Είχα μείνει άφωνη. Σοβαρολογούσε ; Γιατί οι άλλοι φαίνονταν τόσο ψύχραιμοι; Ηρεμοι βέβαια αλλά όχι και ταραγμένοι -όπως εγώ- σαν να το περίμεναν.
" Εντάξει παιδιά . Μπορείτε να πάτε για διάλειμμα" έκανε σαν να είχε πει το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κοσμο μόλις πριν ενα δευτερόλεπτο.
" Εμμ..κυρία...συγνώμη..." ξεκίνησα να λέω και αυτή έκανε νόημα στα παιδιά να γυρίσουν πίσω. " Μπορείτε να επαναλαβετε αυτό το τελευταιο ;"
" Ναι..είπα : Εντάξει παιδιά. Μπορείτε να βγειτε για διάλειμμα. " και τα παιδιά άρχισαν παλι να σηκωνονται.
" Δεν εννοουσα αυτο. Εννοώ το πριν αυτό για την εργασία" Αντε παλι φώναξε τους συμμαθητές μου πίσω. Και μπορουσα να το καταλάβω γιατί κάποιοι αρχισαν να κοπανουν τα κεφάλια τους και να λένε πραγματα σαν " έλεος." " θα μας χασει το διάλειμμα " " τι θέλει τώρα " " Τζιμ έχεις τα λεφτά που σου 'δωσα το πρωι γιατί θέλω μια ζαμπονοτυροπιτα"
Αυτό το τελευταιο τι φαση ;
" Δεν προσεχες Τζόνσον, καλά δεν πειράζει θα τα πούμε την επόμενη ωρα. Ξανά. "
Οι υπολοιπα μαθητές ξεχύθηκαν. Εγώ παρέμεινα στη θέση μου. Ακίνητη.
" Κρις ; " ακούστηκε η φωνή της Ελλης σαν απόηχος μιας μακρινής ανάμνησης... Οχι, νταξει υπερβαλλω.
" Ναι;;"
" Τι επαθες; Ελα θα σου εξηγήσω εγώ...Δεν είναι τόσο- βασικά τώρα που το σκέφτομαι. Χρειαζεσαι ενα κρουασάν σοκολάτας ..."
" Κερναει το μαγαζί; " χασκολεγασα και την ακολουθησα γιατί εδώ που τα λέμε δεν μπορουσα να κάνω αλλιως. Δηλαδή ποιος αρνειται;
[...]
" Κρις...." αρχισε να μου λέει καθώς ετρωγα μια γενναία μπουκιά " Δεν είναι τόσο τρομερό όσο ακούγεται. Είναι αλλά μια εργασία. Σκέψου το έτσι. "
" Ναι....μια εργασία , ενα κομματι που θα παρουσιάσω στο μεγαλυτερο θέατρο του Λονδίνου, μαζί με αλλους συμφοιτητές μου και μερικούς απο τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της Σχολης ! Και Ελλη πρεπει να ομολογήσω κάτι. Δεν έχω γράψει τιποτα. Ποτε. Δηλαδή ...τι μπορεί να παει στραβά ; "
Ο,τι πήρα ως απάντηση στον μονόλογο μου ηταν ενα μπερδεμένο "εεε;" και μετα ενα " Δεν καταλαβαίνω τι λες όταν μασάς. "
Ουφ! Τι τραβάω ;
[...]
Ωραία. Τελικά το όλο θέμα- εργασια- άρχιζε να μου αρέσει. Επέλεγε τα ζευγάρια στην τύχη και ειχαμε μείνει τεσσερις.
Εγώ, ενας τύπος, μια τυπισσα, και ο Τζάστιν. Ο Τζάστιν! Εντάξει έχω αγόρι , το ξερω, αλλά θα μπορούσαμε να γίνουμε φίλοι. Θα έχω να το λέω αυτό ! <Μίλησα στον Τζάστιν> ή κάτι λίγο πιο δραματικό < 18χρονη χάνει τις αισθήσεις της κατόπιν συνομιλίας με το δημοφιλ- όχι 'νταξει παρά είναι μεγαλο αυτό.
Πόπο! Επιτέλους. Ενιωθα λιγάκι οτι μπορούσα να είμαι σαν τις κοπέλες των ταινιών. Ξέρετε τι εννοώ... Με λιιγη τύχη.
" Τζόνσον ...με...για να δουμε με τον ...πως σε -α! Ναι. Με τον Κέιλεμπ"
Αλλά όπως γνωρίζουμε όλοι! Είμαι γρουσουζα...
Δεν το πιστεύω ...Με έβαλε μαζί με εκείνον τον τυπο τον κοινωνιοπαθή λες και το έκανε επίτηδες. Ισως και να το έκανε. Ισως και να ήθελε να με τεσταρει ,λογικό, είμαι το μαύρο πρόβατο της τάξης. Πήγα να της μιλήσω αλλά το κατάλαβα ,μου το έδειχνε ξεκάθαρα. Μου έβαλε μια δοκιμασία. Κύρια Ουίλσον...
Ουφ. Ποιος του μιλάει αυτού τωρα, σκέφτηκα καθώς εριχνα την τσάντα μου δίπλα στο θρανίο του. Μόλις καθισα στην καρέκλα δίπλα του τον είδα που σημείωνε ο,τι έλεγε η κύρια και συνέχισε να το κανει αυτό ακόμα και όταν καθισα εγώ , δίπλα του εγώ που ήμουν από τις δημοφιλέστερες στο δημοτικό, εγώ που αν δεν είχα αγόρι θα ήμουν η νουμερο ενα επιλογή για ολους. . . ψυχραιμία....
" γκχμ, γκχμ...Ονομάζομαι Κρυστ-"
" Ξέρω πως ονομαζεσαι , ηρέμησε , είσαι ενα ολοκληρο τετράμηνο στην τάξη μου, χωρια που το ονομα σου ακούγεται συνέχεια για να σου γίνει παρατήρηση"
είπε αφήνοντας το χερι που είχα ετοιμάσει για την χειραψία να κρέμεται άσκοπα. Πως είπε ; αχ..Ίου. Δεν το πιστεύω. Ο συνεργάτης μου είναι νεατερνταλ ! Μονο στο τετράδιο του φέρεται σαν αληθινός τζέντλεμαν χρησιμοποιώντας μονο μπλε και μαυρο στυλό. Μα γιατί; μμ...Μήπως δεν έχει αλλους ; για να βοηθήσω. Να ορίστε! Αρπαξα απο την τσάντα μου ενα ροζουλι υπογραμμιστικο - αυτό μάλιστα - και σκέφτηκα ακριβως τι να κανω με αυτό. . . Ξεκίνησα να υπογρ- λάθος ! Πριν ακουμπησω το χερι μου στο τετράδιο του έπιασε με δυναμη τον καρπό μου και με σταμάτησε σαν να ήξερε τι επρόκειτο να κανω. Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό.
" Κύρια Τζόνσον , μεγάλη η τιμή σας,...εντάξει ξερεις πως δεν έχω καμια όρεξη να συνεργαστω μαζί σου , αλλά επειδή είμαι επαγγελματίας το δέχομαι. Αν μπορούσες να σταματήσεις να ...κανεις αυτό που προσπαθεις να κανεις , θα γινόταν λιγάκι όλο αυτό πιο υποφερτό. "
Τι είπε ; Λοιπον ξέρετε κάτι αυτό μου συμβαινει μια ζωή. Είμαι καλη , ευγενική, γλυκύτατη , αλλά τίποτα. Παντα παίρνω αυτό. Συμπεριφορές σαν αυτή του γοριλλα. Βαρεθηκα!
" Ξέρεις κάτι ανθρωπε των σπηλαίων , ουτε εγώ δεν θέλω να συνεργαστω μαζί σου. Και ποιος θα 'θελε ; Δείξε μου εναν που πιστεύεις πως θα 'θέλε να είναι μαζί σου. Δείξε μου ενα φιλο, εναν φιλο σου ! ...χαχ. Δεν έχεις. Οπώς καταλαβαίνεις εαν εσύ δεν θέλεις μια εγώ δεν θέλω δέκα. Και - "
" Σκασε Κρυσταλία " Πώς ; Πως με είπε ;
Τι χαστούκι ηταν αυτο; Τι είπε ; Νιώθω.. Δεν μπορω να το εξηγήσω καλά.Δεν ξέρει ποσο πολύ μπορούσε να με πονεσει αυτό. Κανεις δεν ξέρει. Προτιμούσα να με είχε βρισει. Χίλιες φορες. Αλλά όχι αυτό. Γιατί μου το έκανε αυτό; Θέλει να με σπάσει έτσι; Με την τριτη του λεξη κι ολας;
Ξαφνικα άρχισα να χτυπάω το θρανίο. Τρεις φορες. Τρια χτυπήματα. Με κοιτάνε. Γαμωτο. Εχω χτίσει και μια φημη, αγάπη μου, δεν μπορεί να μου την γκρεμίσει έτσι αυτός. Είχα τέτοια ενταση μέσα μου που ετριζαν τα δόντια μου. Ηθελα να πάω σπίτι. Να σπασω το βάζο της θείας Ρόζι. Παντα μου την έσπαγε.
Αλλά εκείνος έπιασε το αριστερό μου χερι και το έσφιξε λίγο σαν να ήθελε να ζητήσει συγνώμη.
Εγώ τράβηξα το χερι μου αποτομα.
Αλλά ηρεμησα.
Ουφ.
Το βάζο της θείας Ρόζι θα ζησει.
[...]
Ωχ...Αντε ρε κορίτσια. . . Στεκομουν εξω απο την αίθουσα χορού περιμένοντας την Σάρα και τη Ζόι. Σε περιπτωση που δεν έγινε κατανοητό αυτές οι δυο , οι τρελές, σπουδάζουν χορό. Για να μου συμπαρασταθειτε το λέω. Που είμαι χωριστά απο τις φίλες μου στην τάξη. Αλλά παλι καλά έχω την Ελλη. Την γνώρισα φέτος απο την συγκατοίκηση. Καλη φαίνεται. Εχει πλάκα. Σήμερα λείπει όμως. Είναι λιγάκι αρρωστουλα. Και είμαι λεμονι σήμερα. Για τα αγόρια της παρέας ουτε λογος. Είναι καταρχάς δευτεροετείς και κατά δεύτερον σπουδάζουν ζωγραφική-γραφιστικά στο δίπλα κτήριο. Θα αναγκαζομουν δηλαδή να πάω εξω , να βάλλω μπουφάν και να διασχισω λίγο προαύλιο και δεν είμαι τόσο γενναία. Ουψ. Ξέχασα! Είναι και το αγόρι μου , ο Εντουαρντ μέσα σε αυτούς. Μμ..για να του στείλουμε ενα -
- Τζόνσον εξαφάνισε το !
- Μάλιστα κύριε !
Εντάξει ,ίσως όχι! Τι άλλο; αχ..γιατί αργουνε ; μμ..α! Ο Τζέικ - έλα τον έχετε γνωρίσει - που με είχε γυρίσει σπίτι μου μια μέρα; Αυτός ο σέξυ τύπος που τα είχε κανει σαλάτα με τις παρτιτούρες μου ; Αυτός είναι στο κτήριο δίπλα απο το αγορι μου, στην δραματική σχολη. Καλό ε;
Είμαστε μια μικρή κοινοτητα καλλιτεχνών. Ολων των ειδών. Αυτό είναι που με μάγεψε σαυτο το Πανεπιστήμιο. Υπάρχει επίσης και το τμήμα της δημιουργικής γραφής και του κινηματογραφου. Αλλά μ αυτους δεν έχω γνωριστεί ακόμα πολύ καλά.
Τι; Πρωτοετής είμαι!
Εχω ακούσει για αυτους που σπουδάζουν γραφή πως δεν είναι κοινωνικοί και τέτοια. Αλλά σιγά! Θυμάστε τον Φρεντ. Ποσο χειρότεροι μπορεί να είναι;
Για τους ηθοποιούς δεν έχουν φτασει ακόμα φήμες στ' αυτιά μου . Μονο για 2-3 κοπέλες που σπουδάζουν σκηνοθεσία εχουν ακουστεί κάτι περίεργα ...Αλλά κάποια πράγματα δεν λέγονται έτσι ευκολα. Αφήστε το καλύτερα.
Συγγνώμη ποσο σκοπεύουν ν' αργήσουν ; Αλλά πείτε μου με το κουτσομπολιο μου δεν περνάει ευχάριστα η ωρα ;
Ξαφνικα ενω ήμουν έτοιμη να φύγω - εντάξει είπαμε σε λίγο θα με πλήρωναν για καθήκοντα πορτιερη - έπεσαν και οι δυο επάνω μου.
- Βρε καλώς τα τα παιδιά ...εκανα κοιτώντας τους απειλητικά.
- Ρε Κρις δεν φταίμε ...αχ. Τα πόδια μου...παραπονεθηκε η Ζόι.
- Κι εμένα...πάμε να καθισουμε σας παρακαλώ.
- Μας κράτησε αυτός ...ο..-
- Περιμένετε μισο λεπτο να εξαφανιστω προτου με θαψετε εσείς εδώ πέρα ... εμφανίστηκε ο χορογράφος. Αυτός ο άνθρωπος είχε πολύ φαση. Τον είχα ακούσει πολλές φορες απο αλλους.
- Ποτε κυριε ! αστειευτηκαν και οι δυο ταυτόχρονα.
- Ρε..σοβαρά πάμε να κατσουμε πεθαίνω ....κλαψουρισε η Σάρα ξανά και καθισαμε σε ενα παγκάκι άντε τι να την κάνουμε.
- Τι εχεις εσύ μικρή ; με ρώτησε η Ζόι. Και η φαση είναι πως είμαι μεγαλύτερη !
Τι ΔΕΝ έχω καλυτερα. Εναν φυσιολογικό συνεργάτη στην εργασία τετραμήνου.
" Τι έχω ρε κορίτσια; Τίποτα δεν έχω ...Τι να έχω δηλαδή; Πείτε μου εσείς τι κάνετε ; Σάρα πώς παει με το γειτονοπουλο; "
Μη με βρισετε που δεν είπα τίποτα, δεν είναι πως θα το κρυψω έτσι κι αλλιως. Θέλω να το βγάλω απο μέσα μου. Αλλά πρωτα να το χωνεψω εγώ. Κι εσείς μην μου ζητατε ακόμα να μάθετε γιατί μισώ το όνομα μου. Θα σας πω αλλά δεν είμαι έτοιμη ακόμα.
[...]
- Καιιι...δεν μου λες ...γιατί μισείς τόσο πολύ το όνομα σου;
Τι λέγαμε ; Ορίστε ! Τι της λες τωρα; Λογική απορία βέβαια . αλλά κάτσε ...όχι κάτσε...
- Δεν ξέρεις σίγουρα ,τίποτα ; απορησα.
- Οχι φυσικά ...Πού να ξέρω; Δεν ήξερα καν πως το ολοκληρο σου είναι έτσι. Για την ακρίβεια νόμιζα πως Κρις ηταν συντομο για το Κρύσταλ αλλά στην πραγματικότητα και τα δυο είναι τύποι του -
- Μη το πεις! ....αλλά...Ελλη...! Έλλη ΣΟΣ ! Αυτό που μου λες τώρα είναι παρα πολύ σοβαρό.
- Ναι ε ;
- Ναι !
- Μχ..κάτσε γιατί ;
- Γιατί αφού δεν ξέρεις εσύ...που είμαστε στην ίδια τάξη σημαίνει πως δεν έχω πει κάτι στην τάξη για το όνομα μου για να το μαθει...αρα...αφού δεν έχω πει....
- Πώς το ξέρει αυτός ; ολοκλήρωσε την σκέψη μου και μείναμε και οι δυο.
Τι συμβαίνει ; Τι διάολο συμβαίνει ; Ας μου πει κάποιος. . .