"Het doet geen pijn, echt niet!" Ik glimlachte naar iedereen en ging verder met mijn Toverdrank. Dit ging mij nooit lukken, dit te verbeteren.
"Waarschijnlijk heb je te veel bloedpoeder er in gegooid," zei Alice in mijn oor. Ik draai me naar haar om.
"Ik denk het," zei ik schouderophalend. Gelukkig voor mij, riep Slakhoorn naar iedereen dat ze een flacon moesten vullen en inleveren. Ik mocht herkansen. Gelukkig. Van Slakhoorn kreeg ik een stuk perkament mee, waarop stond dat ik mocht herkansen...
"Ging niet heel goed, hè?" vroeg Sirius met een grijns. We waren met z'n allen al naar buiten gelopen.
"Nou en?" zei ik arrogant. "Ik mag herkansen." James lachte.
"Net als Peter," zei hij. Ik keek opzij en zag dat hij hetzelfde blaadje had als ik. "Gezellig."
Ik mepte James op zijn schouder. Hij stak zijn tong uit en rende weg. Wacht maar, jij!
"James Potter!" schreeuwde ik en rende achter hem aan. "Hier blijven!"
Ik hoorde de andere lachen. Na een tijdje kon ik hem niet meer vinden en gaf het op. Stomme, rot, slechte, stomme conditie. Oh, ik had al 'stomme' gezegd.
"Nanadiepoepoe!!" schreeuwde iemand. Ik draaide me om en zag James staan. Hij maakte allemaal spastische bewegingen en ik fronste.
Met tegenzin rende ik naar hem toe. James had zijn rug naar me toe gedraaid en zag me dus niet aankomen.
"Heb je," zei ik, terwijl ik een rukje aan zijn gewaad gaf. James keek me quasi-boos aan.
"Ukkie," zei hij uitdagend. Ik keek hem nep beledigend aan. De oelewapper!
"Ik ben niet klein," zei ik verontwaardigt. James knikte.
"Echt wel," zei hij en wurmde zich los. "We moeten naar Geschiedenis." Ik rolde met mijn ogen en liep hem achter na.
Gelukkig was Kist er nog niet. We gingen snel zitten en ik pakte mijn staf uit mijn tas.
"Wat ga je doen?" Vroeg Remus, die naast me zat.
"Niks," zei ik onschuldig en richtte mijn staf op James. Hij kreeg een kleine revenge. "Snaternix " Als het goed was, was James' tong aan zijn gehemelte geplakt.
Hij draaide zich naar me om.
"Mmm hmm!" Murmelde James. Ik schoot in de lach.
"Nanadiepoepoe," zei ik en pakte een stuk perkament. "Hier, zal je nodig hebben om te praten." Ik gaf het aan James en hij maakte verontwaardigen geluiden.
Naast hem lag Sirius helemaal in een deuk.
Ik rolde net mijn ogen en pakte mijn boeken.
Nu kwam Kist binnen. Hij ging achter zijn bureau zitten en begon te vertellen over een Kolbolden-opstand. Zijn monotone stem, maakte me moe.
"Wat gaan we straks doen?" Vroeg Remus. Ik zette een vinger op mijn kin en dacht na.
"Zwerkbal?" Stelde ik voor. Remus schudde zijn hoofd. "Vliegen?" Hij schudde weer zijn hoofd. "Overgooien?" Remus zuchtte.
"Iets wat niet met Zwerkbal te maken heeft," zei Remus. Ik grinnikte.
"Euhm..." Ik zette een vinger op mijn kin en er verscheen een kleine frons in mijn voorhoofd.
"We kunnen ook gewoon huiswerk gaan maken," zei Remus na een tijdje. Ik haalde de vinger van mijn kin en mijn frons verdween.
"Ja, oké," zei ik een beetje verslagen.
~
~~
~~~
~~~~
~~~~~
~~~~~~
"Kunnen we geen chocoladekikkers halen?" vroeg Lily. Ik schudde mijn hoofd en ging verder met lezen. We lagen op onze bedden in de slaapzaal. Lily en ik hadden ons huiswerk meteen na de lessen gemaakt. De jongens, op Remus na, zitten nu huiswerk te maken. Ze waren vanmiddag gaan Zwerkballen.
Het was nu avond. Rond een uur of acht. Marlene en Alice zaten in de bieb, dus hadden we de slaapzaal voor onszelf.
Ik las een boek en Lily verveelde zich.
"Of Smekkies In Alle Smaken?" stelde Lily weer voor. Alweer schudde ik mijn hoofd. Ik had geen honger. "Ketelkoeken?"
"Lils," begon ik. Ik legde mijn boek op mijn borst en steunde op mijn ellebogen. "Als je je verveelt, ga dan klagen over James." Lily grijnsde en begon -zoals ik net voorstelde- over hem te zeuren.
Ik pakte mijn boek weer en las verder.
** We kwamen aan in de keuken. Jumo ging op het keukenblad zitten en ik sprong op de tafel. Na een paar minuten zwijgen, was ik degene die begon met praten.
'Het spijt me van Delia.' Mijn woorden klonken zwak. Trillerig.
'Het geeft niet en het was jouw schuld,' zei Jumo. 'Ze komt wel weer terug. Net als vader.'
Mijn handen vonden een veer, die op tafel lag. Ik wikkelde het om mijn vinger, terwijl ik nadacht.
'En trouwens,' begon Jumo weer, 'Delia zal wel terug moeten komen. Ze wordt toch met jouw gehuwd?'
Ik keek op en knikte. Ik zou gaan trou-
"Lily!" Ik sprong overeind en graaide naar mijn boek die Lily vasthield.
"Je luisterde niet eens naar mijn conclusie!" zei ze. Lily had iets paniekerigs in haar ogen.
"Tell me about it!" zei ik terug en graaide weer naar mijn boek.
"Ik vind James leuk!" Mijn ogen werden schoteltjes en ik stopte met graaien. "Denk ik! Misschien!"
"HA!" gilde ik en begon spastisch door de kamer te springen. "Ik WIST het!" Ik sprong op mijn bed en begon te dansen. "Ik had het wel door!"
Lily zag rood. Ik stopte met spastisch zijn en legde een hand op haar schouder.
"Het geeft niet, hoor," stelde ik haar gerust. "Als je het niet zeker weet, kom je daar later nog wel achter. Geef het tijd." Ik kon die stomme grijns wel van mijn gezicht slaan!
Lily glimlachte. Ik merkte dat ik een beetje hijgde van het spastisch zijn en ik kalmeerde mezelf.
"Ach ja," zei ze. Ze liet zich languit op mijn bed vallen. Ik viel naast haar neer. "Maar nu heb ik een vraag jou." Ik keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan.
"Waar is Jackson?" Dat zette me even aan het denken. Ik keek omhoog.
"Geen idee," antwoordde ik. "Nadat we tegen Voldemort vochten, heb ik hem niet meer gezien."
"Ik ook niet," zei Lily zacht. "Zou hij nog terugkomen?" Ik haalde mijn schouders op.
"Kan. Hij wilde dat medaillon wel graag hebben, net als z'n slangenvader." Lily gniffelde.
"En dan nog één," zei ze. Ik knikte weifelend. "Waar is dat medaillon?" Ik keek haar weer aan.
"Je gaat hem toch niet stelen, hè?" zei ik achterdochtig. Lily schudde haar hoofd. Ik stond op en ging daarna weer op de grond zitten. Onder mijn bed vandaan haalde ik een oude schoenendoos. Ik opende het en zag het satijnen witte kussentje liggen.
Mijn hand ging automatisch over het kussentje heen en er verscheen een zilveren medaillon. Het medaillon van de familie Fontaine.
Ik haalde het eruit en liet het aan Lily zien.
"Cool," zei ze met grote ogen. Ik knikte grijnzend en deed hem om.
"Wingardium Leviosa," zei ik en wees met mijn hand op mijn boek die op de grond lag. Het begon te zweven.
"Oh my," fluisterde Lily.
"Wil jij ook zo?" vroeg ik met een glimlach en liet het boek netjes op de grond ploffen.
"Mag dat?" vroeg Lily. Ik knikte. "Ja!" Lily kwam naast me zitten. Ik deed het medaillon af en gaf het aan Lily.
Ze deed het voorzichtig om en keek om zich heen.
"Snaternix," zei ze en ik voelde mijn tong aan mijn gehemelte plakken. Ik stak mijn duimen op en murmelde wat onverstaanbaars. "Snaternix," zei ze weer en ik kon mijn mond weer normaal open doen.
"Cool, hè?" zei ik lachend. Lily knikte heftig en gaf het medaillon weer aan mij.
"Fontaine!"
**stukje uit een kladje van mij (W~A~T~E~R). Het staat nog niet op Wattpad, maar ik zal a/n geven, wanneer je kan lezen...
Dikke Kus, Akkelove...