CHAPTER 25- MY FIRST OFFICIAL
AUTUMN’s POV
“Ramirez, Autumn Maddison T.” Tumayo ako sa kinauupuan ko at umakyat sa stage. Graduation day namin ngayon. Sa wakas pagkatapos ng lahat ng paghihirap ko, gagraduate na ako. Lumakad ako papalapit sa president ng university para tanggapin ang diploma ko. parang bumalik sa alaala ko ang lahat ng nangyari sa akin simula noong dumating ako dito sa america.
SA WAKAS, MAKAKAUWI NA AKO.
“congratulations again. Im so proud for the both of you.” Isang simpleng dinner lang ang naging celebration naming tatlo nila tito russell at heaven.
Tuwang tuwa kaming dalawa dahil sa wakas nakapagtapos na kami. Simula noong napagpasyahan kong tapusin ang lahat sa amin ni kuya, andaming nagbago sa akin. Nandyan ang nakikipagdate ako sa mga nanliligaw sa akin. Pinapayagan naman ako ni tito russell pero syempre todo selos si heaven.
Mas nakakapagfocus narin ako sa pag-aaral ko. mas naging masayahin na daw ako sabi ni heaven at good sign daw yun dahil nakapagmove on na daw ako.
Ngayon ko lang narealize na masarap pala sa pakiramdam na wala kang guilt sa sarili mo. Yung tipong wala kang iniisip na maling ginawa mo. Siguro, ito ang tama. May mga bagay lang talaga sigurong, hindi ka masaya pero yun talaga ang tamang gawin.
About naman sa amin ni kuya, syempre andun parin yung turingan namin bilang magkapatid. Kapag nakakausap ko sila sa skype, silang tatlo nila nanay, pero kapag naiiwan lang kaming dalawa, i will make excuses para matapos na ang usapan namin, pero one time akala ko, makikipag usap sa akin sila nanay. I turned on the computer, pero siya ang bumungad sa akin. Isang tanong ang matagal ko nang iniiwasan ang tinanong niya.
“ok pa ba tayo chubs?” i was shock sa tanong niya. Alam ko sa sarili ko na tinapos ko na ang amin, pero hindi parin malinaw sa kanya ang lahat. This is his question about three years ago.
“KUYA... kuya kita. Magkapatid tayo. KUYA, may gagawin pa ako. Hindi ko alam kung anong sinasabi mo, KUYA. At sana, wag mo nang lolokohin pa si summer, KUYA.” Talagang ineemphasize ko ang word na kuya. Gusto kong ipaalala sa kanya kung ano ba talaga dapat kami.
“autumn...” nakita kong nagulat siya sa naging sagot ko.
“gusto mo ng totoo kuya? Hindi tayo ok. Alam mo kung bakit? Madami kasi tayong nasasaktan. Kuya, ang totoo, narealize ko na.... na brotherly love lang ang nararamdaman ko sayo. Ku-kuya lang ang tingin ko sayo. A-im sorry.” I lied. Napayuko ako at pilit na pinipigilan ang mga luha ko na tumulo.
“no!! Autumn. Humarap ka sa akin. Hindi ako naniniwala hanggat hindi mo sinasabi sa harap harap ko ang lahat.” I tried to compose myself at humarap sa kanya.
“HINDI KITA MAHAL AT HINDI KITA MINAHAL.” He turned pale at halatang gulat na gulat siya sa naging asta ko. sakto naman ang pagdating ni summer.
“hi best!! Andyan ka pala!!” nasa likod siya ni kuya at nagulat ako sa sunod na ginawa ni kuya sa kanya. Hinila niya si summer at napaupo ito sa lap niya and kissed her torridly. I heard her moan at pakiramdam ko, dinudurog ang puso ko sa nakita ko. it was a slow passionate kiss and i even saw kuya grinned at me.
“ehem....” i interrupted them at napaharap sa akin si summer na hingal na hingal at pulang pula.
“uhmmm.. la-la-lalabas muna ako.” Agad siyang tumakbo paalis ng computer screen hanggang sa nakarinig ako ng pagsara ng pinto.
“enjoy my show sis?” he grinned again. Hindi parin ako makabawi sa nakita ko. nararamdaman ko ang pamumuo ng luha ko, pero pinipigilan ko parin.
“ilang araw mo akong iniiwasan. Alam ko, alam mong si summer ang nagtext sayo ng message nayun. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sayo at nagpapaapekto ka dun. Pero, remember this once na bumalik ka dito, i’ll make sure kakainin mo lahat ng sinabi mo, autumn maddison ramirez. I dont believe na hindi mo ako minahal. Kung hindi mo na ako mahal ngayon, I’ll make sure sa pagbabalik mo, ako ulit ang laman niyang puso mo.”
That’s the last time na nakipag usap ako kay kuya at hindi na yun nasundan pa dahil iniiwasanko siya at alam kong ganun din siya sa akin.
“autumn...” nagulat ako sa biglang paghawak ni heaven sa kamay ko. bumalik ang diwa ko sa table naming tatlo.
“are you ok?” alalang tanong ni tito russell. I just nodded.
“im fine tito. Kain na po tayo.”
Nairaos naman naming tatlo ang dinner na walang problema.
***
“autumn, anak kailan ba ang uwi niyo dito?” kausap ko na naman sila nanay sa computer. Masaya kong binalita sa kanila ang graduation ko. parng tipikal lang ang usapan kahit nandyan si kuya. I am just glancing at him and he is grinning at me. Hindi ko alam kung nang aasar ba siya or what.
“autumn, anak sige kailangan na naming umalis. Titignan pa namin ang bahay na nabili namin. Para maayos na kapag umuwi ka na dito.”nacurious ako sa mga sinasabi nilang bahay.
“nay, anong bahay? Lilipat tayo?” nagpalitan sila ng tingin ni tatay. I really don’t get it. Nagsmile sile sa akin at nagsalita.
“oo anak, mas malaki na angbahay natin. Maganda kasi ang naging takbo ng negosyo natin at isa pa, marami kaming naipon ng tatay mo.” Napayuko ako sa sinabi nila. Kung nandyan kaya ako sa pilipinas ngayon, makakapag ipon sila ng malaki? Makakapagtapos kaya ako ng pag-aaral? MAHAL KO PARIN KAYA SI KUYA?
Umalis na nga sila sa harap ng computer. Papatayin ko na sana ang computer, pero pinigilan niya ako.
“kelan ka ba uuwi?” kaswal lang ang tanong niya. Hindi ko alam kung ano ang problema ni kuya. Bakit ba ayaw niya akong tigilan? For the past three years, he is treating me like nothing happened. Napabuntong hininga lang ako.
“hindi ko pa alam kuya.” For the past three years, i know i already forgotten my feelings for him. Mahirap pero alam kong ito ang ikabubuti ng lahat.
“kasama mo ba si heaven na uuwi dito?” naramdaman kong may impit sa lalamunan niya ng banggitin ang pangalan ni heaven. Hanggang ngayon ba, nagseselos parin siya kay heaven? Well, i dont care anymore. Tama na na kalimutan namin ang nararamdaman namin para sa isa’t isa.
“siguro... i dont know his plans yet.” Iniwas ko ang tingin ko.
“kayo na ba?” gusto kong tumawa sa tanong ni kuya pero kitang kita ko ang selos sa mukha niya.
Sasagutin ko na sana siya pero, biglang naputol ang internet connection kaya lalo akong napahalakhak sa loob ng kwarto ko.
***
Kakagaling lang namin ni heaven sa airlines para kumuha ng ticket. Nakakapagod dahil sobranag daming tao. Nagulat ako dahil hindi kami sumakay ni heaven sa sasakyan ni tito russell sa halip naglakad lang kami to nowhere.
“heaven, pagod na ako. Kanina pa tayo naglalakad.” Imagine, halos isang kilometro na ang nilalakad namin pero sa tuwing tinatanong ko siya kung malapit na, palagi niyag sinasagot ng Oo.
Napansin ko na papalubog na ang araw. ASAR!! Gutom na gutom na akoooo!!! Grabeh!!! Inabot kami ng isang buong araw sa paglalakad?! The eff!!!
“HEAEVEN ANTHONY BRIONES!!!” napalingon siya sa akin at kampanteng kampate pa siya.
“WE’RE HERE!!” nakabuka pa ang dalawang braso niya at tuwang tuwa. Nilingon ko ang paligid ko at napansin ko na nasa out of no where kami. Napalunok ako. Bigla ko pang napansin na papalapit ng papalapit si heaven sa akin.
Bakit dito na ako dinala? Yung lugar na kaming dalawa lang, tapos malapit nang maggabi. Halaaa!! Anong binabalak ni heaven sa akin?
“autumn....” waaahhh!! Heaven.... >.<
“he-heaven....” palapit siya ng palapit sa akin at nagsisimula na akong maglakad papalayo sa kanya.
“MAHAL KITA.”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
AUTHOR's NOTE:
bitin?? oo alam ko ako nagtype eh.. hahahaha.. kaso, may test pala kami bukas sa bio at may assignment pa ako sa math.. hahahah.. kaya, BAKA bukas na ang kalahati. hahahahaha...
TO DOWNLOAD MY SOFTCOPIES, click niyo nalang po ang external link. pagpasensyahan niyo na kung hindi gumagana ang ibang link. di ko pa po tapos ayusin eh. DI PA PO AVAILABLE ANG SOFTCOPIES NG WATCH OUT, IM INLOVE AT FRIENDS WITH BENEFITS. tapos po, WAAAHHH!! SINO MARUNONG MAG HTML CODES DIYAN?? waaahhh!!! please please please!! help me :)) PM niyo lang ako :))
--mars :))