Davids POV
Als mij wordt gezegd dat het half twee is en iedereen gaat lunchen, realiseer ik me dat ik Bella nog helemaal niet heb gezien. Ik sta op van mijn bureau en kijk naar haar bureau. Alles ligt nog netjes op een rij, ze is er dus ook niet geweest.
Op donderdag moet ze altijd om één uur beginnen en is ze meestal om kwart voor één al wel aanwezig. Vandaag dus niet. Misschien is er wat gebeurd?
Ik loop terug naar mijn bureau en pak mijn mobiel uit de lade. Ik kijk of ze een berichtje heeft gestuurd of misschien heeft gebeld, maar nee.
Ik besluit om haar dan maar te bellen terwijl ik naar de kapstok loop voor mijn jas. Het gesprek gaat gelijk naar voicemail, heeft ze haar mobiel uit? Waarom zou ze haar mobiel uithebben?
Reden om me zorgen te maken?
Misschien heeft ze een ongeluk gehad en ligt ze ergens buitenbewustzijn in de berm. Misschien stond er iemand aan de deur en heeft diegene haar meegenomen. Misschien-
Ik sla tegen de deurpost aan - alsof die er wat aan kan doen - om mijn gedachte te kalmeren. Ik lijk wel een hysterische tiener.
Ik loop snel naar de lift en ga ermee naar beneden. Ik haast gelijk door naar de garage terwijl ik mijn autosleutels zoek. Als ik me net om wil draaien om terug te lopen naar kantoor en daar de sleutels te zoeken, voel ik ze in mijn jaszak.
Ik hol naar de auto en scheur met piepende banden de garage uit. Ondertussen bel ik nog een keer naar Bella's nummer, wat kansloos is. Er wordt nog altijd niet opgenomen en weer komen de akelige gedachten terug.
Wat nou als ik haar bebloed op de grond vind? Wat nou als ze weg is en ik haar nooit meer zie?
Gelukkig sta ik al snel voor het huis en hoef ik niet meer te denken aan die gedachten.
Ik spring uit de auto en ren naar de voordeur. Ik steek de sleutel in het slot en duw de deur open. Midden in de hal vindt ik een hoopje met lakens, ze lijken me niet belangrijk en dus negeer ik ze.
"Bella?" Roep ik door het huis heen. Geen antwoord.
Ik sla rechts af de woonkamer in. Geen Bella.
Als ik me omdraai om naar de keuken te gaan - die zich aan de linkerkant van de hal bevindt - zie ik Bella zitten aan de tafel. Ze heeft haar armen in elkaar gestoken en haar benen over elkaar gelegd.
Een zucht van opluchting verlaat mijn mond, er is niks aan de hand. Zodra ik de blik in haar ogen zie, verstijft mijn lichaam meteen. Er is heel veel aan de hand. Wat weet ik nog niet.
"Waarom ben je niet naar werk gekomen?" Vraag ik rustig en leg de sleutels op het kastje naast me.
"Je had me op z'n minst even een berichtje kunnen sturen. Ik maakte me zorgen." Ga ik verder als ze niet op het vorige antwoordt.
Weer zegt ze niks. "Waarom zeg je niks?"
Ze reikt met haar arm naar iets op de stoel naast haar. Ze haalt een string van de stoel en legt die op tafel.
"Oeh, heb je niks onder je broek aan?" Grijns ik meteen. Ik ken deze spelletjes. Nu doet ze alsof ze boos is, maar zo meteen duwt ze me tegen de muur aan en smeekt ze me om haar te zoenen.
Ze rolt haar ogen en slaat haar armen weer in elkaar. "Dit is niet van mij." Bromt ze.
"Hoe bedoel je?"
"Die string lag in onze wasmand. En hij is niet van mij." Zegt ze met stalen blik.
"Hoe moet hij dan in onze wasmand terecht gekomen zijn?" Vraag ik verward.
"Dat vraag ik me ook af." Lacht ze sarcastisch.
"Weet je zeker dat hij niet van jou-"
"Ik draag geen S." Sist ze nu. Wow. Ze is echt boos. En ik ben bang dat ze me zo niet tegen de muur duwt. In ieder geval niet voor een heftige zoenpartij dat uitloopt op de tafel.
Maar ze heeft gelijk. Ze draagt geen S. Al lang niet meer. Dat weet ik als de beste. Fuck, wat heeft zij een mooie-
"Hoe komt het daar?" Heft ze haar stem en pakt de string beet die op tafel ligt.
"Ik.." Stotter ik. "Ik weet het niet. Echt niet." Zeg ik zo geloofwaardig mogelijk, maar ze lijkt het niet te geloven.
"Dan is er nog iets." Zegt ze iets rustiger.
"Wat?" Vraag ik onrustig.
"Er is in ons bed geslapen," Zegt ze beschuldigend. "En niet door mij."
"Nou, ook niet door mij. Als je dat denkt." Verdedig ik mezelf.
"Door wie dan, David? Hm?"
Ze gelooft me niet. Waarom niet?
"Je weet dat ik gister uit was."
"Ja, en weet je de reden nog waarom ik twijfelde?" Roept ze. Het is nooit goed als ze begint de schreeuwen.
"Ik heb bij jou geslapen." Blijf ik rustig. Al moet ik zeggen dat het moeilijk is om nu nog kalm te blijven. Het is altijd klote als je jezelf niet kan bewijzen.
"En degene waar je mee was?"
"Matt is ook gewoon thuis gekomen hoor."
"Daar heb ik het niet over! Wie heeft er in ons bed geslapen?" Roept ze nog harder.
"Ik weet het niet, Bella!" Roep ik nu ook, maar niet met een boze toon.
"Lieg niet!" Ze staat op. Oh nee. "Er heeft iemand in ons bed geslapen. Ík was bij Liv de hele avond. Jíj was uit met god mag weten wie. Wie heb je hierheen meegenomen?" Haar stem slaat een paar keer over van de woede. Dat hebben we allebei altijd.
"Niemand. Ik ben gisteravond niet eens hier geweest!"
"Ik dacht dat deze tijd voorbij was." Zegt ze ineens rustig. Maar nu komen er tranen in haar ogen.
Ik weet niet wat ik liever heb. Of dat ze tegen me schreeuwt, of dat ze huilt.
Het liefst heb ik natuurlijk dat ze me in haar mond neemt, maar daar lijkt me dit moment niet echt het goede moment voor.
"Welke tijd?" Vraag ik.
"Die tijd dat je met anderen slaapt!" Schreeuwt ze en gooit de string naar mij toe. Het verbaast me hoe hard de string in mijn gezicht komt.
Ze draait zich om en gaat met haar handen door haar haren terwijl ze nerveus ijsbeert. Ze pakt een glas van het aanrecht, pakt een doosje uit de lade, drukt een pil uit de strip en slikt het weg met water. Wat voor pil het was kon ik niet zien, maar ik denk een paracetamol.
Ik leg de string op tafel en loop naar haar toe. Als ik haar bij haar ellebogen vast wil houden, trekt ze weg. "Pak je spullen." Zegt ze gebroken.
"Bella.." Zeg ik.
"David. Ga weg." Zegt ze weer.
"Nee. Ik ga nergens heen. Je krijgt een kind van mij."
Ze kijkt weg en gaat weer verder met ijsberen. Ik haal mijn handen wanhopig door mijn haren en kijk daarbij naar beneden, ik zie het doosje op het aanrecht liggen. Omdat het doosje niet bepaald lijkt op dat van een paracetamol, trekt het mijn aandacht.
Ik neem het doosje in handen en lees de verpakking.
Mifegyne
Staat er groot op de voorkant van de verpakking. Ik draai het om en lees de achterkant.
Mifepriston helpt bij het afbreken van een ongewenste zwangerschap of een zwangerschap die medisch niet verantwoord is.