Eren ve Dolunay!
"Oha, oğlum manyak mısın sen?"
"Çıkışta beraberiz diyen sendin diye hatırlıyorum." dedi benimle eğlenirken. Bu sinirlerimi tepeme çıkarmama neden olurken derin bir soluk aldım.
"Meral teyzenin oğlu değil misin sen?" Olumlu anlamda başını salladığında sözlerime devam ettim. "Annen bizdeymiş!" Meral teyzeyi şu yaşıma gelene kadar en fazla üç kere görmüşümdür ama Eren olmadan. Oğlunu yurt dışından getirmezdi.
"Sen Lale teyzenin kızı Dolunaysın." dedi şaşırmış bir sesle.
"Sonunda kafana jeton düştü!" Zeynep ve Alp şaşkınlık içerisinde bizi izliyorlardı. Hızla Zeynep'e döndüm.
"Zeynep mal mal bakmasana, dondurma alalım hadi." Başını olumlu anlamda iki yana salladığında ayağa kalktım. Birlikte sınıfın kapısına doğru ilerlerken duyduğum ses karşısında durakladım.
"Dolunay." Bay Taş'a dönüp yüzüme gelen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım. "Fizikçinin dediğine göre kuralları anlatmanız gerekmez mi?"
"Alp anlatır." dedim sakince.
"Benim bildiğim hoca sizi de seçti." Bıkkınlıkla iç çekip sıraya yöneldim. Bu teneffüs bana dondurma yoktu, anlaşıldı! Zeynep ile sıraya oturduğumuzda Eren zafer kazanmış edasıyla bana baktı. Gözlerimi devirip derin bir nefes aldım.
"Derste espri yapmak yasak, konuşursan eksi atıp sözlünden düşürüyor ve kopya asla çekemezsin."
Ders zili çaldığı anda rahatlamışlık hissiyle tebessüm ettim. "Sizi sıranıza alalım beyler." Cevap vermelerini beklemeden başımı sıraya gömüp gözlerimi kapattım. Bir an önce eve gidiş zilinin çalmasını istiyordum.
Eren
Dersin verdiği bıkkınlıkla Alp'in kolunu dürttüm. Hocanın söylediklerini not almayı bırakıp bana döndü.
"Söyle Bay Taş." dedi gülmemeye gayret ederken. Koluna sertçe vurup fısıldadım.
"Başlarım sana da Bay Taş'a da!" Kolunu sıraya dayayıp hocayı dinliyormuş gibi yaptı.
"Kendine başlamak istiyorsan tutmayalım seni kardeşim." Kaşımı çatıp Alp'in yüzüne baktım. O sırada soruyu çözmek için birilerini beklediğini fark ettiğim matematikçiye bakıp sırıttım.
"Hocam, Alp soruyu çözmek istiyormuş!"
Alp bana sen bittin ağzına sıçtığım bakışları yollarken sırtına hafifçe vurdum.
"Alp tahtaya gel." Matematikçinin sesi ile tahtaya çıkan Alp, bana bakıp sırıttı. Eline tahta kalemini alıp soruyu bir dakika bile geçmeden çözdü. Bir dakika, bu çocuk matematikte iyi miydi? Sıçtın Eren, kopyada vermez artık!
Matematikçi cevabı kontrol ettikten sonra Alp'e bakıp gülümsedi. "Aferin, oturabilirsin." Gelip sıraya oturduğunda bana bakıp saçını düzeltti. "Sınavda bok veririm sana kopya!"
"Verme lan, senin kopyana mı kaldık!"
Sinirle arkamı döndüğümde bana bakan bir çift mavi gözle karşılaştım. Aslında mavi demem haksızlık olur, gözleri okyanus gibi. Bir süre daha inat ederek ona bakmayı sürdürdüğümde saçını düzeltip hocanın anlattığı soruyu dinlemeye başladı. Aslında annem sürekli Lale teyzenin kızından bahsederdi fakat ben takmazdım. İyi arkadaş olabileceğimizi söylediği bile olmuştu.
"Eren!" Adımı duymamla bakışlarımı Bayan Dondurma'dan çekip matematikçiye yönelttim. "Buyurun benim." dedim tınlamaz bir edayla. Hoca, iç çekip elindeki tahta kalemini masasına koydu.
"Sen buraya ne için geliyorsun?" dedi iğneleyici ses tonuyla. Bir saniye bile tereddüt etmeden sırıttım.
"Yok yazılmamak için." Alp dudaklarını birbirine bastırıp gülmemek için gayret etti. Benimde ondan bir farkım yoktu.
"Dışarı!" Tekrar sırıttım. "Sizin gençlere bir şeyler öğretmeniz gerekli diye biliyorum, dersten atmanız değil." Sınıftaki herkes ağzı açık bir şekilde bizi izlerken duvara biraz daha yaslandım.
"Arkana dönme ve dersi dinle." Ve zafer Eren'in!
Zeynep
Hayretler içerisinde olanları izledikten sonra Dolunay'a döndüm. O da şaşırmış olacak ki bana döndü. İkimizde birbirimize bu çocuk canına susamış bakışı attık.
"Dondurmayı sevmiyor, aksi, hemen cevap veren bir tip. Zeynep, bu bizim dünyamızdan olamaz!"
"Kanka o normal, biz anormaliz." Saçımı geriye atıp defterimin ilk sayfasını açtım. Çok mükemmel bir şey yaptığım için Dolunay'a bakıp defterin sayfasını ona çevirdim.
(Zeynep'in fanı olduğu ünlü, Cem Belevi)
"Oha Zeynep, defterin başına adamın resmini mi yapıştırdın?"
"Cık cık cık! O adam değil kızım mal mısın sen? Taştan bile öte bir varlık meteor o!" Dolunay olumsuz anlamda kafasını sallayıp bana baktı. Yeter artık geber bıktım der gibi bakıp önüne döndü. Defteri hızla Dolunay'ın önünden çekip sayfanın üzerine yattım.
Canım, aşkım, böcüşüm, biriciğim, bir tanem, evladım senin o bakışına ölürüm ben!
Dolunay
Koskoca bir okul günün bitimiyle derin bir nefes alıp Eren'in yanına ilerledim. Allah'ım sen bana yardım et olur mu?
"Hadi gidelim." dedim gözlerimi gözlerinden kaçırarak.
Okuldan çıktığımızda ortama sessizlik hakimdi. Canım acayip şekilde dondurma çekiyordu.
"Eren." dedim yavru köpek bakışı atarak. "Dondurma alalım mı?" Yavru köpek bakışlarıma sırıtarak cevap verdi.
"O bakışlar bende işe yaramıyor Bayan Dondurma." Hitap şekliyle yüzüme kocaman bir gülüş yayıldı. Kendimi tutamayıp Eren'in önüne geçtim. Ne yaptığımı anlamamış olacak ki merakla bana bakmaya başladı. Kollarımı bedenine sarıp kafamı göğsüne yasladım. Bunu beklemediğini belli eden bir şekilde öylece kaldı. Ardından kendine gelip o da kollarını bana sardı.
"Sarılmak istiyorsan söyleyebilirdin." Kulağıma fısıldadığı bu cümle karşısında çocuğa hayvan gibi sarıldığımı anlayıp geri çekildim. Nedenini bilemesem de gözlerinin içine bakamıyordum. "Hadi dondurma alalım." dedim yalvarırcasına. Başını olumlu anlamda sallayıp ilk gördüğü markete girdi. Ve bana magnum aldı! Aslında parasını ben verecektim fakat verdirtmedi. Ne kadarda centilmen bir hareket!
Eve vardığımızda bize Meral teyze yüzündeki kocaman tebessümüyle açtı kapıyı. Eren'den önce bana sarıldı.
"Nasıl büyümüşsün sen öyle."
""Sen hiç değişmemişsin Meral teyze." dedim gülerek. O da bana gülümseyip Eren'e sarıldı. Salona geçtiğimizde annem benden önce Eren'e sarıldı. Cık cık cık, çok kırıldım anne!
"Oğlum ne kadar büyümüşsün sen öyle." dedi geri çekilirken.
"Sizde çok güzelsiniz Lale teyzeciğim."
...
Annem bizi odaya gönderdikten sonra yemek hazırlamaya mutfağa gittiler. Bay Taş, yatağıma oturup etrafa bakmaya başladı. Ah, o kadar düzenliyim ki hiçbir kusur bulamayacak! Tam ağzını açıp bir şeyler söyleyecekken annem beni çağırdı. Uyuşuk adımlarla mutfağa ilerledim.
"Ne var anne?" dedim iç çekerken.
"Kızım Eren'le Arap sabunu alıp gelir misiniz?"
"Neden?" dedim merakla.
"Siz alın hadi kızım." Olumlu anlamda kafamı sallayıp odama gittim.
"Arap sabunu alıp gelecekmişiz." dedim bıkkınlıkla. Eren hiç istifini bozmadan dudaklarını oynattı.
"Neden İran sabunu değil?" Bu esprisinden sonra sadece ona baktım. Tabii ben birine bakarken ciddi kalamıyorum. Ciddi kalamadığım için gülmeye başladım. Eren'de benim bu malca halime biraz alışmış olacak ki yüzünde minik bir tebessüm oluştu. Yataktan kalkıp sokak kapısına ilerlemeye başladı. Bende onu takip ettim.
...
Marketten hızla sabunu alıp eve geldik. Annem ve Meral teyze yanımıza gelip gülümsedi.
"Dolunay senden minik bir ricamız olacak." dedi annem. Meraklı gözlerle onları süzerken başımı salladım.
"Halı yıkayabilir misin?" Duyduğum soru karşısında kahkaha atmamak için iki dudağımı birbirine bastırdım. Benim aksime Eren, küçük bir kahkaha patlatıp ilk önce anneme sonra bana baktı.
"Neden yıkamasın Lale teyze?" dedi gülerken. Eren'e sinirle bakıp sinsice sırıttım. Aklımdan bir şeylerin geçtiğini anlayınca gülmeyi bıraktı.
"Eğer Eren bana yardım ederse yıkarım." Evet Eren Bey, Dolunay vurdu gol oldu!
Normalde bölümü Salı günü yayımlamayı düşünüyordum fakat eksikleri tamamlayıp bugün yayımladım. Düşüncelerinizi belirtmeyi lütfen unutmayın sizleri çok seviyorum dondurmacıklar!