Dumating sila sa hospital. Agad naman nag punta sa kwarto ni Boni.
Pag bukas ng pinto nadatnan nilang tulog pa si Uno at si Boni ay walang malay pa din.
Dahan dahan ginising ni Alex si Uno.
"Oh andito na pala kayo " bati ni Uno sa kanila. Inilapag ni Sadie sa lamesa ang prutas na binili nila.
"Kamusta ang lagay ni Boni?" tanong ni Luke kay Uno.
"Hindi pa din siya gumigising e. Pero sabi ng doktor baka daw ngayon gumising ito." paliwanag ni Uno sa kaibigan.
"I brought some clothes for you. Mag palit kana muna."
Agad naman kinuha ni Uno ang hawak na paper bag ni Luke.
Lunapit si Sadie sa higaan ni Boni. Hinawakan agad nito ang kamay nito. Naawa ito ngayon sa kaibigan dahil sa nangyari dito. Hinihiling nito ngayon na gumising na ito.
Lumabas si Uno sa CR na nakapag palit na ng damit. Nilapitan agad ni Luke ito.
"Kumain ka na ba?"
"Okay lang ako. Hindi pa naman ako nagugutom gusto ko lang gumising na sana si Boni."
"Don't worry to much Bro. She will wake up anytime now."
"Thanks."
Napalingon silang tatlo sa boses ni Sadie.
"B-bestie? Nakikita mo ba ako. Bestie?" sabi ni Boni. Lumapit ang tatlo sa kama din ni Boni.
Naka mulat na si Boni. Agad agad naman lumabas si Alex para tumawag ng doktor.
Inilibot no Boni ang mata niya. Nagtataka ito kung bakit ito nandito. Agad naman niyang naalala ang mga nangyari kaya bigla ito na pahawak sa chan niya at bigla na lang nag simulang umiyak.
"B-best-ie" mahinang tawag ni Boni kay Sadie. Agad nama hinigpitan ni Sadie ang hawak sa kaibigan nito.
"I'm here bestie." sagot naman ni Sadie.
"B-baby" hindi na matuloy ni Boni ang sasabihin dahil nanghihina pa ito.
Sasagot na sana si Sadie ng biglang dumating ang doktor at nurse. Tinignan nila si Boni. Pag katapos ay lumabis din ang doktor kasunod nila Sadie, Uno at Alex. Naiwan sa kwarto si Luke kasama ni Boni.
"Hey B." usal ni Luke kay Boni.
"Hey. Thank you for coming."
"Are you okay now?"
"No."
"Naaalala mo ba nangyari?"
"I do but it's still blurry on my mind."
"Take it one at a time. Maaalaa mo din yan."
"Thank you. Andito pala ang kambal. Sabay ba kayo pumunta ni Sadie dito?"
Tumango si Luke.
"I'm guessing with Alex too?"
"Yes. Why don't you rest now."
"Thanks for visiting but i want to talk to Sadie later. Why don't you go to the twins." ngumiti si Boni kay Luke.
Bumalik naman agad ang tatlo sa loob. Nilapitan agad ni Sadie si Boni.
"Bakit ang lungkot niyo? Para namang patay ako." pagbibiro ni Boni.
"Hindi kami malungkot." sagot ni Sadie peri halata pa din ang pagiging malungkot nito.
"Bestie?"
"Hmmm"
"Ang baby ko?"
"Uhm"
"Okay lang ang baby ko diba?"
Peeo hindi pa din umiimik si Sadie. Kaya lumapit na si Alex at Uno sa kama nito. Hinawakan ni Alex ang balikat ni Sadie dahil nagsimula na itong umiyak.
"Bakit ka umiiyak bestie?! Is my baby okay!" sumisigaw na si Boni kaya napatayo na din si Luke.
"I-I so-sorry b-bestie ginawa ng doktor ang lahat pero hindi nila naligtas ang baby mo." humahagulgol na si Sadie.
"You are kidding right? No! My babh is still with me! No. I protected my baby! NO!!!!!! YOU ARE LYING! PLEASE BESTIE WAG KANG MAGBIRO NG GANYAN!!!!" galit at sigaw ni Boni nilapitan ni Uno si Boni para pakalmahin ito.
"B, please calm down. Please." pakiusap ni Uno pero tinignan siya ng masama ni Bono at bigla na lang sinampal na kinagulat ng mga taong nasa kwarto.
"KASALANAN MO TO! KASALANAN MO KUNG BAKIT NAWALA ANG BABY KO!!!!! KUNG HINDI DAHIL SAYO NANDITO PA SANA ANG BABY KO!!!!" sigaw ni Boni. Umiiyak na din ito.
"What?" inis na din na bumaling si Uno sa kanya.
"KUNG HINDI AKO NAKIPAG KITA SA KANYA, NANDIT PA SANA ANG BABY KO, KUNG SINABI KO LANG SANA NA HINDI IKAW ANG AMA HINDI SANA NAWALA ANG BABY KO. SHE DID THIS TO ME! DAHIL AKALA NIYA AAGAWIN KITA SA KANYA. NUNG NAKITA KONG HAWAK NIYA ANG KUTSILYO AGAD KONG HINAWAKAN ANG TYAN KO PERO I WAS WRONG THINKING NA HANGGANG DOON PANG ANG GAGAWIN NIYA. HINDI SIYA NAKUNTENTO TINULAK NIYA AKO PARA MAHULOG SA HAGDANAN! NAAALALA KO NA ANG NANGYARI!!! NO MY BABY!!!!? KASALANAN MO TO UNO! KASALANAN MO! I TRIED CALLING YOU MANU TIMES PARA HUMINGI NG TULONG SAYO KASI AKALA KO PUPUNTAHAN MO AKO BUT I SO STUPID TO EVEN THINK ABOUT THAT. NGAYON WALA NA ANG ANAK KO!!!!!" sigas ni Boni at sa boses nito maririnig mo ang galit dito. Puno ng sakit ang tinig nito umiiyak ito. Si Uno ay saistatwa na lamang sa kinatatayuan niya.
Umiiyak na si Sadie at Boni at ni isa sa mga lalaki hindi nag tangkang magsalita pa.
"please leave my room. Gusto ko mapag isa. Please." malamig na salita ni Boni.
"Pero bestie."
"Please."
Tumango na lang si Sadi at tumayo. Kinuha niya ang kambal at nauna nang lumabas ng kwarto ni Boni. Lumapit si Alex kay Boni.
"B, call me when you need something okay?" hindi sumagot si Boni. Lumabas na si Alex at Luke naiwan sa kwarto si Uno.
"Hintayin ko na lang si Uno dito." si Luke na ang nagbitaw ng salita.
"Are you sure bro?" tanong ni Alex.
"Yeah. Ingat kayo."
Nauna nang umalis si Sadie at Alex kasama ang kambal. Napag desisyunan nilang umuwi na lang.
Pagkauwi nioa Sadie agad naman nilagay ni Sadie ang kambal sa kwarto nito dahil nakatulog ang mga ito sa byahe.
"Hey." sabay haplos ni Alex sa pisngi ni Sadie.
"If we had just arrive on time."
"It's not your fault hon."
"But it feels like it."
"Hon. Tignan mo ako."
Tumingin si Sadie kay Alex.
"It's not your fault. And you have to be strong for Boni lalong lalo na ngayon. Naiintindihan mo ba ako? Don't blame your self on what happened to her."
"Okay."
*****
"Kailangan mo ba talaga pumunta?" tanong ni Sadie kay Alex.
"I need to. You know ako lang inaasahan ni Dad sa company."
"Pero practice na natin this week for the graduation."
"Anjan ka naman eh. Please."
"Fine. Ilang araw ka ba mawawala?"
"1 week actually."
Napasimangot si Sadie kay Alex sa narinig nito.
"Don't do that. It makes harder to go."
"Then don't go."
"I wish i have that option but i can't."
"Tsk. Fine."
Natapos na mag impake si Alex sa tulong ni Sadie. Bumaba na sila sa kusina. Wala ang kambal dahil kasama ng Daddy ni Sadie ito. Namamasyal.
"Pupuntahan mo ba mamaya si B?"
"Oo. Kahit hindi niya ako nilalabas pupuntahan ko pa din siya."
"Magiging okay din yan. Don't give up on her. Okay?"
"Opo. Hey have you heard from Uno?"
Umiling lang si Uno kay Sadie.
"They both need time."
"Yeah i guess so. Dalian mo na kumain. Malalate ka niyan sa flight mo."
"Opo."
Nang matapos silang kumain dumiretso na agad sila sa airport. Sa una ay ayaw mag pahatid ni Alex pero dahil mapilit si Sadie pumayag na din ito.
"Be good okay? Pag may kailangan ka just call me or message me i will come right away."
"Sus mamimiss mo lang ako eh. Sige na. Call me pag nandun kana huh."
Nag babye na sila sa isa't fsa hanggang sa nakita ni Sadie na nag departure na ang eroplano na sinasakyan ni Alex.
Katulad ng plano dumiretso ito sa bahay ni Boni. Nadatnan niya ang Mommy ni Boni.
"Hi po tita."
"Hi anak. Ikaw na bahala huh. Hindi din kasi ako nilalabas eh "
"Opo tita."
Pumasok na ako. Dumiretso ako sa kwarto ni Boni pero kahit ilang katok hindi pa din ito lumalabas.
"Bestie gagawan kita ng breakfast iiwan ko dito sa door step mo mamay huh." sanay na si Sadie na hindi sumasagot ang kaibigan nito simula ang nangyari month ago.
Bumaba na si Sadie at nagsimulang magluto ng breakfast para kay Boni. Araw araw niyang ginagawa ito. Dahil hindi daw ito kumakain pag gawa ng maids nila.
Matapos magluto ay inkyat na ni Sadie ang tray na may laman na pagkain ni Boni. Kumatok ito.
"Bestie. Nandito na sa labas ang breakfast mo. Bababa na ako."
Tuwing bumababa si Sadie dun lang niya naririnig ang pintuan na magbubukas pero agad din naman itong magsasara. Iniintindi niya ang kaibigan dahil nawalan nga ito ng anak. Minsan dinadala ko dito ang kambal pero kahit andito ang kambal hindi lumalabas si Boni.
Nag vibrate ang phone ko tinignan ko kung sino ang nagtext si Daddy pala.
Fr. DaddyO!
Pauwi na kami ng mga apo ko.
Napangiti na lang si Sadie. Kaya nagsend na lang ito ng smiley face.
Nang mag gagabi na nagdesisyon ng umuwi si Sadie. Nagpaalam na din ito kay Boni.
Nang palabas ito ng bahay nk Boni nakita niya ang isang anino pero umalis din ito bigla. Binaliwala ni Sadie ito at dumiretso sa kotse niya. Konting drive lang naman dahil malapit nga ang bahay nito.
"Daddy, andito na po ako." sigaw nito. Agad nama lumabas ang ama nito.
"Anak gutom na ako." nagsad face pa ang ama nito.
"Oo na po magluluto na ako ng dinner niyo. Ang kambal po ano ginagawa?"
"Nanunuod."
"Sige po Daddy tatawagin ko na lang po kayo pag okay na."
Patapos na magluto si Sadie ng magring ang phone niya. Sinagot niya agad ito dahil baka si Alex ito.
"Hello? Alex? Ikas ba to" pero walang sumasagot sa kabilang linya. Tinignan niya ang phone niya at isang unknown number ang nakita nito. Pinatay niya ang tawag baka prank call lang sa isip nito.
Pero rumatawag ulit ang number. Kaya sinagot agad ito ni Sadie.
"Hello? Kung this is a joke to you pleasw stop calling me." ibababa na dapat ni Sadie pero bigla itong nagsalita.
"Mag iingat ka baka bukas wala kana."
"Sino to!" pero binaba na ang tawag bago pa marinig ni Sadie magsalita ito muli. Kinabahan ito sa narinig pero isinantabi niya muna ito at tinawag n ang Daddy niya para kumain.
*****
Nasa kwarto si Sadie at pinagmamasdan ang numero ng tumawag sa kaya kanila lang.
Tinawagan niya ito pero number not in use ang paulit ulit na sinasabi nito.
Tinawagan niya si Boni pero hindi ito sumasagot. Sinubukan niyang tawagan si Alex pero off ang phone nito kaya alm nitong nsa flight pa din ito.
Napahinga ng malalim si Sadie. Pagod ito at gusto na nitong mag pahinga kaya naman inilagay na nito ang phone niya sa lamesa at sinilip ang kambal at nahiga na. Inalis niya sa isipan niya ang tumawag kanina at sa sinabi nito.