Kabanata 11: Bitch
Angeline's Point of View
Nagunat unat ako nang magising ako.
Kasabay nito ay napadaing ako nng maramdaman ang pagsakit nang gitna nang mga hita ko.
"A-ah bakit ba to masakit" pumupungas kong reklamo.
Awtomatiko naman akong natigilan at agad na napabangon nang may maalala.
"Shiiiiiit" hindi ko na mapigilang mapamura at ihilamos ang palad ko sa mukha.
Nag init ang pisngi ko nang maalala kung anong nangyari kagabi.
Hindi ko pwedeng idinay na hindi yon nangyari dahil ramdam ko mismo ang ebidensya.
Kahit masakit ay pinilit kong tumayo para pumunta na agad nang banyo
Humarap ako sa salamin at tiningnan ang itsura ko habang nagsisipilyo.
Napapikit ako nang maalala na naman ang pangyayari.
Mabilis akong nagmumumog at nagpapapadyak na naligo.
"Bakit ba yun nangyari. Ano pang mukha ang ihaharap ko sa kanya ngayon" naihilamos ko na naman ang palad ko sa mukha.
Kahit okupado ang utak ko ay himalang nakatapos pa ako sa pagligo.
Pagkatapos kong maligo ay nag ayos na ako nang sarili. Hindi ko talaga alam ang gagawin ko kpag nakaharap ko si Dan mamaya.
Nang matapos na akong makapag ayos ay nanatili pa rin akong nakaupo.
Ilang minuto na ako dito at hindi pa rin ako lumalabas nang kwarto. Hindi ko pa kasi kayanh harapin si Danforth.
"Gel"
Halos mapatalon naman ako sa gulat nang marinig ko ang boses ni Dan sa pinto nang kwarto ko.
I cleared my throat before i answered him. " Oo, gising na ako kanina pa. Palabas na rin ako nang kwarto."
Halos mapahawak ako sa dibdib sa sobrang kaba. Halos hindi na rin ako makahinga nang maayos.
Dahan dahan akong lumapit papunta sa pintuan at doon ay sumandal ako.
Nilapat ko ang tenga ko para pakinggan at pakiramdaman kung nasa labas pa nang kwarto ko si Dan.
Nang wala na akong marinig na kahit ani ay tumayo na ako nang maayos.
I think Dan already left my room.
Huminga na ako nang maayos at inayos ang sarili ko. Pagkatapos ay buong loob ko nang pinihit ang lock nang pinto para lumabas.
Pero halos manlaki ang mata ko sa bumungad sakin...
Nagkamali ako, dahil nasa harapan ko ngayon ang lalaking dahilan kung bakit ako nagkakaganito ngayon.
Ang isa nyang kamay ay nakasandal sa gilid nang pinto at nakapamulsa ang isa. Napalunok ako dahil nakatitig sya sakin ngayon.
His dark grey eyes is looking intently to me.
Napaatras ako at muling isinarado ang pintuan. Ang lakas na nang kabog nang puso ko ngayon.
Gusto na nitong kumawala sa dibdib ko.
Pero hindi pa ako nakakalma. Nang mapabalikwas ako sa bigla nyng pagsasalita.
"Male late tayo kapag hindi ka lumabas nang kwarto mo. Kaya lumabas ka na...Angeline"
Nakalma ako, lalo na nang banggitin na naman nya ako sa buong unang pangalan ko.
Tama sya , male late lang kami kung hindi pa ako lalabas at paiiralin ko tong nararamdaman ko.
I have to act normal infront of him. Kaya kahit na medyo kinakabahan pa ako ay hindi ba ako nagdalawang isip pa na lumabas na nang kwarto.
Unlike his position awhile ago. He's now a meter away from the door while crossing his arms on his chest.
Napabuga ako nang hininga.
Bakit kailangan nyang maging gwapo sa kahit anong anggulo. Wala na bang hustisya para sa mga babaeng hindi na kinakaya nang puso ang pagtingin sa kanila.
Nagbaba ako nang tingin lalo na nang pinaglandas nya ang ang dila nya sa ibabang labi nya kasabay nang pagngisi nya.
Hindi ko na talaga kaya... nagwawala na ang buong sistema ko.
I never see him smirk in my entire life that were together.
Mag aangat pa sana ako nang tingin sa kanya para tingnan ang pag ngisi nya pero nauna na itong bumaba sa hagdan.
Naiwan ako doon na halos kapusin na nang hininga.
Sumunod na agad ako sa pagbaba at ganun na lang ang pagkamangha ko nang makitang may nakahanda nang pagkain sa lamesa.
Wala kaming katulong sa bahay kaya halo kami kami lang ang gunagawa nang mga gawaing bahay. Kasama na ron ang pagluluto.
Pero hindi ko pa naranasang ipagluto nang isang John Danforth Lowry.
Nagmamadali akong bumaba nang hagdan. Pero nang makita kong napagawi si Dan sa akin ay nagdahan dahan na agad ako.
Ayoko masyadong ipahalata ang pagkasabik ko.
Duniretso na ako sa upuan at umupo. Nag init naman ang pisngi ko nang maramdamang umupo na rin sa harap ko si Dan habang nakatingin sakin.
Napayuko ako para itago ang pamumula. Masaya ang nararamdman ko ngayon.
Hindi ganito sya ganito sa pakikitungo sakin kaya nakakapanibago.
Napapansin ko rin ang madalas na nyang pagsasalita.
"Let's eat" agad kong kinuha ang kubyertos nang marinig ko ang sinabi nya.
I can see on my peripheral vision that he's staring at me.
Pero nang nag angat ako nang tingin ay nakatingin na sya sa plato nya.
Walang nagsasalita saming dalawa at ramdam na ramdam ko ang pagkailang.
Pinilit kong makakain nang maayos. Kahit naiilang akong ibuka ang bibig ko at lumunok ay pinilit ko pa ring kumain.
Susulitin ko na ang pagkakataong kasabay ko syang kumain.
"Angeline, how's your sleep" napatigil ako sa pagsubk nang pagkain nang magsalita sya.
I looked at him... Mabuti na lang at hindi sya nakatingin sakin at malaya ko syang natingnan bago nagsalita.
"O-Oo , nakatulog naman ako nang maayos" nag init na naman ang pisngi ko.
Ipinilig ko ang ulo ko para alisin ang alalang muling pumasok na naman sa utak ko.
I can still remind it clearly. Darn it.
"Thats good. Come here" napalunok na naman ako sa sinabi nya.
Hindi ko makapaniwalang tiningnan si Dan.
Tiningnan ko sya na para bang sinisigurado kung tama ba ang narinig kong sinabi nya.
"Im serious, Come here" hindi ko alam pero parang may sariling utak ang mga paa ko at dahan dahan akong tumayo at pumunta sa pwesto nya.
Halos hindi ko na naman maalis ang tingin ko sa kanya.
Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang hinawakan nya ako sa magkabilang balikat at tiningnan ako mula ulo hanggang paa.
Nakita kong tumigil ang tingin nya sa gitna nang hita ko.
"Are you sore?"
Nasamid ako nang marinig ko ang seryoso nyang tanong sakin.
Nakita kong kinuha nya ang baso ko nang tubig at binigay sakin. Nagulat ako sa tinanong nya.
Why do he have to be this straightforward. Crap.
Uminom agad ako nang tubig at ilang beses na umubo.
Nang okay na ako ay hindi ko na napigilan syang sagutin.
"No, im not" tinititigan nya ang mga mata ko para siguraduhing nagsasabi ako nang totoo.
Ilang sandali lang ay napagawi naman kami sa pintuan nang may kumatok.
"Dan babe, Let me in!!" Nakita kong agad na tumayo si Dan at pumunta sa direksyon nang pintuan.
Pagbukas nya nang pintuan ay parang nakawalang aso ang pamilyar na bulto nang babaeng yon na kumapit kay Dan.
The bitch is here... Portia.