2 years later...
Dalawang taon na pala ang nakalipas mula nang umalis si Xander at tumira sa Canada para sa negosyo nila.
Nag i-Skype naman kami minsan. 'Di siya nakakauwi dahil busy siya lagi. Minsan inisip ko na baka ipinagpalit na ako ni Xander sa isang Amerikana. Marami pa naman doong magaganda.
Marami na rin ang nagbago. Umuwi na si Tatay mula Singapore at bumili siya ng bahay sa isang subdivision. Dito ko na rin sa Maynila tinapos ang pag-aaral ko.
Sa ngayon, nagtatrabaho ako sa isang publishing company.
Tulala nanaman ako nang matapos ko ang mga projects ko.
'His smile, his face, his lips that I miss... Those sweet little eyes that stare at me, and make me stay, I'm with him through all the way...'
"Mandy!" tawag sa'kin ng manager nitong department namin.
"I like the plot of your story but the ending is cliché." bitter na sabi niya sabay padabog na nilagay ang na sinubmit ko sa kanyang story.
'Ang sungit naman niya. Tsk! Normal kaya sa ending ang kasalan.'
"Next week, kapag wala ka pang nai-submit, alam mo na!" inis na sabi niya at padabog na umalis.
'Syempre, you're fired. Hays!
***
"Hi, Bes!" bati sakin ni Demi dito sa Jollibee at nag-order na kami.
"Bes, may naiisip ka bang magandang ending sa isang story?" tanong ko.
"Sensya na, pagdating d'yan, wala akong alam." kibit-balikat niya. Napabuntong-hininga na lamang ako. Baka talaga isisante ako ni Sir Lee n'yan. Huhu!
Pagkatapos naming kumain, habang naghihintay kami ng taxi, bigla naman may nahagip ang aking mga mata. Bukas ang bintana ng kotse at kitang-kita ko si Xander na may kasamang babae.
Parang piniga ang puso ko sa aking nakita. Ba't hindi niya sinabing umuwi na siya? Ba't may kasama siyang magandang babae sa kotse niya. Ipinagpalit niya na ba ako?
"Hoy, Bes! Sakay na tayo!" pag-anyaya ni Demi papasok sa taxi at sumakay na rin ako. Hindi ko maipaliwanag ang bigat na nararamdaman ko sa'king natunghayan. Parang maiiyak na yata ako.
Baka kahawig lang 'yun ni Xander. Pero siya talaga 'yun eh.
***
Sa pagpasok ko ng bahay, napatalon ako sa gulat nang makita ko siyang nakaupo sa sofa kausap si Nanay at Tatay.
Napatingin sila sa'kin. Gusto ko sana siyang yakapin agad dahil sobra ko siyang na-miss pero dinedma ko na lang ang presensya niya dahil nga sa nakita ko kanina. Nagmano ako kay Nanay at Tatay pero 'di ko sinulyapan ng kahit konti si Xander.
"Anak, nandito na ang boyfriend mo oh!" sabi ni Nanay.
"Hi babe!" bati niya pero tinaasan ko lang siya ng kilay.
"Akala ko ba next month ka pa uuwi?" walang gana kong tanong.
"Gusto ko sanang i-surprise ka." sagot niya.
"Mag-usap tayo mamaya." cold kong sabi sa kanya at pumasok na ako sa kwarto. Napabuntong-hininga na lamang ako. Dapat masaya ako ngayon dahil makakasama ko na siya pero arrgh! Sino ba kasi 'yung babae kanina?
***
Tahimik lang akong nakasakay sa kotse niya samantalang siya may pakanta-kanta pa.
"Ikaw ang tanging inspirasyon.. Basta't nandito ka ako'y liligaya... Para sayo ak—"
"Humanda ka sa'kin mamaya." bulong ko pero parang narinig niya ang bulong ko.
"'Wag naman, babe! 'Yan ang kahinaan ko eh!" aniya. Teka ano ba'ng nasa isip niya? Na pagsasamantalahan ko siya mamaya? Tsk. Umigting ang panga ko. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Nanggigigil talaga ako.
***
"S-sino 'yung k-kasama mong babae kanina sa kotse mo?" mariin kong tanong dito sa may park. Parang naiiyak na nga ako dahil baka niloloko niya lang ako. Napasinghap naman siya.
"Pinsan ko 'yun. Si Bella." nakangisi niyang sagot.
"Sabay kaming umuwi mula Canada. Gusto niya raw magbakasyon dito." dugtong niya. Napaawang na lang ang bibig ko. Gumaan na rin ang pakiramdam ko. Pinsan niya lang pala. Haist!
"Nagseselos ka ba? Pinsan ko 'yun. 'Di kami nu'n talo. Hahaha!" tawa niya.
"Nakakainis ka!" sabi ko sabay hampas sa dibdib niya. Niyakap niya naman ako nang mahigpit at hinalikan bigla ang pisngi ko.
"Mamasyal tayo bukas sa Konoha." sambit niya.
"Saang Konoha?" kunot-noo kong tanong.
"Sa probinsya n'yo?" sagot niya.
Tsk. Naruto talaga.
"Sa day-off ko na lang." sagot ko.
Parang nakaramdam naman ako ng excitement.
***
"Ba't mo ba gustong bumalik doon?" tanong ko habang nakasakay na kami ng barko.
"Na-miss ko lang ang lugar kung saan tayo unang nagkakilala." aniya.
Matapos ang mahigit dalawang oras naming byahe sa barko ay narating na namin ang lugar kung saan ako lumaki. Na-miss ko ang lugar na 'to. Parang kailan lang.
Pinagmasdan ko ang dagat at malalim na lumanghap ng sariwang hangin.
"Gusto kong pumunta doon!" turo niya sa isang maliit na isla.
"Ah, okay."
Nanghiram kami ng bangka kay Mang Kanor para puntahan namin ni Xander ang isla. Nagdala na rin kami ng pagkain para mag-picnic. Sa totoo lang, hindi pa ako nakakaapak sa islang 'yan kahit isang beses.
Natungo na nga namin ang isla Halaton at pinagmasdan namin ni Xander ang paligid. May apat na punong niyog at puting-puti ang buhangin.
Tahimik lang si Xander na nakatingin sa malayo. Tanging paghampas lang ng alon at ihip ng hangin na humahampas sa puno ang aking naririnig.
"Mandy!" tawag niya at nakita kong seryoso siya. Parang may gusto siyang sabihin pero 'di niya masabi.
"Salamat sa paghihintay mo sa'kin na maalala kita." aniya. Nakatitig lang ako sa kanya at ramdam ko ang sinsero niyang mga tingin.
"Akala ko si Hiro ang pipiliin mo noon. Hindi ako makapaniwala na dumating ka at ako ang pinili mo." aniya habang nakatitig pa rin sa'kin.
"Gusto ko na talagang itanong 'to sa'yo." patuloy niya saka bumuntong-hininga.
"W-will you m-marry me?" tanong niya na ikinabilis ng kalabog ng puso ko. Parang gusto ko ng sagutin ang tanong niya. Pero syempre pakipot muna ako. Parang maluha-luha ako nang masabi ko na ang sagot ko.
"Ah-eh-ah... yes!" nakangiti kong sagot.
"T-talaga?" tanong niya at tumango ako. Niyakap niya ako nang mahigpit.
"Yes! Yes! Wooh!" sigaw niya at hinalikan ako.
Ramdam ko ang malambot niyang labi sa labi ko. Uminit naman ang pisngi ko sa paghalik niya.
"I love you." nakangiti niyang sabi.
"Te amo." nakangiti ko ring tugon.
"Je t'aime." sabi niya. Wow, French 'yun ah! Oh sige, paubusan kami ng lenggwahe.
"Te quiero." sabi ko rin.
"Aishiteru." aniya.
"Saranghae." ngiting sabi ko.
Napakamot naman siya ng ulo at mukhang nag-isip.
"Mahal kita." ngiting sabi niya rin.
"Ang daya mo naman." irap ko.
"No language can describe my feelings to you." sabi niya pa.
Naks!
Hinila niya naman ako papunta sa tubig at nagtampisaw kami saka nag-swimming.
'Di namin namalayan na hapon na pala. Nakaupo kami sa buhangin at pinagmasdan na lang ang papalubog na araw.
"Excited na ako sa kasal natin." masiglang sabi niya.
"Umuwi na tayo." anyaya ko sa kanya.
"Teka, teka! Asan 'yung bangka?" tanong ko nang mapansin na wala ang bangkang ginamit namin papunta dito.
"Baka tinangay na ng alon!" kibit-balikat niya.
"Huh? Eh pa'no tayo n'yan makakauwi?" takang tanong ko.
Natawa na lang siya at 'di ko na rin napigilang mapangiti.
Tsk! Epic fail ang proposal niya.
***