Dami kong tawa sa comment nyo sa Chapter 38. Hahaha. Dahil halos hindi puro UD ang comment nyo mag u-update ulit ako. 😚
--
"Amber, mauna na 'ko sa'yo ah! Pupuntahan ko pa 'yung naka pulot ng cellphone ko." Pagpapaalam sa'kin ni Joanne nang dumating ang lunch break namin.
"Saan ba kayo magkikita nung kausap mo?" Tanong ko.
She told me where...
"Really? Pupunta din ako dun ngayon, sabay na tayo?" Tanong ko. Dun din kasi ang binigay ni Lexi na lugar para sa pag uusap namin.
"Anong gagawin mo dun?" Tanong din niya.
"Makikipag kita sa taong dahilan kung bakit sira ang mood ko noong nakaraang linggo."
"I see." She said nodding. "Tara na?"
"Okay."
Sabay na kaming nag lakad paalis ng officie ni Joanne. Dahil wala akong dalang kotse kaya magtataxi nalang muna kami. Dapat pala hinayaan na lang ngayon ni Damon na mag drive ako para sana kahit papaano hindi na kami ma-hassle sa byahe.
Nang maka sakay kami ng taxi nag simula na kaming dalawa sa byahe namin.
Habang nasa byahe kami na isip ko na i-text si Damon para sa plano kong 'to.
** Mr. Lawrence, makikipagkita ako ngayon kay Lexi. I'll explain everything later. I love you. **
I wonder kung anong magiging reaksyon niya sa paguusap namin ni Lexi.
Inabot lang ng kulang-kulang dalawampung minuto ang byahe namin ni Joanne dahil wala naman kaming na daanan na traffic.
Sabay kaming dalawa na bumaba ng taxi at ganun sa pagpasok. Pero papasok palang ako nang marinig ko na nag ring cellphone ni Damon. Tinignan ko kung sino ang tumatawag at nakita ko ang name na Mrs. Lawrence (Asawaq)♥ ang tumatawag. Ibig sabihin si Damon ang tumatawag.
Huminto ako sandali sa paglalakad at sinagot muna ang tawag nito sa'kin.
"Hello?"
"Where are you?" He asked.
"I'm at the coffee shop. Makikipag meet ako kay Lexi."
"No! Bumalik ka na sa office mo Mrs. Lawrence!" Utos niya.
"No! Sandali lang 'to!"
"Baby ayokong kausapin mo siya!"
"Bakit naman? Natatakot ka ba na baka may sabihin siya sa'kin na hindi mo sinabi sa'kin?"
"What??!! No! Wala akong tinatago sa'yo!"
"Kung ganun naman pala hahayaan mo 'kong kausapin siya."
"Ayoko lang na masira na naman ang mood mo kapag nakausap mo siya. Kakabati lang natin baby at ayokong mag away na naman tayo!"
"Mag uusap lang kami baby at kung talagang wala kang tinatago hindi tayo mag aaway!"
Narinig ko ang pag hinga niya ng malalim.
"Amber," Dinig kong tawag sa'kin ni Joanne. Nilingon ko siya at nakita kong hinihintay niya ako bago pumasok. "Let's get in."
"Okay!" Finocus ko ulit ang sarili ko sa asawa ko.
"Ibaba ko na 'to, let's just talk later. I love you."
"Be careful, remember may Little Lawrence na sa'yo." Dinig kong pagaalala niya.
"No worries." I reassured.
Ibinaba ko na 'yung tawag tsaka ako nag lakad papalapit kay Joanne. Tuluyan kaming pumasok sa coffee shop.
Ang una ko agad hinanap ay si Lexi. Nilibot ko ang tingin ko at na lock ang paningin ko sa kanya habang naka upo sa tabi ng wall glass at hinihintay ako.
"Nakita mo na 'yung kikitain mo?" Joanne asked.
"Oo!"
"Buti ka pa. Ako kasi hindi ko alam ang itsura ng kikitain ko dito."
Inabot ko nalang sa kanya 'yung cellphone ni Damon. "Tawagan mo muna, lalapitan ko lang 'yung kakausapin ko dito."
"Okay, salamat."
Nag lakad na 'ko papalapit sa direksyon ni Lexi. Napa tingin ito sa'kin nang makita ako at tumayo. Kita sa reaksyon ng mukha niya ang nerbyos. Habang ako naman nakatitig lang sa kanya in very intimidating way and i feel na i-intimidate talaga siya. I didn't know na marunong pala akong mang intimidate ng tao.
"H-Have a seat." Nauutal nitong sabi.
Umupo nalang ako habang naka cross arms. Hindi pa rin ako bumibitaw sa very-intimidating-Amber look ko.
"So, anong gusto mong sabihin sa asawa ko?" I started to ask.
"I just... r-really want to apologize. Hindi ko intensyon na manggulo."
I chuckled sarcastically. "You just did!"
"I was just drunk that night. I lost control. I uh do still like Damon, hindi ko tinatanggi 'yun. Ayun din ang dahilan kung bakit ko siya hinalikan. Pero hindi ko talaga gustong manggulo."
"Hindi ko maintindihan kung bakit may feelings ka pa din sa asawa ko kahit na hindi naman naging kayo noon. Hindi ko maintindihan kung bakit gusto mo pa rin siya eh alam mo namang kasal na siya sa'kin ngayon."
"Mahirap ipaliwanag dahil maski ako hindi ko din alam. Halos kabuuan ng college life ko si Damon lang ang pinaka gusto ko sa school inamin ko sa kanya 'yun pero ang sinabi niya lang hindi siya nakikipag date sa schoolmates niya kaya tinanggihan niya 'yung feelings ko. Until one day, i saw him kissed you sa harap pa ng madaming tao. Na isip ko na baka isa ka lang sa prospect niya at mag sasawa din siya kaso hindi dahil pinakasalan ka niya. Akala ko noon dahil nice sa'kin si Damon may chance sa'min, umaasa ako sa pagiging nice niya na baka mapansin din niya ako kaso hindi naman nangyari 'yun. Matagal ko siyang hindi nakita after ng graduation at naka hanap pa nga ako ng mapagbabalingan ng atensyon kaso noong nakita ko ulit si Damon sa kabila nang pagkakaroon niya ng asawa, hindi ko pa rin maiwasang ma-attract sa kanya. Naisip kong makipag kaibigan ulit kaya ganun na lang ang kulit ko na makuha ang number niya kaso ang nararamdaman kong matinding pagkagusto sa kanya ang sumira ng kagustuhan kong maging kaibigan siya ulit dahil sinira kayo nun. He's really mad at me now. Kapag nakikita niya ako wala siyang ibang isinusukli kundi cold stare and cold treat."
Huminto siya sa pagsasalita at huminga ng malalim. "He really loves you."
"I know that!"
"I'm really sorry. Gusto kong i-prove sa inyo na nagsisisi talaga ako sa ginawa ko kaya na isip ko na mag resign."
What the... seriously?
"You h-honestly really don't have to do that." I said.
Ayoko namang sisihin niya kaming mag asawa dahil nawalan siya ng trabaho.
"That's fine, may iba pa naman akong papasukan eh. Para matigil na lang din 'to paghanga ko sa asawa mo. This is not for you or for Damon, this is for me. Masyadong nakakahiya 'yung ginawa ko." She looked down.
"Pakisabi na lang kay Damon 'yung plano ko. And i uh... I'm really sorry, Amber."
"I can't say na okay lang dahil masakit talaga 'yung ginawa mo pero na patawad ko na ang asawa ko. Kaya siguro mag move on nalang tayo sa nangyari."
Makakahinga na din ako ng maluwag dahil lilipat na siya ng trabaho, it means hindi na sila magkikita ni Damon.
"And i really hope na last na 'yun." I added.
"You can trust me with that." She stands. "Mauna na 'ko, alam ko din na may trabaho ka pa."
Tumango lang ako sa kanya bilang sagot.
Nag simula na 'tong mag lakad paalayo.
Ngayong naramdaman ko ng wala na siya feeling ko naka hinga ako ng maluwag. 'Yung intimidating look ko nawala na.
Hindi ko talaga ini-expect kung anong mangyayari sa pakikipag kita ko sa kanya. Nakahinga ako ng maluwag dahil sa wakas natapos 'to ng matiwasay. Nakahinga ako ng maluwag dahil may closure na sa nangyaring paghalik niya sa asawa ko.
Pwede ko ng patawarin ng buong-buo ang asawa ko.
"Amber," Dinig kong tawag ni Joanne sa'kin. Tumayo ako at nilingon siya at nanlaki ang mata ko sa gulat nang makita si Lucas na kasama ni Joanne.
"Lucas? Anong ginagawa mo dito?" Pagtataka ko.
Ngumiti ng malaki ang mokong. "Ako kasi nakapulot ng cellphone nitong ka-trabaho mo."
"Oh-wow!"
"Small world." Joanne comments.
"Ayos ka lang ba? Sino 'yung kausap mo? Parang pamilyar 'yung babae." Lucas asked me.
"Oo ayos lang ako. Schoolmate kasi natin kaya siguro na mumukhaan mo."
"Mukhang pinasakit niya ulo mo ah." Biro niya.
I rolled my eyes. "Ganun na nga, pero tapos naman na."
"Mabuti pa, bumalik na tayo sa office baka ma-late tayo." Suggest ni Joanne sabay abot sa'kin ng cellphone ni Damon.
"Ihahatid ko na kayo." Lucas offered.
"May dala kang kotse?" Tanong ko.
He shakes his head, laughing. "Wala eh. Nag taxi lang din ako."
"Kung ganun bakit mo pa kami ihahatid?"
He shrugged. "Kasi mabait akong kaibigan!" Bahagya siyang tumingin kay Joanne kaya medyo na gets ko na.
--
Nearly end. 😂✌