CHAPTER 28- WINTER LUKE RAMIREZ
WINTER’s POV
“kuya, forever do exists but not for us.” Tumalikod siya sa akin pero hinawakan ko ang kamay niya.
“bukas ng gabi, magkita tayo sa park. Dalhin mo ang mga gamit mo and let’s run away together. Hihintayin kita” unti unti kong binitawan ang kamay niya. Tinitignan ko lang ang likod niya hanggang sa unti unting na siyang nawala sa paningin ko.
Tinignan ko ang nasa palad ko. ang infinity necklace na binigay ko sa kanya. Napabuntong hininga ako.
I’m winter luke ramirez. Simula pagkabata, mahal ko na ata si autumn. Akala ko noon, normal lang ang nararamdaman ko. pero habang tumatagal, parang mas lumalala pa. Parang sumasakit ang puso ko kapag nakikita ko siyang may kasamang ibang lalaki. Lalo na kapag kasama niya si heaven. Pero, ang pinakamasakit sa lahat eh nung nagpaalam si heaven na liligawan niya si autumn. Parang hindi ko yata kayang mawala si autumn sa akin.
“hi babe!! Kanina pa kita hinihintay.” Saka ko lang napansin na nanunuod pala ako ng t. V nung nagsalita si autumn. Napansin ko si heaven sa may pinto.
“sorry babe. Dapat kahapon pa ako nandito, kaso lang may inasikaso pa ako eh.” Biglang napatingin sa akin si heave. Naghi siya sa akin pero hindi ko siya pinansin. ARRRGGGHHH!! NAGSISELOS AKO!!!
“babe, tara magmall tayo please?” aalis sila?? Hindi pwede!!
“hindi ka pwedeng umalis autumn. Dito ka lang.” Napatingin sa akin si autumn at halatang galit siya sa akin.
“kuya, 20 years old na ako. Legal age na ako kaya pwede ba wag mo na nga akong tratuhin na parang bata. Let’s go babe.” Hinila niya si heaven palabas pero hinigit ko siya.
“hindi ka aalis ng bahay. Dito ka lang.” Pareho kaming nagsusukatan ng tingin. Alam kong nagalit siya sa akin sa mga pinagsasasabi ko sa kanya kagabi, pero hindi parin ako susuko.
“heaven umuwi ka na.” Hindi ko parin inaalis ang tingin ko kay autumn.
“ahh.. babe, mukhang bad timing ang pagpunta ko dito. Sige next time nalang ako dadalaw. Bye.” Lumabas na siya ng pinto at hinintay ko ang pagharurot ng kotse niya saka ko hinila si autumn papasok sa kwarto ko.
“kuya, ano bang problema mo? Boyfriend k---hmmmmpppppp!!!!” hindi ko na pinatapos pa ang sasabihin niya dahil bigla ko siyang hinalikan. Napaatras kami hanggang sa napaupo siya sa kama ko. pinapalo palo pa niya ang dibdib ko.
Hiniga ko siya sa kama ko at hinawakang mabuti ang mga kamay niya. I kissed her and she responded to my kisses. Bumaba ang mga halik ko sa leeg niya.
“kuya... *sniff* tama na....” napatigil ako sa ginagawa ko nung marinig ko ang iyak niya. Nakita kong may tumutulong mga luha sa mga mata niya.
Napaupo ako sa kama at kitang kita ko na parang gulong gulo na ang itsura niya.
“so-sorry.”
*PAK!*
Naramdaman ko ang pagdampi ng palad niya sa mukha ko. masakit ang sampal niya pero mas masakit na makita siyang umiiyak ng dahil sa akin.
Nakayuko lang ako at naramdaman ko nalang ang pag-alis niya sa kwarto ko. DAMN!! Ano bang nagawa ko??
***
“love....” nasa mall kami ni summer. Gusto daw kasi niyang gumala at may sasabihin daw siyang importante sa akin.
“bakit?” nakita ko na parang malungkot ang mga mata niya. Halos 7 years na kaming mag on ni summer at kabisado ko na ang mga galaw niya. Sa totoo lang, parang kapatid lang ang turing ko kay summer kaya nga hindi ko magawang saktan siya. Ano bayan!! Parang baliktad!! Yung girlfriend ko, kapatid lang ang turing ko samantalang yung kapatid ko parang girlfriend ang turing ko! ang gulo naman ng puso ko!!!
“i love you.” Napatigil ako sa paglalakad at hinarap siya. Nakatingin lang siya sa akin at hinalikan ko siya sa pisngi.
“may problema ka ba?” umiling lang siya. “tara, may pupuntahan tayo.” Pumunta na kami ng car park para kunin ang kotse ko.
“saan ba tayo pupunta?” kanina pa kasi ako nagmamaneho pero hindi naman siya sumasagot. Para bang nanginginig siya.
Hinawakan ko ang kamay niya kaya napatingin siya sa akin. “ano bang problema?” ngumiti lang siya sa akin at tinuon ulit ang tingin sa harap.
“dito na tayo.” We stopped infront of a hotel. Iniwan ko sa valet ang kotse ko at sinundan si summer.
“summer, anong gagawin natin dito?” peste naman!! Para naman akong inosente nito. Hindi alam kung anong nangyayari.
Hindi niya ako sinasagot sa halip ay dirediretso lang siya sa paglalakad. Sumakay kami ng elevator and no one dare to talk. Bumaba kami sa 15th floor at nagtuloy tuloy hanggang sa huminto kami sa tapat ng isang room. Pumasok kami sa loob at doon lang siya nagsalita.
“mahal kita winter.” Humarap siya sa akin na may luha ang mga mata. Nalaman na kaya niya ang tungkol sa amin ni autumn? Hindi ko naman siya gustong paglaruan eh. Waaahhh!! Nalilito na ako!!
Hindi pa man ako nakakasagot, hinalikan na niya ako sa labi. It was not just an ordinary kiss. I can say hindi siya marunong humalik. Bumitaw ako sa mga halik niya and i can see sadness in her eyes.
“ano bang problema summer? Tell me.” Umiling ulit siya. “ha-handa na ako. Ay-i will give it to you.” Nagulat ako sa sinabi niya. Ano bang nangyayari sa kanya bakit siya nagkakaganyan?
Umiling ako sa kanya. “no summer. Kahit na matagal na tayong magboyfriend, i want you to reserve it until your wedding day.” Bigla siyang nagpout. At yumakap sa akin.
“bakit wedding day ko lang? Diba dapat wedding day natin?” i nodded at her at niyakap siya.
“oo naman. Ikaw talaga kung ano anong pumapasok sa isip mo. Lika na nga, iuuwi na kita.” Lumabas na kami ng hotel at hinatid na sa kanila.
Nagdidinner na sila nung dumating ako. Nandito na rin si nanay at tatay. Sa wakas kumpleto na ang pamilya ko. tumabi ako kay autumn at kumain na rin. Nagkakwentuhan kaming apat na parang wala lang kaming mga problema.
Pagkatapos kumain, umakyat na ako sa kwarto ko. kinuha ko ang maleta ko at niligpit ang gamit ko. alam ko, sa nangyari kanina, there is a one percent possibility and i will do everything for that one percent possibility.
I check autumn in her room at nakita kong natutulog na siya. Pumasok ako sa loob at nilagay ang infinity necklace sa side table niya.
Umupo ako sa tabi niya at hinalikan ang pisngi niya. “i love you autumn. Hihintayin kita sa park.” I kissed her again bago ako lumabas ng kwarto niya.
***
Ilang oras na akong naghihintay sa kanya. I checked my watch at alas dos na ng madaling araw. Nakailang kape na rin akong inom.
“isang oras nalang. Kapag hindi pa siya dumating, ibig sabihin hindi na nga niya ako mahal.” Nakaupo ako sa bench at parang unti unti nang nawawala ang one percent possibility na yun.
2:58 na... ito na.. konti nalang.. wala na ata talaga
“kuya...” unti unti akong napatingin sa nagsalita. Ang saya saya ng pakiramdam ko dahil nakita ko siya. Napayakap ako sa kanya. Pero, napansin ko na wala siyang dalang gamit
“asan ang mga gamit mo autumn? Halika na. Baka wala na tayong masakyang bus.” Nakayuko lang siya sa akin.yung ilaw lang sa poste ang nagiging ilaw naming dalawa.
“hindi ako sasama kuya.” nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang ganyan. Inangat ko ang mukha niya at nakita kong umiiyak siya.
“pero bakit? Hi-hindi mo na ba ta-talaga ako mahal?” umiling siya.
“ayoko na magsinungaling kuya. ang hirap hirap magsinungaling sa sarili ko. for two years, pilit kong pinapaniwala ang sarili ko na hindi na kita mahal. Pero ang hirap hirap. Kuya hanggang ngayon, mahal parin kita. Mahal na mahal.” I kissed her because of happiness. Naramdaman kong nilagay niya ang braso niya sa balikat ko.
It was the best kiss i could ever get.
“halika na umalis na tayo dito.” Umiling ulit siya sa akin.
“kuya. ayoko. Ayokong takbuhan ang problema natin. Dito nalang tayo.” Hindi ko siya maintindihan pero, kung yan ang gusto niya, susundin ko siya.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
panget ng UD.. hahahahaha
sensya na writer's block ee :))
DEDICATED KAY AUTUMN!!!
BIRTHDAY NIYA TODAY!!! WAHAHAHAHAHAHA... batiin niyo ang bida :))
i've already decided, special chappie natin ang love story ni spring :))
hahahahahaha