Pagmulat ng mata ko nandidito nanaman ako sa loob ng apat na sulok na kwarto na punong puno ng kulay puti maging yung damit ko iba na din naka hospital dress na ko.Medjo kumikirot yung ulo ko at yung katawan ko medjo masakit din. Hindi ko alam paano nga ba ko napunta dito?
Flashback
Naglakad ako papunta sa parking lot dahil alam ko anytime tutulo na yung luha ko. Sumakay na ako sa kotse at nagdrive lang hindi ko alam kung saan ako pupunta hindi naman pwedeng umuwi ako ng bahay baka Makita ako ni ina ng ganito ayoko rin sa condo maaalala ko lang sya ayoko naman sa mga kaibigan ko ayoko Makita nila ko sa ganitong sitwasyon hindi ko alam kung saan ako pupunta patuloy parin sa pagpatak yung luha ko medjo lumalabo na rin yung paningin ko ng biglang
"beeeeepppp. beeeeeeeep" hindi ko napansin na may truck pala akong makakasalubong dala na rin ng matulin na andar ko. Hanggang sa kinabig ko ang manibela ng kotse para makaiwas sa paparating na truck at biglang nakaramdam nalang ako na may tumutulong dugo mula ulo ko. Hindi ko maidilat yung mata ko nanghihina ako
"Tu... long tulungan nyo ko"and everything went black
End of Flashback
"Salamat sa Diyos Anak gising ka na"naluluhang sabi ni ina habang patuloy sa pagyakap sakin.
"Tita tatawag lang po ako sagit ng doctor" tumakbo na sya palabas ng kwarto
"Ina anong nagyare?"pinilit ko bumangon para mapaupo ako para Makita ang kanyang mukha at hindi mahirapan na makausap ang aking ina
"Naaksidente ka anak, natagpuan yun kotse mo na nakabunggo sa isang puno"patuloy pa rin sa pag iyak ang aking ina
"Akala ko hindi ka na gigising akala ko anak iiwan mo na kami ng ama mo" tinitigan ko lang si ina habang nagkukwento. Hindi maiwasang makunot yung nook o kasi ganun ba kalala yung nangyare saking aksidente?
"Bakit ina? Gaano na ba ako katagal dito, grabe naman sa iiwan Malabo yun madami pa tayong pangarap nila ama diba?"nakangiti kong sabi kay ina para maibsan yung lungkot na nararamdaman nya habang nagkukwento
"2 weeks anak, 2 weeks ka ng natutulog alalang alala ako sayo akala ko hindi ka na gigising" umiiyak na sabi ni ina
"Nako ina sa sama ng ugali ko hindi naman ako mamamatay agad masamang damo ako diba?"tumatawa kong sabi kay ina pinipilit ko parin na maging masaya sa harap ni ina para hindi nya mahalata na nalulungkot at nahihirapan ako.
"Salamat sa Diyos anak wala talagang imposible pagdating sa kanya"napangiti na si ina ibig sabihin ok na sya tumayo si ina at nagpaalam na tatawagan lang daw si ama para malaman na gising na ako
Paglabas ni ina sya namang pasok ng Doctor kasama si Paulo.tahimik lang ako hinihintay ko na magsalita yung doctor
"Mabuti naman at gising ka na, almost 2 weeks kang natutulog" lumapit ag doctor para suriin ako chineck nya yung mata ko tinapatan ng flashlight na maliit tapos nilagay nya sa tenga nya yung stetoscope itinapat ito sa aking likod maging sa dibdib upang pakinggan yung tibok ng puso ko
"Ok ka naman na ano bang nararamdaman mo?"
"Medjo sumasakit nalang po yung ulo ko at masakit yung katawan ko" sagot k okay Doc
"Normal lang ang sumakit ang ulo at yang pananakit ng katawan dahil sa lakas ng impact ng pagkakabangga mo sa puno" wika ng doctor
"Sooner or later pwede ka na ma discharge basta make sure na bawal ka mapagod mastress kailangan mo lang ay magpahinga" at tuluyan na syang umalis.
Pag alis ni Doc ay lumapit sakin si Paulo umupo sya sa tabi ng hospital bed na kinahihigan ko. Hiniwakan nya yung kamay ko ang aukward man hinyaan ko nalang din.
"Kamusta ng pakiramdam mo? Alam mo ba nag alala ako sayo akala ko hindi ka na gigising pero na alala ko masamang damo ka nga pala kaya inisip ko na babalik ka pa para pasayahin ako I mean kami para batukan ako."halata sa tono ng boses nya ang pagod at ang mga mapupungay nyang mata ay wari gustong gusto na matulog. Lahat nalang ba sila na lalapit sakin ang laging sasabihin akala ko hindi ka na gigising.
"Ok naman na ako Paulo sabi naman ni Doc normal lang daw yung nararamdaman ko at pwede na ko lumabas sooner or later" hindi ko maiwasan mapangiti dahil may ganitong klase ako ng kaibigan yung magpapagod para bantayan ako.
"Salamat Paulo ha? Kasi hindi mo ko iniwan inalagaan mo ko" naka ngiti kong sabi kay Paulo
"Wala yun anu ka ba. Yung mga kaibigan mo din naman dumadalaw dito salit salitan kami sa pagbabantay sayo para makapag pahinga si Tito at Tita."
Hindi nagtagal ay dumating na si ina kasunod si ama at agad naman lumapit sakin si ama at niyakap ako ng sobrang higpit na halos hindi na ako makahinga.
"Akala ko anak di ka na babangon jan e. sobrnag nag alala kami sayo ni ina. plano ko pa naman na bilhan ka ng Condo pero dahil sa nagyare wag nalang sa bahay ka nalang"biro ni ama alam ko gusting gusto na neto umiyak dahil ganyan naman sya kahit nga nung bata pa ako pag nilalagnat ako umiiyak sya ayaw lang nya ipakita na nalulungkot sya dahil nanjan si Paulo. Kitang kita sa mga mata ni ama ang pag aalala sakin
"Ano kaba ama. Hindi naman pwede na hindi ako bumangon dito no. ano ko si sleeping beauty naghihintay ng prince charming pero yung condo makakapaghintay naman ako dun ama"tumatawang sagot ko kay ama habang yakap yakap pa din ako.
Bumukas yung pinto at iniluwa ang mga magaganda kong kaibigan pati narin si Conde at Kira dali dali naman silang tumakbo palapit sakin
"girl buti naman gumising ka na masyado bang masarap yung panaginip mo at napatagal ang tulog mo" wengyang Vivo talaga to kahit kalian e
"Ano ka si Sleeping beauty? Wag kang umasta hindi ka maganda" sabat naman ni Tine
"Girl namiss kita ng sobra kahit lagi lagi ka naming dinadalaw dito iba parin talaga pag presensya mo yng tipong alive na alive ka. Pinag alala mo kami don ha akalain mo yun 2 weeks" singit ni Fenech
Aba aba hindi ata ako pagsasalitain ng mga hinayupak na to wa. Magsasalita na sana ko
"Alamm ny//.."
"Maymay buti naman gumising ka na plano na nga naming na busan ka na jan ng tubig na malamig e masyadong mahabang tulog yun ha ilang buwan ka bang nagpuyat ayan quota ka na." tumatawang sabi ni Liza.
"Wengya Mary alam ko naman na broken hearted ka pa dahil sa pang bubusted ko sayo pero wag ka naman magpakamatay sa ganitong paraan wag mong siraain ang buhay mo dahil sakin. Masaya na ko kay myloves please lang maging masaya ka na lang din para sakin"tapos yinakap yakap pa nya si Kira. Isa pa tong Conde na to sarap sapakin e ang daming alam sa buhay.
"Tapos na kayo? Pwede na ba kong magsalita?" tumatawang sabi ko kaya napatawa nalang din sila.
"Una akala ko kasi ako si Sleeping beauty e naalala ko wala nga pala kong prince charming, pangalawa nanaginip kasi ako na masaya ako may boyfriend daw ako at ang sweet sweet nya sakin super duper inlove daw kami sa isa't isa kaya lang naalala ko wala nga din pala akong boyfriend kaya napilitan na akong gumising pangatlo yung kakapalan ng mukha mo Luke Conde pakibawasan hindi ka na nahiya kahit wag na samin kay Kira manlang na girlfriens mo at isa pa wala akong balak magpakamatay no saka hindi nyo manlang kasi naalala akong gisingin e"tiningnan ko lang silang apat kung ano magiging reaction nila. Samantalang si Luke at Kira naman naka ngiti lang
"SERIOUSLY MAYMAY? GISINGIN?"sabay sabay nilang sabi. Hindi talaga sila nagbago
"Kailangang sabay sabay?"tumatawang sabi ko kasi naman etong apat na to
"Gaga ka pala lagi ka nga naming ginigising e ayaw mo lang talaga bumangon sinampal ka nanamin at lahat kinagat na naming yang braso mong apaka payat wala pa ding nangyare" dirediretsong sabi ni Vivo at may kasamang batok pa
"Aray! Kung ikaw kaya batukan ko? Dimo baa lam na masakit? Pag ako nag ka amnesia hu u ka sakin"sinamaan ko nga ng tingin lintek na babae to
"Sorry na masaya lang ako na ok ka na ulit"lumapit sya at niyakap ako.
Nagkwentuhan lang kami ng mga nangyare sa academy nung nawala ako. Kesyo sorang nag alala daw sakin lahat ng professor naming pati mga blockmates naming except heaven and kisses well hindi naman na ako magtataka dun malaki ata galit sakin ng mga yon. Pati daw si Edward tanong daw ng tanong sa kanila kung kamusta na daw ba ako kung nagising daw ba ako. Habang kinukwento nila yun gusto ko ngumiti kasi atleast ngayon alam ko na mahalaga din ako sa kanya kasi nag alala ssya sakin pero hindi pwede baka mahalata ako ng mga maldita kong kaibigan.
Hay buhay parang life pwede ba next time maging ok na ko? Yung totally and fully healed na? Pwede ba?Pwede bang maging masaya nalang ako? Yung tipong puro saya lang walang ibang iniisip.
an:waaa bushak natatawa din ako sa sinapit ng pagkaka edit ko pero pls lang pakipag pasensyahan na po thankyou