***
Chapter 37: Big Shots
"So Dark, So Deep, the SECRETS that you KEEP."
– Unknown
"Sir Lee?"
Napalingon ako sa direksiyon ni Min na parang nakakita ng halimaw. Kaya pala sobrang familiar ng mata niya.
"Ikaw si V-Voldemort?" nanginginig at hindi pa rin makapaniwala kong wika.
Tumingin ito sa akin ng seryoso.
"Patawad Selene." tugon nito pagkalipas ng ilang sandali.
Ano ang ibig niyang sabihin?
"Tapatin mo nga kami, sino ka ba talaga Sir Lee at bakit nandito ka?" singit ni Duri na nasa unahan na ni Sir Lee.
"Hindi ako si Voldemort na inaasahan mo. Selene patawad sa lahat ng nagawa ko. Inutusan ako ni Voldemort sa lahat upang mapalapit sa iyo at kunin ka. Naalala mo yung The Treasure Hunt? Ginawa ko yon para mabasa mo ang kabuuan ng kwento, ako rin ang nag-utos sa kambal para patayin si Mrs. Flores dahil nalaman niyang may balak kami sa iyo. Ako rin ang nag-utos sa ibang Idiosyncratic Team na gumawa ng gulo sa eroplano noong papunta kayo sa Germany, at ako rin ang nag-utos kina Six na pumunta sa bahay niyo dati para hanapin ang camera kung saan nasa papa mo dahil utos rin ni Voldemort na huwag ng kunin ang camera bagkus ay ikaw na at sina Min at Duri kaya nandito kayo ngayon." salaysay nito na ikinagulat ko pati ng dalawa kong kasama.
I stunned. Para akong nahulog sa bangin. Kaya pala sobrang pagtataka ko na lang na halos kapareha ang kwento ko sa kwento ni Sir Lee at bakit siya rin ang nagbenta ng bahay na Headquarters ng P. O. D ngayon dahil may kinalaman siya sa nangyayari. Bakit ngayon ko lang napansin ang lahat? O baka napansin ko na, hindi ko lang inaalala.
"Ikaw ba si Florence Albert?" tiim bagang kong wika.
Napatango naman ito. So, it was all just a set up, really?! He was also disguising like us, and that day when we used disguised suits, nakilala niya na pala kami. Kaya ba may tiwala siya sa amin noong gumawa siya ng laro sa room namin? And his intention was to get close with us, with me?
"If you knew everything, then why you are here to tell us that?" tiim bagang namang sambit ni Min sabay turo kay Sir Lee.
"Ano ang gusto mong iparating Lee?" segunda ni Duri na hindi ko na namalayang nakalapit na pala sa akin.
Pinagmasdan ko siya sa mata. The heck?!
Bakit ang familiar ng mata ni Sir Lee sa mata ni papa. Hindi kaya magkadugo sila ni papa?
"I am Chris Lee, kapatid sa ama ni David Martin. Nandito ako para sabihin sa iyo Selene Charity na hindi mo pa masyadong kilala ang iyong ama pati ang iyong ina."
Bigla akong napahawak sa kamay ni Min. Ano na naman ba ito? I always found myself useless.
Naramdaman kong lumingon sa direksiyon ko si Min pati si Duri pero hindi ako lumingon sa dalawa at nakatingin pa rin kay Sir Lee.
"Bakit hindi man lang sinabi sa akin ni Papa?!" singhal ko.
Tama nga ako kaya pala sobrang familiar ng kanyang mata. Why this is happening?!
Naglakad ito palapit sa akin.
"Ask your Father Selene. Alam mo ba talaga kung paanong pinatay ni Voldemort si Sandra, ang iyong ina?" seryoso nitong wika habang nakatingin sa aking mga mata.
"Ma."
"Anak, sige na magtago ka na!"
"Pero ma, kayo?"
"Wag mo akong aalahanin, sige na!"
"Ahh!"
Bigla akong sumigaw sa loob kasabay ng paghawak sa aking dalawang tainga.
Bakit namatay pa si mama? Bakit nangyari pa ito lahat?
Naramdaman kong may yumakap sa akin patalikod. Lumingon ako rito, it's Min.
"Boo, please calm yourself." mahina nitong sambit sa akin.
Hindi ko alam kung naririnig ko pa ba si Min dahil bigla kong sinunggaban si Sir Lee pero naging mabilis ang kamay nito kaya napahawak siya sa aking leeg.
"Selene!"
"Boo!"
I glared at Sir Lee.
"You are still a reckless Selene, and it's not a good thing." bulong ng lalaki sa akin.
Sinipa ko si Sir Lee sa paa kaya nabitawan niya ako.
"I am a reckless, and I am also a stupid. But remember this Sir Lee, I have also my beast." tiim bagang kong wika at sinuntok siya sa mukha.
Hindi ko alam kung saan ako humuhugot ng lakas, ngunit hindi lumaban si Sir. He did not even speak.
"Ano? Ano pa ba ang dapat kong malaman?" singhal ko.
Naramdaman kong may humawak ng aking balikat. Napalingon ako rito. Duri.
"Let's go." maawtoridad niyang wika.
Ibinalik ko ang tingin kay Sir Lee.
"Nasaan si Voldemort?" mariin kong wika sa lalaki.
Tumingin ito sa akin.
"Sana mapatawad mo ako Selene. Nasa labas na siya dahil akala niyang sumabog ang room niyo. Ginawa ko iyon para mautusan niya akong pumunta rito at sabihin sa'yo ang lahat." tugon nito.
Huminga ako ng malalim at ipinikit ang aking mata.
"Let's go." sad ko at iniwan si Sir Lee sa loob.
Habang binabaybay namin ang hagdan, hindi ko maiwasang hindi maluha.
Bakit ganon, parating ako ang lugi sa kwentong ito? Pwede pa namang baguhin hindi ba hangga't hindi ito natatapos, at maaari ko itong baguhin.
"Hindi talaga ako makapaniwalang kapatid ng iyong ama si Sir Lee, ibig sabihin may itinatago ang iyong ama." bigla akong napahinto sa sinabi ni Duri nang nasa ikalawang palapag na kami.
"You might be right Duri. Hindi maaaring hindi ito alam ng iyong ama, Boo." segunda ni Min.
"Hindi kaya si Boss si Voldemort? Pero hindi naman eh, kasi bakit bumuo siya ng team na maghahanap sa killer ni Miss Sandra?" singit ni Duri.
Napahawak ako sa pagitan ng aking ilong at bibig. Kung may alam si Sir Lee tungkol kay Papa, then he can narrate everything to me.
Bigla akong tumakbo pabalik sa ibaba.
"Hey, Selene!"
"Pasaway."
Angal ng dalawang lalaki na nakasunod rin sa akin.
Dali-dali kong binuksan ang pinto ngunit laking pagtataka ko na lang nang nakahiga na si Sir Lee sa sahig. Agad akong tumakbo palapit sa kanya.
Iniharap ko ito pero wala namang bahid ng sugat. Inilapit ko ang aking ilong sa bibig nito ngunit wala akong naaamoy na chemical. Hindi ko rin naman siya sinaktan kanina na ikakadahilan niya ng pagkawala ng malay.
"Anong–
Naramdaman kong lumapit si Duri kay Sir Lee at maging si Min na nakatingin sa leeg ng lalaki kaya napatingin rin ako rito.
May itinusok sa kanya. Maaaring pampatulog o droga. Lumingon ako kay Min, nagkatinginan kami ng ilang segundo na para bang kahit wala kaming sinasabi ay alam na namin ang ibig iparating sa isa't-isa.
"May pumasok rito." sambit ni Duri na nakahawak sa leeg ni Sir Lee.
"Tama ka Duri. Maaaring hindi alam ni Sir Lee na maaari ring ginamit lang talaga siya ng likod ng lahat na ito, which is si Voldemort. Alam ni Voldemort na gagawin yun ni Sir Lee lalo't alam niyang magkapatid sila ni papa at pamangkin niya ako, ibig sabihin, nakatatak na sa kanyang isipan na maaaring tulungan ako ni Sir Lee. The question is, totoo nga bang nasa labas si Voldemort o nandito pa sa loob?" tugon ko.
"Hindi pa nakakalabas si Voldemort. That's what I am thinking dahil pareho tayo ng iniisip Babo. Ibig sabihin it was all about framing us lalo na sa'yo para ikaw mismo ang makakadiskubre ng lahat ng ito. The question is sino ba talaga si Voldemort maliban sa matalik na kaibigan siya ng iyong ama at ni Sir Lee? Sino ang taong nasa likod nitong lahat?" sambit naman ni Min.
"Then we must take seriously in discovering that today. Totohanan na ito." segunda naman ni Duri na tumayo na at nakalagay ang dalawang kamay sa bulsa nito.
I smiled a bit. It seems I had forgotten about what happened a few minutes ago.
"Tayo na." suhestiyon ni Min sabay hawak sa aking kamay.
Napatingin naman ako rito. I felt my cheek blush pero isinawalang bahala ko na ito at nakisabay na sa pagtakbo niya at ni Duri na nakatingin pala sa magkahawak naming kamay.
Sucks! Hindi ko na lang pinansin ang reaksiyon ni Duri at nagpatuloy lang ako.
These two guys made me crazy lalo na sigurong nandito sila Tan at Yuan. Wait, hindi ko na nakita si Louie after the Christmas ball. Anong nangyari sa kanya?
"Nandito na tayo sa itaas." panimula ni Duri kaya napaikot ang aking tingin sa paligid.
All the walls are white. Even the 5 sofas are white. There is a painting na kamukhang-kamukha sa nakita kong estatwa sa Germany, sa secret passage ni papa. That statue really made me so damn stress.
Hindi kaya si Mama yong pinagawang estatwa ni Papa kay Sir Lee? Pero paano't nagkaroon rin ng ganito rito? Hindi kaya may secret love triangle kina Papa, Mama at Voldemort? The heck?!
I remembered when I first saw Sir Lee's "The Treasure Hunt" novel, the background was white. Wait– tama! The background seemed like Germany. Ibig sabihin, nakapunta na si Sir Lee doon.
May tatlo ring mga daanan na parang walang katapusan. Ang tanong saan sa kanilang tatlo ang daanan palabas o daanan para makita si Voldemort.
"Maghiwalay tayong tatlo at dito rin tayo magkikita sa kinatatayuan natin." sambit ko.
"No!"
"Sabay tayong maghahanap."
Sabay na sigaw ng dalawa kaya naman ay napabitaw ako kay Min.
Napairap na lang ako at pumunta na kami sa kaliwa. My heart beats fast as we step forward in the direction we don't know what we will discover.
It seems the path is infinite. Walang katapusan, pero paano naging ganito? Kung sa bagay nakatakip ang aming mga mata kanina kaya hindi ko nakita ang paligid. This damn place!
"Sinadya bang gawin talaga ito? Kanina pa tayo naglalakad." inis na panimula ni Duri mula sa nababalot na katahimikan.
I can even felt awkward towards them before he spoke. These two guys really made me stress.
Nagpatuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa narating namin ang dulo. May isang pinto na kulay puti. Bakit ba ang hilig niya ng kulay white? Tsk.
Lumapit si Min sa pinto at unti-unti nitong hinahawakan ang doorknob. Pero bago pa man niya binuksan ang pinto ay pinigilan ko ito.
Nagtataka itong tumingin sa akin.
"What?" inis niyang wika.
"Can you just think for a bit? Huwag mong agad-agad na buksan. Let your ear hear what is going on before you'll enter." seryoso kong tugon rito.
Nawala ang inis sa mukha nito at napalitan ng ngiti. Bigla akong nakaramdam ng pamumula sa pisngi ngunit hindi ako nagpahalata na naapektuhan ako sa ngiti niya. Ano na naman ba ang iniisip nito? May nagbago talaga sa kanya at iyon ang hindi ko maintindihan ngayon.
"What? Bakit ka nakangiti?" inis kong sambit.
Tinignan lang ako nito kaya napahawak ako sa braso niya.
"Annoying." puna ko.
Nakatingin pa rin ito sa akin ngunit seryoso na. Hinawakan nito ang aking kamay na nakahawak sa kanyang braso.
"Am I really annoying?" maawtoridad nitong turan.
Tinaasan ko siya ng kilay at napatingin sa kamay kong ngayon ay hawak na niya.
"Oo." tipid kong wika.
"Ahem."
Napalingon ako kay Duri na nakatingin sa akin ng seryoso. Hindi ko na lang ito pinansin at bumitaw na kay Min. Agad kong inilapit ang tenga sa pinto. Wala akong naririnig kaya nag-sign ako kay Min na buksan na ang pinto.
As he open the door, tumambad agad sa amin ang–
"Kay Mama?"
Paanong kay Mama ito?
Agad akong pumasok sa loob at lumapit sa puntod na ikinabigla ko.
Nakalagay sa lapida ang pangalan ng aking Ina "Sandra Martin."
Date of Birth: July 4, 1980
Died: September 14, 2010
Now tell me this damn big shots in my whole life. Kung wala rito ang katawan niya, paanong may puntod niya rito?
***