito.
"OY! ANONG KAI-- di ba ikaw si Justine Rean? yung basketball player sa UAAP?" tanong sakin nung lalaki na nakahubad. nakashorts siya, pero ang laki ng tiyan niya.
ngumiti ako. "good afternoon po, may itatanong lang po sana ako" sabi ko.
"ano yun? gusto mo maglaro ng basketball?" tanong niya.
natawa ako, "hindi po... may hinahanap po sana ako ee"
"sino?" sabi niya at mukhang masaya siya kasi nakita niya ko.
"si Linda Marie po? dito po ba siya nakatira?" tanong ko.
"Linda?" kumunot yung nuo niy. "aa si IDANG!" sabi niya.
bumilis yung tibok ng puso ko, ito na ba yun? malalaman ko na ba kung sino talaga ako?
"wala na si Idang dito, nag-asawa na siya, teka, bakit mo kilala si Idang? pinsan ko yun ee" sabi niya.
"may itatanong lang po sana ako sakaniya, nasaan na po ba siya ngayon?" tanong ko.
"naku! wala na si Idang dito, na sa malacanang palace siya, 1st lady na siya don" sabi niya.
kumunot naman ang nuo ko. "1st lady po?"
tumawa siya. "joke lang Rean, nagbibiro lang ako, teka sandali tatawagin ko" sabi niya at pumasok siya sa loob ng bahay.
"IDANG! HINAHANAP KA NI JUSTINE REAN!" sigaw niya.
"SINONG JUSTINE REAN? GAGO!" sigaw naman i Linda Marie ata.
"BOBO! HINDI MO KILALA SI JUSTINE REAN? TANGA KA TALAGA! HALA SIGE! LUMABAS KA DOON NG MALAMAN MO!" sabi niya.
agad agad naman na may lumabas ng pinto. isang babae na nasa early 40's kitang kita sa mukha niya ang pagod, at tinignan niya ko mula ulo hanggang paa.
"SIno ka? Justine Rean? wala naman akong utang aa" sabi niya sakin.
hindi ko alam kung bakit pero, nagsimulang umurong ng dila ko, natatakot ako, hindi ko alam kung handa na ba akong sabihin sakaniya kung sino talaga ako, paano kung siya pala yung nanay ko, tapos hindi niya ko matanggap? natatakot ako.
pumalakpak siya sa harap ko. "oy hijo! okay ka lang?" tanong niya.
napabuntong hininga ako. ito na yun, matagal akong nagalit sa totoong mga magulang ko, siguro ito na ang tamang panahon para marinig ko ang dahilan kung bakit nila ako iniwan. "ako po si Justine Rean... pero lumaki ako bilang... b-bilang... K-kurt L-Lawrence"
her eyes widened, her both hands raised and held my face. "K-Kurt... L-Lawrence"
*End of Chapter*