Άργησα λίγο, λόγω των καθημερινων προβων χορού, και της παράστασης. Τώρα έχουμε τελειώσει επιτελους...Οπότε ανέβασα όσο πιο γρήγορα.
-
Κλοι POV
(flashback)
Κλείνω τα μάτια μου αφήνοντας τα τελευταία δάκρυα να προσγειωθούν στο πάτωμα.
Κλοι- Φύγε...
Επαναλαμβάνω για δεύτερη φορά.
Νιώθω ακόμη την ανάσα του δίπλα μου για λίγο, όμως μετά ακούω τα βήματα του να απομακρύνονται.
Καμ- συγνώμη...
Ψιθυρίζει, όμως αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
Η πόρτα κλείνει και παραμένει κλειστή για δυο βδομάδες.
...
Νιώθω ότι οι τοίχοι θα πέσουν να με πλακώσουν. Τόσες μέρες κλεισμένη στο ίδιο σπίτι, χωρίς να έχω επαφή με κανέναν.
Οι τύψεις μου δεν περιγράφονται, δεν ξέρω ποιος έφταιγε και ποιος φταίεκ για αυτό.
Μόνο στη σκέψη του τι έγινε, μου έρχεται αναγούλα.
Ο Άλεξ βρίσκεται για δουλειές ακόμη σε άλλη πόλη, αφού του είπα ότι θα πήγαινα να επισκεφτώ τον αδερφό μου για λίγες βδομάδες.
Τώρα βρίσκομαι κλεισμένη στο μουντό δωμάτιο μας, και κοιτάω επίμονα την φωτογραφία του που έχω στο κομοδίνο μου.
Δεν του αξίζω.
Όσο μεθυσμένη κι αν ήμουν εκείνη την καταραμένη νύχτα, θα έπρεπε να κάνω κάτι για να σταματήσω αυτό που θα γινόταν στην συνέχεια.
Μετά από 4 χρόνια σχέσης. Μου είναι σχεδόν αδιανόητο
Δεν ξέρω ποιον να μισήσω πρώτα. Εμένα; Τον Κάμερον;
Ακουμπάω το κεφάλι μου στον τοίχο και σκουπίζω τα καυτά δάκρυα που αρχίζουν να κυλάνε.
Τα μάτια μου είναι πρισμένα εδώ και πολλές μέρες. Έχω στεγνώσει από το κλάμα, δεν αντέχω άλλο
Κατεβαίνω τις σκάλες ζαλισμένη και παίρνω δυο παυσίπονα.
Όλες αυτές τις μέρες κάθομαι και σκέφτομαι όλο αυτό που έγινε, αλλά πραγματικά δεν έχει σημασία πλέον.
Δεν μπορώ να αλλάξω κάτι. Το μετάνιωσα από την πρώτη στιγμή που ήξερα τι έκανα.
Ήμουν τυφλή. Ξέρω ότι γίνομαι κουραστική δικαιολογώντας τον εαυτό μου, αλλά είναι το μόνο στήριγμα που έχω αυτή την στιγμή.
Έχασα τον καλύτερο μου φίλο και κοντεύω να χάσω και τον Άλεξ.
Ο Άλεξ που ήταν πάντα δίπλα μου. Η αγάπη μου.
Βουρκώνω περκσσότερο και κρύβω το πρόσωπο μου με τα χέρια μου.
Νιώθω απαίσια. Δεν το ήθελα. Τον αγαπάω.
...
Ακούω το αυτοκίνητο να παρκάρει δίπλα, και τρέχω επάνω.
Όχι, δεν θα με δει σε τέτοια μιζέρια και σε τέτοιο χάλι.
Χώνομαι στο κρεβάτι μου, και καλύπτω το σώμα μου με τα μονόχρωμα σεντόνια.
Βυθίζομαι στο μαξιλάρι μου και κρατάω την αναπνοή μου, μέχρι που ακούω την πόρτα να κλείνει.
Αλεξ- Κλοιι ήρθα. ακούγεται η φωνή του μαζί με τα βήματα του που ανεβαίνουν τις σκάλες
Όχι ρε γαμώτο.
Υποτίθεται του είπα ότι θα ερχόμουν σήμερα από τον αδερφό μου, και αυτός θα ερχόταν αύριο.
Δεν είμακ έτοιμη. Νιώθω τύψεις.
Θα το καταλάβει. Θα διαβάσει το μυαλό μου, θα το καταλάβει από το βλέμμα μου...
Αυτή τη στιγμή τα έχω χάσει, απλά δεν τον περίμενα μια μέρα νωρίτερα
Καλύπτομαι μέχρι τη μύτη με τα σεντόνια, και κλείνω τα μάτια μου. Θα κάνω ότι μπορώ για να αποφύγω την συζήτηση μας
Ο Άλεξ μπαίνει στο δωμάτιο, και έρχεται σιγά σιγά κοντά.
Νιώθω το χέρο του να μου χαϊδεύει τα μαλλιά, και η ανάσα του πέφτει στον λαιμό μου όσο πλησιάζει.
Ακουμπάει τα χείλη του στο μάγουλό μου, κάνοντας την καρδιά μου να πετάξει έξω από τον θώρακά μου.
Προσποιούμαι την κοιμισμένη μέχρι να φύγει.
Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολική με το όλο θέμα, όμως για εμένα μου είναι αδιανόητο. Αν ο Άλεξ πήγαινε με άλλη, δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα.
Έμεινα κλεισμένη στο υπνοδωμάτιο για το υπόλοιπο απόγευμα, μέχρι που ήρθε η νύχτα.
Ο Άλεξ ήρθε κατά τις 10 στο κρεβάτι και μου ψιθυλριζς για να "ξυπνήσω"
Δεν είχα άλλη επιλογή. Άνοιξα τα μάτι μου χαμογελαστή, προσποιούμενη την έκπληκτη και την χαρούμενη που ήρθε,
Άλεξ- δεν άντεχα άλλο μακριά σου, μου έλειψες. μου λέει πιάνοντας το χέρι μου
Το στομάχι μου γίνεται κόμπος, και το μυαλό μου πεδίο μάχης.
Κλόι- κι εμένα... μου έλειψες. λέω με δυσκολία
Το καλό είναι πως είναι σκοτεινά και δεν τον βλέπω καθαρά. Μου είναι πιο εύκολο να λέω ψέματα σε μια σκιά
Παρόλο που έχω πεθυμήσει τόσο πολύ το πρόσωπο του.
Άλεξ- έχω να σε δω πάνω από ένα μήνα... Μου έλειψες αφάνταστα γαμώτο. Δεν ξες πόσο δύσκολα περνούσαν οι μέρες όταν ήμουν μόνος, μακριά σου...
Με τα λόγια του μου δίνει απανωτές μαχαιριές.
Ξεροκαταπίνω και με λούζει κρύος ιδρώτας.
Τι έχω πάθει γαμώτο;
Με το λογοστό φως, διακρίνω τα γαλάζια μάτια του να λαμπυρίζουν. Με φέρνει πιο κοντά του, καθώς εί,αστε και οι δύπ ξαπλωμένοι, και με χαϊδεύει αργά στην πλάτη.
Κλείνω τα μάτια μου ηρεμώντας για λίγα δευτερόλεπτα.
Αλεξ- εχω τόσο καιρό να σε δω Κλόι, και... ξέρεις. ψελλίζει μετακινώντας το χέρι του στο μπούτι μου
Το 'πιασα το υπονοούμενο.
Κλοι- εε... Είμαι αδιάθετη. λέω αμήχανα
Φυσικά και είναι ψέμα.
Άλεξ- αα. Οκευ, δεν πειράζει. ψελλίζει κάπως θλιμμένα
Τυλίγει τα χέρια του γύρω μου, και το κεφάλι μου ακουμπάει το στέρνο του.
Ποτέ δεν ένιωσα τόση ανασφάλεια στην αγκαλιά του.
Δαφνη POV
Επιτέλους ήρθε το Σαββατο. Έχουμε ραντεβού με τον Κρις στις 7, στο σινεμά.
Και κλασσικά εγώ δεν ξέρω τι να φορέσω.
Ανοίγω την ντουλάπα και αρχίζω να πετάω απο εδώ κι απο 'κει ρούχα.
Αφού έχω δοκιμάσει τουλάχιστον, 6 συνολάκια, καταλήγω σε ένα ωραίο φόρεμα. Δεν συνηθίζω να φοράω φορέματα, αλλά δεν ξέρω ποιο παντελόνι να συνδιάσω και με ποια φανέλα.
Και το φόρεμα καλό είναι.
Βάζω τα ψηλά μου σανδάλια και φυσικά φρεσκάρω λίγο το μεικ απ.
Ευτυχώς ο μπαμπάς μου λείπει, έτσι αποφεύγουμε την ενοχλητική ανάκριση "που πας, με ποιον, γιατι;"
Ο Κρις ήρθε ακριβώς στην ώρα του με το αυτοκίνητό του. Κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και μου ανοίγει την πόρτα.
Δεν μπορεί να γίνει πιο γλυκός.
Κρις- πως είσαι; ρωτάει παρατηρώντας με
Δάφνη- μια χαρά, εσύ; απαντάω παρατηρώντας τον προσεκτικά
Ο τρόπος που έχει φτιάξει τα μαλλιά του σήμερα, τον κάνει πιο ελκυστικό. Επίσης τα ρούχα του είναι τόσο ωραία, τον κολακεύουν πάρα πολύ.
Κρις- κι εγώ μια χαρά. Σε λίγο θα είμαι ακόμη καλύτερα, φυσικά. ψελλίζει χαμογελώντας
Κοκκινίζω ελαφρά και ανταποδίδω το χαμόγελο.
...
Έχουμε μπει μέσα στο σινεμά, και επιλέξαμε μια ρομαντική ταινία.
Ότι πρέπει.
Ανταλλάξαμε αρκετές κουβέντες λίγο πριν αρχίσει ταινία. Ο συνδιασμός του χιούμορ του, της ομορφιάς του και της ευγένειας του, με επλήσσει. Είναι τόσο τέλειος για να είναι ακηθινός.
Παρεπιπτόντως να σας πω, ότι σε ολόκληρη την ταινία σκεφτόμουν το αν θα μου ζητήσει να τα φτιάξουμε σήμερα.
...
Μόλις τελειώνει η ταινία, βγαίνουμε έξω από τον χώρο.
Καθομαστε στην μικρή καφετέρια που έχει στο σινεμά.
Κρις- νομίζω κατάλαβες και μόνη σου το πόσο μου αρέσεις... Αυτός ο τελευταίος μήνας που κάναμε παρέα και βγαίναμε μαζί, ήταν το κάτι άλλο.
Πεταλούδες αρχίζουν να ξεπηδάνε από το στομάχι μου. Το μόνο που κάνω είναι να τον κοιτάω σαν υπνωτισμένη
Κρις- μου αρέσεις πάρα πολύ, και είμαι σχεδόν σίγουρος πως νιώθεις και εσύ το ίδιο.
Με καρφώνει έντονα στα μάτια και εγώ κρέμομαι από τα χείλη του.
Κρις- θες να τα φτιάξουμε; ρωτάει αγγίζοντας το χέρι μου
Δάφνη- φυσικά και θέλω. ψελλίζω σφίγγοντας το χέρι του
Χαμογελάει πλατιά και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ενώνει τα χείλη μας
Το άγγιγμα του επηρεάζει όλο μου το σώμα και πάω στοιχημα, αν με αφήσει θα σωριαστώ επι τόπου στο πάτωμα.
...
Καθώς βγαίνουμε έξω από το σινεμά, ένα χάος επικρατεί σε όλο τον δρόμο
Μια από αυτές τις πορείες/ διαμρτυρίες... Δεν ξέρω κι εγώ τι, έχει καταλάβει όλο το κέντρο.
Καπνογόνα, κροτίδες, φωνές, ουρλιαχτά...
Τόσος πολύς κόσμος έχει μαζευτεί στον δρόμο μου δεν έχουμε καμ χώρο για να περάσουμε απέναντι.
Οι πιο πολλοί είναι άνθρωποι με κουκούλες και μαύρα ρούχα. Δεν ξέρω καν για ποιο λόγο το κάνουν όλο αυτό.
Φοβισμένη εγώ, κρατάω σφιχτά το χέρι του Κρις για να περάσουμε απέναντι.
Ένας άντρας, καθώς πηγαίνουμε με την αντιθετη φορά του πλήθους, σπρώχνει όποιον βρει μπροστά του, με αποτέλεσμα να χάσω τον Κρις χωρίς να καταλάβω πως.
Δεν κάνω καν τον κόπο να τον φωνάξω, αφού η φασαρία σου τρυπάει τα αυτιά σου.
Πολλά κορμιά πέφτουν πάνω μου και εγώ προσπαθώ μάταια να ξεφύγω από όλους αυτούς.
Ένας με κουκούλα, τρέχει φανατισμένα μπροστά πετώντας καπνογόνα και αντικείμενα. Μου ρίχνει μια αγκωνιά στα πλευρά, και ξανφικά βρισκομαι χτυπημένη στο πάτωμα.
Κοιτάω το γονατό μου που αρχίζει να αιμοραγεί, μαζί με τον αγκώνα μου. Καθώς παραπάτησα στραμπούλιξα και τον αστράγαλο μου. Ότι χειρότερο μπορούσε να μου συμβεί αυτή τη στιγμή.
Κουλουριάζομαι και δακρύζω απ'τον πόνο.
Ένας άγνωστος με κουκούλα με πλησιάζει βιαστικά και εγώ τρομάζω ακόμα περισσότερο.
Δάφνη- οχι, φύγε! αναφωνώ καθώς ο άγνωστος κουκουλοφόρος σκύβει από πάνω μου.
Κλείνω σφιχτά τα μάτια μου, και το επόμενο λεπτό που τα ανοίγω, το γόνατο μου είναι τυλιγμένο με ένα μαύρο ύφασμα.
Κοιτάω δακρυσμένη τον τύπο που έχει σκίσει την φανέλα του και περιποιείται το πόδι μου.
Παλεύω για να κοιτάξω από την τρύπα που έχει στην κουκούλα για τα μάτια του, μα αυτός είναι σκυφτός και με γρήγορες κινήσεις δένει το ύφασμα στο γόνατό μου
Πονάω τόσο πολύ, που δεν συγκρατώ τα βογκητά μου.
Όταν σηκώνει το κεφάλι του για να δει τον αγκώνα μου, παρατηρώ προσεκτικά τα μάτια του.
Παρόλο που είναι νύχτα, όλα τα καπνογόνα και τα φώτα κάνουν τα μάτια του να φαίνονται ξεκάθαρα.
Και ειδικά αυτό το πράσινο χρώμα, ορκίζομαι πως κάπου το έχω ξαναδεί.
Τον παρατηρώ καθώς κρατάει το χέρι μου κια κοιτάει την πληγή στον αγκώνα μου και κάνω μια προσπάθει για να του βγάλω την κουκούλα
-----------------------------------------
Ελπίζω να σας άρεσε το παρτ, μου πήρε λίγο περισσότερο για να το γραψω
Πατήστε το αστεράκι για να συνεχίσω, και φυσικά αφήστε μου την γνώμη σας💜
Τα λέμε στο επόμενο, φιλια💜
-Σ