Tto dareun neugdae deuri bol saera, neomuna wanbyeoghan nae yeojara. Pum soge bubububububububu~
Chapter 13~
FRANJ Xi’s POV :D
Good morning, sunshine! Lalalala~
Tumayo ako sa kama ko para maligo na, oo nga pala, maagang umalis si Erin ngayon. May meeting ata sila. Dumiretso ako sa banyo, may sariling banyo ‘tong kwarto ko, at naligo na. After kong maligo, I performed my morning rituals. Chineck ko yung cellphone ko, baka tinext na ako ni Lohander, kaso wala, di man lang niya ako tinext! Grabe yung magandang yun a! Di na niya ako… *le blushes*
Nung nakapagbihis na ako’t lahat, lumabas ako ng kwarto para kumain, nagulat ako nung may nakahain na sa lamaesa. Ang bait yata ni Erin ngayon at pinagluto ako ng almusal.
Hotdog pati pritong itlog with fried rice, may hot chocolate pa. Teka, ang alam ko kanina pa umalis si Erin, bakit hot pa ang chocolate?
Ngayon ko lang napansin after ng 2 minutes kong pagtitig sa lamesa, may malaking teddy bear sa harap ko. Ang laki neto, bakit di ko man lang napansin? Lately, napapansin kong nagiging tanga na ako.
May nakasulat na note sa may teddy bear.. “Ang payat mo.”
“Aba, nanlait ka pa.” Kinausap ko yung bear as if nagsasalita ito, hinampas ko pa. Pero nagulat ako nung biglang dumaing ito.
“Aray!” Sabi ng bear.
Huh?
Umikot ako para tignan kung sino yung nagsalita tapos ayun nakita ko si Luludeer. He’s smiling then he quickly enveloped me into a tight hug.
“Good morning, beautiful.” He said as he hugs me. Bakit ang sweet mo, Luhan?
“Supposedly yung bear yung sweet, but it turned the other way around…” I commented. Then iginiya niya ako sa lamesa at pinakain, sabi ko sabay na kami, pinaunlakan naman niya. I insisted to feed him using my spoon pero ayaw niya, matanda na daw siya. Ugh! Di niya alam ang tweetums!
“Dali na kasi. Aah.” Sabi ko sabay lapit ng kutsara sa kanya, his mouth is shut.
Umiling siya.
“Please???” I said pleading.
Umiling pa rin ito. Tigas ng ulo.
I was in the battle of feeding him when my phone rang, I immediately answered it, it was Jhen who’s calling.
“Yes?” Tanong ko agad.
“Franj, si Erin nasa clinic, nawalan siya ng malay!”
Napatayo ako sa balita ni Jhen, binaba ko ang phone without her notice. I panicked.
“Napano?” Tanong ni Luhan.
“Si Erin nahimatay..”
Hinila ko siya papalabas, tatakbo kami papuntang school. Takte, napano si Erin bat siya nahimatay???
“Wait lang.” Sabi ko when I realized I forgot to do something.
“Bakit?”
Imbes na sagutin ko siya, tumakbo ako paloob ng apartment. Nakalimutan kong inumin yung milo na tinimpla niya, sayang yun :”>
Inistraight ko yun tapos dumiretso na kami sa school, agad kaming nagpunta sa clinic, nadatnan namin si Jhen at Chanyeol, they backed-off nung nakita nilang kasama ko si Luhan. Si Luhan naman nung nakita niya sina Chanyeol ay wala itong reaksyon, para ngang wala itong nakita habang ang dalawa naman ay takot na takot.
In the corner of the room, there I saw Sehun… Lumapit ito kay Chanyeol, nagyaya na atang lumabas. Naiwan kaming tatlo nina Jhen at Luhan dito. Si Erin ay natutulog pa.
“Napano ba?” Tanong ko.
“Nakita daw ni Sehun si Erin na nakahiga sa lupa nang walang malay, dinala niya si Erin agad dito kasama si Chanyeol, tapos tinawagan ako ni Yeol. Nakausap ko si Erin bago siya nahimatay, she was crying, di ko alam kung bakit.” Pagkukwento si Jhen.
“Si Sehun ang nagdala sa kanya dito?” Tanong ni Luhan.
“Oo.” Sagot ni Jhen.
Lumabas si Luhan, kinabahan ako kaya’t sinundan ko siya. Baka anong gawin niya.
Sina Sehun at Chanyeol ay nasa labas lang pala. Nagulat ang mga ito nung nakita si Luhan na papalapit sa kanila.
“Salamat.” I was shocked, them, likewise, sa sinabi ni Luhan. “Pero sana, bigyan niyo naman ng chance si Erin.” Sabi ni Luhan na halatang naiinis.
Napayuko lang ang dalawa, si Sehun ay namumutla na.
“Nasan si Suho?” This time he’s angry when he mentioned Erin’s brother kaya’t nilapitan ko siya at hinawakan ang kamay niya.
“Luhan, calm down…” Sabi ko sabay haplos sa braso niya. Good thing, sinunod niya naman ang sinabi ko. Hinila ko ulit siya papasok ng clinic. Baka mapaaway pa siya.
Nung nakabalik na kami ni Luhan doon ay gising na si Erin, maga ang mata nitong nakikipag-usap kay Jhen, tumigil sila nung nakita nila kami.
Pagkakita ni Erin sakin ay agad niya akong yinakap.
“Franj…” Her voice was shaking, seems like anytime, she’ll breakdown, I pat her back. We let her cry for a moment, kahit di siya magkwento, alam kong mabigat ang dinadaanan niya, it’s up to her kung sasabihin niya samin, okay lang kahit hindi. But we’re always here to lend an ear.
We didn’t let Erin to attend class, inadvice din siya nung nurse na magpahinga muna, stressed daw kasi siya lately eh, hinatid namin ito sa bahay, we saw Sehun waiting outside when he saw us, tinanguan niya lang kami saka na umalis, Erin didn’t say a thing, para ngang naiiyak pa ito.
“P*ta talaga.” Luhan cursed, tinignan ko lang siya nang masama. Halata ko ngang naiinis siya kay Sehun.
I held his hand tightly baka makasuntok pa siya nang di oras, sayang yung mukha ni Sehun kung maglalanding lang dun ang kamao ni Luhan.
I heard Chanyeol sigh, “Wala na talagang HunHan...” Umiiling pa ito.
HunHan? Seriously? Ano yun?
Bumalik na kami sa school. I am running late, kaya’t patakbo kaming nagpunta ng room. Sina Chanyeol at Jhen ay humiwalay na samin. Si Luhan ay hinatid ako.
Habang tumatakbo kami ay kinuha niya yung bag ko, “Ako na..” Sabi niya, sinabit niya ito sa bag niya saka niya hinawakan ang kamay ko at inalalayan sa pagtakbo. Lahat ng mga mata samin nakatingin. I don’t care, mainggit kayo. Kk.
Tumakbo kami nang mabilis, knowing that my prof in that subject is terror, bawal ma-late, kung hindi, isang linggo kang walang record sa attendance. Si Luhan ay walang pasok sa period na ‘to. Buti pa siya.
Lord, sana po wala pa si Prof… *crossed fingers*
Pero pagkadating namin sa room ay nadatnan namin si Sir na nagdidiscuss na, aw. But I tried my very best para makapasok nang di niya nalalaman na late ako, so kinuha ko yung bag ko kay Luhan and motioned him to zip his mouth. I crawled at the back door of the room. Humahagikhik ang mga classmates kong nakakakita sa ginagawa ko,
“What’s the noise all about?” Our professor shouted. Grabe, kalalaking tao, parang menopausal na.
I heard his footsteps coming towards me. Napapikit ako. Ghad Franj, busted!
“Miss Jang?”
Tumayo ako at pinagpag ang palda ko, “H-hi sir.” Trying to act like nothing’s happening.
“Late ka na naman?”
“P-pasensiya na po, sir. M-may inasika—“
“WHAT A LAME EXCUSE, MISS JANG! LAST MEETING ABSENT KA, NGAYON NAMAN LATE? GO OUT OF THE ROOM, THIS CLASS DOESN’T NEED A CARELESS STUDENT LIKE YOU!” OMG! Harsh, sir.
“But Si—“
“GET OUT, YOU’RE DISTURBING MY DISCUSSION.”
What the hell????
I was to defend myself for the second time but Luhan entered the picture.
“With all due respect sir, she is not ruining your class. It says in the student manual that each student has 15 minutes grace period. And as far as I know sir, Miss Jang is just 10 minutes late.” He looked at the wall clock of the room. Hinila niya ako palabas. Grabe, Luhan, memorize niya yung student manual? Wow! Ako nga di ko pa binalak na basahin yon pero look at him, it seems like he knows every word of it.
“And sir you don’t dare to shout at my girlfriend.” Sabi ni Luhan na nakatalikod, yung pagkakasabi niya ng sir eh may halong sarcastic. Pero wait lang, ansabe niya? G-girlfriend????
He held my hand tightly making my face scarlet red. Girlfriend na niya ako? OMG! Bakit di ako nainform?
Before we could entirely walked out the room, nakita ko si Sir na maputlang maputla na. Grabe, ganun na ba sila katakot kay Luhan?
Nagpahila na lang ako kay Luhan, di niya ako kinikibuan, ewan ko dito.
“Luhan, salamat..” I said when we reached the gymnasium. He just brushed my hair at saka niyakap.
“Anything for my girl..” He said. Tumingala ako sa kanya.
“Am I your girl?” I asked.
“Yes.” He’s smiling from ear to ear, napangiti na rin ako, his smile is so contagious.
“Hala, agad? Di ka pa man nga nanliligaw e!”
“Nililigawan naman na kita ah?”
“Hala, bakit di ako naiinform?” Ngumuso ako. Kainis kasi eh, heh, joke, nakakakilig kasi eh.
“Manly ako e.” He kids.
“Heh, tigilan mo ko sa pagpapakamanly mong yan.” Tumawa ito sa tinuran ko. Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat.
“Ang ganda talaga ng girlfriend ko…” He said sabay hawi ng ilang hibla ng buhok kong nakaharang sa mukha ko.
Eeeeeh bakit ang sweet mo?
“Ang ganda din ng boyfriend ko.” Sabi ko naman nang pabiro. Nanalaki ang mata nito sa narinig.
“So, tayo na talaga?” he asked curiously. Di na niya pinansin yung sinabi kong maganda siya, he focused more dun sa sinabing kong boyfriend ko siya.
“Hmmm. Pag-iisipan ko…” I said wiggling my brows. Then he pinch my nose. “Aray! Ang sadista mo.” Reklamo ko habang hinahaplos ang namumula kong ilong.
“Silly.” He commented. Then he gave me a peck on my lips, hayy, bakit kaya siya ganyan, manghalik ba ng nakakabitin?
Our moment was distracted nung may tumikhim. Napatingin kami sa lalaking pinagmulan niyon, we saw Kai. He’s grinning, an evil grin.
“Tsk tsk..” He said as he makes his way closer to us.
Kumunot-noo si Luhan. Yung Kai na nakikita ko ngayon ay hindi si Kai na nakasama ko sa ampunan. Ibang-iba talaga siya.
“Ano ba ‘yan Luhan, natulog lang siya, pinagpalit mo na agad?” He said sarcastically.
-
13 votes for Chapter 14 :")
Add niyo ko sa FB (click the external link)