Gözlerimi açtığım gibi baktım. Doktor ayağa kalktım.
"Merhaba".
"Hatırladın herhalde bu arada adım kemal".
"Memnun oldum kemal". Benimde adım Emre".
"Oturalım mı?".
"Tabiki olur".
"Emre ben seni çok sevdim". Hele aşık bir adam olman". " Beni geçmişe götürdü". "Sakın vazgeçme aşkından olur mu?"
"Vazgeçmicem zaten geçememde".
"Ehh söyle bu arada emre ne zaman bir derdin olursa söyle konuşuruz". " Sadece doktor değil arkadaşın olarak düşun beni".
"Çok sağol kemal sende öyle".
"Bak ben sana numaramı vereyim bulunsun sende".
"Tamam nasıl istersen".
Telefonu yazdım ve kaydettim. İyi bir arkadaş kazanmıştım.Hastanede en güzel şeydi bu herhalde.
"Ben gideyim şimdi kontrol edeceğim hastalar var".
"Tabi git hasta beklemez".
"Bu arada asma suratini iyileşicek sevda".
"Cok sağol kemal kolay gelsin".
"Ne demek emre hadi görüşürüz".
Baktım beste çıktı. Yanıma geldi.
"Ne oldu beste iyi misin?".
"İyiyim hocam biraz morelim bozuldu görünce öylece yatıyor orda". "Alışkın değilim hep gülerdi arkadaşım neşeliydi".
"Düzicek merak etme sen geç olmadan git". "Hatta ben bırakayım seni evine".
"Sağolun hocam alıcakmış beni abim geçerken hastanenin önünden".
"Tamam o zaman dikkatli in olur mu?geçireyim kapıya kadar seni".
Merdivenlerden yavaşca indik ve kapıdan çıktık hastaneden cıktığımız gibi araba korno örttürdü. Baktım indi arabadan.
"Beste kardeşim burdayim".
"Geldi hocam abim".
Bize yaklaştı durdu yanımızda".
"Merhaba siz herhalde hocasinız".
"Evet,hocasıyım". Beste gibi bir kardesiniz olduğu için çok şanslısınız arkadaşı için öyle korktu ki belli çok seviyor bu zamanda böyle bir arkadaş bulunmaz". " tabi sevda da şanlı inşallah uyanır".
"Gerçekten öyle beste bize de anlattı durumunu zaten bilirizde sevdayı anlatırdı". "Çok üzüldük durumuna gerçekten inşallah iyileşir".
"Çok sağolun gerçekten".
"Bize müsade teşekkürler sizede". "Öğrencilerinize sahip çıkiyorsunuz".
"Olur mu? Öyle şey tabi çıkıcam ben sadece bir görev için değil insanlık içinde öyle olması gerek".
"İyi akşamlar o zaman".
"Hocam iyi akşamlar teşekkürler".
"Sağolun size de iyi akşamlar".
Birde iyileşsen sevda benden mutlusu olamaz, herhalde gülen yüzünü görsem gözlerini ve sesini duysam yine ah!.
Aklıma geliyordu. Bu denli aşık olacağım aklıma gelmezdi hiç. Deliler gibi olmuştum. Ne ara bu kadar kaptırmıştım, kendimi böyle.
Odaya girip elini ellerimin arasına aldım. Allahım bir insan bu kadar mı?güzel olur diye düşünürken birden elim tuhaf oldu ilkten anlamadım. Sevda elimi sıkıyordu.
Sesizce konuştum.
"Sevda.." "Ben burdayım uyan hadi sevda uyan".
Sanki sesimi duymuş gibi ellerimi sıktı, üç kez yüzüne baktım. Gözlerini yavaşca açtı. Heyecanla ayağa kalktim.
"Sevda...".
"Ben.. ovv başım".
"Sakin ol tamam hastanedesin".
"Ne oldu ki bana".
"Kaza oldu".
"Ne kazası oldu ki hatırlamıyorum".
"Bıçaklandın".
"Ne bıçaklandım mı?Nasıl ya olamaz".
Bir anda kalkmaya çalıştı, kolundaki serumu çekiştirirken, engel oldum. Ama yüzünü burusturdu durdu.
"Ah!..karnım acıdı". Olamaz bu doğru ben... yaralanmışim karnım".
"Dokunma karnına otur". "Dikiş atıldı açılmasın".
"Ne dikiş mi?olamaz kaç tane".
"Bilmiyorum,ama hareket etme fazla".
"Ayy!..ben tuhaf oldum". "Midem bulanıyor, evet bayılıcam galiba".
Evet bayılacaktım. Hep böyle olurdu zaten hastane benim için bayılmaydı. Her seferinde yaşiyordum bunu.
Gözlerim karardı birden düstüm.
Sevgilerimle okurlarim sizi seviyorum😍😘😗