Chapter 19: The Caller
"HELLO?"
("Is this Kathryn Bernardo?") Sino 'to? Lalaki eh. Hala! Bakit naman nya ako kilala?! And how in the world did he get my number?!
"Yes, and this is?"
("Ako yung kasamahan mo sa Michigan. Prof. Anila just want to say na may introduction daw tayo on Monday, lunch break at the Dean's office. Yun lang. Ge.")
"Wa--" di ko na natuloy kasi bigla na lang syang nawala.
***
(MONDAY)
"KAAAATH!" agang aga naman nitong dalawang 'to eh. *face palm*
"Uhm, Kayla, Aria..."
Aria: "Eh... Nabalitaan namin yung nangyari sainyo."
Kayla: "Oo nga, sana maayos nyo na yung problema nyo."
What? Silang dalawa ba 'to?
Aria: "Kahit naman, gaga kami..."
Kayla: "Suportado parin kami ng loveteam nyo."
Grabe, speechless ako. Ngayon lang ako nakaramdam na may nagmamalasakit sakin.
Aria: "Oy! Wag kang iiyak!"
Kayla: "Oo nga! Hindi kami magaling sa drama!" napatawa naman ako ng mahina.
"I'm just happy. Ngayon lang may nagmalasakit sakin na ibang tao..." Namumuo na yung mga luha ko.
Aria: "Hindi naman kami iba eh."
Kayla: "Oo nga, napamahal ka na rin naman samin."
Yinakap nila ako, at this time tumulo na ang luha ko.
Not a sad one. Pero eto ang tinatawag kong tears of joy.
***
("Kathryn! Ayusin mo buhay mo habang wala ako dyan ah!")
"Yes ma'am."
Sino yun? Si Julia, nasa airport sya ngayon papuntang LA. Sabihin na nating weirdo yung kaibigan ko at nag aaksaya ng pamasahe. Pero para sakin naman eh, kaya worth it!
Napatingin naman ako sa orasan ko, 12 na pala at may meeting slash introduction pa kami.
Kahit pagod na pagod ako (sa kakaiyak) pinilit ko paring pumunta don. Nakakahiya kay Prof. Anila.
When I reached the Dean's office, may nakasabay akong lalaki. Sabay naming hinawakan yung doorknob. So may appointment din sya kay Dean?
Wait... Or sya yung kasamahan ko?
"Wait, are you Kathryn?" aminin ko na may itsura siya, maputi, matangkad, mestiso. Pero, hindi naman sa nagtataksil -- wait... Di na nga pala kami. T___T
"Uh, yes." Sagot ko.
"Oh, tara na sa loob!" tapos pumasok na kami. Hindi talaga sya marunong mag introduce no?
"Good noon, Ma'am." bungad naming dalawa ni Mr. Kasama-sa-Michigan.
"Take a seat." umupo naman kaming dalawa.
"So, kayo nga ang magkasama. Si Ms. Bernardo ang chosen sa first year, she's an Engineering student." pakilala sakin ni Prof. Anila.
"At, he's Enrique Gil, third year from ComSci."
Oh, yun pala pangalan nya.
"So there. First of all, this is just an introduction. At MSU (Michigan State University), may dorms na dun na titirhan nyo for a year, and you'll be given your monthly allowance there. Just approach their principal, they already know it. At isa pa, you're not in the same department so iba ang itatake up nyo. Marami silang projects for the two of you." Blahblahblah. Marami pang sinabi si Prof. tungkol sa mga rules and regulations dun sa MSU. Hay, naeexcite tuloy ako na kinakabahan.
***
"So, pano mo nga pala nakuha number ko?" Tanong ko kay... Quen. He told me that it's his nickname. Kaya yun daw ang itawag ko sakanya.
"Uhm, kay Fretzie. I knew that you're her friend." oh, so, kay Ate Fretzie pala.
"Ah, friend mo rin siya?" tanong ko.
"Uh, yes." then he smiled.
Sabay kaming naglakad papunta sa mga next class namin, nag initiate nga sya na ihatid ako pero nagdecline ako, baka kasi malate lang sya eh.
***
(DJ'S POV)
DI KO NA ALAM ANG GAGAWIN KO. =____=
"Good that you already made a decision, Daniel." kausap ako ngayon ni Direk.
Kahit masakit, oo, I chose my career over her. But there's a stupid reason behind this!
"Alam mo naman kung ano ang mangyayari kung hindi ito ang pinili mo diba?" tanong ni Direk.
"Opo." sagot ko lang. I am a big jerk, alam ko. Mas pinili ko ang pesteng career na 'to.
Because, I am threatened.
"Tama ang ginawa mo, Padilla. Kasi kung hindi, masisira rin ang girlfriend mo." yon. Yun ang dahilan. Natatakot ako kung ano man yang 'masisira ang girlfriend mo' line ni Direk. I am really threatened with that line. Hindi ko alam kasi sobrang may nagdrudrum sa puso ko tuwing sinasabi yan sakin.
Every single day, sinasabi yan sakin ni Direk. And I felt tensed and pressured. T*nginang yan!
Ayokong galawin nila ang babaeng pinakamamahal ko, and ang tanging solusyon lang don ay ang mag sacrifice ako.
Pero, there's one question that is playing on my mind...
Bakit ang daming humahadlang samin?
***
Kats: "Nakanang Lester! Umayos ka nga!"
Sed: "Kats, kalma nga! Pagsalitain mo muna, pwede?!"
Kats: "Go, ayusin mo yan, masasapak kita."
Lester: "Aba! Ayos naman ako dito. Ikaw ang may sapak dyan at nagsisisigaw na!"
Kats: "Sinong hindi sisigaw sa sinabi mong may kasama si Kath na lalaki kanina?!"
Lester & Sed: "AT BAKIT BOYFRIEND KA?"
MAY KASAMANG LALAKI SI KATH? Baka yung Khalil na naman na yun! Uminit naman bigla yung tenga ko. Sugurin -- wait, di na nga pala kami.
"DJ? O___O" parang nakakita ng multo yung tatlo.
Lester: "Baka naman, ano... Hehehe. Nagkamali ako ng tingin. Hindi ata si Kath yung nakita ko."
"You don't need to defend her. Wala na kami."
Silang tatlo: "WHAT THE?!"
Nilampasan ko na lang silang tatlo at dumiretso sa pagrereherse ng script ko.
***
(KATH'S POV)
Parang baliw na talaga ako. Hindi ako makapakinig nang ayos sa lectures.
Ilang weeks na lang, aalis na ko. Iiwan ko na nang panandalian ang mga mahal ko sa buhay.
Drama ko =___=
(3 WEEKS LATER)
"Nak, wala nang back out ha. Ilang araw na lang, aalis ka na." Sabi ni Mommy sakin.
"Yes Ma, nalulungkot lang ako... Kasi maiiwan kitang mag isa dito."
"Wag mo kong alalahanin. I will be perfectly fine. Just remember, uso ang Skype ah! Hehe. And also, bibisitahin ka daw ng Dad mo dun." Yes, my Dad. I really miss that guy. Remember? Partners in business sila ng Daddy ni Dj in US. Kaya makikita ko sya nang madalas.
"Yes Mom. Namimiss na agad kita eh."
"Sus, napakadrama mo naman." tapos tumawa kaming dalawa.
Later at night, napag isipan kong magbukas ng Skype. Namention kasi ni Mom kanina eh, so I checked kung nagana pa yung account ko.
*ting*
Biglang nagpop out ang chat box ni Kuya JC.
OMG! Si Kuya JC!!!
JCPadilla: naligaw ka ata sa Skype? XD
bernardokath: Huy!! Ang mean mo!
JCPadilla: Di naman. Just stating the truth. Musta kayo ni Dj?
bernardokath: He broke up with me.
JCPadilla: WTF?! He's insane!!! Agawin kita eh!
bernardokath: Kuya naman eh... Btw, see you in 4 days.
JCPadilla: What are you talking about?
bernardokath: Hehehe. Secret! Basta! Sige, Kuya. Late na dito eh, bye. Ingat ka dyan.
So nagpaalam na kami. Eh hindi ko pa masabi kay Kuya, kasi baka mabanggit nya kay Dj.
Grabe, in the past 3 weeks, hindi ko manlang sya nakausap. Ni ha o ho manlang, wala.
Pero, mageexpect pa ba ko? Eh wala na naman kami.
Di ko na lang alam kung pano ako nakasurvive ng 3 weeks. Kasi siguro, nagawa ko sya dati ng 1 year diba? Pero, wala naman sya nun eh at may valid reason yun!
Eh ngayon? Makita ko pa lang mukha nya, gusto ko na syang yakapin. Gusto kong magmakaawa na balikan nya ako. Pero I would look pathetic.
Bakit ko ipagsisiksikan ang sarili ko sakanya kung ayaw na nya? Diba?
*ting*
May nagtext sakin. Baka si... Oh c'mon. Don't expect something, Kath. Masasaktan ka lang.
I'm talking to myself, now I'm crazy.
Fr: Mr. Kasama-sa-Michigan
Miss, bukas, kukunin natin yung ticket kay Prof. ng 7AM. Agahan mo ng pasok. Yun lang.
***
(NEXT DAY)
"Thank you po." we just got our tickets. Grabe, tatlong tulog na lang!
Pano kaya kung iwala ko 'tong ticket? Hahaha! Just kidding, baliw na talaga ako. =___=
Lumabas na kami ng Dean's office.
"Sinong maiiwan mo dito?" randomly na itinanong ko kay Quen.
"Ang random mo talaga mag isip. Syempre, pamilya ko."
"Besides them? Any girlfriend?"
"Sus, wala. Haha! Matapos nung..."
"Nung?"
"Ah, nevermind. Haha. Ikaw ba?"
"Ah, kakabreak lang namin 3 weeks ago."
"Aw, sorry."
"Sus, makapagsorry naman 'to. Di mo naman kasalanan."
"I know. Haha!"
At biglang... Nakita ko si Dj na makakasalubong namin.
Nagulat kaming dalawa. Pero... Hindi nya ko pinansin at tumungo lang ako.
What an awkward scene.
***
("BES! Susunduin ka namin ni Diego dito sa airport ah!")
"Eh nasa LA ka ah?"
("SO WHAT? I can go there sa Michigan, for you.")
"May kasama ako eh."
("So what ulit?")
"Oo na, sige na, sunduin mo na ko."
Nag uusap nga pala kami ngayon ni Julia through webcam. At ang kulit kulit lang nya.
("Nasabi mo na ba kay Dj?")
"Hindi naman kami nagkakausap."
("Hindi talaga kayo makakapag usap kung walang nagawa ng paraan para makapag usap kayo. Just so you know.")
"Oo na... Pero mas makakabuting hindi na lang nya alam."
***
(DJ'S POV)
2 DAYS LATER...
Friday ngayon, at ewan ko. Dun ako dumaan sa may Dean's office kung san ko nakita si Kath kasama yung lalaking yun.
Yun pala yung tinutukoy nila Lester. Sino ba yun?
Oo, di ko napigilan ang na magalit, pero I composed myself, baka nasuntok ko yung lalaking yun!
Pero... To my disappointment, wala sya rito.
Nasan siya? Absent ba sya?
Parang araw araw syang dumadaan dito ah. Ngayon lang wala.
Anong nangyari sakanya? Eto na nga lang yung tanging paraan ko para makita sya. Miss na miss ko kasi sya. Gustong gusto ko sya yakapin pero... Shit. Ang tanga ko.
I am really a big jerk. At pinagsisisihan ko na yon.
I really want to talk to her, pero mukhang ayaw ng tadhana.
Gusto kong sabihin sa kanya ang lahat, pero nasan sya?
***
(KATH'S POV)
Bukas na ng 2AM ang flight namin. Halos 12 hours daw kasi ang byahe papunta dun eh.
Friday ngayon at hindi na kami pinapasok. Eh kasi we need to rest daw.
Di pa ako nakakapagpaalam sa mga taong naging kaclose ko. Kaya I will call them, 9PM na, and sana gising pa sila.
Uunahin ko na si Ate Fretzie.
After a ring, sinagot na nya.
"Ate Fretzie!"
("Oh, Kath? Napatawag ka?")
"Magpapaalam lang ako."
("Ah, yung sa Michigan ba? Nakwento nga ni Quen sakin.")
After naming mag usap, si Khalil naman ang tinawagan ko.
"Khalil, I just want to say thanks and goodbye."
("Ha? Welcome, and anong goodbye? Bakit ka nga pala absent?")
"Uh... I'll be leaving tomorrow. For one year."
Nagulat si Khalil, at ayun, nagsosorry pa sya. Baka daw kasalanan nya. Pero syempre, pinaliwanag ko naman.
After that, si Aria at Kayla naman yung tinawagan ko.
("Kaaaaath! Bakit ka absent?!") ang lakas nang pagkakasigaw nilang dalawa.
"Uhm, mamimiss ko kayo."
("What the?! Parang isang araw lang naman tayo di magkikita ah? OA ka na Kath.")
"I'll be going to Michigan tomorrow."
("WHAT?! Iiwan mo na si Daniel?!")
"Uhm, parang ganun na nga..."
("Okay, amin na sya. Jooooke! Pero... Kath, are you really serious?")
"Dead serious."
After nang matagal naming pag uusap, oo matagal kasi ang dami nilang sinasabi.
I decided to call the 3 boys. You know who.
Conference 'to ah! XD
Kats: "KATH!"
Lester: "Napatawag ka?"
Sed: "Musta na?"
"Okay lang naman, kayo?"
Sed: "Okay naman kami."
Lester: "Medyo malungkot."
Katsumi: "Miss ka na kasi namin."
Awww. Natouch naman ako sa tatlong 'to.
"Mas lalo nyo kong mamimiss."
Lester: "EH?!"
Sed: "Bakit?"
Katsumi: "Naman?"
"Aalis na ako..."
Sed: "San ka pupunta?"
Lester: "Sinong kasama mo?"
Katsumi: "Sama mo ko!!!"
"Hindi pwede, one year ako dun. Sa US."
Silang tatlo: "WHAT?!"
Lester: "Anong kaguluhan 'to?!"
Sed: "OH GRABE!"
Katsumi: "Nasabi mo na ba kay Master Dj?"
"Di pa. Pero wag nyong sabihin. Utang na loob."
Sed: "Alam naming may problema kayo."
Kats: "At, hiwalay na kayo."
Lester: "Pero, may karapatan naman si Dj, na malaman yun."
Bakit ba tama ang mga sinasabi nitong tatlong 'to? Naguguilty tuloy ako.
Pero kung pinanood nya naman yung video, malalaman nya naman eh.
Pero mukhang hindi nya manlang binuksan yung regalo ko.
4 hours na lang... Goodbye na.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kaye's note: Ohlala~ Ang haabaaaa. Achievement! Wahahahaha!!! Nagenjoy lang akong magtype sa phone. Wahahaha!!! Comment rin kayo ng mahaba. Anong masasabi nyo? Nakakasad. Nakakaiyak. Naiiyak nga ako nung tinatype ko yan eh. Drama ko. XD
Ayun lang, comment!!! Para malaman ko ang saluobin nyo. Silent readers!!! Paramdam naman kayo!!! :)
Ang tatlong pinakanagustuhan kong comment ay isasama ko sa next chapter!!! For fun! :D
BYEEEE. @ocampokaye <follow on Twittah