❤Adım Gibi Sevda❤

Kardeş ve hayata geri dönme

Telefondan gelen, sesle şaşırdım. Nasıl kardeşim. Evet kardeşimin sesiydi ama telefonu numarası bu değildi ki.
Ne zamandır ulaşamıyordum telefonuna hep kapalıydı. Çok korkutmuştu. Kardeşimdi evet sesinden belli oluyordu zaten.
"Abi tanımadın mı?sesimden beni"
"Tanıdım tabi murat kardeşini insan tanımaz mı?Ama sen neden açmıyorsun bir haftadır telefonlarını ya meşgul, ya kapalı, neden?".
"Sana kızgındım abi".
"Neden kızgındın bana".
"Gelince; konusuruz neyse"
"Sen, nerdesin? Gelince mi?
"Evet, abi yakında yanımda olucam".
"Murat şuan nerdesin".
"Kapatıyorum,abi yakında karşında olacağım merak etme".
"Murat... Alo: Murat ordamısın?".
Telefonun kapanma sesi geldi. Ne yapıyordu bu murat kötümü olmuştu oraya yollamakla. Ama burada kendini kaybetmişti.
Ne diyecektim sana sevda.. ne böyle uyuman sesiz olman tuhaf geliyor.
"Sevda.. uyan olur mu?". "Daha seninle çok inatlaşacağız, tartışıcaz".
"Sen bana gıcıklık yapacaksın,yine sinirleceksin". "Kalk ne olur".
"Uyan,sevda.. biliyorum uyanacaksın bak herşey tamam işte". "Sen güçlü kızsın sevda hatta benden bile güclüsun emin ol buna".
"Ben,sana aşık oldum sevda.. ve biliyor musun?". "Korkuyorum hemde çok seni kaybetmekten çok korkuyorum ben". "Sakın gitme bir yere aileni bırakma herkes senin için dua ediyor". "Ben de tabiki senin için herşeyi yapmaya hazırım ama yaşa olur mu?".
Bir,anda doktorun sesiyle kafamı çevirdim.
"Zaman doldu malesef".
"Teşekkürler"tamam kalkıyorum şimdi".
Tam kalkım elini bırakıcam. Elimin hafiften sıkılmasıyla yerimde durdum. Şaşırdım sevda elimi sıkmıştı evet hareket ettirmişti.
"Doktor durun birşey oldu".
"Ne oldu beyefendi".
"Hasta hareket etti elini".
"Nasıl eminmisiniz".
"Evet elini tutmuştum tam kalkacakken elimi hafifçe sıktı".
"Hemen bakalım hastaya o zaman ".
Sevdanın yanına geldi iyice yaklaştı. "Kalp ritmi iyi sorun yok" "
Gözlerini elleriyle ışıkla açıp kontrol etti. Nabzına baktı ve bana dönerek;
"Birdaha elini tutar mısın?aynı şeyi yapacak mı? Deneyelim".
"Tamam,olur inşallah yapar".
"Eğer yaparsa kendine geliyor demektir".
Elini hafifçe tuttum elin altında kalacak şekilde. Konuşmaya başladım.
"Sevda,hadi sinyal ver yaparsın az önce olduğu gibi elini hareket ettir".
"Sana ihtiyacım var sevda..".
Birden parmaklarını hareket ettirdi. Gördüğüm şey karşısinda gözyaşlarıma hakim olamadım.
"Doktor,tamam dime hareket ettirdi işte". "Ettirdi bakın şükür".
"Evet,artık tamamen atlattı riski bundan sonra gözlerini açmasını beklemeniz lazım".
"Ben ailesinede haber vereyim güzel haberi".
"Tamam doktor".
"İzninizle odada durabilirsiniz bu arada".
"Teşekkürler".
Telefonun çalmasıyla murat düşündüm.Ama yanıldığımı anladım.
"Alo:efendim hocam ".
"Emre bey bugün gelmeyince merak ettim bir işiniz mi?çıktı".
"Kusura bakmayın hocam toplantıyı unuttum" "Öğrencim hastanede onun yanındayım".
"Öylemi geçmiş olmuş emre bey". "Yarın gelmemiz gerek".
"Tamam hocam gelmeye çalışıcam görüsürüz".
Daha bir gün olmamıştı. Bu saatte 11,de aramıştı, dekan.
Sevda.çok cabuk iyileşmişti bir günde Allaha şükür yaşıyordu ve gözlerinide açacaktı eminim buna.
Baya uykum gelmişti. Koridora çıktım baktım.  Herkes bir koltukta uyuyakalmış. Hemen odaya geri geldim. Koltuğa oturup sevdanın yatağınin dibindeki seyretmeye başladım. Birden bir uyku çöktü üstume. Savaşmaya çalışıyordum. Göz kapaklarımla çok uğraştım en son uykuya teslim ettim kendimi.