Feelings
Charm's Pov
Pinagmasdan ko ang itsura ko sa harap ng salamin. Sinusuklay ko ang lampas balikat kong buhok at kung minsa'y napapatigil at napapatulala.
Sa tuwing naalala ko 'yon, hindi ko maiwasang makaramdam ng kirot.
Sinipat ko ang aking imahe sa salamin sa aking harapan. Kita na ang paglaki ng eyebags ko pati ang lungkot na nagtatago sa mata ko.
3 days na.
3 days na ang nakalilipas simula ng araw na iyon. Ibinalik ko ang hairbrush ko sa lalagyan nito at pinatay ang ilaw. Nagtungo na ako sa aking kama nahiga at kinausap ang sarili ko.
"Hindi niya na ako kinausap simula noon."
Napatitig ako sa kisame. Anong gagawin ko? Kakausapin ko ba siya?
"Hindi, wala naman akong ginawang masama diba?"
'Oo tama wala akong ginawang mali.'
'Wala nga ba?"
Ipinikit ko ang mata ko upang piliting makatulog ngunit wala naman itong silbi. Nagbago ako ng pwesto at tumagilid. Hindi ako mapakali. Umikot ako. Ilang beses. Hayys.
Itutulog ko na lang ito. Bahala na bukas, kakausapin ko siya.
Nagdasal muna ako matulog. Ipinikit ko na ang mata ko desididong matulog.
****
****Boy, you can say
anything you wanted
I won't give an 'shh'
No one else can have you
I want you back
I want you back***
Naalimpungatan ako sa ringtone ng cellphone ko. Kinapa-kapa ko naman ito. Alam kong nasa ilalim ito ng unan ko. Nang makuha ko ang cellphone inilagay ko ito sa aking tainga. Nanatiling nakapikit ang mata ko dahil sa antok. Hindi ko alam kung anong oras na ako nakatulog kagabi dahil sa kakaisip.
"H-Hello.." sabi ko sa medyo inaantok na boses.
Narinig ko naman ang pagtawa sa kabilang linya.
"Who's this?" tanong ko. Hindi pinansin ang pagtawa nya.
Bakit ba? Hindi niya naman ako nakikita. Tsk. Panira ng pagtulog e.
"Goodmorning kamahalan."
What the? Kamahalan?
"Sorry, pero wrong number ka po kuya. Hindi po kamahalan ang pangalan ko."
Unti-unti ng nagigising ang diwa ko sa caller na 'to. Nakakainis. Hindi na nga ako makatulog kagabi, tapos kulang pa sa tulog. Bwiset!
Tumawa na naman ang caller sa kabilang linya. Naiinis na talaga ako ngunit nakapikit pa rin. Pinipilit ko uli makuha ang tulog ko.
"Bangon na,kain ka na po ng breakfast. Malelate ka na..."
Hinintay ko ang susunud na sasabihin nya. Paano nya nalaman na nasa higaan pa ako? Nakikita nya kaya ako? Sino ba ito? Minulat ko ang mata ko at pilit kong binabasa ang caller I.d. Hindi ko mabasa ang
"Pusa ko."
Pusa? Pusa? Pusa ko? What? Pusa k-- PUSA KO?!
Napabalikwas ako sa kama at ngayon sigurado na akong gising na ang diwa ko. Like what the fudge?! Binasa ko ang caller I.D sa cellphone.
Shet.
"JO CHEEEEEEEEEEEEENG!"
Sigaw ko. Ughhh! Nakakainisss!
Narinig ko ang pagtawa nya sa kabilang linya. Tuwang tuwa ang loko. I can imagine him laughing out loud! This guy just pisses the hell out of me!
"Pfft~ pusa ko? Pfft~
Bumaba ka na sabay na tayong pumasok ng school. I'll wait for you downstairs."
He said what? Did he just say dowstairs did he?
"What? Downstairs? You mean . Sa baba as in baba?"
Narinig ko na naman ang mahina nyang pagtawa. Bwisit na talaga ako.
Seryoso. Tumayo ako papunta sa pinto ng kwarto ko at lumabas. Dahan dahan akong lumapit sa may ng hindi nakikita upang matanaw ko nga kung andoon si Jacob.
"Bye pusa ko."
Toot* toot*
Laglag ang panga ko ng matanaw ko ngang nasa living room ang loko. Seryoso siya! Omaygash! Tumakbo ako papuntamg kwarto ko. Nang makapasok agad kong sinara ang pinto at inilock. Inilapat ko ang tainga ko sa pinto para pakinggan kung ano man ang mangyayare sa baba. Naririnig ko na may naguusap. Sinampal ko ang sarili ko nagbabakasakaling nanaginip lang ako.
'Aray hindi ako na nanaginip andito nga ang Jo cheng na yun!'
Umayos ako sa pagkakatayo at tumakbo na sa loob ng Cr.
UGH! JACOOOOOOOOOB!
Napasabunot ako sa buhok ko sa frustration.
××××××
Nasa harap na ako ng salamin at nakauniform na rin ako. Hinayaan ko na nakalugay ang unat at hanggang balikat kong buhok. Naglagay ako ng cream at naglagay ng kaunting press powder. Pagkatapos naglagay ng lipgloss and perfume. And tsada! I'm done.
I smiled after checking myself out.
I look good. Pero makikita pa rin ang dark circles sa ilalim ng mata ko. Eyebags. Napabunting-hininga ako at kinuha ang salamin. Reading glasses lang naman ito. Pagkatapos kong isuot tinignan ko ang itsura ko. Napangiti ako ng makitang nakatulong ito na maitago ang eybags ko. Pshh.
Dahan dahan akong bumaba ng hagdan dahil sa suot kong black shoes. Putek kasi bat may heels to? Kapit na kapit ako sa hamba ng hagdan. Ingat na ingat sa pagbaba. Ako lang ba oh ang dami atang steps ng hagdan namin? Feeling ko 20 minutes na ako dito mwehehe.
'Ilang steps na lang, kayakoto!'
Nakita kong mga 5 steps na lang at pwede na akong bumitaw dito sa hawakan. Mukha na akong tarsier sa higpit ng kapit ko e.
'Ang sabi ng tarsier,
Bes kapit lang.'
Napailing at napatatawa na lang ako sa kung ano anong naiisip kong kalokohan.
'Ayan na, natatanaw ko na! Ka--'
"Anong tinatawa tawa mo diya---"
"AY KAPIT LANG WAAAAA---!"
Napapikit pa rin ako at inaantay ang pagbagsak ko sa sahig namin. Pero parang ang tagal ata? Limang steps na lang yun a? O mali lang yung bilang ko? Omoo? Bakit hindi ako bumabagsak?
"Cath, open your eyes. Nasalo kita, wag kang Oa." he chuckled. Napamulat naman ako ng mata dahil sa sinabi niya.
"Hindi ako nahulog?" tanong ko kay Jocheng. Hawak ng isang braso niya ang baywang ko at ang isa naman ay sa hamba ng hagdan para sa suporta. Napatawa naman siya sa tanong ko. Bakit ba?
"Obviously, Cathleya. Hindi. O gusto mong ihulog kita?" sagot niya. Sinubukan niya nga akong bitiwan para mahulog. Dali-dali ko namang isinabit ang dalawang kamay ko sa batok niya. Gago to, ihuhulog talaga ako. Sinamaan ko siya ng tingin. Binalewala lang naman niya ito at tinulungan akong makababa.
"Lika na nga. Kumain kasi ng mabuti para hindi lampa." pinisil niya ang ilong ko bago tuluyang pumasok sa dining room namin. Siguro nakaluto na si mama kaya atat ng kumain yun. Ang arte niya. Akala mo naman siya may-ari ng bahay na ito e. Ang yaman-yaman nakikikain pa. Tsk.
"Tsk. Porket maganda katawan niya, tsk tsk. Maggi-gym ako akala niya tsk tsk." busangot akong pumasok ng dining room. Naiinis pa rin ako kay Jocheng dahil ilang beses akong napahiya sa kanya. Una, late akong gumising, kung ano ano pa sinabi ko sa kanya nung tumawag siya. Pangalawa muntik akong mahulog sa hagdan at narinig niyang kinakausap ko ang sarili ko. Pangatlo, nagtanung pa ako ng obvious. Ugh! Bwiset! Hinila ko ang upuan sa gilid ni Jocheng. Lima kaming nasa hapagkainan. Sa gitna ang upuan ni papa, pero wala siya dahil maaga siyang nagpupunta sa rice field namin for the workers. Sa gilid ng upuan ni papa sa right side, nakaupo si mama and sa left side naman ako katapat ni mama. Sa tabi ni mama is Carlo. He mirrors my black orbs but his are darker than mine because of his dark eyelashes taht curbes in the end. He had that perfect nose and pinky lips. He often smiles that's why girls love him. He looks mysterious. He wears glasses cause his smart but his hair shows contradictory her is muffled and curly. Kahit na anong gawin niya iblower man or what still magiging wavy ito and it makes him look a bad bot and so hot on their eyes. Plus points kung bakit pinagkakaguluhan siya sa school. Typical, mysterious-badboy-look prince. He's one year younger than me.
Tinignan lang ako ni Carlo habang paupo and inilingan. Tinaasan ko lang siya ng kilay. Ipinagppatuloy niya lang ang pagkain at parang walang nakita.
Ano ba nagustuhan nila diyan, wala namang emosyon yan, hindi pa nagsasalita. Tsk. Umupo na ako sa tabi Jocheng. Dapat talaga sa tabi ko si Chedrick but dahil may epal sa bahay, sa tabi ni Carlo umupo si Ched. Bunso namin si Ched, grade 6 pa lang ito. Chedrick is the opposite of Carlo. Chedrick is all-smiles. Typical, charming kind of guy. He loves playing basketball, chess, badmenton, and etc. He is sporty type. Lagi kaming magkasama cause he's close to girls. He likes making girls happy but that's all. He's sweet to everyone kasi he's close to our mom. Kaya he likes making girls happy. He love their smiles kaya maraming nagkakagusto sa kanya. Chedrick has black orbs too and curly eyelashes. He also has high nose that matches his cheeky smile. Sa aming tatlo, I think ako ang nagmana kay Mama. Dad mirrored the features of my brothers. Dad has black orbs, high nose and the cheeky smile. While mom has the chinita eyes, her skin is fair and her nose is not that hig but hindi pango. I look like mom. I have chinita eyes, cute nose, chubby cheeks, pinky lips and dark curly eyelashes. I have features naman galing kay dad but I take after mom talaga. Even the height. Is it 5-flat? While Carlo's 5'10? And Ched's 5'2? And dad's 5'11? While mom's 5'2?
See? Maliit ako. Compared to them.
Having two handsome brothers is a pressure to me. Nandyan na yung mga magpapacute saking girls at magpapaimpress para tulungan ko sa mga kapatid ko. Well, I can say itong dalawang ito. Wala atang amore sa mga babae. Ewan ko ba.
"So how's school naman Jacob?" mom asked. Kumakain na kami ng breakfast.
"It's fine tita. Kayo po?" tanong naman ni Jocheng.
"I'm glad to hear that. We're fine too. Thanks." Mom smiled at him. He smiled back at her.
After that we just eat on silence. Hindi na nagtanong ulit si mama kaya nagpatuloy na lang kaming kumain. Naunang natapos si Carlo. He stood up then went to mom.
"I'm going. See you later,mom." He kissed her cheek.
"Behave. Iloveyou. Bye." mom kissed him too. He just smiled at her then whispered 'i love you too' . He then looked at me. Tinaasan ko naman siya ng kilay. I heard a chuckle after that. Sinamaan ko ng tingin ang lalaki sa gilid ko. Bweset. Napainom naman ito ng tubig habang nagpipigil ng ngiti. Hindi ko na namalayan ang paglapit ni Carlo sa akin.
"What?" I looked at him. Problema neto?
"I'm going. Sasabay ka ba sakin? Or.." hindi niya na tinapos ang sasabihin niya at lumingon kay Jocheng.
"Ako na maghahatid sa kanya, Carl." deklara niya. Kumunut-noo naman ako sa sinabi nya. Sabay kaming papasok? Seriously? Naglakad na rin palapit si Ched kay mama and kissed her too. Tapos na rin itong kumain. Malamang nagpapaalam na.
"What?" kunot-noong tanong ko. Mom laughed.
"Silly girl. Of course, Charm. Ihahatid ka niya. What's the point na nandito siya di ba?" napailing pa si mama habang nakangiti. Tapos na rin siyang kumain kaya tumayo na ito at pumunta sa kitchen. Siguro para tawagin ang kasambahay at linisin ang pinagkainan.
"Aho no baka, Onii-san." (stupid sister) nasa tabi ko na pala si Ched at nikiss ang pisngi ko.
"I'm going with kuya. Let's go kuya.
Bye,Ate." He waved at me then went out the door.
"Oh okay. See you there. Bye." Carlo leaned towards me and kissed my cheek. Naglakad na rin siya palayo pero bago siya makalabas ng pinto he looked at me and mouthed.
'Stupid' then stuck his tongue out. Napanganga ako sa ginawa ng kapatid ko. What the hell?
"Close your mouth. Baka pasukan ng langaw." I glared at him.
"Mga bweset kayo." I pouted. Iniwan ko ang pesteng lalaking tumatawa mag-isa dun sa dining area. Arghh! Bweset sila. Pinisil ko ang ilong ko sa inis.
Hindi ko na inubos ang pagkain ko at dumiretso na lang kay Mama sa kusina.
Naabutan ko si mama na may sinasabi kay Yaya Maring. Lumapit ako sa kanya then hug her.
"Mom, I'll go na. Bye. Loveyou." kiniss ko na ang lips niya.
"Okay. Behave. Send my regards to Jacob. Loveyoutoo." pinisil niya ang braso kong nakapulupot sa kanya. I nod then smiled at her.
Iniwan ko na sila doon and lumabas na ng kitchen. Wala na sa dining area ang magaling na lalaki kaya dumiretso na ako sa living room. There I saw the man. Nakacross arms and legs at nakangiti ng nakakaloko. Lumalabas ang dimples sa magkabilang pisngi. Uminit ang pisngi ko at napakagat ako sa labi.
How can he become handsome and annoying at the same time? Lumapit siya sa akin at inangkla ang braso niya sa braso ko.
"Let's go, Princess?" sabay kindat. Lalong uminit ang pisngi ko sa tawag at sa ginawa niya.
Tumango na lang ako at yumuko. Ayaw kong makita niya na namumula ang pisngi ko. Isipin niya pa may gusto ako sa kanya?
Wait, what? Ako---- Wala no! Wala. Umiling iling pa ako.
"Hey. Bakit namumula yang pisngi mo? May sakit ka ba?" inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko at kinapa ang noo at leeg ko kung mainit ako.
"Wala naman ah. Okay ka lang?" concern na tanong niya. Tangina. Pati boses ang gwapo. Ang bango pa. Hindi ko kayang tumingin sa kanya kaya umiling na lang ako.
"Wala. C'mon late na tayo." nauna na akong naglakad sa kanya. Hinabol niya naman ako at pinadulas ang daliri niya sa daliri ko.
"Ok. Let's go." Nauna na siyang naglakad at hinila ako. Napatingin ako sa magkaholding hands na kamay namin. Nagunahang tumakbo ang dugo sa pisngi ko. Kinapa ko ang mukha ko at ang init init nito.
Shit! Bakit hindi ako makahinga ng maayos at nagwawala tong puso ko?
*******
[A/N]: Guys. Gagawin ko na lang siyang Pov ni Charm para di masyadong magulo at maraming characters. Support and follow me. Thank you.