Chapter 3
Liam
Asar talaga tong babaeng to. Siya lang ang babaeng nasisigawan ako bukod kay mama. Yung mga babae sa school at sa kung saan saan hindi ako nasisigawan pero eto ughhh. She's getting into my nerves. Pero kahit Ganun di ko siya kaya patulan. Ewan ko ba kung bakit.
"what?! Bat mo ako sinusundan?" Tanong nya
"yuck! Ikaw? Susundan ko? Kapal mo"
Oo! Sinusundan kita! Baka kasi mawala ka nanaman eh. Nakakapagod maghanap eh.
"Louise.." tawag ko sakanya.
"ano?" Naiirita nanaman siya.
"daan tayo sa fastfood take out tayo ng pagkain"
"ayoko, di ako kakain" sinapian nanaman ng pagkasaltik sa utak.
"ayos ah! Pag ginawa mo yun mapapatay ako ng mommy mo.!"
"ayos lang... ikaw lang naman eh."
san ba nakakakuha ng lakas ng loob tong babaeng to para sagutin ako ng ganun?
Hinatid ko muna siya sa hotel saka ako umalis at naghanap ng fastfood.
Buti nalang meron akong nadaanan kaya napabilis ang pagbalik ko.
Mabuti na to kesa mawala nanaman siya ng bigla bigla.
"namili ako ng pang dinner, kain ka na" pagsalubong ko saknya pagpasok ko sa room
"ayoko."
"so talagang paninindigan mo yung sinabi mo."
"oo naman."
"okay sige sabi mo eh. Wala na akong kasalanan pag sumakit tyan mo ha"
"okay."
Nakakainis talaga tong babaeng to. Brat
Louise
Nagugutom na ako. Buti nalang naliligo ang ungas makalabas na nga.nakakaimbyerna yung kasama ko eh.
Naglakadlakad ako hanggang sa makakita ako ng fastfood kaya kumain na ako dun....
MAG-ISA. AS IN AKO LANG ANG KUMAKAIN MAG ISA KAYA NAG PUNTA AKO DUN SA SULOK AT TUMALIKOD SA MGA TAO.
Nakakahiya naman kasi na kumakain ka mag isa tapos gabi pa. diba! Ang sad ng buhay ko. Nag earphones at nag music nalang ako habang kumakain. Para ma-enjoy ko naman yung nilalamon ko.
Aware ako na matagal na ako pero the hell I care masarap kumain eh
Chineck ko yung phone ko.
Yah!!! Ang daming message! Bongga. Ahaha si Liam lang naman. Who cares? Aware naman ako na kanina pa siya tumatawag di ko lang sinasagot pero text?? Duh. Di ako aware. Ahahaha.bad na kung bad. Bakit? Hindi ba bad yung ginawa niya? Kung sabagay sabi ko din naman na ayoko kumain. Pero ngayon busog na busog na ako. Last 1 bite and I'm complete.
Bigla nalang may humila saakin at kinaladkad ako sa palabas ng fastfood.
Pilit kong inalis yung pagkakahawak niya sa kamay ko nung nandun na kami sa labas.
"masakit ha!"asar! Kamay ko. Letche ka pag ako nagkapasa humanda ka.
"ilang beses ko bang sasabihin na wag kang aalis ng hindi nag papaalam sakin?!"
"bakit may sinabi ka ba?!" wala naman talaga siyang sinabi eh. Kapal ng mukha neto sarap upakan.
"kahit na wala akong sinabi pero sana naman SANA NAMAN! Nagpaalam ka manlang na aalis ka! O nagugutom ka para ako ng bumili! Hindi mo ba naisip na delikado para sayo na umalis ka mag isa?!"
"paki alam mo ba?" hinawakan ko kamay ko at tumalikod na. naiiyak na ako kasi masakit yun eh. Kung baga piniga ng husto yung kamay ko. Yung lahat na ng force nasa kamay niya. Pinunasan ko ang nag babadyang luha na dumaloy sa pisngi ko.hindi ako naiyak dahil pinagalitan niya ako. Kesehodang makita kami lahat na nagsisigawan. Kahit mag mukhang attention seeker . Wala akong pakielam. Amg point ko bakit kailangan niyang gawin na hilahin pa ako palabas ng kainan eh pwede naman niya akong kausapin ng maayos.Naiiyak ako dahil masakit yung pag hawak niya sa kamay ko.
imbyerna ka Liam Sean Reyes!!! Walang hiya ka.
Mabilis akong lumayo sakanya at bumalik dun sa pinuntahan ko kanina pero hindi eksaktong doon mejo may kaunting kalayuan para hindi niya ako makita.
Liam
Naguilty ako bigla nung lumayo siya at nakita kong nagpahid siya ng luha. Ang tanga mo Liam!!! Sana Kinausap mo nalang ng maayos hindi yung kinaladkad mo pa palabas sa kinakainan niya. Ang tanga tanga ko.!!!
Gusto ko siyang habulin kaso.. ewan ko parang may pumipigil saakin. Na hayaan ko muna siya magpalamig ng ulo niya. Kasi pag nilapitan ko siya baka mas lalong magalit yun. Nakakatakot pa mandin yun magalit.
Hay...
Wala akong magagawa kun'di antayin siya ayoko siya itext o tawagan. Sinabi ko naman na din sa mga guard na paki bantayan nalang siya. Dumeretso na ako sa unit para magpalamig din ng ulo.
Tumingin ako sa orasan
9:00........
30 min palang naman siya wala...
kahit na nag aalala ako idadaan ko nalang sa laro. pampalipas oras.
............
10:10...
Di ko namalayan ang oras antagal na pala niyang wala. Sumilip ako sa veranda.. meron pa namang mga tao sa labas. May mga nagbabantay pa naman kaya sige aantayin ko pa siya.
Tinulog ko nalang muna. dahil inaantok na ako napagod ako kanina kakahanap sakanya.
-------------
11:30........
11 na. sinilip ko siya sa tabi ko. Wala pa naman siya. Sa sahig... wala rin.
Sa sofa... wala rin..
Chineck ko ang buong unit wala siya.
Lalabas na sana ako ng biglang bumukas yung pinto.
Hew. Thank God. Ng nakita ko siya pakiramdam ko nakahinga ako ng maluwag.Di na ako umimik. Pero pi akiramdaman ko siya. yung mata niya namamaga...
"okay ka lang?" tumango siya bilang sagot.
Hay naguguilty nanaman ako.
kumuha siya ng damit niya at dumeretso sa CR.
Tahimik lang siya. Walang ganang gumagalaw.
Matapos ang ilang minuto at lumabas na din siya.
"okay ka lang ba talaga?"
Tumango lang ulit siya. Ghad!!! Hindi ako sanay sa nakikita ko. Eto ang kinakatakot ko. Well pangalawa sa kinakatakot ko. Half silent treatment palang to ah. Buti nga at sumasagot siya eh. Kasi pag hindi ay nako hindi ko na alam ang gagawin ko baka bigla akong takasan ng katinuan. OA kung OA pero ganun talaga. Kahit naman inaaway ko to may pakielam naman ako sakanya dahil marami siyang naitulong saakin sa mga panahong natatanga ako sa subject namin.
Naputulan ba to ng dila??? O galit lang saakin.?
Okay okay!! Wala akong mapapala kung tititigan ko lang siya.
Humiga na siya at nag kumot. ...napapatameme ako.
Ako rin ata naputulan ng dila.
SPEAK UP LIAM!!!
"Louise. Uhmmmmm.... Sorry" hingi ko ng tawad. I mean it.
"Okay lang. pakipatay nalang yung ilaw kung matutulog ka na."
Nag crack yung boses niya habang nagsasalita siya. Ayoko na!!!! sobrang nag.guilty na ako..
Inopen ko muna yung lamp shade sa gilid niya at tinignan siya.
Gosh what have I done?. tumingin ako sa kamay niya na nahigpitan ko ng hawak.
it's killing me. The guilt is killing me.
"I'm so sorry Louise, good night" I whispered
then I switched off the lights.
Tinignan ko lang siya. Nakatunganga lang ako sakanya. Naguguluhan ako. Parang ang labo saakin na masasaktan ko siya sa simpleng paghawak ko. Simple? Simple na bang matatawag ang pag higit sakanya palabas?
Ganun naman ata talaga yung pag-aalala mo kapag yung tao parte ng buhay mo.