***
Chapter 36: Chasing the Game
"By playing games you can artificially speed up your learning curve to develop the right kind of thought processes."
– Nate Silver
I almost in the 3rd stair nang natanggal na ang panyo sa aking mga mata maging ang tali sa aking mga kamay. And now, I can clearly see the place.
Maliit lang ang daanan na tanging hagdan lang ang nakikita ng aming mga mata at puro kulay puti naman ang paligid.
Tumingin pa ako sa ibabang bahagi, tatlo pang palapag. Ibig sabihin babaybayin namin ang mas malalim pa na bahagi nito. So it was maybe his secret place where he stayed for a long time.
Naramdaman kong may nakasunod sa akin kaya napalingon ako rito. It's a guy who is wearing a white mask, and black sleeves with white pants while the other guy is wearing a red sleeve, and black pants with a white mask.
"I didn't know who is Six, but I think it's you who is wearing the red sleeves." sambit ko.
Base sa katawan nito ay kapareha niya yung Six na nakita namin sa dati naming bahay kung saan nakasuot pa rin ng puting maskara.
Ewan ko ba pero they are really idiots, they are pretending to be strong so that people can feel scared of them, but they are hiding their faces; therefore, they are the ones who are scared.
Wala akong narinig na sumagot bagkus ay itinulak ako ng nasa unahan ko kaya muntik na akong nahulog sa kinatatayuan, at buti na lang ay nabalanse ko ang aking katawan.
"Selene!"
"Boo!"
Napalingon ako kina Min na hinawi ang dalawang lalaki at dali-daling lumapit sa akin.
"Are you okay?" panimula ni Duri.
"Damn those monsters!"
Napatango na lang sa kanilang dalawa.
Nakahawak si Duri sa aking balikat habang nakatingin lang si Min sa akin ng seryoso.
"Voldemort was just playing on you, and I think he used you so he can kill your Father and it's not about the camera." bulong sa akin ni Min.
Tama siya. Dahil kung camera ang habol niya madali lang niya itong makukuha kahit hindi niya ako bibihagin.
"Tama na yan! Maglakad na kayo." singit ng isa sa nakabantay sa amin.
Nagsimula ng maglakad si Duri na sinabayan ko at ni Min.
Tahimik lang kami sa paglalakad hanggang sa narating namin ang huling hagdan at may isang pinto ang nakaharang.
"Buksan mo." panimula ng isa sa nakabantay sa amin.
Lumapit ako kay Duri na bubuksan na sana ang pinto.
"Ako na." wika ko at agad na hinawakan ang doorknob kasabay ng pagbukas ng kulay itim na pinto.
Tumambad sa amin ang isang malaking espasyo na sinlaki ng limang room na gaya sa paaralan. Kulay asul ang pader at walang kahit anong mga bagay maliban sa tatlong kompyuter na halos anim na metro ang layo ng bawat isa. So we will play through the computers.
"Once you will open the computers, all access within this room will be notified through our computer. Ibig sabihin malalaman namin kung ano ang ginagawa niyo. At isa pa, once you will open the computers the game will start and the only door in order to go out here will be close. Kapag hindi niyo matatapos ang laro, you cannot get out and you will sealed here. Isa-isa kayo ng mga computer with the same questions na dapat kayong tatlo ay matapos ito ng perpekto." paliwanag ng lalaking nakawhite sleeves at agad na lumabas sa pinto.
So it was just like hunger games huh. In order to survive kailangan mong laruin at tapusin ang sinimulan mo. Pero hindi ito matirang matibay, this is the way on how to go out in a room with only one entrance and exit door using only your mind. Mind.
Tsk. This murderer really loves fantasy and mystery thriller movies because of his tactics now.
Pinagmasdan ko ang lalaking hindi pa umaalis at nakatingin sa akin. The guy I thought that it was Six.
"Good luck." sambit nito sabay talikod.
I stared at him until he reached the door
Muli itong tumingin sa aking direksiyon, ang kanyang mga mata ay parang may ipinapahiwatig na hindi ko mawari na sa tingin ko ay hindi niya rin kayang isangguni kaya kusang sa mga mata niya lang sinasabi.
Meron ba akong dapat malaman ukol sa kanya? Dahil nakakabahala na.
Muli siyang tumalikod kasabay ng pag-akyat sa hagdan. The door is now freely open, and we still have the chance to go out.
"Let's go outside. Hindi natin kayang laruin ang gusto niya." sangguni ni Duri kaya napalingon ako rito.
"I will play the game. Kung ayaw mo you can go out, but Duri we need your computer literate. You have the knowledge to hack and block." wika ko.
"Tama Duri. You have that skills and we need it." segunda ni Min.
Nagkatinginan kaming tatlo bago lumapit sa mga computers. Pumunta ako sa gitna habang nasa kaliwa naman si Min at sa kanan si Duri.
Once we will open the computers the door will be close, and they will get the access within this room from us. Umupo ako sa upuan at agad na binuksan ang computer. Handa na ako.
Windows open...
Kasabay ng pagbukas ng computer ay ang pagsarado naman ng pinto. Ibig sabihin magkasabay lang kami nila Min sa pagbukas ng computer.
I breathe anxiously.
Welcome...
Panuto: Basahing mabuti ang bawat tanong na ayon sa iyong kaisipan at kakayahan. Dalawang tanong sa easy round, tatlo sa medium round at lima para sa last at difficult round. Kapag natapos mo ang laro, makakamtan mo ang iyong pangarap.
Easy round- 2 pts. each
Medium round- 3 pts. each
Difficult round- 5 pts. each
With a total of 38 points.
The other bonus of two points will be given after the last part.
Walang oras, pero kailangan ng oras. Good luck!
Pinagmasdan ko ang huling phrase. Walang oras pero kailangan ng oras. Palaisipan sa taong nakakaalam lang.
Pinindot ko ang enter, at agad na lumabas ang unang tanong para sa unang round.
Lumingon ako kay Min na nakatutok ng seryoso sa computer. Maging kay Duri na nakatutok sa computer. Muli akong tumingin sa computer as I read the first question.
14, 45, 53, 57, 65, 69, ?
It was a number next to 69.
45-14 = 31
45+8 = 53
53+4= 57
Mmmm. 8 and 4 are being used to add in the numbers, but only 14 was added to 31 to make it 45.
57+8 = 65
65+5= 69
69+8= 77
Okay.
I type 77.
Pero may "wrong answer" na lumabas sa computer. Binasa ko ang setting ng laro. May nakalagay na proceed to next level.
No, I need to answer this first kaya ibinalik ko sa dati.
14, 45, 53, 57, 65, 69, ?
Bakit 14? At nung tinype ko ay mali.
Wait lang– 41 might be twisted. Pwedeng 14 para kung i-aadd ang 4 ay magiging 19, and so on using 8 and 4 orderly.
So the 77 ay magiging 77 pa rin naman pero bakit mali?
Wait– I will minus 77 and 41.
77-41= 31
I type 31 and then, Correct!
Napayes ako sa sarili hanggang sa nagproceed ito sa next level.
Ti
22
47.90
Ano nga ito? It is definitely a sign. Is this from the table of elements?
Yah! Sigurado ako. Pero ang naaalala ko lang ay ang gold, hydrogen, nickel, silver– wait.
I typed Thallium, but it was wrong. I also typed Tin, but it was still wrong.
Hmmm. Titanium is also an element. Maybe it is. I type titanium, and then it's correct! Gosh. It seems I won the badminton finals.
May congratulations na lumabas sa computer at agad na nagforward sa medium round.
Muli akong tumingin kay Min na nakahawak sa sentido. Nahihirapan siya.
Minsan ganyan siya kapag nahihirapan siya. If Min found it difficult, then it was really difficult then. Malamang nasa mahirap na level na siya.
Tumingin naman ako sa direksiyon ni Duri na nakangisi sa computer. Baliktad sila ng sitwasyon, he found it easy so it was really easy then. Kung sa bagay hacker si Duri and he can find some ways. Maybe he really did. Pero literate rin si Min, and it's not about who is literate but it's about who is smarter and wiser.
Muli kong itinuon ang sarili sa computer. I read it.
What makes the distractions distract a person?
Huh? Sinong gumawa nito? Sinasadya ba? Napapansin ko na talaga.
77
22
7+7=14
14-2= 12
December 22 ngayon. Sinadyang ngayon kami kukunin. And it made me confuse that's why I am distracted.
I typed "confusion" and then correct! Muli akong napangiti dahil sa nakita.
Bigla itong nawala at nagproceed sa sunod na level.
When you thought that your heels were 5 inches while your Fashion Designer says it was 3 inches only, your Sister it was 6 inches, and your Mother it was 4 inches. To whom will you believe?
To whom will I believe? If I know my measuring instinct and capability, of course I know it's me. But I have a fashion designer, which in real life I don't have, I even don't have a sister after all. But I have my mother, but she was already dead.
To whom will I believe?
But if I have my designer, sister, and my mother, my designer knows about styles while I will think my sister is a fashionable type but still, a mother knows best whatever it will be.
Ika nga nila, mother's knows best.
I type "mother" and it's correct!
Muli akong napangiti. 1 more question at pupunta na ako sa difficult round.
Next level.
Napalingon ako kay Min na nakangiti na, at kay Duri na nakasimangot. Changing moods again huh. Itinuon ko na lang ang tingin sa computer.
Vin was trying to know who is the killer of his best friend Angie. While he was finding some pieces of evidence, he found a paper with a code and logic.
N14 R18
Magkalapit na mga kamay, ngunit malayo sa tunay.
Magkalapit na mga kamay ngunit malayo sa tunay? Like an idiomatic expression.
What is this "they are near but yet so far?"
Labi at utak. But it's a hand which is almost the same as the phrase 'they are near yet so far,' but still, it's different.
But what's in N14 and R18? If I will turn them to alphabets, N was in 14 and R is in 18 therefore, NR are one. Kung si NR ang killer bakit naman agad-agad na masasagutan, it means there is another letters correspond to NR.
If 14-18 is 4 and D is the corresponding letter of 4; therefore D is the killer.
D for Charles Darwin. Ang theory niya na ukol sa evolution of man na halos magkalapit lang ang wangis ng tao at unggoy, but it is far from the truth which has no perfect evidences kung bakit may mga unggoy pa rin ngayon. Dahil kung galing sa unggoy ang tao sana wala ng mga unggoy ngayon.
Therefore, it's Darwin. I typed Darwin to the computer pero mali ang lumabas.
Huh? Mali? Bakit? Napahawak ako sa pagitan ng aking ilong at bibig.
Dito siguro parang nahirapan si Min kanina.
N14 P18
Wait lang– From what I have observed, the questions are quite connected. What if I'll minus 14 to 12, which is December's corresponding number is 12?
14-12= 2
18-12= 6
2,6
The correspond letter of 2 is B while 6 is F. Huh! Angie is a girl. BF. Boyfriend. Boyfriend! Bigla akong napangiti na para bang ako'y nagwawala sa isip.
I typed boyfriend at tama!
Congratulations! You are now to the next level which is a difficult round.
Napalingon ako kay Min na nakatingin sa akin kaya bigla akong napaiwas at lumingon sa direksiyon ni Duri ngunit nakatingin rin ito sa akin kaya ibinalik ko ang tingin sa computer.
The heck?! Ano bang ginagawa nila? Why are they acting like this as if they are worried about me?
I was about to enter the next level pero biglang sumigaw sila Min at Duri.
"Don't!"
Napalingon ako sa direksiyon nila Duri at Min. Pabalik-balik lang ang aking tingin sa kanilang dalawa.
"Bakit ba napasigaw kayo? Baka marinig nila tayo rito." panimula at inis kong wika sa dalawa na papalapit na sa akin papunta rito sa kinauupuan ko.
"Hindi nila tayo maririnig bagkus ay nakikita lang nila tayo." tugon ni Min.
"Nakikita mo yang maliit na red light sa may CPU mo? It's not the power of the CPU, but it's a small camera." segunda naman ni Duri sabay turo sa red light ng aking CPU.
Hindi ko ito napansin ah.
"So why did you shout?" inis kong sambit sabay tingin kay Min.
"I was in the 3rd question of difficult nang nalaman kong ang sagot sa tanong ay ang pangalan mo." wika ni Min.
"Which means, ang computer mo ay may bomba dahil ang tanong ay may konektado sa bomba. At matitrigger ito kapag naenter mo na ang level para sa difficult." seryosong wika ni Duri.
Napalunok ako. The heck?!
"How come?" tanong ko.
"Ang logic ay ukol sa bomba at nung nalaman ko ang code na 091610 which is yan yung araw na namatay ang mama mo, hindi ba? Therefore, I already knew that it's you they are talking about." sagot ni Min.
Napasinghot ako. Ito na ba ang totoong laro ni Voldemort? So it was all about me and my family specifically my mother. At higit sa lahat, alam niya talagang kailan namatay si mama na nagpapatunay na siya talaga ang pumatay sa kanya.
"So what is your plan?" wika ko.
"Naisip ko na tatapusin namin ang natitirang dalawang tanong sa difficult dahil baka may mga connected questions and answers na naman." suhestiyon ni Duri na sinang-ayunan ni Min.
"Ang gagawin mo lang ay magkukunwari kang sumasagot." wika ni Min.
Tumango ako bilang pagsang-ayon at pumwesto na muli sa upuan, bumalik na rin sila Min sa mga upuan nila. If Voldemort have a small camera here in my CPU at hindi nila kami naririnig pero nakikita; therefore we can plan and talk.
But anytime, he can send his people to go here.
Tumingin ako sa computer. Pinaliit ko lang ang tab. Walang kahit anong apps ang computer except sa Sandra's game na nilaro namin ngayon. Wait lang, Sandra's game?
Sandra is my mother's name. Ano bang trip nito ni Voldemort? Is he trying to annoy me? Shit.
Bumalik ako sa apps at tiningnan ang settings ng laro pero walang laman. How can this be?
Lumingon ako sa CPU sa may camera, he is happily seeing us while we don't see him. Kung ang computer ay hindi gumagana kapag walang CPU, then I can off this immediately but we can't get out here.
It sucks! Bakit ngayon ko lang naisip ang lahat? Sobrang bobo ko na ba para hindi maisip ang gusto niya? He didn't creat the game because he want me to see him in his ways, but he want to kill me in order to kill my Father.
Maya-maya'y may nagflash bigla sa computer.
Your timer starts now! You only have 20 minutes to disarm the bomb.
Bigla akong nakaramdam ng kaba at takot. Para akong binuhusan ng kumukulong tubig. Why the bomb triggered if I didn't play the difficult?
Therefore it was already triggered just when we started to open the computer.
Napalingon ako kay Min na kasalukuyang nakatuon pa rin sa computer at maging kay Duri. Hindi nila alam na may time na o kaya'y kanina pa nakatime na posible talaga. This is really insane!
Naglakad ako palapit kay Min pero biglang tumunog ang computer ko. Anong nangyayari?
Biglang napalingon sa direksiyon ko si Min.
"Ano iyon?" nagtataka nitong wika at naglakad palapit sa akin.
"Huwag kang lumapit Min! Natriggered na ang bomba at kapag may gagalaw sa atin palapit kay Selene ay mas bibilis ang oras. Ngayon ko na napansin dahil biglang tumunog ang computer nung naglakad palayo si Selene sa computer niya. Ibig sabihin tanging si Selene lang ang makakahinto ng bomba within 20 minutes!" singhal ni Duri pero kitang-kita ko sa mga mata nito ang takot at pangamba.
Mas lalo akong nakaramdam ng takot.
"Paano't natriggered? You played the game?" seryosong sambit ni Min.
"N-No! I d-didn't play the g-game!" utal-utal kong sagot sa lalaki habang nakatingin ako sa kanyang mga mata.
Napasabunot naman ito sa buhok niya. He always do that when he is frustrated.
Ayos lang sana kung marunong akong magdisarm ng bomba but I can't. Only Min knows about it, and I think even Duri.
"Selene! We will constructed you the ways. Sige na!" sigaw ni Duri kaya napalingon ako rito.
Bakas sa mukha niya ang pag-aalala.
Muli akong napalingon kay Min at tinitigan siya sa mata ng ilang segundo.
"I will." usad ko at tumalikod na.
Nang nasa tapat na ako ng computer, 13 minutes na lang ang nakalagay. The game I played ago was diminished. Ibig sabihin it is really the game he was talking about I don't even noticed awhile ago.
Umupo ako sa upuan.
"Selene, tignan mo ang CPU kung may bomba ba sa loob nito." panimula ni Duri.
Huminga ako ng malalim at tumayo kasabay ng paghawak sa CPU. Ang brain ng computer.
He might be correct. Without a CPU, the computer will be useless.
Nandito lahat ang access para ma-open at mapakinabangan ang computer. Kaya nama'y dito niya inilagay ang bomba.
"Sucks! Walang stars screw para mabuksan yan. Do you have some hairpins Babo?" wika naman ni Min.
Hairpin. Hinawakan ko ang aking buhok. At buti na lang may hairpin.
I sigh in belief, but it's not enough. Paano kung wala akong dalang hairpin?! Shit! Magiging kalmado lang talaga ako kapag napahinto ko na itong nakakainis na bomba!
"Meron."
"Sige isipin mong stars crew ito at ipasok mo sa mga bolt." tugon ni Min.
The heck? Isipin kong stars crew ito? Napalingo na lamang ako at ipinasok na ang pin sabay ikot nito sa isang bolt pero mahirap itong mabukas lalo't sobrang mahigpit ang pagkakasirado.
Kaya mas inikot ko pa ang pin hanggang sa natanggal ito. I sigh in relief. Wew! Tinignan ko ang ibang bolt at may natitira pang pito. Shit! Shit! Shit!
Inilapit ko ang pin sa katabi ng nabuksan ko at naging matagal ang pag-ikot nito lalo na nung nahagip ng aking peripheral view na 10 minutes na lang. The heck!
It's making me so damn stress and anxious. Mas nakakatakot na pala kapag ikaw na ang nasa sitwasyon, sobrang lapit ng kamatayan.
Nang tuluyan ng natanggal ang bolt ay ipinasok ko na naman sa isang bolt ang pin until I reached the last bolt. Naging mas madali naman ang pagbukas ko dahil sa pressure.
Muli akong napatingin sa computer, 8 minutes left!
Really shit! Dali-dali kong inikot ang pin sa huling bolt pero sobrang tigas nito na ikinabali ng pin. Bigla akong nanigas.
"Please don't be pressure Selene. Mas matatagalan ka dahil diyan." nag-aalalang sambit ni Duri.
Naramdaman kong uminit ang aking mata.
No! Please don't cry Charity. Please don't. You are here because your mission is to find the murderer of your mother. Please don't cry!
Hinawakan ko ang aking buhok at kinuha ang natitirang pin at ipinasok sa huling bolt at natanggal ito!
Hindi ko na napigilan ang maliit na luhang umagos sa aking pisngi.
Agad ko itong pinunasan at dali-daling binuksan ang CPU.
At tama nga si Duri, may bomba rito and it's dynamite!
"A dynamite!"
"Fuck!" narinig kong angal ni Min.
"Sige Boo, hindi ba may nakikita ka diyang red, white at blue na wire?" puna ni Min.
Tinignan ko ang mga wires. At meron nga ito, meron ring brown.
"Oo! At meron ring brown." tugon ko.
"Shit! Yan yung ginamit na wire na nakakonekta sa computer para maiconnect ang bomba rito once you opened the computer. It was the reason on triggering the dynamite!"sigaw ni Duri.
"Tama ka. Kaya ingatan mong hindi ito mapuputol Boo kung hindi ay sasabog tayo." singit ni Min.
Napapikit naman ako.
"Okay, anong gagawin ko?" maawtoridad ngunit nanginginig kong wika.
It seems I am the one been chased by Voldemort.
"Wala akong alam ukol sa dynamite, but cut the red wire." diretsang tugon ni Min.
"Alright." usad ko at itinuon na ang pin sa red wire.
Yeah, my weapon is just a piece of a thin pin. I slowly dodge it. I even tried to make a small hole in the wire so that I can easily cut it.
At nagawa ko nga!
Muli akong tumingin sa computer, 5 minutes. Dali-dali kong kiniskis ang wire hanggang sa unti-unti itong napuputol.
Muli akong tumingin sa computer pero patuloy pa rin ito sa pagtakbo ng oras.
"Wala pa rin!"
"Try the white." ugon naman ni Duri.
Naramdaman kong naglakad si Duri palapit sa pinto kaya napalingon ako sa computer. Hindi lumiit ang oras ibig sabihin hanggang dito lang sa line namin mababago ang oras.
But how come na mas bumibilis ang takbo nito kung walang ibang nakakonekta sa aming katawan sa bomba?
Pero bakit hindi niya pinabilis ang oras nang pumunta si Duri sa pinto?
Itinuon kong muli ang aking sarili sa CPU. I hardly cut the yellow wire pero sobrang tigas nito na ikinabali ng pin. I felt uneasiness at para akong binuhusan ng malamig na tubig.
Anong– Then I will use my teeth!
Kinagat ko ang wire hanggang sa tuluyan itong nabali.
Agad kong tinignan ang computer, the 1:59 seconds time suddenly stop and my knees turned into jelly which causes me to fall down into the floor. I felt relieved.
It seems I won the FIBA Asia tournament finals.
Napahawak naman ako sa aking pisngi na napupuno na pala ng mga luha ko.
"Boo."
Lumingon ako kay Min na nakangiti sa akin habang papalapit ito. Mas lalo akong napaiyak.
Naramdaman ko ring may nakayakap sa akin at hinihimas ang aking likod.
"Good job. I know you can do it." usad ni Min.
Hindi ako sumagot bagkus ay mas hinigpitan ko ang pagkakahawak sa likod rin ni Min.
Maya-maya'y may narinig akong palakpak mula sa may pinto kaya napalingon ako rito at napabitiw kay Min.
Nahagip pa ng aking paningin si Duri na mistulang nakatunganga lang sa nakita. Even me.
Wala itong suot na puting maskara.
"Sir Lee."
***