***
Chapter 17: Classified
"The world is full of obvious things which nobody by any chance ever observe."
– Sherlock Holmes
"Charity." narinig kong sigaw ng aking kapatid kasabay ng pagbagsak ng lalaking nasa harapan ko.
Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na sa sarili kong mga kamay ay may napuruhan akong tao.
Pinagmasdan ko ang lalaki, natamaan ko ito sa kaliwang paa. Nagpatuloy pa rin ito sa pagdurugo. Ano pang pinagkaiba ko sa pumatay kay Mama? Kahit hindi siya namatay pero nabaril ko siya! At isa pa, I'm investigating to help people not on killing or hurting someone!
Naramdaman ko ang isang kamay na humawak sa aking kamay na may baril, unti-unti niya itong kinukuha sa akin.
"Shhh. It's okay Charity." bulong ng aking kapatid habang hinihimas ang aking balikat. Naramdaman ko ring may papalapit sa kinaroroonan namin.
"D-Diba ikaw yung babae kanina?" turo sa akin ni Yuan.
I breathe anxiously. Buti na lang hindi niya narinig ang sigaw ni Kuya sa pangalan ko. Tumango na lamang ako at lumingon sa pulis na tinulungang tumayo sa lalaking nabaril ko. Dumako ang tingin ng pulis sa akin.
"Why did you shoot him? Anong motibo mo?" sambit ng pulis.
Base sa mukha nito, he is a half filipino. Mas matangos nga lang ang ilong niya at medyo may kaputian. Tumayo si Kuya at lumapit sa pulis.
"Easy Mr. Officer. Actually because of her malalaman natin ang tunay na culprit." wika ng aking kapatid.
Naramdaman kong tinapik ako ni Yuan sa balikat.
"What does he mean Ma'am? You mean you are a detective?" mangha nitong bigkas sa akin habang hindi pa rin maalis ang kamay sa balikat ko.
Mukha atang hindi niya ako hinahanap ah. Tsk.
Tumango na lamang ako sa lalaki bilang tugon sa tanong nito. Napahawak ako sa aking damit at tumingin sa direksiyon ng aking kapatid at ng pulis. Lumapit sila sa akin habang hawak-hawak ng pulis ang lalaking nabaril ko.
"Detective Sandra right? Sabi ni Ki sa akin. I'm Officer Vence Scoutch." wika nito.
Pero teka lang, Vence? Come on Charity, sabi ni Miss Jenny nagbakasyon lang daw si Vence na boyfriend niya. Pero hindi niya alam kung saang bansa ito nagbakasyon. But can it be him then?
Pinagmasdan ko ng maigi ang pulis na sinasabing Vence ang pangalan niya. Wala namang binanggit si Miss Jenny na isang pulis ang nobyo niya or she does not know that her boyfriend was a policeman? No, it can't be. Malabong hindi niya alam.
"Are you Miss Jenny's boyfriend, right?" wika ko.
Mas sumeryoso ang mukha nito dahil sa sinabi ko.
"I don't know her. Can you please start your deduction in this guy and how he became the culprit if the true culprit was killed by me."
Bakit wala akong makitang lusot man lang sa sinabi at galaw niya. Baka nga hindi siya. Maraming Vence sa mundo. Tsk. Pero may pakiramdam talaga akong siya eh.
Tumayo ako ng maayos mula sa pagkabigla kanina at nagsimulang maglakad pabalik sa grocery.
"Follow me."
Wala ng nagsalita pa at sumunod sila sa akin ng tahimik.
"Asan na ba si Selene?" narinig kong bulong ni Yuan sa sarili.
Lumayo ako ng kaunti at tinext si Kuya.
To Kuya Ki:
Sabihin mo kay Yuan Kuya na may binili lang ako sa labas ng grocery.
Nagpatuloy na ako sa paglalakad hanggang sa narating namin ang entrance ng grocery. In my peripheral view, lumapit si Kuya kay Yuan kaya nakinig ako ng maigi.
"May binili lang raw si Charity sa labas nung bigla siyang nawala, nakahanap kasi siya ng paraan para makalabas ng hindi namamalayan ng suspect at wag na daw akong mag-alala at babalik rin raw siya agad-agad." wika nito.
Napahawak ng hindi oras si Yuan kay Kuya.
"Saan? Pupuntahan ko. Pwede naman palang tawagin si Selene sa second name niya pero bakit hindi niya ako pinapayagan." pangungulit nito. I rolled my eyes. Tsk.
"Hindi niya sinabi at tsaka you can call her in any name you wanted Yuan." sagot ng aking kapatid at iniwang tulala si Yuan.
Hindi niya alam na kapag nasabi na ni Kuya ang gusto niyang sabihin ay hindi na siya muli pang magsasalita. Once he uttered the word, he will not say it again. Hindi na niya babawiin.
Sinundan ko ng tingin si Kuya na papalapit sa kinaroroonan ni Pia na nakatutok sa inaakalang magnanakaw. Nang nasa harap na ako sa mismong namatay ay agad ring huminto ang lahat at seryosong nakatingin sa akin. I breathe.
"So base sa galaw ng inaakala nating magnanakaw hindi niya alam kong paano gamitin ang baril, nanginging at hindi mapakali. At palagi siyang nakatingin sa bahaging iyon." wika ko at itinuro ang stall kung saan nandon ang lalaking nabaril ko at ang bata. Fudge!
Ang bata pala.
"Tinawag niya ang saleslady na nakabantay sa counter 12 which is supposed to be na malayo sa kanya at hindi niya masyadong nakikita. Paano niya tatawagin ang isang taong hindi man lang niya nakikita o nakita? Kasi may nag-uutos sa kanyang gawin iyon. And this guy was the one who ordered the fake culprit to do what like he did awhile ago." puna ko at itinuro ang lalaking hawak ng pulis.
"Do you have any evidences?" sambit ng pulis.
Napahawak ako sa aking sentido.
"The cctv and the child na hawak-hawak niya kanina." wika ko.
"Okay, let's go to the office!" sambit ng pulis at nagsimula ng maglakad habang hawak-hawak ang tunay na suspect.
Saglit akong napahinto nang may lumapit na bata sa kinaroroonan ko.
"Older Schwester. Bitte helft mir, hilf mir! Wo ist mein Bruder [Older sister, please help me, help me. Where's my brother] ?" sambit nito habang umiiyak. Pero, ano raw?
"Sabi niya tulungan mo raw siya. Hinahanap niya rin ang kapatid niya." singit ni Yuan na kasabay ko lang maglakad.
Napahinto ako saglit kaya napahinto rin si Yuan sa paglalakad. Oh thanks God! She will be a great help on this case.
"You had said awhile ago that there is a child involved. Can it be her?" puna nito.
Tumango na lamang ako bilang pagsang-ayon. Agad kong hinawakan ang bata at lumingong muli kay Yuan.
"Can you translate what I'm gonna say?" wika ko.
"I will." sambit nito at ngumiti.
"Good." tanging sagot ko na lang at tumingin muli sa bata.
"Anong pangalan ng kapatid mo? At ano ang pangalan mo?" panimula ko.
Napalingon ako kay Yuan na huminga ng malalim bago nagsalita.
"Was ist der Name deines Bruders und deines." wika nito kaya napabaling ang tingin ko sa bata.
"Mein Name ist Steffie, und mein Bruder ist Felix [My name is Steffie, and my brother is Felix]." sagot nito.
Mmmm.
"Sino siya, at bakit kasama ka niya for almost an half hour kanina habang nangyayari ang krimen imbis na ang dapat mong kasama ay ang Kuya mo?" sambit ko kasabay ng pagturo sa totoong suspek na hawak-hawak lang ni Officer Vence.
And they suddenly stopped when they saw us with the child. Pero bakit ata ang tahimik ng suspek na ito? At wala man lang salita ang lumalabas sa kanyang bibig.
"Wer ist er und warum ist er mit dir für eine halbe Stunde, während das Verbrechen geschieht." wika ni Yuan.
Napalingon ulit ako kay Steffi. Bakas sa mukha nito ang pagkabigla.
"Mein Bruder und ich sollten ein Essen für unsere Mutter kaufen, bis dieser Kerl mich plötzlich zerrte und meinen Bruder bedrohte, dass er mich töten werde, wenn er nicht tun kann, was er wollte [My brother and I were supposed to buy a food for our mother until this guy suddenly dragged me, and threatened my brother that he will kill me if he can't do what he wanted] ." sambit ng bata at napayuko.
Agad namang sinabi sa akin ni Yuan ang sinabi ng bata.
"So, ang ibig mong sabihing gusto niyang ipagawa ay tungkol sa pagnanakaw?" wika ko.
"Also meinst du, dass er wollte, dass dein Bruder derjenige sein wird, der stehlen wird?" diretsong wika ni Yuan at napahawak sa balikat ng bata.
Lumingo ang bata as disapproval. So, ibig sabihin there is another reason why he ordered Felix.
"Ano pa ba ang maaaring rason niya kung hindi pagnanakaw ang gusto niya?" usad ko at tumingin sa direksiyon ng lalaking hawak ng pulis. And he was smiling at me.
"Was ist sein anderer Grund, wenn es nicht zu stehlen?" sambit muli ni Yuan kaya napalingon akong muli sa bata.
Lumingon ang bata sa lalaki kaya lumingon rin ako rito na kasalukuyang nakangisi pa rin na para bang may gustong gawin na hindi namin magugustuhan.
"Hey, don't be scared in telling the truth because according to the bible, the truth shall set you free Steffi." sambit ko.
Ngumiti sa akin si Yuan bago trinanslate ang sinabi ko.
"Hey keine Angst, die Wahrheit zu sagen, weil nach der Bibel, die Wahrheit wird Ihnen freien Steffi." wika ng lalaki kaya napalingon si Steffi sa amin at pilit na ngumiti sa akin bago tuluyang nagsalita.
"Er wollte das Mädchen in der Theke 12 töten [He wanted to kill the girl in the counter 12]." wika nito na nanginginig at halata sa boses ang pag-aalinlangan at takot.
Nahagip naman ng paningin ko si Yuan na mukhang nabigla at maging ang lalaking hawak-hawak ng pulis ay nabigla rin, mukhang hindi niya inaasahan ang pag-amin ng bata. Bigla itong sumisigaw-sigaw sa bata at maging sa amin.
"You will die!" sigaw nito.
Kahit hindi naiintindihan ng bata ang sinabi niya alam kong hindi na kailangan ng translasyon base na rin sa ipinapakita ng suspek sa kanya na gustong-gusto itong patayin ang bata.
Dumako ang tingin ko kay Yuan na hindi na lang pinansin ang lalaki.
"She said he wanted to kill the girl in the counter 12." wika nito at palipat-lipat ang tingin sa akin, sa bata at sa suspek.
"Ano naman ang kailangan niya sa babae?" wika ko at nakipagtitigan kay Yuan.
"Maybe he is jealous? LQ?" sagot ni Yuan at tumingin sa suspek.
Ngunit bumaling muli ang tingin nito sa bata at nagsimulang magsalita.
"Was will er dem Mädchen im Schalter 12 [What does he wanted to the girl in counter 12]?" usad nito.
Lumingo ang bata. Ibig sabihin wala na siyang alam doon. Mmm, lumapit naman ako sa suspek.
"What is your motive?" diretsa kong bigkas.
Tumawa lamang siya at ibinaling ang tingin sa bata.
Maya-maya'y may dumating na isa pang pulis at may ibinigay na papel kay Officer Vence. Nang nakuha na niya ang papel ay agad niya itong sinuri, pinagmasdan ko ng maigi ang eksprisyon ng mukha niya at bakas sa mukha nito ang pagkagulat.
Agad naman siyang lumingon sa akin.
"We captured him 2 days ago because of his mental disorder, but he had escaped at that time and he entered this grocery." paliwanag nito.
Nagkatinginan kami ni Kuya.
"Ano raw ang rason ng pagkakaroon niya ng mental disorder?" wika ko.
Sa kalagayan niya kasi, parang nafaflash na sa isip ko si Jane the killer. Tsk.
"Namatay raw ang asawa at ang dalawa niyang anak dahil sa massacre." sagot ni Officer Vence.
I sighed. I guess, there is no explanation anymore. The real culprit has been a captive.
Mga 8 pm na rin nang natapos ang pag-iimbestiga. Nasa labas na ako at nakasandal sa sasakyan since hinihintay kong lumabas ang pulis. Nahagip ko si Yuan na parang di mapakali. Naku, baka hinahanap na niya ako.
Tumingin naman ako kay Kuya na tumabi sa akin.
"Can you talk to him Kuya?" wika ko.
"I told him that you went home already together with our driver."
Mabuti naman at sinabi niya iyon ng wala ng maraming tanong pa itong si Yuan.
Agad naman akong nakatayo ng maayos nang lumabas na ang pulis dala-dala si Steffi. Tumakbo sa akin ang bata nang nakita ako nito kaya sumunod na rin ang pulis.
Yumakap sa akin ang bata nang tuluyan na itong nakalapit.
"Vielen Dank alte Schwester [Thank you Older Sister]." sambit nito.
Nginitian ko siya.
"Herzlich willkommen [Your welcome]." wika ko.
Tinuruan ako saglit ni Yuan kanina ng german language gaya nitong thank you at welcome kaya naiintindihan ko si Steffi kahit papano. I'm a fast learner though.
Naramdaman kong nakalapit na ang pulis kaya ay naghanap na ako ng pagkakataong matanong siya.
"Mr. Officer." bungad ko.
"Yes, Detective Sandra?" sambit nito at ngumiti.
"Alam kong kilala mo si Miss Jenny na nagtuturo sa Southville High, at muntikan ng mamatay dahil sa ginawa ni Sir Joey sa kanya dahil sa interes nitong nakawin ang kwintas ilang buwan ng nakalipas." diretsa kong bigkas sa lalaki.
Pinagmasdan ko siya ng maigi pero hindi klaro sa mukha nito ang pagkabigla man lang o pagkagulat. Mahilig lang ba talaga siyang magtago ng sikreto?
"What do you mean Detective Sandra? Wala akong kilalang Jenny at lalo na ang sinasabi mong Joey at kwintas." diretsa nitong wika na wala man lang emosyon.
Napaisip ako saglit. Pinagmasdan ko ang buo niyang katawan pero wala akong makitang kwintas.
Kung iisiping siya man, bakit niya ipapakita ang kwintas in public hindi ba?
"Kahit hindi mo sabihin, I know what kind of a man you are Sir the way you talk and act." muli kong sambit.
Mukhang nagulat naman ito dahil sa sinabi ko.
Naramdaman kong umalis na si Steffie sa tabi ko at may parang kinuha sa dala-dala nitong kulay green na packbag. Napatingin ako rito at tumambad sa akin ang isang bracelet na kulay pink at violet na may nakaburdang salita na "live" at gawa sa yarn.
"Ältere Schwester, diese wurde von meinem Bruder gemacht und wurde mir gegeben, bevor er von diesem Kerl gefangen wurde." sambit nito at napaluha.
Bumaling ang tingin ko kay Mr. Vence nang siya na mismo ang nagtranslate dahil hindi ko pa nakita si Yuan, siguro'y umuwi na siya.
"She said that bracelet was made by her brother and was given to her before his brother was caught by that guy." sambit nito.
Ngumiti ako sa bata.
"No. It should not for me since it was your remembrance to your late brother." wika ko.
"Nein. Es darf nicht für mich sein, denn es war Ihre Erinnerung an Ihren verstorbenen Bruder."
Kailangan ko na talagang matuto ng maigi ng german language.
Ngumiti ang bata.
"Ich habe zwei Armbänder und diese war für eine starke und freundliche Mädchen wie Sie gedacht." sambit nito.
Lumingon ako sa pulis na ngumiti bago nagsalita.
"She said, she has two bracelets and this one was meant for a strong and kind girl like you."
Muli akong napangiti at niyakap ang bata.
"Thank you, Steffi."
Maya-maya'y kumalas na ito sa pagkakayakap sa akin nang nagyaya ng umuwi ang aking kapatid.
"So Mr. Officer, mauna na kami." wika ng aking kapatid.
"Aalis na din kami. Detective Sandra, thank you for cooperating." sambit ng pulis at akmang tatalikod nang humirit pa ito.
"Oh! Before I forgot to say, all people have secrets and that's how their secrets are all classified." puna nito at tuluyan ng umalis.
Pinagmasdan ko ang lalaki na unti-unting nawawala sa aming harapan kasama ang bata.
Nang nakasakay na sila ay nagbabye pa ang bata sa akin kaya ginantihan ko rin ito bago tuluyang pumasok sa sasakyan.
"Another remarkable word, isn't it Charity?" hirit ng aking kapatid bago pumasok rin sa sasakyan kasama si Pia.
Napalingo na lang ako. Nakahinga ako ng maluwag. Atleast, may natulungan akong bata. And I guess, my semestral break is really exciting.
***