GRETCH'S POV
"Hoy! Lalim niyan ah!" sigaw sakin ni Dzi habang nasa study hall kami
"Bwiset talaga toh! Panira ka ng moment eh" sabi ko
Hell week days ahead!
Kaya ito at nandito kami sa study hall at sinusubsub ang isip sa librong punong puno ng letra na hindi ko maintindihan dahil iba ang nasa isip ko.
"Ano nanaman bang drama yan ha!" sabi ni Dzi
"Drama ka jan! May iniisip lang ako" sabi ko
"Sus! Si Fille yan noh!" sabi niya
"Miss ko na siya" sabi ko
"Grabe naman! Nagkita lang kayo kaninang umaga. Miss na agad?!" sabi niya
"Oo noh..bakit ba?" sabi ko
"Ayun siya oh!!" sigaw niya habang nakaturo sa likod ko.
"Saan?" sabi ko naman at dali dali akong akong tumingin sa likod ko.
Tapos wala naman akong nakita -.-
Tumingin ulit ako kay Dzi ng masama.
"Hahaha! Mag-aral ka nga kasi muna!" sabi niya sabay kaltok sakin..-.-
Sadista talaga toh!
--
After ng second class ko, tambay ulit kami nina Dzi sa Starbucks sa Katip:)
Nag-order na si Dzi sa counter
Habang hinihintay ko siya, tinext ko si Fille
"Babe, I miss you"
Pero di nag replay..may class pa siguro:(
Bumalik na si Dzi dala yung inorder namin
Nakatitig lang ako sa phone ko habang iniinom yungkape
"Baka may class pa" sabi ni Dzi
Napatingin naman ako sa kanya
Tumingin ako don sa wrist watch ko..
"Siguro nga" sabi ko
"Tsaka..ilang oras palang yung nakakalipas nung nagkita kayo kaninang umaga noh" sabi niya
"Kahit na noh" sabi ko
"Grabe ka namang makamiss" sabi niya
"Eh nasanay akong lagi ko siyang kasama eh" sabi ko
"Yan! Yan ang mali sa inyo eh..sinasanay niyo yung mga sarili niyo eh" sabi niya
"Wala eh..ganun namin kamahal ang isa't isa" sabi ko
"Oh di kayo na kasi ah!" sabi niya
"Haha..sagutin mo na kasi si A" sabi ko
"Tse! Wala pa ngang one month na nanliligaw eh" sabi niya
"Eh anong plano mo? Papa-abutin mo ng hundred years? Hanggang sa magasawa, ganun?" sabi ko
"Eh kasi naman..hindi ba parang napaka easy to get ko naman kung sasagutin ko siya agad diba?" sabi niya
"Hindi yun easy to get..nagkataon lang na mahal mo narin siya kaya sinagot mo na siya, diba?" sabi ko
Ngumiti lang siya..
"Wag mo ng patagalin pa..pag yan nawala pa. Bahala ka."
--
After ng last class ko, sinamahan ako ni Dzi na puntahan si Fille sa last subject niyo for today.
Pero dismissed narin sila nung nandon na kami sa room niya.
Nasalubong naman namin si Jem.
"Jem! Si Fille?" tanong ko
"Hindi ba siya nag text sayo?" sabi niya
"Hindi siya nagrereplay sakin eh. Bakit ano bang nangyari?" sabi ko
"Tinawagan kasi siya ni Tita Jho kanina. Pinapauwi niya muna si Fille sa kanila" sabi niya
"Ha? Bakit daw?" sabi ko
"Hindi ko alam eh..pero umuwi si Fille sa dorm kanina. Hindi nga siya nag attend don sa last class niya eh. Umuwi siya sa dorm para kumuha ata ng damit. Para ngang ang tagal niyang aalis kasi ang dami niyang dalang damit sabi ni Den" sabi niya
Tatakbo na sana ako pero bigla akong hinawakan ni Dzi sa kamay.
"San ka pupunta?" sabi niya
"Pupuntahan ko siya?" sabi ko
"Magpapadalos-dalos ka nanaman Gretch!?" sabi niya
"Gretch..alamin muna natin kung anong nangyari bago tayo gumawa ng action" sabi ni Jem
Tama naman sila eh. Dapat di ako padalos-dalos ng kilos
Bumalik na kami sa dorm, hindi parin ma-ipinta yung mukha ko sa lungkot.
Nadatnan namin sina Den na nanunuod ng TV.
Umupo ako sa sofa.
"Teh Gretch..san po pumunta si Ate Fille?" tanong ni Gizelle
"Hindi ko din alam eh, hindi siya nagsabi eh" malungkot kong sagot.
"Try mo kayang tawagan" sabi ni Bea
Kaya kinuha ko yung cellphone ko sa bulsa ko..
Then I dialled her number.
*..calling My Princess Babe..*
*toot...toot...toot*
"Walang sumasagot eh" sabi ko
"Ha? Bakit kaya?" sabi ni Dzi
"Nakakapagtaka naman na hindi siya magpapa-alam sayo" sabi ni Den
"Oo nga..nag-away ba kayo?" tanong ni Bea
"Hindi naman" sabi ko
"Tinawagan nga siya ni Tita Jho kanina, mukang may problema ata sa kanila" sabi ni Jem
Biglang nagring yung phone ni Jem.
Sinagot niya yung tawag.
Naka loud speaker kaya rinig namin.
*PHONE CONVO*
"Hello?" bungad ni Jem
"Hello Jem?" sabi nung tumawag
"Oh, Frowee..napatawag ka?" sabi ni Jem
"Uhm..May pinapasabi kasi si Fille sayo eh" sabi ni Frowee
"Ano yun, bakit hindi pala siya nagpaalam samin?" sabi ni Jem
"Yun na nga eh. Pinagmamadali kasi siyang umuwi ni Mama kaya hindi na siya nakapag paalam sa inyo" sabi ni Frowee
"Hindi man lang niya kami tinext?" sabi ni Jem
"Na-isnatch kasi yung phone niya kanina sa mrt" sabi ni Frowee
"Ha? Diba niya dala car niya?" sabi ni Jem
"Hindi eh..kaya nag commute na lang siya" sabi ni Frowee
"Ah ganun bha" sabi ni Jem
"Pinapasabi ni Fille sayo na ipag leave niyo muna daw siya kay coach Roger ng one week leave" sabi ni Frowee
"Ha? Bat ang tagal naman?" sabi ni Jem
"Kasi uuwi kami ng Bacolod eh" sabi ni Frowee
"Bakit?" sabi ni Jem
"Nagkasakit kasi yung Lola namin eh paboritong apo niya si Fille kaya pinapauwi muna kami" sabi ni Frowee
"Ah ganun bha..sige kami na bahala kay coach" sabi ni Jem
"Sige..salamat" sabi niya at binaba na niya yung phone.
*CALL ENDED*
"Uuwi daw silang Bacolod" sabi ni Jem habang nakaharap sakin
"Narinig ko!" sabi ko na medjo mataas yung tono ng beses. Tumayo na ako sa sofa
"Nagagalit ka kasi hindi ka niya binanggit don sa mga pinapasabi niya sakin Gretch?!" sigaw ni Jem
Humarap ako sa kanya
"Hindi yun Jem! Bakit hindi man lang siya nakitext kay Frowee para sabihin sakin!" sigaw ko rin
Napatayo sina Den at Aly na kanina pa nakaupo sa sahig
"Gretch! May problema yung girlfriend mo! Hindi naman pwedeng lagi na lang ikaw yung uunahin niya. Baka nakakalimutan mong hindi lang ikaw ang tao sa buhay niya! Intindihan mo siya!" sabi ni Jem
--
Nakasandal sa headboard at nakatulala sa kisame habang hinihintay ang text o tawag man lang galing sa kanya.
Nagui-guilty ako sa ginawa ko kay Jem. Naiinis ako sa sarili ko dahil nagpadala nanaman ako sa init ng ulo ko. Alam ko naman na concern lang si Jem sa relasyon namin ni Fille eh.
Biglang may pumasok sa pinto..
Si Jem..
Bigla akong napa-upo ng maayos. Lumapit siya sakin at umupo sa tabi ko.
"Jem sorry...sa kanina" sabi ko habang nakayuko.
"Kalimutan mo na yun" sabi niya
"Di ko sinasadya" sabi ko
"Alam ko naman yun eh. Wag mo ng isipin yun." sabi niya
"Namimiss ko na kasi talaga siya" sabi ko
"Alam ko naman yun eh..pero syempre kailangan mo ring intindihin na kailangan niya munang makasama yung pamilya niya" sabi niya
Ngumiti na lang ako:)
Hinagod niya yung likod ko.
"Tatawagan ka rin non.." sabi niya
"Salamat Jem" sabi ko
"Wala yun..ayoko lang na magkadahilan kayo na maghiwalay kaya ako ganito ngayon" sabi niya
Niyakap ko siya
"Salamat talaga Jem" sabi ko
"Wala yun..ano kaba." sabi niya at yumakap naman siya sakin.
Lumabas na siya at naiwan naman akong mag-isa sa kwarto.
Kahit papano naman ay napangiti ako sa mga sinabi ni Jem. Tama naman siya, kailangan ko ring isipin na hindi lang ako ang kailangang intindihin ni Fille. Kailangan rin siya ng pamilya niya.
Hindi ko namang maiwasang hindi siya mamiss eh. Nasanay ako na lagi ko siyang kasama. Nasanay akong lagi siyang nasa tabi ko. Kaya kahit mga ilang oras palang kaming naghihiwalay, para ng isang taon para sakin.
Ang hirap ng ganito. Yung hindi mo alam kung anong nangyari sa kanya. Hindi ko alam kung gaano siya katagal aalis. Hindi ko alam kung bakit hindi siya nagsabi sakin. Hindi ko naman maiwasang magalit, dahil hindi siya nagsabi sakin kung anong nangyari. Oo na isnatch yung phone niya, pero pwede naman siyang humiram ng cellphone sa kapatid niya eh. Ang dami daming paraan.
Alam ko dapat hindi ako nagagalit, alam ko dapat iniintindi ko siya. Pero masisisi niya ba ako ng ganito yung mga iniisip ko. Hindi siya nagpaalam sakin, natural magagalit ako. Kasi pakiramdam ko wala siyang tiwala sakin o kaya wala akong halaga sa kanya.
Pero tama bang magalit ako ng gano-ganon na lang?
Tama bang magalit ako agad-agad ng hindi ko alam ang tunay na dahilan?
Alam ko na dapat hindi ako nagagalit agad-agad. Dapat alamin ko muna yung totoong dahilan. At dapat may tiwala ako sa kanya, dahil alam ko babalik siya.
--
Nakatulog na ako sa malalim na pag-iisip. Hindi na rin ako nakakain.
Nakasikat na ang araw ng magising ako.
Hirap gumising sa umaga kapag alam mong hindi mo siya makakasama. Hirap gumising kapag alam mong nasa malayo siya. Hirap gumising kapag alam mong wala yung lakas mo.
Una kong hinagilap yung phone ko. Nasa may ibabaw ng lamesa sa side bed.
*5 messages*
Sana siya...sana siya..
From: Dzi Gervacio
"Goodmorning! Tama na yang drama na yan. Babalik din yun. Tiwala lang!:)"
From: Jem Ferrer
"Kahit iharap mo pa si Daniel Padilla sa harap niya, hinding hindi ka niya ipagpalit sa iba. Mahal na mahal ka kaya non. Babalik din siya, ano kaba!"
From: Dennise Lazaro
"Hindi siya pwedeng hindi bumalik dahil na sayo yung puso niya. Pusatahan tayo, hindi kayang mabuhay non, ng wala ka:)"
From: Tito Celso
"Malayo man siya sayo, hindi parin magbabago ang pagmamahal niya para sayo. Maghintay ka lang, babalik at babalik siya sayo"
Alam siguro nilang malungkot ako ngayon. Napangiti naman ako kahit papano.
Pero nabalot ng kunting tuwa yung puso ko nung mabasa ko yung text ni Tito Celso sakin. Para nabigyan ako ng buhay na dapat talaga..intindihin at hintayin ko siya:)
Last message..
From:0908*******
Huh? Kanino kaya number toh?
"Sorry kung hindi ako nagpaalam sayo. Alam ko kasi pag sinabi ko sayo. Sasama ka sakin. Eh ayoko naman na samahan mo ako sa pagdradrama ko dito. Ayokong makita mo akong umiiyak. Ayoko kitang mag-alala. Pero pangako ko kayo, babalik at babalik ako sayo. Ikaw yung buhay ko eh. Sandali lang toh. Sana mapatawad mo ako sa hindi ko pagpapaalam sayo. Mahal na Mahal kita Babe..I missed you:( Call me:*"
Napatayo ako sa kama nung mabasa ko yung message niya. Kasabay ng mga luha ko sa mukha yung pagbuo ng ngiti sa labi ko.
Hindi na ako nagsayang ng segundo at dinial ko na yung number niya.
*calling...0908********
*PHONE CONVO*
"Babe?"sabi niya
"Di ka man lang nagpaalam" sabi ko
"Sorry" sabi niya
"Feeling ko tuloy wala kang tiwala sakin!" sabi ko
"Ayaw ko lang mag-alala ka" sabi niya
"Hindi mo man lang ba inisip na mas mag-aalala ako dahil hindi ko alam ang nangyayari sayo!" sabi ko. Medjo tumaas na yung boses ko
Rinig ko ng nagsimula na siyang umiyak.
Nanlambot tuloy ako bigla. Ugh! Wrong move!
"Sorry..A-ayaw ko lang naman kasing mag-alala ka eh. A-ayokong pati ako problemahin mo" sabi niya habang humahagulgol sa iyak.
Ughh! Nakakainis! Mali yung ginawa ko!!
"Babe..sorry, di ko sinasadyang sigawan ka" sabi ko
Hindi parin siya sumasagot.
"Miss na miss na kasi kita eh. Sorry. Di ko sinasadya" sabi ko. Sincere naman ako don
Minsan talaga, ang puno't dulo ng pag-aaway niyo ay sobrang miss na miss niyo ang isa't isa.
"I missed you" lungkot ng boses niya
"Miss na Miss na din kita. Sobra" sabi ko
"Sorry" sabi niya
"Wag mo ng isipin yun. Kalimutan mo na yun ha." sabi ko
"Basta..sorry talaga" sabi niya at nagsimula na siyang umiyak
"Shhh..wag ka ng umiyak. Wala ako jan para punasan yang luha mo. Okey na yun ha. Kalimutan mo na yun" sabi ko
"Miss na talaga kita" sabi niya
"Miss na miss na din kita" sabi ko
"Sandali lang toh. Promise" sabi niya
"Ano ba kasing nangyari?" sabi ko
Kinuwento niya lahat ng nangyari. Kinuwento niya kung bakit lumala yung sakit ng lola niya kaya binawian ng buhay.
"Babe..dapat sinama mo na lang ako para may yayakapan ka kung sakaling iiyak ka" sabi ko
"Okey lang. Ano kaba. Ayaw kong makita mo akong umiiyak" sabi niya
"Hindi nga kita nakikitang umiiyak. Pero mas mahirap para sakin na alam kong umiiyak ka pero wala ako jan para patahanin ka" sabi ko
"Sorry Babe" sabi niya
"Puntahan na lang kita" sabi ko
"Wag na lang..hindi naman kami aabutin ng isang linggo dito eh. Uuwi rin kami after ng libing" sabi niya
"Sure ka ba?" sabi ko
"Oo naman..tsaka may class ka pa diba?" sabi niya
"Oo..pero I can make leave naman eh" sabi ko
"Wag na..okey lang naman eh." sabi niya
"Sige..oh okey ka na ba?" sabi ko
"Medjo okey na..pero wala pa akong tulog dahil sa kakaiyak" sabi niya
"Pahinga ka muna" sabi ko
"Mamaya na. Nakahiga naman ako dito sa room ko eh. Gusto ko lang marinig yung boses mo dahil miss na kita"sabi niya
"Ako rin. Miss na miss na kita wala akong kayakap kagabi. Walang sasalubong na matamis na halik sa labi ko ngayong umaga" sabi ko
Tumawa siya kaya napangiti ako:)
"Aww..miss ko na rin yung kiss ang hug mo..Dibale..pagbalik ko"sabi niya
"Balik kana kasi" sabi ko
"Malapit na" sabi niya
"Skype na lang tayo" sabi ko
"Wag..ayoko kong makita mo yung namumugto kong mata"sabi ko
"Sige na nga" sabi ko
"Ang hirap ng malayo ako sayo"
--
FILLE'S POV
Makalipas ang limang na araw na burol ni Lola Nanay sa bahay. Oras na para ihatid namin siya sa huling hantungan niya. Nakakalungkot isipin na hindi na niya ako makikitang ikasal kay Gretch:D
Naka white shirt kaming lahat. Ayaw kasi naming black kasi parang labag sa loob namin na palayain si Lola Nanay. Although sakin medjo mahirap, pero kailangan kong tanggapin.
After kong magbihis, tinawagan ko si Gretch
"Hi Babe" bungad ko
"Hi Babe" sabi niya
"Goodmorning" sabi ko
"Goodmorning..kumain kana?" sabi niya
"Opo..katatapos lang..ikaw?" sabi ko
"Tapos na po.." sabi niya
"Wala kang class?" sabi ko
"Wala eh..free day ko" sabi ko
"Ah ganun bha. Babe I need to go na ha. Kailangan na naming mag ready eh. I will call you later. Ingat ka I missed you.. I Love You So Much Babe" sabi ko
"Sige..ingat karin Jan. I missed you so much. I Love You More So So Much. Bye Babe" sabi niya
"Bye Babe" then I hang up na
--
Bumuhos ang mga luha nung binabaon na sa lupa ang kabaong ni Lola Nanay. Pati ako napahagulgol na sa balikat ni Frowee kabang nakayakap siya sakin. Pati siya humahagulgol narin.
Mahal na mahal ko talaga yung Lola Nanay ko. Siya yung nag-alaga sakin nung maliit pa ako. Siya yung naging sandalan ko. Siya rin yung naging lakas ko. Kaya ang sakit para sakin na wala na siya.
After malagay yung lapida niya, iniwan ako nina Mama dahil alam bilang may mga sasabihin pa ako kay Lola.
Umupo ako don sa may damuhan bahang nakahawak sa may lapida niya habang tumutulo ang mga luha.
"Lola Nanay, alam ko naririnig niyo parin ako. Lola Nanay, mamiss kita ng sobra. Wala na akong tatakbohan sa tuwing pinapalo ako ni Daddy. Haha! Wala na akong hihingan ng pera sa tuwing ayaw akong bigyan ni Mama. Wala na akong pagsusumbungan sa tuwing aawayin ako ni Frowee."
Sinuot ko yung shades ko. At tinuloy yung sinabi ko
"Alam mo Lola Nanay, napaka thankful ko dahil naging Lola kita. Super bleseed ako. Lola Nanay, kung nasan ka man ngayon sana masaya kana. Sana bantayan mo parin ako kahit di na kita kasama. Alam mo Lola Nanay, nalulungkot ako kasi hindi mo na ako makikitang maikasal kay Gretch. Hehe! Alam mo Lola Nanay, sobrang mahal na mahal ko siya. Ayaw ko na siyang mawala sakin. Gusto ko siya na yung taong makakasama ko habang buhay. Boto naman po kayo sa kanya diba? Hehe! Basta Lola Nanay. Lagi mong tatandaan na Mahal na Mahal kita. Kung nasan ka man ngayon sana masaya kana kasama ni Lord. Mamimiss kita Nay,"
Huminga ako ng malalim at tumayo na. Tinitigan ko saglit yung puntod ni Lola bago umalis.
Biglang may nag-abot ng panyo sakin.
Humarap ako sa kanya...
Napayakap ako ng mahigpit sa kanya nung makita ko siya.
Nakapalot yung mga kamay ko sa batok niya tapos yung mga kamay niya nasa bewang ko nakapalupot. Tapos nakasubsob yung mukha ko sa leeg niya.
"Sabi ko naman sayo na dapat sumama na ako sayo eh. Tignan mo, wala tuloy nagpupunas ng mga luha mo."
--