Like a Normal Dog
"Huh? This is your boyfriend?" Gulat na tanong ni Marina nang ipinakita ko ang picture na nakuha ko.
"No way. What a hottie." Tugon ni Margareth.
"I know right." Taas noo kong sabi.
"Oh?Lucky you."
Muling tinitigan nina Margareth at Marina ang phone ko na may nakaflash na picture ng gwapo, matipuno at matangkad kong boyfriend. I am sure he is.
"This guy... pretty sure I've seen him somewhere before.." ani Marina na nakapagpagulat sa akin.
What!? It can't be. He's not model or an actor or celebrity, or a star, is he!? Pero hindi iyon imposible. He's gorgeous.
"Really? Where?" Takhang tanong ni Margareth.
"I forgot eh."
Bago pa sila makapagdagdag ng kung ano-anong konklusyon, agad kong hinablot ang aking phone mula sa kamay nila.
"Y-You're just imagining it! Kain na tayo!" Humalakhak ako ng may pag-aalinlangan. Baka mabuko ako. Mahirap na.
Hinila ko na si Margareth at Marina palabas ng classroom matapos kong itago ang phone ko sa loob ng aking bag.
Pagkarating sa canteen, agad kaming humanap ng pwesto para makainan. Nakahanap kami sa may bandang kanan.
Bumili na kami ng kanya-kanyang pagkain at tahimik na sinimulan ito. Umupo ako sa harapan ng magkatabing si Marina at Margareth.
Nabasag lamang ang katahimikan ng nagsalita si Marina.
"Who was that guy again?"
Nagpakawala ako ng malalim na buntong-hininga bago sumagot.
"Marina, really? Enough about that."
"Can I have some of your chicken?" Tanong ni Margareth kay Marina at aambang kukuha ng fried chicken.
Tinapik naman ni Marina ang kamay ni Margareth.
Nagbalik kami sa pagkain at saglit na namayani ang katahimikan. Nakita ko sa gilid ng aking mata ang nakapangalumbabang si Marina. Ano na naman ang iniisip nito!?
Muntikan ko nang mabuga ang kinakain ko. Nagulat kasi ako nang biglang tumili at pumalakpak si Marina.
"Ahh! The Class 12 prince!" Abot-langit na ngiting sambit niya.
"Prince?" Pag-uulit ko.
"You boyfriend! He's Eren Ceyanne from Class 12!" Pumapalakpak na tugon ni Marina.
Nag-angat ako ng tingin sa natigilang lalaki sa likod ni Marina. Wha.....t?
Y-Yung lalaking nakuhaan ko ng picture at sinasabi kong boyfriend ko ay nasa....likod ngayon ni Marina. Natigilan siya sa paglalakad nang narinig siguro ang pangalan niya. No way...
"You're the one who-" agad akong tumayo at tinakpan ang bibig ni Eren bago pa siya makapagsalita at hinila siya palabas ng canteen.
Dinala ko siya sa school ground. Hinihingal ako habang nakayuko at lubos na napagtantuan na nakakahiya itong pinasok ko! This is so bad! Hindi ko alam na schoolmates kami!
Inayos niya ang kanyang neck tie bago tumikhim at magsalita.
"Well? Did you need me for something?"
Nanlaki ang mata ko sa gulat at nangapa ng salita.
"Um... well."
Naangat ko ang aking tingin nang bahagya niyang pinunasan ang noo kong nanlalagkit dahil sa namuong mga pawis. Ngayon ko lang napansin!
"You're sweating a lot. Are you all right?" Tanong niya habang patuloy na pinupunasan ang noo ko.
"Do you have a problem to discuss? I'll hear it. If you don't mind." Ngiti niya sa akin.
He's so nice. It's not just his appearance that's perfect. He is really a prince. Nagulat ako at ngumiti rin pabalik.
Umupo kami sa isang bench dito sa school at sinimulan ang diskusyon.
"Sure."
"Eh?" Gulat na tanong ko.
"The point is, you need me to pretend to be your boyfriend, right?" Ani Eren.
Laking gulat ko na mapapapayag ko siya na magpretend bilang boyfriend ko. Naipaliwanag ko na sa kanya ang dapat kong maipaliwanag at nakakagulat na papayag ang Class 12 prince na si Eren Ceyanne.
Dahan-dahan akong tumango at mariing pumikit. He's so cool!
"So, first..." ani niya na nakapagpadilat sa akin. Yes!
"I think you should spin around three times and bark."
His expressions changed. What did he say?
"W-What do you mean, bark?"
"Just do it."
"Do it?" Pag-uulit ko.
Bahagya siyang natawa at humilig sa bench na kinauupuan niya.
"You wouldn't expect me to play along with this pretend thing for nothing, do you?
"You're going to be my dog, in exchange of this pretend thing." Dagdag niya na mas lalong nagpalaki sa mga nalalaki kong mga mata.
Dog!? Am I a pup!?
"Huh!? Dog? No way! I won't do it!" Angal ko.
"Oh? You don't have to if you don't want to." Pumikit siya at humalukipkip.
"Just forgive me if i'll start telling your friends." Dumilat siya at kita ko sa kanyang mg mata na naaaliw siya sa ginagawa niya.
I thought he's cool?
But wait, what? No, he's not going to tell.
Labag sa loob ko, pero sinunod ko ang nais niya.
Natawa siya nang ginawa ko iyon.
"Good dog."
"You're too pathetic and desperate dog. But this could be a good way to kill time. Anyway, I'll take good care of you, Choochiee."
What a silly dog name. Choochiee mo mukha mo! So frustrating.
Umalis na siya at iniwan ako.
Anyway, I get it. Im really asking a lot from him. Umalis na rin ako at nagtungo sa classroom ko.
Inayos ko ang aking mga gamit at dinala ang aking bag. Ano bang gusto niya sa akin?
"Hanna? What's wrong?"
Napalingon ako sa nagsalitang si Margareth.
"You look pale." She said.
"Ah no! I am more that fine." Ngisi ko at umayos sa pagkakatayo.
"Hanna." Huh? Napalingon ako sa aking gilid at namataan ko ang isa ko pang kaklase na tinatawag ang aking pangalan.
"Kanina ka pa tinatawag ng lalaking iyon." Turo niya sa pintuan.
Sino? Nilingon ko ang pintuan at nakita si Eren na kumakaway at matamis na ngumingiti sa akin. Ngayon naman, he's acting nice. He's totally acting.
Naglakad ako papuntang pintuan habang sukbit ang aking bag.
"What?" Malamig kong sabi habang nakapikit.
Nagulat lang ako nang bigla niyang kurutin ang aking pisngi.
"What was that? A dog comes when it's called. You are making me wait." He said.
"Let's go." He added.
I cannot take this! Ano ba kasi itong pinasok mo Hanna.
Sabay kaming naglakad ni Eren palabas ng school.
"Sabay tayong uuwi?" Tanong ko nang hindi pa rin niya inililihis ang kanyang daan.
"Yup, what else." Masungit na tugon niya.
Agad akong dumistansiya sa kanya sa takot na masapok niya ako.
He asked for my phone number so I gave mine. Then, he gave his number too. Bumuntong-hininga ako at pinanatili ang distansya sa pagitan naming dalawa. Nakakatakot pala siya.
"You think I'm going to try something? What's with the distance?" He asked.
"N-Not really."
"Calm down. I won't do anything, dog."
"Then w-why are we going to the park?" I asked. Naging balisa ako nang naglalakad kami papuntang park. Anong gagawin niya? Itratrain niya ba ako? Like the usual dog doings?
"It's a shortcut."
Lumapit ako sa kanya.
"Talaga bang wala kang gagawin sa akin?"
"What the? That's what I said. I thought dogs has much better hearing skills than humans?" Sabi niya at nauna sa paglalakad.
"Uhm, akala ko kasi itotorture mo ako." Nakayuko kong tugon at nagpatuloy sa paglalakad.
"It's not that."
Natigil ulit ako sa paglalakad at nag-isip. What was that? Then what does he want from me?
Nang nagbalik ako sa paglalakad ay siya naman ang natigil. Lumingon siya sa kanang bahagi ng park. Nilingon ko rin ang tinitignan niya at nakita ko ang isang amo at ang kanyang aso habang naghahabulan.
"I love dogs." Ani Eren. Nilingon ko siya gamit ang nagtatakhang mukha.
"Huh?"
"They're cheerful. If you tell them to wait, they'll wait forever. No matter how hungry they are, they'll do just what their master says."
Lumapit siya sa akin at bahagyang ginulo ang aking buhok.
"So I think it would be good if you would be attached to me as soon as possible, like a normal dog."