❤Adım Gibi Sevda❤

Hastaneden çıkış

Uyandığım gibi elim telefona gitti. Sabahın erken saatinde üstelik 6,da uyanmıştım. Uyanmışken kalktım ve elimi yüzümü yıkadım.sevdanın yanına gitmeyi düşündüm ama ne çare delilikti bu üstelik bu saatte tutmalıydım kendimi. Yatağıma oturdum ve komidinin üstündeki günlüğü farkettim. Elime alıp okumadığım sayfasından devam ettim.
●●●●●●●●●●●

"Sevgili Günlük; bu aralar bir tuhafım bilmiyorum. Aşırı sinirleniyorum. Ama nedense sinirlendiğim kişi Emre, yani Emre hoca, bilmiyorum ama sanki beni sinir etmek için çok uğraşıyor. Ne yapsa sinirime dokunuyor.
O değilde ben rutin işleri pek yazmayı sevmiyorum buraya genelde içimden geçenleri ve hissettiklerimi yazıyorum günlük.
Biliyor musun?ben çok özledim Annemle babamı ne bileyim sanki hâlâ ölmemişler gibi sanki;zil çalıcak ben açacağım ve sımsıkı sarılacağız gibi. "
●●●●●●●●●●●
Günlüğü okuduğum gibi gözlerim doldu. Ailesini özlemişti kim bilir nasıl yanıyordu. Ben onu sinir ediyordum onun için öyleydi tabi. Ya benim için kendine çekiyordu adeta herşeyiyle bakışlarıyla tutsak ediyordu kendine. Kendime itiraf edemesemde sonradan bu şeyin adını buldum. Sevda..
Giyinip hemen kalvaltımı yapıp evden çıktım.Hastaneye gitmek istiyordum ama okulumada yetişmeliydim.
"Sahi bugün 1, de dersim var 4 saat nasıl unutmuşum".
Bundan sonra ne olacaktı. Hiç bir fikrim yoktu. Ya ben sevdaya sevdiğimi nasıl söyleyecektim.
Yolu yarılamıştım bile, aklıma sevdanın ablasını arqmak geldi. Sevda için kaydetmiştim numarayı
Arabayı uygun yere park ettim numarayı aradım.
"Alo"
"Ben emre hoca".
"Aaa tamam buyrun hocam".
"Nerdesiniz hâlân hastanedemi".
"Evet,dedem işlemleri hallediyor". "İşlemler bitince çıkacağız hastaneden".
"Tamam ben gelicektim de ben gelmeden çıkmayın olur mu?
"Tamam hocam".
"Hadi o zaman görüşürüz ".
Arabayı hemen çalıştırıp hastane yolunu tuttum. Hastaneye yaklaşmıştım.
Düşünmeye başladım. Arabaları yoktu taksi çağıracaklardı. Ben arabayla evlerine götürebilirdim. Hem para vermelerini engellerim.
Hastqnenin önüne uygun park yeri bulup park ettim. Hemen hızlıca merdivenleri çıkıp odasının önüne geldim. Kapıyı çaldım. Gir sesi çıktı açtım yavaşca.
"Emre Hocam.. hoşgeldiniz".
"Hoşbulduk sevda nasılsin bakalım"?
"İyiyim Hocam gördüğünüz gibi".
"Ooo oglum niye zahmet ettin".
"Evet evladım okulun yok mu? senin geldin".
"Geç 1' de  var dersim bende gelip sevdayı göreyim diye düşündüm".
"İyi etmissin oğlum da zahmet ettin".
"Olur mu hiç sevda çok değerli benim için". " Benim icin derken; okuldaki arkadaşları için de herkes seviyor sevdayı".
"Sağol oğlum senin gibi bir hocası var diye çok sanslı torunum".
"Evet,bey baksana ne kadar iyi hocası var". "Birde derler ki üniversite hocaları kötü olur, diye ama değilmiş iyileri de varmış dime sevda".
"Ya! öyle babanne".
Biraz dalga geçer gibi söylemiştim. Farkında bile değildi,  Emre öylece bakıyordu.
"İşlemleri hallettiniz mi"?
"Evet,hallettik".
"Oh! be hastaneden çıkayım boğuldum sanki burda buranın havası varya, Allah kimseyi düşürmesin".
"Amin".
Hep bir ağızdan amin dedik.
"Ben düşündüm ki hazır arabam var, ben bırakayım eve sizi".
"Olur mu? hiç Evladım zaten yeterince geldin gittin yardımcı oldun bize".
"Olur teyzem olur beni kırmayın".
"Tamam, hanım hem yemek yeriz çay içeriz gelmişken zor bırakılır".
"Ooo yapmayın ama yemeklerle mi?kandırıyorsunuz amcam".
"Hahaha sen bi.. ye bizim hanımın yemeklerini o zaman göreceğim seni ben".
"Hadi gidelim o zaman".
Sevdayı iki kolundan babannesi ve ablası tutarak asönsere bindirdiler. Bizde dedesiyle yürüyerek indik. Onlarda geldi. Kapıyı açtım. Binsin diye.
"Sen, öne bin sevda burası sıkışık olur".
"Evet,torunum burdan indirirken zorlanırsın önden rahatca inersin".
"Siz geçin arabaya ben bindiririm arabaya oturun rahmet etmeyin bir daha".
"Tamam evladım".
Kapıyı açtım
"Sevda.. dikkat et,  dur! yardım edeyim".
İki kolundan tuttum ve yavaşca binmesine yardım ettim. Kapısını kapattım.
"Adresi söyler misiniz? amca".
"Tamam evladım"
Adresini söyledigi gibi soylediği adrese uyarak evlerinin önüne geldim park edicek yer olduğunu icin sevindim. Arabadan inip kapısını açtım sevdanın. Gözlerime öyle bakışı vardı ki tuhaf.
"Kaçıncı kat".
"3. Kat".
"Asönsorle çıktık. Amcayla, teyze önceden gidip kapıyı açtılar.
Salona buyur edildim. Evleri güzeldi.
Duvarları krem rengi koltuklarıda purda rengi, aynı renkte perdeler.
"Hadi gelde torunum sofrayı kuralım".
"Yemekse hiç gerek yok".
"Olur mu evladim otur". "Okul saatine kadar burdasın hayır yok".
"Tamam teyzem nasıl istersen".
Salonda bi ben,amca ve sevda vardı. Arada bi bakışıyorduk. Genelde gözlerini kaçırıyordu.
"Amca nereye".
"Birşey alıp geleceğim evladım, hemen".
"Ben alırdım".
"Sen otur evladım".
Tek kalmıştık. Sesizlik hakimdi konuşup konuşmamak konusunda kararsız kaldım. Sonra sessizliği ben bozdum.
"İyi misin?". "Ağrın var mı?.
"Biraz daha iyiyim azalıyor ağrım".
Yanına gittim oturdum. Bu soruyu sormam gerekiyordu. Merak ediyordum nedenini.
"Sevda".
"Efendim hocamm".
Bana, hocam demesi yokmuydu sinir oluyordum. Emre hoca demesinede razıydım. En azından ismimi duyuyordum sesinden. Ama böyle hocam demesi.
"Hocam iyi misin". "Sevda deyip sustunuz".
"Sevda sana olanlar yani... nasıl desem neden benim önüme atladın".
"Boşverin oldu bitti, işte bi önemi var mı?yok neyse ben bi... elimi yüzümü yıkayayım".  "Siz rahatsız olmayın".
Bir anda uzaklaşmıştı benden ne sormuştum ki neden benden kaçıyordu. Ona bu kadar aşık olmuşken hemde.
Amca geldi sofrada hazırlsandı oturup sohbette edip yedik. Üstünede çay içip,kek yedim. Saatıma baktım, zaman ne hızlı geçmişti. Bir saat vardı, okul saatime mecbur kalkmam gerekti.
Uzun uzun seyrettim çaktırmadan sevdayı. Yüzüne baktıkca bakasım geliyordu. Böyle bi güzellik tarif edilemezdi.
"Oğlum verde çay dökeyim iç".
"Sağolun teyzem okuluma az kaldı vaktine anca giderim".
"Madem öyle tamam evladım".
"Birdaha bekleriz oğlum".
"Evet gel kesin bunu sanmıyorum".
"İnşallah gelmeye çalışacağim".
"Sevda kendine iyi bak".
"Sağolun hocam bakarım".
Ayağa kalktım kapıya geldim. Hâlâ gözüm sevdaydaydı bakar belki diye ama yüzünü kaldırmadı.
"Allaha emanet ol evladım".
"Teşekkürler sizde olun". "Elinize sağlık tekrarsan".
"Afiyet olsun yine bekleriz oğlum".
"İyi günler o zaman size".
"Sanada, oğlum".
Arabama bindim. Kapı kapandı gözüm pencereye takıldı.